Hier ook geen huisdieren, maar onze kinderen leren heel goed met dieren omgaan hoor. Gewoon door de honden van mensen uit de buurt bijvoorbeeld. Dan nemen we soms even de tijd om te aaien. Ik leer mijn kinderen trouwens wel dat ze het eerst moeten vragen en niet zomaar op een hond af rennen en dan aaien (mijn oudste had daar een beetje de neiging toe). Ik zou mijn kinderen trouwens niet naar een gastouder met dieren brengen. Inderdaad ivm allergie, maar ook omdat ik er gewoon niet gerust op ben. En jonge kinderen leren nou eenmaal al doende.
Wij hebben ook geen dieren, ik ben echt totaal geen dierenvriend, heb er helemaal niks mee maar leer mijn zoon wel respect te hebben voor dieren. Ik zou mijn kind absoluut niet naar een GA met een hond doen. Ik vertrouw ze niet en vind haren echt om te gruwelen.
Wij hebben 2 honden, een kleine en een grote. De kleine zou ik zo weer doen. Ze is rustig, haart niet en als we op vakantie gaan is er altijd wel iemand die haar in huis wil nemen. De grote is een leukere hond om mee te nemen, altijd blij en enthousiast en bergen energie en keft niet. Maar ze haart erg, heeft veel beweging nodig en moet naar het pension als we weggaan. Dus ik zou hierna alleen nog een makkelijk klein hondje willen.
Hoi! Ik heb niet alle verhalen gelezen maar ik wil je wel even mijn ervaring delen. Wij hebben nu sinds een jaar een hond in huis, om precies te zijn een Amerikaanse Bully en ik heb spijt, heel veel spijt dat we deze hond of überhaupt een hond hebben genomen. Ja mn kids zijn gek op hem en andersom, het is echt een schat van beest maar heeft in bijna een jaar tijd beneden heel mn huis gesloopt, denk aan tig keer de deurmat gesloopt, mn plinten kapot gebeten, mn trap bekleding eraf gebeten, mn bankstel verziekt, schoenen ect oh en gaten gegraven in het gras van mn tuin. Ondanks meerdere cursussen kan deze hond echt niet alleen blijven, ja in zn bench..dus daar zit hij "opgesloten" als wij weg zijn en s'nachts. Mensen lopen als ze me zien met een boog om me heen omdat hij er "gevaarlijk" uitziet terwijl hij niets doet alleen heel enthousiast is.. Ja een hond, deze hond stinkt mn hele beneden verdieping stinkt terwijl ik zo schoon ben, ik kan blijven stofzuigen en dweilen maar het heeft geen zin.. Ik zou het dus niet doen want je zit er de komende jaren aan vast!
Mijn man en ik zijn opgegroeid met honden. Altijd als kind honden (grote grijze keeshonden haddne en hebben mijn ouders nog altijd) (katten en paarden/ponys) gehad tot nu toe ook nog.. Wij hebben twee mopshondjes. Hiervoor hadden we een beagle en een mops. Onze mopsjes worden nu oud en gaan mankeren, ik ben aan het kijken wel ras bij ons gezin past, ik wil namelijk verder gaan lopen dan dat onze mopsjes konden voorheen. Wij zijn gek op de mopsjes, maar nu willen we in de toekomst een grotere middel maat hond. Edit: Qua werk.. kijk het uitlaten, borstelen, voeren, knuffelen...kost me totaal geen moeite. Nou hebben we ook een mega grote tuin plus vrijstaand huis en de deur staat zomers altijd open, beweging genoeg. We wonen aan de dijk en de laatste avond ronde is alleen even een poep en een plas aan de dijk. Ik liep voorheen een keer per dag een grotere ronde, maar dat kunnen ze niet meer door de ouderdom. Qua haar, ik stofzuig wel een keer of vijf per dag. Een keer elke ochtend heel grondig, en derest van de dag staat de stofzuiger gewoon klaar en pak ik deze elke keer om even snel te zuigen. Nou zijn mijn kinderen ook nog vrij jong en knoeien en kruimelen ook veel, dus zuigen is sowieso nodig Stinken doen ze niet, maar ze krijgen Duck , vlees, dus geen brok. Als ik gewoon brok geef gaan ze echt stinken. De vakanties brengen wij ze naar mijn ouders, en als mijn ouders op vakantie gaan, gaan wij in hun huis op hun dieren passen (uiteraard met onze honden erbij), wij moeten dus wel vakanties plannen ivm de honden. Mijn ouders hoeven ook niet in het hoogseizoen, wij weer wel ivm school.
Ik vind dit toch wel triest om te lezen en ook sneu voor de hond. Als je het gewoon echt niet wil dan zou ik toch echt overwegen om een ander baasje te zoeken. Wij hebben allebei honden gehad en volgend jaar komt hier een pup in huis en dit is een weloverwogen keuze en al die zooi neem ik er met liefde bij. Nu scheelt het misschien ook wel dat de oudste kinderen al voorbij de basisschool zijn en ik iets meer tijd heb voor een hond dan wanneer je in de kleine kinderen zit.
Wij hebben ook een Bully en het is zo belangrijk om consequent te zijn bij deze types. Wij hebben onze gekregen van vrienden. Hij was nog zeer zeer speels en dat is daar nooit gecorrigeerd, met als resultaat dat onze handen regelmatig blauw waren, vooral mijn man. Vanaf dag 1 heb ik slecht gedrag genegeerd, zoals het speelse bijten. Bijten prima, daar heb je speeltjes, bot oid voor maar niet m'n handen. Binnen 2 maanden was het bijten verminderd en inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en doet hij niets meer. Vergeet ook niet dat een Bully (ook andere rassen) tot een jaar of 2/3 puberen. Jouw hond zit nu volop in de puberteit.
