goede avond lieve dames, Ik vraag me al jaren iets af. Wanneer mijn zoon, vooral mijn zoon zich misselijk of ziek voelt, ervaar ik dat ook. Ik zeg dan uiteraard niks tegen hem, maar ik voel het wel. Ben ik de enige en is dit normaal?
Ik ook niet, vind het ontzettend vervelend voor hem maar ervaar zijn pijn/hinder niet. Ik denk dat je zo erg meeleeft met hem dat je het ook gaat voelen.
Ja, ik herken dit wel. Wanneer hij als baby moe werd voelde ik dat meteen. Ik werd dan ineens heel moe, dan ging ik hem in bed leggen en weer terug beneden verdween het gevoel ook weer. Ik legde hem gewoon in bed wanneer ik moe werd op een gegeven moment. Als hij ziek wordt voel ik dat inderdaad ook. Vreemde is dat ik dat bij mijn dochter niet heb.
Ik heb het niet met ziek worden maar wel met wakker worden. Zodra ik wakker word dan wordt hij ook wakker.
Is dat niet eerder andersom? Dat jij onbewust wakker wordt van geluidjes die hij maakt bij het ontwaken?
Heb ik ook exact hetzelfde. Zo vervelend!vooral als het mn man betreft, maar ook bij de kinderen wel.
Nee dat heb ik ook vaak hoor, maar ik kan er de klok op gelijk zetten dat hij binnen 2 minuten wakker wordt als ik ook wakker wordt.
Ik herken het ook. Als hij buikpijn heeft of last heeft van zn maag dan weet ik dat omdat ik het voel. Ik heb eigenlijk nooit gedacht dat dat gek was. Vind het wel handig.
nee ik heb dat niet. Ik denk dat je gewoon erg verbonden bent met hem. Onze kinderen hebben ook voelsprieten, zodra mijn man en ik gaan knuffelen met elkaar, dan komt er een naar ons toe: mama/ papaaa.. Geen geintje, het is nogal vaak zo. Dan hoor je een hele tijd niets, en dan knuffelen we elkaar en dan Ja hoor..
Wat grappig om te lezen. Hier precies hetzelfde. Als wij met de meest romantische intenties naar bed gaan zeggen we altijd tegen elkaar dat het niet de vraag is of er één wakker wordt, maar wie er wakker wordt. Het gaat de laatste tijd iets beter, maar de intimiteit was compleet weg hier. Alhoewel vorige week, het werd reuze gezellig.. Deur gaat open, komt onze oudste aanlopen met haar kussen onder de arm. Ze legt haar kussen aan mijn kant en slaapt zo verder in ons bed. Dat mag niet, maar als we haar dan terug leggen wordt het een drama. Normaal gaan we dat drama wel aan, maar toen niet. We hebben de werkzaamheden elders voortgezet en haar lekker laten liggen.
Ja!!!! Hoe is dat toch mogelijk hè! 9 Van de 10 keer is dat hier dus ook zo en ik kan me er op de een of andere manier nog voor afsluiten maar mijn vriend kan dan dus echt niet meer haha! Die kan dus echt niet tegen dat geroep. Verder on topic herken ik het gevoel wel enigszins, maar bij mij is het meer dat ik me dan ga inbeelden dat ik het ook heb. Irritant. Leef dan teveel mee.