Goedenavond, ruim 15 weken zwanger. 3 weken rust gehad van mijn beroerde gevoel....en ja hoor daar is het weer. Buikpijn misselijk hoofdpijn en me constant echt beroerd voelen, banden pijn. Bekken pijn. Ik begin nu al te waggelen en de zwangerschap begint net. Slecht kunnen eten ook. 3 zwangerschappen gehad waar ik door heen vloog als het ware. En dit is de 2e zwangerschap die ongeveer hetzelfde loopt en waarbij ik echt vreselijk beroerd ben. Soms weet ik niet meer waar ik het zoeken moet hebben meerdere mensen dit ? Zo plaatst ik in een topic dat ik ineens niks meer voel. Dit heeft ruim 3 weken (?ongeveer) aangehouden en nu begint de ellende weer. Ik heb zo geen zin om weer de overige tijd dood ziek te zijn en te voelen.
Sterkte meid! Anders even langs de huisarts/verloskundige? Misschien dat zij wat voor je kunnen betekenen.
Sorry dat ik rot ga reageren. Maar wel eens gedacht aan hoe dit voor vrouwen moet overkomen die jarenlang alles doen om maar zwanger te worden. Ik snap heel goed dat je je beroerd voelt maar ben je ook blij met je zwangerschap? Ik lees dat namelijk nergens terug. Ik zelf heb het 1e trimester HG gehad 7 kilo afgevallen. Inmiddels last van mijn bekken. Maar ik ben blij..blij met mijn klachten en mijn zwangerschap en ik dank god op mijn blote knietjes dat ik zwanger mag zijn. Begrijp mij niet verkeerd..je mag best klagen want zwanger zijn is niet altijd even makkelijk maar probeer het te relativeren en maak er het beste van. Desnoods vragen om medicatie om de klachten enigzins te beperken? Ik wens je iig een fijne zwangerschap toe en ik hoop dat je snel klachtvrij bent.
Ik vind bovenstaande opmerking anders ook erg rot. Dus omdat jij wel van geluk mag spreken dat zwanger worden lukt mag je niet klagen/jezelf uiten dat je je niet lekker voelt? Er zit natuurlijk ook wel een kern van waarheid in die opmerking, begrijp me niet verkeerd maar het verhaal omdraaien is net zo naar.
Daarom gaf ik ook als advies om het een beetje te relativeren en desnoods om medicatie te vragen bij de arts.
Ik lees ook nergens terug dat ze niet blij is met haar zwangerschap, alleen dat ze niet blij is met de klachten en daar gaat dit topic over. Voor sommige vrouwen zijn het 9 verschrikkelijke maanden, ik heb twee kindjes verloren na hun geboorte. Had ik dan dolgelukkig weer zwanger moeten zijn? En mag ik dan nu nooit zuchten als mijn zoontje niet meewerkt, omdat ik dat met mijn andere twee zoontjes nooit zal meemaken? Zelfs ik heb tijdens mijn tweede zwangerschap geklaagd. Enorme pijn dat ik niet kon slapen, daar werd ik heel moe van, dat had weer gevolgen met hoe ik om kon gaan met bepaalde situaties. Mag ik ook niet zeggen dat ik trek heb, omdat dat respectloos is naar mensen die geen eten in huis hebben? Topicstarter, veel sterkte, als ik het goed begrijp heb je al 4 kinderen rondlopen (er vanuit gaande dat de 4 zwangerschappen hiervoor goed zijn verlopen), dat lijkt mij pittig. Pak je rust waar mogelijk en ga even langs de verloskundige/ huisarts om te kijken of ze iets voor je kunnen betekenen.