Ik vraag me eerlijk gezegd of je wel wist wat je in huis haalde? En of je weet wat je eigen nodig heeft om voldaan te zijn waardoor niet je hele hut gesloopt word.
Dat vraag ik me ook af. Veel mensen onderschatten echt de aanschaf van een huisdier( hond in dit geval) Verharen , opvoeding, ziekte, uitlaten, contact met andere dieren en mensen, best jammer is dat.
Wat je keuze ook mag zijn, die heeft zeker niet alleen met haar en viezigheid in huis en (uitlaat)tijd te maken. Elke hond is een karakter op zich. Ook de kleintjes. Als je niet oppast onderschat je dat en omdat zo'n klein hondje makkelijk onder je oksel past bij het oplossen van allerlei situaties, kan je er echt een verwend kreng van maken. Sorry voor mijn woordkeuze. Een pup in huis is veel werk en vraagt je volledige toewijding. Zindelijkheid, maar ook en vooral het socialiseren. Dat moet je je goed realiseren. Je legt de basis voor het gedrag van je hond en dat kun je heel moeilijk terugdraaien. Daarnaast ben ik echt een enorme hondenvriend. Ik vind opgroeien van kinderen met een hond echt een verrijking. Naast dat ze met elkaar leren omgaan en rekening houden met, maatjes worden als je geluk hebt, gaan wij ook regelmatig de natuur in. Zo'n rondrennende mafkees om ons heen is echt heerlijk. Lijkt me veel leuker dan zonder hond het bos in. Maar icm zorg voor (kleine) kinderen heb je er gewoon een gezinslid bij. Vooral de eerste jaren vraagt een hond veel aandacht van je en dan niet alleen met uitlaten. Wij hebben een beagle. Die blijft altijd wel een beetje een pup in gedrag en opvoeden is nooit klaar. Wel is hij nu, na 5 jaar, rustiger thuis geworden. Het mooie van een beagle vind ik juist het natuurlijke hondengedrag. Hij is heel roedelgericht. Als we dus in het bos gaan wandelen pendelt hij tussen ons in om de roedel bijeen te houden. Dit doet hij ook als we op een terrasje zitten en een van ons naar het toilet gaat. Omdat hij dan vast zit blaft hij keihard om te alarmeren . Dat is natuurlijk een wat mindere geschikte locatie. Om nog maar te zwijgen over alle eetbaars op de grond in de stad. Wat ik dus wil zeggen: lees veel over oorspronkelijk karakter van een ras en kijk of je in je leven de mogelijkheid hebt om daar gehoor aan te geven. Dan is je hond het gelukkigst en jij dus ook.
Nee dat wist ik niet want manlief kwam er mee aanzetten als verassing, die heeft er duidelijk niet over nagedacht en in een impuls deze hond gekocht..want ja puppy' s zien er zo leuk uit.
Wij hebben een jack Russell pup, maar heb me er ook echt op verkeken hoeveel werk het is, dus zou er echt heel goed over nadenken. Ik zou echt niet zonder ons hondje kunnen, maar er zijn ook echt wel momenten dat ik dacht waar ben ik aanbegonnen.
Precies, hier 1 (zonder dat ze ooit gebeten is overigens) die een angsstoornis ontwikkeld heeft voor honden. Ze raakt compleet in paniek als er op een paar meter afstand 1 naar toe komt. Op straat lopen is elke dag weer een uitdaging, ze KAN gewoon niet bij mensen komen die een hond hebben, ook al zit hij in de bench dan gaat ze niet eens naar binnen. Haar hele leven wordt erdoor beheerst en dat van ons. Ze krijgt er al professionele hulp voorhoor, maar dat moet in hele kleine stapjes. Dus oordeel idd aub niet zomaar.
Speeltjes zijn in no time kapot, b.v. zo'n touw geef hem een uur en het hele touw ligt uit elkaar dus speeltjes heeft hij niet meer en een bot ging hij standaard begraven in de tuin, we zijn nu bezig met de tuin en al het gras hebben we vervangen voor tegels dus graven kan hij niet meer. Bij mijn man luistert hij zeer goed, oké hij heeft inderdaad soms nog zo zn momenten maar bij mij luistert hij nauwelijks, geen haar op mn hoofd om hem b.v. los te laten lopen waardoor mn handen soms echt zeer doen..
Wauw Zou er dan toch eens een serieus gesprek over beginnen met je man. Je zit er toch nog heel wat jaren aan vast. Zonder regelmaat, consequente regels en genoeg uitdaging/bewegingen heb je over 2 jaar een hond die jij niet meer wilt uitlaten en dan binnen de kortste keren ook niet meer in huis wilt.
Wauw! Dat zou bij ons echt oorlog worden!! Zonder overleg een hond in huis halen én dan ook nog wel zo'n type hond!!! Ik zou dat beest écht wel laten herplaatsen. Zo'n hond én zeker op die manier wil je toch niet in huis hebben??
Dat begrijp ik dus echt niet. Hoe kun je nu zo impulsief een hond kopen en je totaal ook niet in het karakter verdiepen van het ras. Ik zou ook nooit accepteren dat mijn man (zou die ook nooit doen) ineens met zoiets thuis zou komen, dit doe je in goed overleg met elkaar. Wij hebben het al jaren over de aanschaf van een hond en we doen het nu alleen omdat we echt op 1 lijn zitten en er volledig achter staan. Vandaag weer heerlijk gewandeld met de labrador van onze buren.
Nou inderdaad want volgens mij valt die ook in de categorie "risico hond". Ik zou zelf nooit kiezen voor zo'n ras omdat ik daar niet sterk genoeg voor ben, echt heel jammer dit.