Hoi allemaal, Ons zoontje is nu ruim 3 maanden oud (deze week 14 weken) en heeft tot drie weken geleden erg veel gehuild en heel weinig geslapen. Nu sinds een week of drie gaat het echt al wat beter. Hij slaapt gemiddeld 2-3 slaapjes in z'n wieg, ingebakerd (volgens de 'oude' manier met twee doeken). Dat is al een hele verbetering want voorheen sliep hij alleen tijdens het dragen. Maar dat werkte op een gegeven moment ook niet meer. Dus het inbakeren werkt deels wel. Ook ben ik vrijwel alle lactose houdende producten aan het vermijden omdat ik denk dat hij daar op reageert (ik geef borstvoeding). We lopen ook bij een kinderarts omdat we het een paar weken terug echt even niet meer wisten. Nu adviseren ze mij een opname, ook omdat ik er na drie maanden zoveel huilen en weinig slapen (we hebben ook nog een peuter van 2,5 jaar) er helemaal doorheen zit en op m'n tandvlees loop. Maar wat ik me afvraag en ook waarom ik zo twijfel is dat ons ventje het eigenlijk zo goed doet. Hij huilt alleen nog maar voor het slapen gaan en als hij wakker wordt. Maar tijdens zijn 'wakkere tijd' tussen de voedingen door is hik echt al zoveel rustiger dan een paar weken terug. Is het dan nog wel zinvol? Om me heen zegt iedereen dat ik het gewoon moet doen, al is het alleen al om mij even rust te geven! Maar ik ben zo bang dat hij daar door lang te laten huilen en dat wat nu goed gaat, straks wordt verstoord! En mag ik gewoon naast hem slapen 's nachts, ook ivm de nachtvoeding? Ik weet het niet, ik twijfel enorm. Ook omdat het nu echt de goede kant op gaat. Ik merk alleen dat als een slaapje niet lukt en hij weer zo aan het huilen is nadat ik hem ingebakerd in bed gelegd heb, ik dat niet meer aan kan, hem maar moeilijk kan laten huilen terwijl hij dat misschien gewoon even nodig heeft. Maar ik ben zelf op na drie maanden 24/7 bezig te zijn geweest en ga dan bijna mee huilen. Maar voor hem weet ik niet of een opname zinvol zal zijn. Familie zegt, ook al haal ik er 1 goede tip uit, dan heb ik er nog iets aan! Aarrgghh ik weet het niet! Hebben jullie ervaringen met een ziekenhuis opname rondom onrust van de kleine maar vooral vermoeidheid van jezelf? Alvast bedankt voor de reacties!
Geen ervaring met opname van de kleine, maar wel met totale uitputting na de bevalling. Onze kleine was heel gemakkelijk, maar ik kon het niet. Ik kreeg een keuze: de kleine ging een paar nachten per week bij iemand slapen of ik werd opgenomen, zodat ik kon slapen. Ik moest slapen, anders was men bang voor psychose. Ik was namelijk ook hyperalert. Heel vervelend. Gelukkig kon de kleine bij mijn ouders terecht. Ik voelde me eerst heel erg schuldig. Uiteindelijk bleek het idd beter voor mij te zijn en voor de kleine, want aan een mama die op haar tandvlees loopt, heeft zon kleintje ook minder aan. Op deze manier kon ik een paar nachten per week doorslapen. Ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. Nu word ik zelfs pas om 8:00 wakker uit mezelf en dan is de kleine al in bed aan het spelen. Mijn lichaam had het nodig. Ook al gaat het nu goed..stel, het gaat toch weer verkeerd. Heb je dan mog de kracht en reserves om daarmee om te gaan? Als je nu bij kunt komen, heb je voor straks weer genoeg kracht om je kleintje(s) bij staan wanneer ze je heel hard nodig hebben. Ik snap je gevoel heel goed hoor!
Wel ervaring mee maar dan wel op een moment dat mijn dochter al bijna 4 weken 20 uur per dag huilde. Persoonlijk zou ik het niet doen als het nu goed gaat ... ik zou ook bang zijn het ritme te verstoren dat je nu hebt.
Geen ervaring met zo uitgeput zijn, wel met een ziekenhuisopname. Ze kunnen daar echt wel van slag van raken. Ik zou het dus, zeker gezien het beter gaat en de noodzaak dus weg is, niet doen! Is het geen optie dat iemand je thuis helpt voor een aantal nachten? Jij op een andere kamer met oordoppen in. Of je dochter een aanal middagen opvangt, dat jij een dutje kan doen.
Is er niemand in je omgeving die op een manier kan helpen? Door bijvoorbeeld een middag voor de kinderen kan zorgen zodat jij een paar uur bij kan slapen.
