Dat laatste vind ik ook en toch heb ik een man die ik t maar niet aan z'n verstand geleuter krijg. We verschillen zegmaar nogal van mening over hoeveel hij doet. Hij doet wel dingen, maar maakt het niet af (ruimt een paar dingen op en laat de rest liggen bijv, gaat stofzuigen zonder eerst op te ruimen) en hij lijkt niet te zien hoeveel ik doe. Als ik hem dan aanstuurt is hij erg beledigd omdat hij het gevoel heeft heel veel te doen. Ik probeer dus maar te bedenken dat hij ook zijn best doet en het alleen afentoe rustig te zeggen. Maar ik voel me dus ook niet meer verantwoordelijk voor bijv zijn was. Als hij het niet inlevert en zijn kast niet zo opruimt dat ik het makkelijk op kan vouwen als het gewassen is dan betekent dat dus dat ik zijn was alleen doe als t ingeleverd is en niet voor hem opvouw. Misschien kinderachtig, maar anders besteed ik veel te veel energie aan irritaties. Binnenkort gaan we er wel weer een keer over in gesprek.
@jojo85 Maar bij dit soort kerels vraag ik me dan af: hoe waren die toen jullie net gingen samenwonen? Of hoe was hij toen hij alleen woonde? Als het toen al gezeik en gedoe was, zou dat voor mij echt een reden zijn om te gaan. Of deed hij het toen wel allemaal? Jarenlang hierom moeten zeuren, daar zou ik geen zin in hebben.
Wauw wat ben ik gezegend met mijn man dan als ik dit allemaal lees. Hij stofzuigt, dweilt, wast, kookt, poetst, boodschappen, kookt, doet de tuin, de schuur, brengt kind naar bed en naar school noem maar op. Eigenlijk doen we heel veel samen. De ene keer hij wat meer, de andere periode ik wat meer.. Nee, mijn man ziet niet al het vuil in huis wat ik wel zie, maar ik ben dan ook pietje precies.
Dat vraag ik mij ook af. Ik neem aan dat zulke mannen van begin af aan zo zijn. Dan zou de relatie niet lang geduurd hebben hier. Na een jaar samenwonen zou ik dat al beu zijn.
Jep dat vind ik er ook zo 1: niks met baby's hebben. Ja fijn, je weet waar je aan begint en zoiets zou ik dus echt niet geaccepteerd hebben. Fijn als je dat allebei denkt: we hebben niks met baby's, moet zo'n kind zichzelf verzorgen dan?
O ja helemaal mee eens. En bovendien kun je zoiets ook leren. Mijn man was net 23 bij de jongste en had totaal geen ervaring met kinderen, maar moest direct alles doen omdat ik 2 week plat heb gelegen na de keizersnede door complicaties. Lekker dan als je dan als man niks met kindjes hebt..
Dat vraag ik me ook af! Ik had voor ik kinderen kreeg ook niet heel veel ervaring en niks met baby's maar dat komt heus wel hoor. Of dat iemand tegen me zegt nou wat knap van je man dat hij ook luiers verschoont/eruit gaat snachts/fles geeft/dag thuis is met kinderen. Behulpzaam! Knap?! Behulpzaam?! Ik krijg dat nou nooit te horen wat knap dat je je baby verzorgd haha
Een jaar, wat lang. Ik kan ook niet goed tegen mannen die niets uitvoeren, zolang ze niets mankeren kunnen ze gewoon hun zooi opruimen en dingen in huis doen.
Ik werkte tot begin deze maand 32 uur p/w (nu volltijd studie) en ik heb een familie-assistent Mijn vriend is voltijds thuis, draagt de zorg voor onze meiden, huishouden, honden en tuin. 'mijn' taken: strijken en bloemen water geven Misschien dat er de komende weken/maanden wat zaken gaan veranderen, maar dat is afhankelijk van een evt nieuwe baan voor mij en of hij nu ook weer gaat werken of dat hij voorlopig toch nog thuisblijft.