Hoe weet jij nou dat TS niet bij die groep vrouwen hoort. Misschien heeft ze zelf wel een heel zwaar en lang traject gehad met zwanger worden.. Of dat nou wel of niet zo is doet er helemaal niet toe. Het wil namelijk niet zeggen dat een zwangerschap alleen maar rooskleurig mag worden gezien. Ik behoor tot de groep vrouwen die zonder problemen binnen 3 maanden zwanger was. En ik vind zwanger zijn dus echt geen reet aan. Misschien dat ik daar anders over had gedacht als ik wel moeilijk zwanger was geworden. Maar dat is niet zo, dus dit is mijn referentiekader en ik vind het gewoon absoluut niet leuk. Wil niet zeggen dat je niet blij kunt zijn met het feit dat er een kindje komt. TS als je echt zoveel last hebt, kijk of de VK of huisarts iets voor je kunnen doen. Je hebt nog meer kinderen rondlopen en niemand heeft er iets aan als jij over 4 maanden op je tandvlees loopt. Oh en af toe klagen mag ook, lucht lekker op
Heb de andere reacties niet gelezen maar dit soort opmerkingen slaan echt nergens op! Het zijn twee heel verschillende problemen! Vrouwen die "makkelijk" zwanger worden maar veel complicaties of klachten hebben mogen hier zeker ook over klagen! Zegt niets over de blijdschap of liefde naar het kindje of niet waarderen van het überhaupt zwanger kunnen worden. Het is echt niet eerlijk om zo te reageren. Ben zelf een kindje verloren, toen durfden bekenden haast niet meer te "klagen" over gebroken nachten of andere lastige situaties met hun baby. Heb dat juist gestimuleerd, want het kan gewoon echt zwaar zijn. Ja, als je het moet missen zou je er alles aan doen om die zware dingen mee te maken, maar wil niet zeggen dat mensen die het wel hebben er niet over mogen klagen. Vind het echt toppunt van jaloezie! Ts, klinkt echt super zwaar!! Hopelijk kan de huisarts of vk of mensen uit je omgeving iets voor je betekenen! Veel sterkte!
Misschien kun je je vitamine gehaltes eens laten testen bij de ha? En dan met name b12 en je hb. Ik heb tijdens mijn zwangerschap van de jongste b12 geslikt en heb erg weinig last gehad van kwaaltjes. Tijdens je zwangerschap verbruik je meer b12 dan normaal, dat kan voor klachten zorgen.
Naar dat je je zo beroerd voelt. Hier hielp emesafene tegen de misselijkheid....of althans, ik was nog wel misselijk maar hoefde niet meer over te geven. Eet verder alleen maar waar je trek in hebt, pak je rust waar je kunt, ijsjes eten helpt ook goed tegen het kokhalsgevoel trouwens. En cola...hielp hier ook goed. Sterkte!
Pffft, ik snap je! Ik ben nog niet eens zo ver als jou, maar ben ook zó beroerd! Heb je al medicatie geprobeerd via de vk of ha? En de fysio voor je bekken? Sterkte iig! Of je nou wél of niet makkelijk zwanger raakt, het is gewoon rot om deze klachten te hebben!
Pff mensen kinder, hou toch is op met dat gezeur op een ander. 1 iemand zegt er wat van en gelijk duiken er 4 op. @vrouwvan reageert heel normaal en zelfs met respect en medeleven. Ik begrijp niet dat daar dan weer een k*t reactie op gegeven moet worden. TS: Op deze manier duurt je zwangerschap nog eeuwig, die 25 weken die je nog te gaan hebt. Ik heb zelf ook bekkeninstabiliteit, zit al vanaf 8 weken zwangerschap in de ziektewet dus ik weet hoe naar dit is. Over je overige klachten zou ik zeggen, bel je huisarts. Vraag of hij nog iets voor je kan betekenen.
Hoi, Bedankt allemaal voor de reacties ik ga inderdaad even de verloskundige hierover bellen. Uiteraard ben ik blij met de zwangerschap en dus het kindje opkomst hij is heel erg welkom hoor. Ik kom heel klagerig over maar dat is vooral omdat ik me echt niet goed voel.
Bedankt voor je reactie uiteraard ben ik blij met de zwangerschap en dat ik überhaupt kindjes kan en mag krijgen. Maar soms is het gewoon heel erg zwaar als je je zo beroerd voel. Ik ben overigens 8 keer zwanger geweest en heb daarvan 3 miskramen gehad. En 4 gezonde kindjes. Ik snap dus wel wat je bedoel en het klinkt nog niet eens heel rot maar zo is het vast ook niet bedoelt. Ik neem dus dit ook niet negatief op.
