Echt ver of lang weg ging ik niet meer. Maar ff naar de winkel of bij iemand langs etc, geen probleem. Ik ben pas met 41+2 bevallen dusja, je kan moeilijk 2 weken lang binnen blijven haha
Ik ben met 39.1 week nog naar het zwembad gegaan. Met 38.5 nog naar de film in de stad waar ik weg kom, 45 minuten rijden. Ik wou niet op de wipwap zitten steeds dus zolang ik me redelijk voelde gingen we. Met 39.1 dus gezwommen, en in het bubbelbad, toen kreeg ik erge buikpijn en zijn we gegaan. Smiddags om 16.00 merkte ik dat ik echt weeën kreeg en snachts om 03.47 is onze zoon geboren
Bij m'n zoontje deed ik tot het einde gewoon alles wat ik normaal ook zou doen. Lekker lang wandelen, naar de stad, mensen thuis ontvangen. Nu ben ik dat ook van plan, zolang het zal gaan natuurlijk. Toen m'n weeën waren begonnen was ik wel lekker bezig trouwens. Gekookt, heb staan strijken, laatste spulletjes in m'n vluchtkoffer gegooid. Maar die eerste weeën stelden echt niks voor haha, toen m'n vliezen waren gebroken (bij krap aan 1cm ontsluiting dus bijna in het hele begin) was dat ineens pijn x100 en belandde ik gelijk in een weeënstorm, nou dat was een heel ander verhaal haha.
Bedankt iedereen voor de reacties. Klinkt alvast heel gezond hoe jullie er mee omgaan, stelt me gerust om zelf ook gewoon verder te doen. Ik heb inderdaad geen zin om nog potentieel 3 weken thuis te wachten. Gisteren met de fiets naar de andere kant van de stad gegaan en het museum bezocht. Was leuk. Wel heel veel bekijks (vooral op de fiets dan)
Ik denk dat je vooral moet doen wat goed voelt. De ene heeft sowieso lichamelijk veel meer last dan de ander, dat speelt natuurlijk al mee. En hoor dat sommige vrouwen aan het einde echt in hun eigen wereldje zitten en zich willen terugtrekken zeg maar. Dus die behoefte verschilt ook nog per persoon. Zelf zit ik al thuis vanaf 19 weken, maar vermaak me prima in huis met af en toe een afspraak buiten de deur.
Ik heb tot de dag voor de bevalling nog met de hond gewandeld, ruim een uur. Kwam nog iemand tegen die ineens tegen me zei he je bent zwanger. (In m'n winterjas zag je dat bijna niet en toen was het ineens een paar dagen mooi weer) Die nacht braken m'n vliezen en om half 12 was ons meisje er. Twee weken later kwam ik die persoon weer tegen met de hond en nu een kleintje en ze zei al ik miste je ineens.
Bij de eerste ' middags nog een kastje gehaald. 'S avonds eten met mijn ouders, hier thuis. Na het weg brengen van mijn bord naar de keuken braken mijn vliezen, midden in de kamer. 39+6 Bij de tweede begon het met weeën in de nacht. Ik ben gewoon normaal aan boodschap gegaan enzo, visite etc.
Ja hoor ook na de 40 weken deed ik nog boodschappen, of zat ik lekker op het terras. Was wel minder actief omdat het lichamelijk zwaar was.
Was voor mij vrij simpel: zou met 38+0 ingeleid worden. De medicijnen die ik slik voor mijn hoge bloeddruk (reden van inleiding) worden tevens als weeënremmer voorgeschreven. De kans dat er spontaan iets zou gebeuren was dus echt héél klein Tot 37 weken deed ik gewoon hetzelfde altijd. Ging rustig nog uitgebreid winkelen, lunchen, naar de bioscoop, etc. Die laatste week ook, maar bleef ik wat dichter bij huis, dus ging ik niet meer 50km verderop in m'n eentje winkelen.
Zeker niet opsluiten zolang je nog zin hebt om erop uit te gaan! Alle keren ben ik tot het laatst toe weggeweest. Op het eind wel de vluchttas mee als we weg gingen (mijn ouders wonen 130 km verderop).
Ik vind het hilarisch dat enkelen melden dat ze nog rustig naar de bioscoop gingen. Jullie konden een hele film uitzitten zonder te moeten plassen?
Haha grappige is dat ik thuis echt constant moet plassen maar gisteren was ik op een feestje en ben ik maar 1x in 4 uur geweest! Gek genoeg lukt film dus ook..
Ik deed eigenlijk alles nog bij de eerste... alleen na 36 weken niet meer alleen met de hond het bos in... leek me niet zo handig meer. Gig dan door de woonwijk, zodat ik aan kon bellen mocht er iets zijn. En vergat mijn telefoon nooit. Verder alles gewoon doen. Haha tsja als ze breken.... mooi verhaal voor later
Ik deed alles nog. Scheelde mss dat ik geplande keizersnee kreeg elke keer, al had het natuurlijk ook eerder spontaan kunnen beginnen. Bij de 2e gingen we met 37 wkn nog naar een conferentie (lang weekend), ruim een uur rijden hier vandaan. Ik ben daar heel nuchter in. Waarom thuis zitten? Wachten duurt lang dus gewoon lekker de deur uit; wel in een wat langzamer tempo
Dag van de bevalling ben ik thuis gewoon gestript en toen ik weeën had geloofde ik er niks van (zat toen al op 5cm). De dag ervoor nog een uur met de hond wezen wandelen. Ik ging wel ergens een ijsje eten of naar de supermarkt of op het terras ergens zitten.. even naar de stad. Maar verder ook niet, was er te moe voor. (Bevallen met 40+5)
Ik behoor tot deze 10% En gelukkig was ik thuis hahaa.. het gebeurde savonds om kwart voor 12. Maar ik was op dat moment 37.4weken. Maar ik ging nog dagelijks naar buiten. Boodschapje doen, hond uitlaten, ergens koffie drinken. Maar ik wist dat het al kon gebeuren, had ook zo'n vaag vermoeden dat het die week ging gebeuren. Terwijl ik sochtends dat de vliezen braken nog bij de vk was en ze me zei, er is nog niks gaande.. Ik heb me eigenlijk nooit laten tegenhouden door de gedachte 'ooh straks gebeurd het' en als ik mij goed voelde ging ik gewoon mijn dingen doen..