Ik heb even advies nodig of ik me aanstel of niet. Mijn man zegt dus vanochtend nadat onze zoon 5 minuutjes huilt ofzo dat ie er niet tegen kan. Nou is het zo dat onze jongen best hard kan huilen en over het algemeen savonds tussen 5 en 8, dus als mijn man thuis is tot dat de baby naar bed gaat, wat onrustig is en veel huilt. Verder is het zo'n makkelijk kereltje hij slaapt van 21 tot 3 en soms zelfs tot 5 en smiddags ook vanaf 13 zeker 2 uur. Hij is dus de rest van de dag een voorbeeldige baby. Mijn man zei letterlijk dat zn gehuil klinkt als nagels over een schoolbord en dat het huilen van onze dochter en andere baby's niet zo klinkt alleen dat van onze zoon. Ik ben nu dus al uren boos en het vreet echt aan mij dat hij zoiets kan zeggen. Stel ik mij aan? Of moet ik mijn man er nog een keer op asn spreken dat dit niet normaal is?
Tja, als hij net zo kan krijsen als mijn jongste snap ik hem wel, ik vind het zelf ook vreselijk en herken het niet van de andere 3/baby's om me heen. Maar ik weet ook dat mijn man er nog slechter tegen kan en vaak wint mijn moedergevoel van irritatie
Tsja als hij dat zo voelt dan voelt hij dat zo... waarom zou je daar boos over worden? Mijn man raakt echt enorm gestresst als de baby huilt, hij kan er echt niet tegen. Dat is nu eenmaal zo...
Misschien kan hij het door andere oorzaken moeilijk "filteren"? Bijvoorbeeld stress, vermoeidheid, overspannenheid, migraine, oorproblemen? Ik zou eens gaan onderzoeken war hij nu precies bedoeld. Ik kan bijvoorbeeld als ik moe ben niet tegen het geluid van de tv of muziek...denk dat baby gehuil daar dan straks ook onder valt. Ben dan zelf overprikkeld waardoor ik extra prikkels niet kan handelen. Boos worden is zinloos. Bereik je niks mee...ja dat je man zijn gevoelens niet meer met je kan delen...
Ik ben het eens met mijn voorgangsters. Eerlijk gezegd: mijn baby heeft de afgelopen 4,5 maanden praktisch hele dagen gekrijst. Ik kan er ook echt niet tegen. Zijn stem is enorm luid. Maar ja, het is je kind . En hopelijk wordt het vanzelf minder. Dus zeg tegen je man dat het vervelend is dat hij er niet tegen kan maar dat ie pech heeft want het is nu eenmaal zo en je moet het samen zijn te doen. Evt. Oordopjes dat als hij zijn huiluurtje heeft het ergste gehuil wordt gedempt.
Waarom zou je daar boos om worden? Als mijn kinderen 30sec huilen/krijsen vind ik dat al bloed irritant. Snap je man wel.
Bedankt voor jullie reacties, het klopt idd dat mijn man wat stress heeft en hij loopt eindelijk bij de kno arts ivm met continu hoofdpijn. Ik heb denk ik iets te fel gereageerd Ben echt blij met jullie reacties had ik even nodig denk ik. Het wordt iedereen wel eens even teveel dus ook bij mijn man.
Als mijn baby huilt dan ga ik op shut down. Dan kan ik niet meer helder denken en je kan gerust doorpraten, maar ik zal er niks van meekrijgen. Het gaat door merg en been. Had ik bij de oudste ook. Dus eerst de baby rustig krijgen en dan verder waar ik mee bezig was. Het is niet zozeer dat ik het irritant vind, maar mijn denkvermogen houdt even op te bestaan. Kan het niet eens normaal uitleggen wat het met me doet Ik snap je man wel. Ik neem het mijn kinderen alleen niet kwalijk, ben niet boos op ze of zo vanwege het gehuil
Onze zoon kon úren huilen als hij flink aan het spugen was geweest. Onwijs zielig en vaak kon ik het goed handelen maar soms kon ik er ook gewoon écht niet tegen. Zelf doodmoe, herstellen van bevallen en dat was dan net de druppel. Boos worden heeft geen zin. Hij kan er niks aan doen toch?
Oh mijn man was niet boos ofzo hij zei tegen mij dat ie er niet tegen kon en ik ben boos geworden op mijn man. En ik bleef er over malen en was dus nog steeds boos op mijn man, niet op onze zoon. Na jullie reacties kan ik het weer relativeren en kan ik het los laten. Als mijn man straks thuis komt zal ik ook gaan zeggen dat ik overdreven gereageerd heb
Mijn vriend kan er ook slecht tegen. Ik zeg altijd dat ie zich niet zo moet aanstellen, babys huilen nou eenmaal en daar moet je gewoon doorheen. punt *ik kan er zelf na een tijdje ook niet meer tegen hoor *
Vergeet niet dat je ook nog met wat extra hormonen zit waardoor je wat feller kunt reageren en als hij niet goed in zijn vel zit zal hij vast ook wat feller reageren dan wanneer hij zich goed voelt. Altijd wennen, een (extra) kleintje in huis!
