Je leest heel vaak dat vrouwen vlak voor de bevalling zich 'anders' voelen. Maar, ze zetten er nooit bij of dit om dagen of weken gaat Merkte jij lichamelijke of emotionele veranderingen voordat de bevalling begon? Heb je nog iets geks gedaan voordat het begon? Of was het een volledige verrassing. Bevalling van mijn dochter is al een poosje geleden, maar ik weet nog dat ik super chagrijnig was en me een beetje ongemakkelijk voelde. Had toen geen nesteldrang, behalve de ochtend dat het begon. Heb ook de dag daarvoor nog flink geshopt. Dus, met dit topic gewoon benieuwd naar leuke verhalen
Niks noppes nada. Op zaterdag mijn babyshower, zondagmiddag nog drukke verjaardag gehad en van zondag op maandagnacht 00.10 uur braken mijn vliezen. Zonder enig voorteken. Kindje is uiteindelijk geboren om 14.57 uur met keizersnede. Alleen de moeder van een vriendin zei later dat ze 'iets' aan me had gezien.
Bij mn eerste was ik de dag voor de bevalling ontzettend emotioneel en chagrijnig. Mn man had gevoetbald die middag en ik appte hem of ie eten vd Mcdonalds mee wilde nemen voor me... Dat deed ie niet... en toen moest ik huilen..
Bij de 1ste: de avond ervoor zwaar chaggo, was er helemaal klaar mee en ben vroeg naar bed gegaan. De volgende ochtend om 7 uur wakker met weeën. Bij de 2de: ik voelde het al dagen aankomen. Groot kind en ik stond echt op knappen. Maar onbewust de bevalling tegen gehouden tot na de verjaardag van mijn dochter (dochter is van 25 aug en mijn zoon is geboren op 29 aug op 37 wk precies). De 3de kan ieder moment komen en ik ben er zo klaar voor! Maar helaas de kleine meid nog niet..
Paar dagen ervoor was ik een soort beschermend naar mijn spullen. Mocht je gewoon niet aankomen, kon er echt boos om worden. En 2 dagen van tevoren wil ik eigenlijk het huis niet meer uit en had ik het idee dat ik in een soort bubbel zat. Vrijdag nog weg geweest, maar wilde alleen maar naar huis. Zondagochtend werd ik wakker met weeën.
De dag voor mijn eerste bevalling was ik erg onrustig. Was aan de diarree en kon gewoon niet blijven zitten. De avond voor mijn 2e bevalling wederom wat onrustig. Heb toen foto's van mijn buik lopen maken en een plaatje gemaakt voor op fb dat ik de 40 weken had gehaald en alles nog rustig was (nog niet erop gezet) Die nacht om 4 uur braken mijn vliezen met precies 40 weken. Heb toen (heel flauw) rond 8 uur midden in de weeën alles op fb kunnen zetten. Om 11:30 uur was onze zoon geboren en niemand had ook enig idee dat ik bezig/hij er al was.
Bij allebei helemaal niets. Met de eerste om 20.00 uur veel app contact met familielid gehad. Om 23.00 werd ik mama. Met de 2e 's middags nog de stad in geweest. Besefte achteraf dat ik dat beter niet had kunnen doen. Had wat harde buiken toen ik terug liep (strompelde met 40.3 weken ) Om 00.50 die nacht is ze geboren.
Nee, niets. Ik zat compleet in het gevoel dat het noooooit zou gebeuren (alle kinderen 41+ wkn geboren...) en ik dus 'gewoon' een inleiding zou krijgen. Bij eerste ben ik gestript (wat niet zo snel daarna ook doorzette tot mijn verbazing), bij de tweede werd ik op een dag wakker met weeën. De derde braken plotseling de vliezen. Uiteindelijk nooit een inleiding gehad
Wat een leuk topic! Bij mijn eerste had kwam het onverwachts met een hoge vliesscheur en geen weeën. Uiteindelijk ingeleid, wat voor mij toch best rauw op mijn dak viel gezien je bij een eerste niet weet wat je moet verwachten. Bij de tweede hetzelfde verhaal, alleen was ik wel beter voorbereid maar kwam ook plotseling eigenlijk. Bij de derde braken spontaan mijn vliezen, zoontje is helaas meteen na de bevalling overleden. En nu ben ik heel erg benieuwd hoe het zal gaan verlopen.. erg spannend allemaal omdat ie eigenlijk ieder moment geboren of gehaald kan worden. Maar tot nu toe alles rustig gelukkig. Moraal van het verhaal, bij alle bevalling eigenlijk niet echt bepaalde voortekenen.
Ik merkte helemaal niks. Ja had al een paar dagen last van voorweeën maar qua gevoel had het voor mij ook wel langer kunnen duren nog
Niks. Was die avond zelfs (te) laat gaan slapen omdat ik hem voorlopig niet had verwacht. Had al weken nesteldrang, geen zin meer in sociale contacten en andere hormonale dingen.
Leuk om de verschillen zo te lezen de ene heeft inderdaad verandering gemerkt (waarschijnlijk voornamelijk achteraf) en de ander ging gewoon lekker verder met het dagelijkse leventje. Deze vind ik ook wel bijzonder. Heb zelf ook een sterk gevoel dat het volgend weekend gebeurt. Of is het wishful thinking...? ben er ineens klaar voor en heb echt een soort rust over me heen gekregen van: kom maar. Maar goed, ik vrees dat heel veel dit hebben over uiterlijk 5 weken weet ik wat mijn signalen waren
Bij de eerste niks opvallends. Alleen wel last van rugpijn. Bij de 2de braken de vliezen om 3.00 snachts. Kwam helemaal uit het niks. De avond van te voren nog zitten zeuren dat ik er zo klaar nee was maar het leek dat ik nog wel ff rond ging lopen.
Bij de eerste zwaar de behoefte om the lion king te kijken, ook veel diarree gehad en die nacht braken mn vliezen. De tweede keer onrust, de hele dag al niet stil kunnen zitten, geen rust in mn reet (ook ivm weinig leven voelen van een van de jongens). Savonds was vriend het zat en gingen we naar het ziekenhuis voor de ctg. Had ik al 4cm en moest blijven omdat een van de jongens het echt niet goed had. Toen ik op de kamer lag besefte ik dat ik tijdens mn eerste bevalling precies dat onrustige gevoel had en appte ik mn moeder dat ik dacht dat ze uiterlijk de dag erna geboren zouden worden omdat ik dat gevoel herkende. En jawel, paar uur later kreeg ik een wee en na 40 minuten was daar Nino en een half uur later ook Mick
Los van de lichamelijke klachten... Jazeker! Ik wilde binnen zijn en nergens meer naartoe. Heb nog vet veel spullen besteld omdat ik dacht niet genoeg te hebben... Mijn schoonmoeder zei nog 'zo gaat het wel lang duren horen' Een week nadat dat allemaal begon ben ik bevallen.
Nope. Bij beide helemaal niks gemerkt. Ineens braken eind van de middag (1e, bij 36,5) en middenin de nacht (2e, bij 35,3) m'n vliezen. Heel onverwacht.