Wij hadden hier een opname met een maand. Dochter krijste de hele dag door. Ik was kapot en emotioneel aan flarden. Zware bevalling en had geen enkele rust. Uiteindelijk bleek hier dat ze lactose intolerantie had. Dit na 3 maand uitvogelen. Waar ik vooral baat bij heb gehad is thuisondersteuning. Dit kan aangevraagd worden bij het consultatiebureau. Dit mede om mij op de rit te krijgen vanuit vermoeidheid en onvermogen maar ook om mee te kijken wat werkt en hoe daar verder mee om te gaan. Op een gegeven moment merkte ik dat ik de focus op wat goed ging ben verloren, alles negatief in zag, van alles probeerde en dit nog meer energie kostte. Misschien dat dit een optie is om te doen? Je zegt dat het nu beter gaat maar jij nog oververmoeid bent. Misschien kunnen zij helpen dit inzichtelijk te maken, kijken waar je energie van krijgt en hoe verder de dingen op te pakken. Even bijtanken een twee nachten bij familie gaat niet helpen. Ik zat ook op mijn tandvlees toen, probeerde teveel vast te houden aan wat allemaal goed gaat in die zin dat het te strak werd en ik niet wou dat ze weer zoveel ging huilen en dat kostte mij alleen al bakken met energie. Daarnaast ben ik ook in de ziektewet geweest. Weet niet of je werkt maar dit was voor mij een no go. Altijd vasthouden aan eerst voor jezelf zorgen, dan komt werk en jij bent op dit moment het belangrijkste. Echt thuisondersteuning heeft mij daar zo bij geholpen ook om over mijn vermoeidheid heen te komen.
Jij moet bijtanken in elk geval. Hoe je dat regelt kan je op allerlei manier bedenken maar dat heeft prio 1 nu denk ik anders heb je die reserves die nu al minimaal zijn echt niet meer. Hier stonden de oma's al standby om ons over te nemen en ons een nacht uit huis te schoppen of in elk geval 1 van ons en de andere nacht de ander. Je hebt geen vriendin/vriend/partner/(schoon)ouder die je op zn minst een nachtje kan laten ontzien? Al of niet in roulatie? Het klinkt allicht heftig maar een buitenstaander kan een overzienbare periode vaak wel hebben. En als ze bij jou thuis kunnen hoeft je kleintje niet ook nog eens een vreemde omgeving in. Kan je alleen een hele dikke digitale knuffel geven. Het is prut als je kindje veel huilt en je je afvraagt waar je in hemelsnaam de energie vandaan moet halen en een oplossing daarvoor heb ik destijds ook niet gevonden. Het troosten werd voor mij makkelijker met muziek in mn oren.
Lastig joh. Niemand kan voor jou/jullie bepalen wat de grens is. Die afweging is heel persoonlijk. Onze beide kids waren huilbaby's met heftige reflux en allergieën. Ik denk dat de jongste soms wel 18 uur per etmaal krijste. Ik vond het heel heftig. Desondanks hebben wij er voor gekozen om geen opname te doen omdat bij ons dan ingezet zou worden op het protocol voor huilbaby's. Dat druist in tegen alles waar wij zelf achterstaan. Maar nogmaals, zo persoonlijk dit.... Probeer te kijken naar wat jullie nodig hebben en kies daarvoor
Pff lastig, ik snap heel goed je twijfel omdat het nou net wat de goede kant op lijkt te gaan. Ik heb er wel ervaring mee maar bij ons was het juist echt op het 'dieptepunt' zeg maar. Ik zag echt geen andere oplossing meer. Bij ons was ook o.a. een doel van de opname om ons bij te laten tanken en de spanning tussen moeder en kind weg te nemen. Ik was echt enorm gespannen zo bang als ik was dat hij weer ging huilen/niet ging slapen, ook als het even goed ging. Dit is langzaamaan beter gegaan en de opname heeft mij daarbij zeker een stukje de goede kant op geholpen. Bij ons was het niet de bedoeling dat we de eerste 2 nachten bij ons zoontje bleven maar ik gaf op dat moment al flesvoeding. Lijkt me dat dit bespreekbaar moet zijn als je borstvoeding geeft?
Het heet het Time-out protocol in ons ziekenhuis. Wij mochten de eerste 2 nachten niet blijven slapen en daarna wel (gaf geen bv). Ze laten een klein babytje echt niet zolang gillen hoor. ik kwam smorgens om 8u aan en toen stonden er 4 verplegers (of stagiaire erbij kan ook, maar 4 vrouwen) hem een badje te geven (was wel na overleg of hij alvast in bad mocht). Zon kleintje krijgt in mijn ervaring genoeg aandacht. En vaak ben je er overdag ook de hele dag. Echter weet ik niet hoe je dat moet regelen met nog een kindje thuis.
Hoe het ziekenhuis er mee omgaat is afhankelijk van het ziekenhuis en het protocol wat ze hebben. Sommige ziekenhuizen maken gebruik van het zogeheten huilbaby protocol waarbij ze een baby 'resetten'. Dan mag je er ook maar minimaal bij zijn. Mij staat dit idee enorm tegen en ik zou dit echt nooit willen en kunnen. Maar misschien wel iets om mee in overweging te nemen.
