Ik ben half dertig, maar voel me echt nog niet 'oud'. Wel ouder en wijzer als toen ik 24 was en mn oudste geboren werd. Met 6 kinderen, tussen de 14 en 1, heb ik een druk leven wat soms alleen maar uit huisje, boompje, beestje bestaat. Als ik niet op pas vergeet ik mezelf wel eens. Dus trek ik regelmatig aan de rem en ben ik er gewoon even niet. Neem ik tijd voor mezelf en heb daarna weer energie genoeg om verder te gaan. Ik moet er trouwens wel eens om lachen dat ik regelmatig de opmerking krijg dat ik er nog zo goed uit zie. Blijkbaar denken veel mensen dat 6 kinderen een aanslag moet zijn op je lichaam.
Ik ben 34.. maar heb niks gemerkt van het dertiger zijn haha. Ik ben moeder geworden, dat is de grootste verandering geweest
Ik ga richting de 40 jaar en merk dat ik veel meer relaxed ben dan toen ik begin 30 was. Op dit moment is onze dochter zo ver dat ze heel veel zelfstandig doet, we hebben geaccepteerd dat ze het enige kind blijft, we wonen al ruim 14 jaar in ons huis en dit gaat allemaal goed, beide een prima baan en lieve vrienden en familie. Kortom, prima. Rustig vaarwater en ruimte voor van alles en nog wat (zowel financieel als op andere fronten). Leeftijd zegt me weinig; ik ben van het principe 'vier dat je er een jaar bij hebt, er zijn er genoeg die dit niet kunnen zeggen'.
Ik ben 35, maar ben eigenlijk nooit echt met mijn leeftijd bezig. Wij hebben zowel vrienden met en zonder kinderen, maar wel allemaal in ongeveer dezelfde leeftijd, en wij hebben nooit de druk gevoeld om alles volgens het boekje te doen.Het scheelt denk ik wel dat mijn man en ik beide laatbloeiers zijn en vinden dat als je iets wilt doen, je er gewoon voor moet gaan, ongeacht je leeftijd. Dit heeft er bij mij in geresulteerd dat ik nu nog een universitaire studie afmaak. Ik voel me verder ook niet oud. Ja, soms als ik naar mijn medestudenten kijk Ik ben fit, leef gezond en zie er niet slechter uit dan toen ik twintig was. Verder maak ik nu betere keuzes en ben ik veel minder bezig met wat anderen van me denken, dus ik voel me ook beter!
Ik ben nu 32 en wat ik merk... is dat ik vanwege mijn leeftijd (maar toch aantal jaar werkervaring) in mijn organisatie erg geliefd ben. Ik heb 2x promotie gemaakt in een jaar tijd. Dus, ondanks dat ik minder ben gaan werken vanwege de zorg voor mijn zoon, verdien ik echt heel aardig. Ik word ook vaak gevraagd voor werkgroepen, denktanks, etc. omdat ze dan 'een frisse blik' nodig hebben. Begin 30 lijkt me dus wel dé periode bij uitstek om carrière te maken. Nadeel is dan weer de zorg voor (kleine) kinderen en om dit met het werk te combineren... daarnaast hebben wij anderhalf jaar geleden een eigen huis gekocht waar we regelmatig wat aan verbouwen. Het zijn drukke jaren, waarin veel gebeurt. Zo ervaar ik het in ieder geval. Wat mijn lijf betreft: daar snap ik weinig van. Het doet maar wat. Hapert regelmatig bij het opstaan, slaapt niet goed door, dijt uit waar het niet uit moet dijen en kraakt bij zware inspanning. Maar dat lijf krijgt al dat zware werk wel voor elkaar, dus ik ben er maar wat blij mee, ondanks dat het er niet uitziet.