Ik heb zelf ook echt een hele zware zwangerschap. Ik zit al sinds 10 weken thuis in de ziektewet. Ik heb erge misselijkheid + overgeven (nog steeds!), bekkeninstabiliteit, angststoornissen en depressie veroorzaakt door zwangerschap, slapeloosheid. Ik vind zwanger zijn dus echt helemaal niet leuk en dit is ook absoluut de laatste keer. Maar ik kan dan zo ontzettend niet tegen mensen die gaan zeggen "besef je wel wat iemand anders van jouw klagen vindt die niet zwanger kan worden? Je moet dankbaar zijn" Sorry hoor, maar als alles je zo ontzettend tegen zit in je zwangerschap dan mag je daar echt wel van balen! Het heeft helemaal niks met dankbaarheid te maken. NATUURLIJK ben ik dankbaar dat ik "gewoon" zwanger kan worden en dat met mijn kindje alles goed gaat. En NATUURLIJK vind ik het erg voor mensen die niet zomaar zwanger kunnen worden... Maar MIJN zwangerschap is gewoon ronduit KUT! En dat mag ik ook gewoon zeggen! 9 maanden duren echt ontzettend lang als je je alle dagen beroerd voelt!
Iedereen heeft het over een roze wolk als je zwanger bent. Volgens mij moet die hier nog komen. Na 1.5jaar en 2 miskramen verder eindelijk een plakkertje, tuurlijk blij en trots maar de zwangerschap zelf vind ik niet zo heel geweldig. Mooi moment als je er voelt trappen. Maar die kwaaltjes erom heen waardoor je afhankelijk word en niet meer jezelf voelt. Is toch wel een minpuntje.. Maar als voor een mooi klein wondertje♡ Sterkte de komende weken en hopelijk heeft de verloskundige iets wat helpt
Dus de eerste rot opmerking mag wel, maar de reacties daarop mogen niet? Bijzonder... En zit je nou zelf trouwens ook niet te zeuren op andere mensen?
Ik snap dat je je zo vervelend voelt hoor! Toen ik zwanger was en tot week 16 elke dag alleen maar aan t overgeven was en echt heel beroerd voelde was ik ook helemaal niet blij! En over die gedachte voelde ik me ook weer schuldig. Een zwangerschap doet heel veel met je, ik heb toen medicijnen gekregen en echt alleen gegeten waar ik trek in had dat helpt ook, want als ik al aan groente dacht ging ik toen over mn nek, dan maar een extra vitamine pil Heel veel succes en hopelijk krijg je er ook wat voor!
Hoe blij ik ook ben dat ik zwanger ben, ik vind zwanger zijn echt geen hol aan! Bij elke stap die je zet denken of het niet een stap teveel is, of je dan niet weer de rest van de dag zoveel pijn in je bekken hebt dat je niks meer kunt. Het huishouden aan je man moeten overlaten, niet lekker door de stad kunnen lopen om leuke kleertjes te kopen, of zelfs maar een rondje wandelen. De hele dag schuldig voelen tegenover je zoon omdat je niet kunt wat je wilt. En dan vooral in het begin zoooo moe zijn, niet aangeraakt willen worden, want alles kriebelt en irriteert, misselijk zijn als je niet eet, maar daarna weer misselijk als je wel eet. Het kan voor mij niet snel genoeg over zijn. Nee ik ga dit echt niet nog een keer doen.
Hier iemand die er een aantal jaren over heeft gedaan (kinderwens sinds eind 2013/ begin 2014), toen het medische trajact in gegaan waarbij ik pas na een jaar(!) bij de gyn rond gelopen te hebben (voordat je überhaupt doorverwezen wordt door je huisarts naar de gyn ben je al dik een jaar bezig vaak) gestart ben met medicatie. Maar zelfs ík klaag soms hoor. Ik ken de roze wolk ook niet en naar mijn mening heeft dat ook niets met dankbaarheid oid te maken. Ik vind zwanger zijn ook geen hol aan. Ja, het traject was/is zwaar en zou het zo nog eens doen maar dat betekent niet dat je verder je mond maar moet houden.. TS: hopelijk voel je je snel beter!