Vragen om inleiding? Raar?

Klinkt niet prettig, snap goed dat je er doorheen zit

Je kunt het altijd bespreekbaar maken, wie weet is er iets mogelijk.

 

Vragen kan altijd. Maar of ze het doen is een 2e. Een inleiding kan heel heftig zijn , zeker als je baby eigenlijk nog helemaal niet klaar is om geboren te worden.en ja je hebt echt flink pech gehad tijdens je zwangerschap ( echt flink!) Maar zolang het voor je kleintje beter is om nog te wachten doen ze dat meestal liever. Sterkte met de laatste lootjes.

 

Zover ik weet leiden ze niet zomaar in op vraag vd zwangere. Alleen als het medisch is geloof ik. Nu lees ik dat je al heel wat hebt meegemaakt in je zwangerschap maar ik denk dat de gyn. Het zelf aangeeft als het nodig is om je in te leiden. Maarja, je kan het altijd proberen. Bedenk wel dat inleiden ook echt geen pretje is (zelf niet ervaren maar hoor dit regelmatig van andere dames)

 

Wat betreft inleiden geen pretje, ben zelf ingeleid en hoewel ik geen vergelijking kan maken (was m'n eerste bevalling), kijk ik er zeker niet oprettig op terug.

Wel ben ik het ermee eens dat het natuurlijk het belangrijkst is of je kindje er klaar voor is. Mijn dochter is na een inleiding op 38+0 gewoon gezond geboren en heeft een goede start gehad. Ze was met 3500gr en 50cm ook geen ukkie.
Mijn broertje (inmiddels bijna 10) is ook op 38+0 geboren (mijn moeder werd ook ingeleid) en die heeft wel wat opstartprobleempjes gehad. Hij was wat kleiner en had bijv moeite met drinken.

 

Kunt het natuurlijk altijd voorleggen, maar inleiden vond ik zelf wel heftig hoor.

 

Je kan het altijd bespreken natuurlijk

 

Het is gewoon per persoon verschillend, net als een spontane bevalling.
Mijn ingeleide bevalling was de beste van de 3... dus om nou op voorhand al te roepen dat het geen pretje is lijkt me nogal wat voorbarig

 

Het is voor de baby beter om te komen wanneer het tijd is. Ik zou (juist nu zonder de zorg voor een pasgeboren baby) zo veel mogelijk rust nemen.

 

Je kunt het voorleggen maar grote kans dat ze je gewoon zeggen dat het niet gaat gebeuren.
Hier had ik veel pijn lag vanaf 20 weken plat en vanaf 32 weken sliep ik 2 uur per nacht.
Vanwege bekkeninstabiliteit had de vk gezegd dat ze gingen inleiden maar de gyn zei dat ik kon wachten tot 41 weken.

Toen kreeg ik zwangerschapsvergiftiging en moest ik ingeleid worden.
Inleiding was heel zwaar en na 40 uur een spoedkeizersnede geworden omdat mijn lichaam er nog niet klaar voorwas zeiden ze.

Het is natuurlijk heel vervelend en zou het zeker besprekenbaar maken. Maar ga er maar niet vanuit dat het gaat gebeuren dan kan het altijd meevallen.
Sterkte met de laatste loodjes

 

Om nog maar even een andere zienswijze er doorheen te gooien: ik vond de eerste paar weken met pasgeborene veel zwaarder dan wat dan ook! Over slapeloze nachten gesproken.. ze had ondertemperatuur en te lage glucoses en we waren de hele nacht bezig met haar. Ik heb in 5 nachten 8 uur geslapen en was daarna meer dood dan levend. Zo hoeft het niet te lopen, maar ik vraag me af of je de gewenste rust krijgt als je kind geboren is Ik denk dat je in de stilte voor de storm zit

 

Ik zou toch echt proberen om het uit te lopen. Een inleiding krijg je niet zomaar voor elkaar en wordt dus niet zomaar gedaan. Ondanks dat je een pittige tijd achter de rug hebt.
Daarnaast is het veel beter voor het kindje om te komen wanneer hij/zij er klaar voor is en zal het geboorte gewicht ook hoger zijn met bijvoorbeeld 41 weken vergeleken met 38 weken en dat betekend automatisch ook een betere start.
Ik ben nu zwanger van de 2de en bij de 1e ben ik ingeleid met 41.5, eerder wilden ze het niet doen. Met 41.6 bevallen na een bevalling die niet vorderde van 06:30 tot 02:03 waardoor het een spoedkeizersnede werd.
Nu dat ik dus zwanger ben van de 2de en dit een keizersnede zal worden zou ik zelfs niet willen dat dit kindje voor de 40 weken gehaald wordt.
Nu heb ik dat niet voor het zeggen en zal het uitzonderlijk zijn (denk ik) om een geplande keizersnede met 40 weken te doen, maar ik heb serieus liever dat het kind met 40 weken gehaald wordt ipv 38 weken.
Al weet ik nog wel hoe zwaar ik die laatste weken vond. Dus ik begrijp je, maar het zou het beste voor je kindje zijn om te komen wanneer het er klaar voor is.

