als ik bij rijksoverheid kijk zie ik dat bij een uhp de kinderen in een tehuis of pleeggezin worden geplaatst. is dat pleeggezin dan een officieel pleeggezin van de kinderbescherming (als in dat je dat traject moet hebben gedaan en dat dit een crisisopvang is)? of kan het ook bv bij de grootouders of andere familie? hoe werkt dat? gaat niet om mezelf
Zo ver ik het weet heeft plaatsing binnen het (familie)systeem de voorkeur ipv totale vreemden. Daarin zal wel de reden van uhp meespelen.
Bij uhp gaan ze eerst op zoek naar opvang in de nabije omgeving van het kind. Dat noemen ze netwerkpleegzorg. Deze verzorgers hoeven geen pleegzorgtraject te doorlopen, maar er wordt wel onderzocht of het de juiste stap is voor een kind. Als zo'n opvang niet voorhanden is gaat het kind naar een pleeggezin, en deze hebben wel het traject doorlopen. Bij crisisopvang is alleen wel tijd een probleem. Als een kind zsm ergens anders geplaatst wordt, is er geen tijd om eerst te onderzoeken of het kind bij familie of vrienden beter af is. Dan kan een kind dus eerst in een crisisgezin worden geplaatst, waarna men gaat kijken waar het kind het beste op zijn plek is (crisisopvang is in principe kortdurende opvang van een aantal wkn.) En dat kan dan natuurlijk familie of vrienden zijn. Voorkeur is altijd om het kind zo dicht mogelijk bij huis te houden.
Ik weet niet hoe oud de kinderen zijn? Er is namelijk een groot tekort aan (crisis)pleeggezinnen waardoor steeds jongere kinderen ook op leefgroepen geplaatst moeten worden. Dat zien we bij ons al gebeuren vanaf soms 12 jaar, vooral in crisissituaties. Even ter aanvulling op het bovenstaande verhaal.
Nog een aanvulling hierop. Wanneer er in het gezin meerdere kinderen wonen is het vaak niet haalbaar kinderen samen te plaatsen wanneer een netwerkpleeggezin niet mogelijk is.
Voor een leefgroep is ook regelmatig een wachtlijst waardoor er een reeks kan komen van paar dagen hier, paar dagen daar, dan weer een paar weken ergens anders tot dat er plek is vrijgekomen waar een kind langer kan blijven.
Wij hebben een aantal crisisbedden op verschillende leefgroepen en deze worden vrijgehouden voor crisisplaatsingen. Wanneer er dan een jeugdige wordt geplaatst uit een crisissituatie, kan deze 4 weken blijven en in uitzonderlijke situaties met een verlenging van nogmaals 4 weken. Het is die die 4 weken dan de bedoeling dat er in de thuissituatie zaken worden opgelost zodat de jongere weer naar huis kan of een plek wordt gevonden waar de jongere voor langere tijd kan blijven. Dat lukt niet altijd (regelmatig zelfs helaas) door inderdaad lange wachttijden en dan wordt het vaak moeilijk..
Ik ben sinds 2014 pleegmoeder van het zoontje van het zusje van mijn beste vriend. Door omstandigheden is hij net na de geboorte bij haar weggehaald en ben ik door de familie gevraagd om tijdelijk voor hem te zorgen. Via de gemeente en een pleegzorginstantie is toen toestemming aan de Raad vd Kinderbescherming gevraagd en ben ik uiteindelijk officieel pleegouder van hem geworden. Toen in eerste instantie tijdelijk, intussen is duidelijk dat het waarschijnlijk langdurig zal worden. Wat mij betreft blijft hij zolang hij wil, intussen voelt het bijna als 'eigen'.