Het zal vast met de komst van haar zusje te maken hebben en met de (lange) vakantie, maar mijn oudste (5 jaar) wordt erg brutaal. Ze kan enorm flippen om (in onze ogen) niets. Krijsen, zich echt enorm boos maken en vaak de trap opstormen naar boven, naar haar kamer. Ik laat haar maar begaan, maar vind het wel vervelend voor haarzelf dat ze zo kan ontploffen. Soms ontploft ze niet, maar wordt dan erg brutaal. Ze mogen bijv. een half uur tv kijken. Ik bespreek dit van tevoren en vraag ook of ze de afspraak even wil herhalen. Ik geef ook aan op de klok wanneer het tijd is om te stoppen (ze is al erg geïnteresseerd in de tijd). Als het moment daar is, is er altijd protest. Als ik dan de tv uitzet, begint ze te roepen. Als ik zeg dat ik dat niet wil hebben, roept ze 'stomme mama'. Als ik zeg dat ze dan maar beter op haar kamer kan zitten, zegt ze: 'ok, doe maar!', echt met zo'n uitdagende blik. Ik stuur haar dan naar boven, en even later komt ze wel naar beneden met een sorry en een kus, maar het verbetert niet, zeg maar. Ze blijft snel ontploffen en ze blijft ook brutaal. Ze is heel gevoelig voor wat wij vinden, ook erg perfectionistisch (als een tekening even niet lukt zoals ze wil, mag niemand het zien). Wij moedigen dit absoluut niet aan, proberen haar juist te laten inzien dat fouten maken niet erg is, dat het erbij hoort. Ze is ook best voor voor haar leeftijd, denken we. Ze is 5 jaar en kan al optellen en aftrekken, haar juf zei ook dat ze heel geïnteresseerd is in getallen en 'wiskunde'. Ik weet niet of het een met het ander te maken heeft, maar dat gevoelige icm snel ontploffen ken ik wel een beetje van mezelf (ben hooggevoelig). Hoe gaan jullie om met een brutale kleuter?
Herkenbaar alleen is die van mij 8. Onze dochter heeft ADHD en daarnaast nog een flink temperament. Hierdoor is ze continu op zoek naar grenzen en zal ze deze ook altijd opzoeken. Wij blijven haar die grenzen bieden door, net als wat jij al doet, aan te geven hoelang ze iets mag doen of haar voor een keuze te stellen door 2 opties aan te bieden. Protest komt wel, maar toch is het voor onze dochter belangrijk dat we consequent blijven in die grenzen. Nu lijkt het net of ze aan strakke banden ligt, dat is natuurlijk niet zo Maar afspraak is wel afspraak. Als we namelijk toegeven in haar "gedram", beginnen we de volgende keer weer van vooraf aan.
Herkenbaar icm het gevoelig, emoties en boze momenten. Wij benoemen dat het brutaal gedrag is wat hij vertoont en vragen of hij ook de betekenis weet. Hij gooit soms met woorden of iets wordt gezegd op een bepaalde toon waarvan hij zelf het besef niet eens weet. Een tijdje geleden noemt hij mij een bitch Ik heb gevraagd of hij wel weet wat het woord betekend. Nee, dat wist hij niet. We zijn vervolgens samen op het bed gaan zitten en ik heb hem uitgelegd wat het woord betekend. Hij schrok hiervan en begon te huilen, want hij vindt me helemaal geen bitch. Hij dacht dat het iets anders betekende. Sindsdien heb ik dit woord niet meer gehoord. Op school heeft hij er ook wel een handje van. Als de juf iets vraagt dan roept hij vaak. JAJAAAH! Dat weet ik ook wel en dan al zuchtend. We blijven zaken herhalen, herhalen en herhalen. Bij boze momenten sturen we hem ook even naar zijn kamer zodat hij even kan afkoelen. *klopt even af, dat dit al maanden geleden is*
Herkenbaar. Hier is het brutale begonnen toen ze naar school ging. Woorden waarvan ze niet weet wat het is leg ik uit. En spreek haar streng toe of geef haar een blik. Ben niet snel boos, dus ze ziet het meteen als ze te ver gaat. Krijsen kan ze ook goed als ze haar zin niet krijgt, maar dan zijn we consequent. En het lijkt, even afkloppen, de laatste tijd minder.
Is het niet het geval dat ze moeite heeft met veranderingen? Of met dingen die anders gaan dan anders? Hier is de vakantie ook altijd wel een ding omdat ze dan uit haar rustige vertrouwde ritme is. Ze kan ook niet wachten tot de school weer begint. Hier een 8 jarige met ADD die dan heel vervelend en brutaal kan worden als ze voor haar gevoel de controle kwijt raakt.