Ik kan natuurlijk alleen maar uit mijn eigen ervaring spreken, maar wat ik zelf heb meegemaakt en wat ik veel in de reflux groepen waar ik lid van ben lees, is dat je als ouders onbedoeld in het huilbaby protocol kan rollen. Dan denk je dat een opname bedoeld is om een diagnose te stellen, maar uiteindelijk proberen ze je baby te "resetten". Als die methode overeenkomt met jouw manier van opvoeden, dan is dat natuurlijk geen probleem. Maar als je net als ons bijv. attachment parenting volgt, dan is dat dus absoluut niet gewenst. Bij ons was die opname volledig nutteloos (afgezien van sneller bij de kinderarts terecht kunnen). Drie verpleegkundigen, twee kinderartsen en twee verloskundigen en nog konden ze niet uitvogelen dat er wel degelijk wat aan de hand was (reflux...pijndrinker, kma en KISS...arme knul kon zijn nek niet bewegen en verging van de pijn). Ik zou in ieder geval voorzicht zijn als ze je pertinent verbieden om ('s nachts) bij je kind te blijven. Dan zouden de alarmbellen bij mij gaan rinkelen. Veel sterkte!!
Hoezo "resetten"? hoe bedoelen jullie dat? puur voor "resetten" zou je de baby ook een lang weekend naar opa en oma kunnen brengen als het ze daarom gaat, lijkt mij wel een fijner gevoel in dat geval
Hoi, Ons zoontje is met 2 maanden ongeveer opgenomen geweest in het ziekenhuis. Ook omdat hij heel veel huilde. Ze hebben hem geobserveerd en een goed ritme aangebracht. Achteraf bleek er niks geks aan de hand te zijn, maar het is hem zeker ten goede gekomen! Kreeg een heel ander kindje mee naar huis na anderhalve week!
Resetten klinkt super negatief, maar het is ECHT NIET alsof ze je baby laten huilen tot ie een blackout krijgt oid. Opname kan juist heel goed helpen om de negatieve spiraal te doorbreken, want het aanbrengen van een gezond eet-slaap patroon voor je baby is de eerste dagen behoorlijk pittig (en dus ook geen klusje voor grootouders). Daar moet je als ouders wel de energie voor hebben en stevig voor in je schoenen staan, en laat dat nou net lastig zijn als je al weken in het gekrijs zit (been there done that, de eerste had reflux). Ben jij tevreden met de situatie zoals 'ie nu is? Denk je dat je op deze manier verder kan? Bedenk dat goed voor jezelf. Om goed voor je kindjes te kunnen zorgen, moet je ook goed voor jezelf kunnen zorgen.
Doorgaans is het huilbaby protocol, oftewel resetten, het dwingen in een bepaald ritme waarbij met 'gecontroleerd' laten huilen. Gecontroleerd laten huilen betekend dat je een baby in bed legt en dan weg gaat. Het het kindje huilen dan wacht je 5 minuten. Dan ga je terug, maar haalt het kindje er niet uit. Daarna ga je wel en dan laat je het 10 minuten huilen. Dit bouw je steeds verder uit, de tijd verleng je. Een andere methode die gebruikt kan worden is vanaf begin gelijk minimaal 30 minuten laten huilen. Maar dit zijn echt dingen die per ziekenhuis kunnen verschillen! Dus als 1 iemand 1 ervaring heeft bij een ziekenhuis zegt dit niets over andere ziekenhuizen. Sommige kindjes hebben behoefte om even uit te huilen, om op die manier prikkels te verwerken. Maar dat is vaak maar een paar minuten. Daarnaast vind ik dat je eerst alle andere oorzaken uitgezocht moet hebben. Helaas blijven er artsen die niet geloven in medische oorzaken bij huilbabys.
Naast de opties die jij noemt, zijn er ook nog ziekenhuizen die baby's onder een bepaalde leeftijd helemaal niet laten huilen.
Als eerste; een dikke knuffel! Het is zo zwaar... weet ik uit ervaring! Bij onze tweede heb ik ook op het punt gezeten waar jij nu zit. Ik kon niet meer. En hebben wij onze zoon laten opnemen. Hij is 6 dagen opgenomen geweest en er is erg goed voor hem gezorgd. Wij mochten 2 keer per dag bij hem zijn. Wij kwamen tot rust en straalden dat ook op hem uit. Op een gegeven moment is het ook een wisselwerking he?! Echt je loet nu voor jezelf én je kinderen kiezen. Je laat hem niet in de steek maar helpt hem ermee. Bovendien zijn ze in de meeste ziekenhuizen juist voor ritme en structuur dus daarmee kan het juist een hulp zijn!
In een eerdere post zeg ik ook, net als in deze overigens, dat het per ziekenhuis verschillend is. In de post die jij quote ga ik even dieper in op het 'resetten' van babys, wat meestal wel met laten huilen gepaard gaat.