 

Bij mij bood de gyn zelf aan om in te leiden toen ik zei dat ik er helemaal doorheen zat. En dan had ik in vergelijking met TS nog een makkelijke zwangerschap.

Ik ben met 39 weken ingeleid. Had tien al wel een paar cm ontsluiting. Met een paar uur was onze zoon geboren. Het ging snel, was pittig, maar ik had na de geboorte wel meteen veel meer energie. Ik voelde me heel goed, dus voor mij was het inderdaad een goede beslissing!
Ook onze zoon deed het heel goed. Hij woog bij geboorte 4120 gram, dus was een flinkerd!

Ik zou zeggen bespreek het, wie weet!

 

Ik zou het zeker bespreken. Het klinkt alsof er ook wel enige medische reden zou zijn, gezien placenta. Maar dat kan ik vanaf hier niet beoordelen.

Zou persoonlijk wel proberen het nog iets later te plannen dan 38 weken, dan is de kans groter dat de baby een goede start heeft en je direct ook naar huis kunt. Maar alles ter bespreking met arts natuurlijk.

Hou er wel ook rekening mee dat je een nee krijgt. Anders ben je daarna helemaal uit het veld geslagen.

Vraag in ieder geval ook voor wat medicatie om een paar goede nachten te maken. Ook als je wel ingeleid gaat worden is het fijn om dan daarvoor een paar goede nachten met flink wat slaap te hebben gehad.

Sterkte met de laatste loodjes!

 

Klopt, daarom heeft het ook geen zin om naar ervaringen te vragen of te geven over inleiden. Je moet naar de feiten kijken, risico's etc van inleiden. Statistieken zeggen vaak niet eens wat.

Met inleiden verhoog je de kans op bv een kunstverlossing, keizersnee en gebruik van weeenopwekkers en is de reden waarom ze het liever niet zo vroeg doen natuurlijk.
Maar je zou er natuurlijk wel over kunnen beginnen, kijken wat je opties zijn. Ik vind het helemaal niet vreemd om erover te beginnen als je bepaalde klachten hebt.

 

Oke, daarom benoemde ik al dat ik het zelf niet zo ervaren heb maar het wel heel vaak hoor. Fijn dat het bij jou meeviel

 

Ja hoor dat kun je gewoon bespreekbaar maken. In het ziekenhuis waar ik loop zeggen ze zelfs dat het ouderwets is om moeders langer door te laten lopen die het te zwaar hebben. Dus ik zou het gewoon aangeven en samen zoeken naar een oplossing.

Heel veel sterkte met de laatste weken!

 

Ik zou vragen of ze vanaf die tijd regelmatig willen nakijken of je al wat ontsluiting hebt en bmm al is verweekt etc.

Wie weet is strippen dan best wel een goed alternatief om mee te beginnen

 

Ik ben beide keren ingeleid op mijn verzoek. Er speelde natuurlijk wel wat, ik ben chronisch ziek en ik had bij de jongste last van toenemende hoofdpijn. Dus al een paar weken van tevoren aangegeven dat ik daardoor niet tot het uiterste wilde doorlopen. Er werd toen gezegd dat ze het vanaf 39 weken geen probleem vond. Mits ik inleidbaar was, anders raadde ze het af. Voor mij was het prettig te weten tot wanneer ik ongeveer moest doorlopen en niet nog 2 weken langer. En mijn bevallingen zijn snel en voorspoedig verlopen.

 

Wat ik begrepen heb, nadat mijn zoontje t vroeg werd geboren, dat ook met een inleiding een baby prematuur gedrag kan vertonen (lees; geen zuigkracht, geel zien, niet warm kunnen houden).

Je zwangerschap klinkt inderdaad niet als een pretje en het laatste stukje is gewoon loodzwaar, maar als je ergens nog een klein beetje kracht hebt...probeer het nog een paar weekjes. Elk weekje helpt al!