Hier een meisjes van 4 die zelfde soort gedrag vertoont. Ik denk dat het bij onze dochter verveling is. Ze hard toe aan school(nog 3 weken!!!). Ze is ook altijd snel geweest in haar ontwikkeling, vanaf baby af aan al. Al 4 jaar loop ik constant nieuwe uitdagingen te zoeken, lukte aardig, maar het is nu gewoon "op", en ik ben "op". Ik verlang naar een paar uur voor mezelf, aangezien ik thuisblijfmoeder ben en haar dus 24/7 om me heen heb. Daarnaast is haar gedrag ook veranderd na de geboorte van haar zusje(3 maanden geleden). Moet wel zeggen dat het beter gaat dan in het begin, maarja, geef haar eens ongelijk met een nieuwe situatie, ook papa en mama moesten wennen. Maar goed, nog 3 weken, dan kan ze haar energie kwijt op school. Hopelijk gaat ze daar geen rare dingen overnemen, maar goed, dat zien we dan wel weer.
Ik vind dit ook zeer herkenbaar; mijn zoontje is precies hetzelfde. Een pittig temperament en beetje control-freak en perfectionistisch. Als dingen dus anders gaan dan hij bedacht had wordt hij snel boos en gefrustreerd. Gelukkig blijft hij daar nooit lang in de hangen maar de frustratie is er wel iedere keer en dat is soms erg vermoeiend. Waar ik inmiddels wel achter ben is dat rustig blijven het enige is dat echt werkt. Als ik hierdoor mijn irritaties laat blijken wordt zijn reactie alleen maar heftiger. Maar moeilijk soms hoor!!!
Ik herken het ook wel een beetje, alleen gaat bij mijn zoon het brutale al snel over in keihard huilen, stampen en krijsen en gillen. Vind het erg lastig om hiermee om te gaan, hij doet het ook alleen bij mij(en mijn moeder) bij mijn man en schoonouders flikt hij dit niet. Ik probeer meestal wel rustig te blijven en het gekrijs te negeren en hem te vertellen dat zodra hij weer normaal kan doen ik weer met hem wil praten, soms gaat hij voor me staan en in mijn oor schreeuwen en huilen, dan vind ik het heel moeilijk om hem te negeren en stuur ik hem meestal naar zijn kamer (of naar de gang). Helaas flikt hij dit juist op momenten als zijn zusje haar middagslaapje doet en maakt hij haar dan wakker.
Herkenbaar helaas. Hier hadteer ik zoveel 10 en 5 min regel. en dit lijkt haar te helpen vaak is het toch te snel voor haar doen. klok kijken is leuk maar waar ze mee bezig is veel leuker. als ik bijvoorbeeld naar de speelkinder boederij ga dan ishet nog 10 min en dan bij 5 rommel ik bij mijn fiets slot er af en dan weet ze ook klaar. Thuiseven na de wc en als ik klawr ben ben jij ook klaar.
Ik herken het ook wel van mijn dochter en ook bij haar heb ik het idee dat ze snel is en wat voor loopt op leeftijdsgenootjes. Hierdoor zoek ik ook naar uitdagingen voor haar maar het ontploffen komt hier ook met fases voor. Ook het tekenen herken ik, ze kan al echt mooie poppetjes tekenen (ze is net 3 geworden) maar maakt vaak nog krastekeningen omdat die niet kunnen mislukken en haar poppetjes wel. Ze gooit zelf ook wel eens een tekening weg omdat die niet goed is volgens haar. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te besteden en gewoon positief te reageren als ze zich lekker vermaakt met kleuren (haar inspanning te belonen en niet het resultaat). Wat het pittige gedrag betreft merk ik dat duidelijkheid echt helpt, vooraf aangeven wat we gaan doen en uitleggen wat ik van haar verwacht. Herhaling en consequent blijven...maar dat zal voor iedere ouder wel bekend klinken
Oh hier ook herkenbaar bij mijn 6 jarige zoon. En vooral als hij zoals in de vakantie eens langer mag opblijven. Dsn is het de volgende dag gegarandeerd feest. Nu dus ook afgesproken, dat hij niet merr langer op mag blijven, maar netjes om 19 naar bed. Niet als straf maar voor zijn innerlijke rust. En dan gaat het iets beter.
Ik geef dan aan dat ze bij zulk gedrag als het zich steeds weer herhaalt, ze hun eerstvolgende t.v.-tijd kwijt zijn. Dan kijk je maar een tijdje geen t.v. of mag je niet op de Ipad als je steeds flipt als je moet stoppen. Dat werkt hier wel. Ik geef duidelijk aan hoelang ze mogen, waarschuw van tevoren en doe niet moeilijk als ze een paar minuten langer er achter zitten tot het programma of spel is afgelopen, maar ik heb geen zin in elke keer gezeur. Hopelijk gaat het na de vakantie weer wat beter met haar.
Brutale is hier ook begonnen sinds school. En ik hoor heel veel ouders erover. Ik negeer het maar. Het heeft geen zin! Het lijkt nu wel minder te worden gelukkig.
Heel herkenbaar bij mijn 5 jarige. Ook een pittige perfectionistische drukteschopper. Bij haar is het vaak door vermoeidheid of een gebrek aan uitdaging. Morgen maar weer wat eerder naar bed (lastig op de camping met oudere vriendinnetjes) en een boekje met moeilijke puzzels erbij pakken.