Het feit dat mijn man niks in het huishouden doet, zegt nog niet dat hij NIETS doet. Hij werkt 50/ 60 uur per week en hij zit zelden op de bank. Hij verzorgt de kinderen wel (ook als baby) en speelt of sport met ze (zie ik niet als huishouden) en is altijd bezig in en om het huis. Hij is dus absoluut niet lui, maar qua hh werk doet hij eigenlijk niks. Zo is dat altijd geweest en dat heeft best wel tot frustraties geleid, maar niet dat we daar dagelijks strijd over hadden/ hebben ofzo. Ik snap als er andere vrouwen zijn die om die reden niet verder zouden willen. Voor mij is het geen reden geweest om te stoppen met de relatie omdat het huishouden voor mij nou niet echt een halszaak is. Verder is het nl een hele leuke, lieve man en vader
Ik vind er ook wel een verschil inzitten of je een man hebt die niks huishoudelijks doet zoals strijken, poetsen, wassen maar alle klusjes in en rondom het huis doet en veel tijd aan de kinderen besteedt of een man die alle rommel achter zich aan laat slingeren, zn eigen koffiekopje nog niet opruimt. Met de tweede zou ik heel veel moeite hebben. Met de eerste is het denk ik een verdeling waar je samen vrede mee moet hebben.. Er zijn natuurlijk ook gezinnen waarbij een man 70/80 uur werkt en daarom de vrouw alles in het huishouden doet of andersom. Dat is een afspraak die je samen maakt. Hier hebben we heel bewust bsloten dat we tijd met papa en mama even belangrijk vinden. Dat betekend niet dat het 50/50 verdeeld moet zijn, maar wel in evenwicht. Nu zitten wij in de fijne situatie dat ik volledig vanuit huis kan werken en dat wanneer dat niet zou kunnen we volledig rond kunnen komen op mijn man zijn salaris, daardoor kan ik helemaal thuis zijn wat ik heel fijn vindt en ook bijna noodzakelijk is met onze oudste. Maar had daar tegenover moeten staan dat mijn man dan van 7-19 van huis ead geweest dan had ik dus ook buitenshuis moeten werken. Want dat hij tijd met de kinderen doorbrengt vind ik net zo belangrijk als dat ik dat doe. Dat zijn allemaal afwegingen die je als gezin moet maken.
Wat vervelend dat je vrijwel geen hulp krijgt van je man. Zou dit toch echt bespreken met hem, want ook al werkt hij fulltime, kan hij wel zo nu en dan even meehelpen in het huishouden. Mijn man helpt mee zover hij kan, hij werkt ook full time, maar hij voelt zich zelf ook verantwoordelijk voor het huishouden. Hij heeft dit overigens niet van huis meegekregen, heb hem dus een soort van moeten heropvoeden.
Blijkbaar voel jij je aangesproken. Zoals ik het lees is het niet zo dat jouw man niets uitvoert. Je geeft aan dat hij altijd bezig is en of om het huis en zelden op de bank zit. Dat is niet mijn interpretatie van niets doen, ik doel meer op mannen die bij thuiskomst van hun werk(of op vrije dagen) op de bank ploffen en niets meer uitvoeren en waarbij het zelfs teveel moeite kost om een kopje weg te zetten of een papiertje weg te gooien (zoals de man van TS). Met zo iemand zou ik het echt niet uithouden. Nu heb ik het geluk dat mijn man door zijn onregelmatige diensten doordeweeks regelmatig thuis is en dan een was aanzet, boodschappen doet en een stofzuiger door het huis haalt. Ik kan mij voorstellen dat, als jouw man 50/60 uur werkt en pas laat thuis is, hij op dat moment liever zijn aandacht besteedt aan de kinderen dan aan bijvoorbeeld strijken of stofzuigen. Maar een man die te beroerd is zijn eigen zooi op te ruimen of liever op een bank hangt wanneer hij vrij is terwijl ik het huishouden doe, nee daar kan ik niet tegen en met zo iemand zou ik niet samen kunnen leven.