Mijn man ook. Die kwam ook altijd in blinde paniek met een huilende baby aangerend. Ik krijg er geen stress van maar vind baby gehuil echt vreselijk. Na 2 uur word ik gewoon geïrriteerd. En dat is niet eerlijk want die baby kan er ook niks aan doen. Toen Bo een longontsteking had heb ik een koptelefoon met zachte muziek opgezet. Zacht genoeg om haar te horen, maar net de scherpe randjes van dat gekrijs af. Zo kon ik uren met haar rondlopen. Misschien een idee voor je man voor als hij het soms echt niet trekt..
Bij de eerste ook een soort huil trauma opgelopen. Net als hierboven gezegd is kan ik niet meer helder denken als m'n kind huilt eerst moet er getroost worden Gelukkig huilt de kleine zelden kan nu veel beter denken "het stopt zo weer" Zat laatst als passagier in de auto op de snelweg en de kleine had verdriet dan heb ik het echt moeilijk tot de volgende afrit Mijn vent kan er ook slecht tegen hij weet ook niet wat hij moet doen Herkent het huiltje niet dus staat daar dan met baby en geeft de liever af aan mij
Gehuil ís irritant. Of ze er nou wat aan kunnen doen of niet. Staat naar mijn mening ook los van of het zielig is of of je van je kind houd. Ik ben verscheidene keren naar buiten gegaan als mn dochter dr huil uren had. Gek werd ik er van.
We hebben hier pieken gehad van 21 uur huilen op een dag in haar eerste 6 weken...ik schiet nog steeds in de stress als ze op een bepaald toontje huilt...gaaaaaaan we weer. Oordopjes met muziek, of reguliere oordopjes met een filter werken voor mij goed als ik toch echt alleen voor sta, kan mn meisje niet laten brullen. Is mn man dr dan wisselen we af. Hii blijft kalm en rustig en ik schiet de zenuwen in. Ze is nu bijna 8 maanden oud, het huilen is een lachertje inmiddels als t een half uurtje is op een dag is t veel. Tenzij de tandjes in t spel zijn of iets van die orde, maar daar heb ik dan weer geen last van en troost ik dr tot oneindigheid zonder ook maar een spatje stress...heel raar.
Onze eerste was een huilbaby en hoewel onze tweede bijna niet huilt (behalve krampjes) kan ik daar ook echt niet tegen. Mijn stressniveau schiet naar 100 plus en ik word helemaal prikkelbaar. Overigens vind ik het niet irritant maar ik kan er niet goed tegen. M'n man wel dus die doet krampjes haha. Ik troost wel altijd want ik vind het heel zielig allemaal maar ik heb liever dat baby's gewoon niet huilen (Waha lekker reeel) Ik vind peuter huilen vaak wel irritant en dan vooral dat mieperig zeurderige. Maar goed ik vind het ook irritant als m'n oudste 6x valt omdat ie z'n voeten niet op tilt haha.
Wat ik mij oprecht en serieus af vraag. Mag je man geen gevoel hebben? Als hij het vervelend vindt, wat wil je er aan doen? Het bij je man eruit slaan en zeggen "nu niet zeuren, zo erg is het niet"? Wees blij dat hij het aangaf. Ik snap niet dat je om zijn mening, zijn gevoelens, al uren boos bent. Wij hebben 2 huilbaby's gehad. Beide met een allergie. De 1 huilde 16 uur per dag, de ander 10. Manlief kwam paar maanden geleden pas dat hij het niet kon verwerken en soms ook weg wilde.
TS: ik snap je eerste reactie wel. Ik kon het namelijk zelf ook niet hebben als mijn vriend weer eens zei dat dochter moest stoppen met huilen omdat hij het niet aan kon horen. Maar achteraf was het ook bloedirritant. Ik zorgde toen op de automatische piloot voor haar maar toen het huilen eenmaal minder werd en ze toch ineens weer op die toon begon te huilen, schoot ik in de stress. Omdat ik het zelf niet aan kon horen. Toen kwam ik er dus achter dat mijn vriend helemaal niks geks zei het waren gewoon mijn hormonen.
Dat vind ik soms wel irritant van mn vriend. Als ie probeert door te praten als er een kind begint te huilen. Echt, ik hóór je niet, ik begrijp je niet. Brein op slot. Totdat het huilen stopt. Na 3 kinderen snapt ie dat nog steeds niet