Oei, wie herkent dit? Ik ben momenteel ruim 32 weken zwanger en moet nog een weekje werken. Volgend weekend verhuizen we 'nog even' (ik ben dan bijna 34 weken) en opeens ga ik werkelijk aan ALLES twijfelen en slaat de onzekerheid toe. - Ik vind de naam niet meer zó (deze staat al 8(!!!!!!) jaar 'vast' op ons lijstje); - Ik vind het geboortekaartje niet meer zo spannend; - De babykamerinrichting, daar ben ik niet meer zo tevreden over; - Ik vind de bevalling eng dichterbij komen en merk dat ik dat best spannend vind; - Autorijden vind ik ook eng worden want de vermoeidheid slaat enorm toe; - Ik twijfel opeens of verhuizen met 34 wel écht een goed idee is (naar een groter huis met meer ruimte, tuin, het is instapklaar, we hebben genoeg hulp..) Ik kan nog wel even doorgaan hoor. Maar het is zó irritant! Want ik word er nogal onrustig van!
Relaxed! Ik herken het. Ok je verhuisplannen niet en die vind ik ook wel pittig van je haha maar de rest zeker wel! Ik herken het ook bij m'n eerste en nu: - naam staat gewoon best lang vast en nu ga in ineens twijfelen - ik twijfel of m'n eerste pakje wel zo leuk is - iktwijfel of ik überhaupt wel met borstvoeding moet starten - ik ben ineens zenuwachtig voor de bevalling (ondanks dat de eerste appeltje eitje was) En zo kan ik nog even doorgaan. Hormonen denk ik! Geef het tijd!
Haha die hormonen ook hè! Ja de naam gaan we ook zeer zeker niet veranderen ofzo maar ik vind het zelf nogal irritant haha. En toch wel de angst die een klein beetje om de hoek komt voor de bevalling. Misschien niet eens angst voor de bevalling zelf. Immers, ik weet niet wat me te wachten staan. Maar meer angst voor het onbekende.. niet wetend wat er komen gaat en wat te verwachten.
Maar dat is echt normaal hoor! Het is ook spannend zeker nu het dichterbij komt! Ik probeer steeds maar afleiding te zoeken en niet teveel te piekeren (Alhoewel die nachten he..)
Ik herken het ook hoor! 34 weken zwanger en twijfel ook ineens meer... Ook over de naam... staat al vanaf het begin bovenaan, geen enkele naam komt in de buurt of overtrof deze naam (nog steeds niet trouwens) maar twijfel toch. Ook vraag ik me af hoe ik de laatste weken door moet komen... fysiek vind ik het nu al zwaar en iedereen denkt dat ik elk moment kan bevallen (vreemden spreken me over aan) Baal dan van de grote buik en vraag me dan echt af hoe dit de komende weken nog verder moet. Zo gek he dat de moed je ineens in de schoenen kan zakken.
Ik twijfel ook over alles. En t ergste vind ik twijfelen over de naam. Past de naam wel bij ons en zijn broer? Wat vinden andere ervan? Is de naam niet te hard? Straks past de naam niet bij hem? Pfff hormonen Terwijl er veel vrouwen op zp die naam leuk vinden en ik de naam ook altijd zoek. Zelfs na het kopen van de letters en maken van t canvas kan ik nog twijfelen. Maar t blijft m toch, geen andere naam ik het ja gevoel bij. En zoals mn man zegt; dan verandert hij m maar na 18 jaar Ik heb ook totaal geen nesteldrang. Voel me super slecht dus stofzuigen is al een halve marathon. En dan toch weer slecht voelen dat het straks een "bende" is. Pff Ik word iig echt gek van mezelf
Die twijfel is normaal. Vreselijk vond ik het. De dingen die jij noemt zijn de grote dingen, maar man, ik deed bijvoorbeeld ook uren over de boodschappen. Wat ik het ergste vond was dat ik geen goede partner meer kon zijn voor mijn man, omdat ik zo vreselijk onzeker was. Maargoed. Weet je wat? Over een paar weken maakt het allemaal niks meer uit. Want als jullie prachtige kind er eenmaal is, dan is de rest niet meer belangrijk. En als er tegen die tijd iets is waarover je niet tevreden bent, dan kan je er gewoon iets aan doen. Behalve de naam dan, maar daar hoef je je geen zorgen om te maken, dit is en! Echt waar. Alles komt goed. ♥
O ik moet stiekem een beetje lachen. Zo herkenbaar. Naam, geboortekaartje, wel of geen box, wel of niet verhuizen, man de deur uit of niet, grapjuh. Maar o wat een gedoe.
Is normaal.. hier bevallen in ziekenhuis en met thuiskomst dezelfde dag alles over verhuist naar ons nieuw huis dus echt nog in bouwval geleefd Bevalling is go with the flow!
Herkenbaar. Ik zou ook je bloed even laten checken. Ik voel me al weken opgejaagd en chagrijnig en vermoeid en lusteloos, weet het ook aan de hormonen, blijkt nu dat ik een ijzertekort heb.
Oh dat herken ik ook zo. Hoe kom ik de tijd toch door..? Morgen moet ik naar kantoor. De moed zakt me al in de schoenen (hoewel ik werk van 7-15.30)..
was idd herkenbaar. De bevalling komt dichterbij en dus een verandering je leven daarnaast de leuke hormonen. Ik twijfelde tot het laatst aan de naam. En toen hij er was was het een naam die perfect bij hem paste. De naam hoorde bij hem.Wij wisten het geslacht niet dus tot aan de geboorte spanning
Hahaha man op marktplaats, toedels! Nee gekheid, heel herkenbaar. Ik had het ook. Och en wacht maar tot je gaat poetsen. Alles was vies, alles moest schoon, opgeruimd en netjes. Rot hormonen haha
Ik twijfel ook over van alles zoals naam en geboortekaartje. Succes met de verhuizing. Ik ben met 32 weken verhuisd en met 36 weken klaar. Het was wel pittig. Maar met genoeg hulp moet het lukken.
Heel herkenbaar! Ben bij mijn eerste zwangerschap ook vier weken voor de bevalling verhuisd. Op de avond dat alles "af" was braken mijn vliezen en was ik er dus klaar voor. Maar tót die tijd.... man man man wat een gedoe. Zelfs de gedachte "help! Wil ik eigenlijk wel een kind???" Kwam soms voorbij....
Ja, dat heb ik héél af en toe ook. En dan voel ik weer gezellig getrappel en ben ik weer in de wolken
Herkenbaar...volgens mij komt dat vaak voor zo in de laatste weken. Ik was aan het bevallen en opeens dacht ik: Ik wil dit helemaal niet. Ik wil geen kind en ik wil NU naar huis.
Oeh herkenbaar!! Maar zou toch wel bij je beslissingen blijven! Straks is de baby er en worden je hormonen minder en krijg je misschien spijt dat je alles in je zwangerschap om gegooid hebt