Hmm ja daar ben ik het inderdaad wel mee eens. Dat doet mijn man gelukkig ook niet. Hij is altijd wel druk. Vaak s avonds ook nog aan het werk. En als hij wel op de bank zit als ik druk bezig ben dan zet ik hem gewoon aan het werk
Toen viel t veel minder op. We hadden nog geen kinderen. Waren wel chaotisch, maar dat wijdde ik ook aan mezelf. Hij deed toen echt meer z'n best ervoor denk ik achteraf. Nu we beiden behoorlijk oververmoeid zijn de afgelopen jaren blijkt dus dat het hem erg veel.moeite kost om t wel goed te doen. Althans dat is mijn huidige theorie. Ik dacht natuurlijk ook niet van te voren: laat ik eens een partner zoeken die mij al t huishouden laat doen. En idd ik ben er nu zelf ook niet blij mee, maar goed ik kan niet meer terug in het verleden, dus probeer er toch maar samen uit te komen.
Ik denk naar mij zelf kijkende dat ik er vroeger nooit een probleem van maakte omdat we geen kinderen hadden en ik dus veel meer tijd over had. Hier is het met fases het ene moment doet die meer dan het andere moment. Dat hangt vaak samen met stress,werk etc... Geen excuses natuurlijk maar ik vind het niet erg om meer te doen maar soms een tandje bijzetten zou prettig zijn.
Ik weet dat een broer van mij thuis weinig doet, terwijl een andere broer thuis ook mee helpt en allebei zijn ze eigenlijk altijd de hele week van huis. Moet wel zeggen dat er ook een groot verschil is tussen de 2 vrouwen de één is netjes en bij de ander zie je overal vinger tasten en dan niet alleen op kinderhoogte (fulltime thuis). Dan denk ik wel eens wat doe je allemaal dat je je huishouden niet bij houdt, ik ben voor mij werk ben ik 18 uur van huis en toch is het hier wel netjes.
Ik ben morgen 17 jaar getrouwd en in ons eerste jaar had ik ook heel veel huishoudfrustraties. Op een gegeven moment heb ik alles wat ik deed in huis opgeschreven, 2 kolommetjes ernaast gezet en gezegd: vink jij maar aan wat jij wil doen, maar ik ga niet meer alles alleen doen. Toen kwam ik erachter dat hij geen idee had wat ik allemaal deed. Ik studeerde nog en hij werkte, maar ik vond niet dat dat betekende dat ik alles alleen moest doen, want ik deed een van de zwaarste HBO-studies van 4 jaar in 3 jaar en ik had het megadruk. Maar ja, zijn moeder had altijd alles gedaan en hij zag (ziet!) het vaak gewoon niet. Die lijst heeft nog 6 jaar in ons keukenkastje gehangen. Inmiddels zijn we 2 keukens verder, maar grofweg hebben we nog steeds dezelfde takenverdeling. Hij is nog steeds geen huishoudwonder, maar samen houden we het redelijk onder schot. Gewoon over praten dus en afspraken maken. Je woont samen in 1 huis, dan moet je er ook samen voor zorgen dat het leefbaar blijft. En je rommel achter je kont opruimen is daarbij alleen nog maar het begin.
Nou toen we gingen samenwonen, hadden we geen kinderen. Een keer in de week opruimen en huis bleef wel netjes. Met kinderen is het een ander verhaal. Mijn man helpt wel, maar vaak niet uit zichzelf. Daar heb ik meer moeite mee dan het daadwerkelijke opruimen. Het constante nadenken en organiseren.
Hier doe ik wel meer in huis maar ik werk ook minder dan hij. Ik werk 3 dagen a 20 uur en hij 5 dagen a 50 uur. Hij laat de hond vaker uit en ik zorg meer voor ons kind en huishouden. Soms moet ik wel 38x iets vragen maar hij doet t wel Enige wat hij nooit doet is koken en niet mag is wassen