Ik ben de dertig al even gepasseerd (42) en ik leef nog steeds Sterker nog, ik voel me in alle opzichten beter dan in mijn jaren tussen de 30 en 40. In die tijd was ik te zwaar, had ik een fantastische maar lichamelijk erg zware zwangerschap en nasleep daar van, werd er ontdekt dat ik endometriose (gevolg geen kindjes meer en veel verdriet) heb en kreeg mijn man teelbalkanker. Nu..... ben ik 29 kilo afgevallen, loop ik drie keer per week hard waar ik heel veel plezier van heb, heb ik eindelijk leren genieten van koken, is mijn relatie met mijn man super en hebben we een kind dat blij en onbezorgd door het leven gaat. I love de 40
Ik word 40 en vind het niks aan, mag ik dat ook zeggen? Niet omdat ik niet dankbaar ben dat ik dat toch mag halen want dat ben ik wel. En ook niet omdat ik niet lekker in mijn vel zit want dat zit ik wel. Of omdat ik een rimpeltje meer krijg. Ik vind het niks aan omdat niet alleen ik ouder word maar iedereen die ik lief heb ook. Ik zie mijn ouders ouder worden, mijn kinderen, mijn familie en vrienden en heel soms kan ik daar best verdrietig om worden. Klinkt heel zwaar maar toch, ieder jaar dat er bij komt is een stap dichter bij het afscheid. Of het nou een overlijden is of de kinderen die uit huis gaan, de ouderdomskwalen die er bij gaan komen, ik vind veranderingen helemaal niks. Ik hou van het leven, ik hou er van om de mensen waar ik om geef gezond, stralend en opgewekt te zien en bij me te hebben. Ik wil mijn kinderen niet uit huis zien gaan en ik wil geen afscheid nemen vooral niet als het om een definitieve gaat. Ik wil gewoon dat alles voor altijd blijft zoals het nu is omdat nu alles zo leuk is. En dat kan niet dus daar baal ik van. Gelukkig kan ik dat wel heel snel van me afzetten en leef ik vooral in het nu en geniet daar enorm van. Verder ben ik dan geen 30 meer (was het maar zo'n feest) maar ik voel mij niet anders dan toen ik 30 was. Ben gezond, heb bereikt wat ik wilde bereiken en geniet echt van elke dag. En de ongeloof die ik zie wanneer ik zeg dat ik 40 word is natuurlijk ook wel heel leuk Maar ondanks dat is ouder worden gewoon stom.
Hmmzz ik ben 38. Mijn oudste is al bijna 14. Toen was ik echt een jonge moeder op het schoolplein. Mijn jongste is 3 dus volgend jaar zal ik wel een oudere moeder zijn hahaha. Vond het wel slikken toen ik 30 werd hoor maar pfff dat is alweer lang geleden. Heb soms wel eens het gevoel dat de leukste en beste tijd voorbij is.
Dit jaar word ik 33 en voel mij echt stokoud hahaha. Soms zit ik samen met mijn zoontje van 10 te kijken naar muziek en dan lacht hij mij vierkant in de rondte uit als ik mee zing met de Backstreet Boys ( bijvoorbeeld ) en ik niet mee kan zingen met liedjes van Boef en Lil Kleine Op dat soort momenten voel ik mij dus oud Maar over het algemeen vind ik dit dus wel oke, merk alleen wel erg dat ik toen mijn ouders zo oud waren ik ze echt al zag als stokoude mensen maar nu ik zelf deze leeftijd heb vind ik het wel mee vallen Heb eigenlijk al sinds ik 22 ben huisje, boompje, beestje en vind het prima zo. Ik geniet er gewoon van, voel mij een rijker persoon met mijn kinderen om mij heen.
Ik ben onlangs 34 geworden en zit een stuk beter in mn vel dan 10 jaar geleden. Weet heel goed wat ik wil en durf dit ook goed aan te geven. We hebben drie gezonde, leuke kinderen en we hebben onlangs de sleutels gekregen van onze nieuwe woning. Ik ben zeer tevreden met hoe het nu gaat. Enige waar ik nog wel om kan piekeren is of we voor een 4e gaan. Als we ervoor gaan dan wil ik niet lang meer wachten, aan de andere kant vind ik het ook wel prima zo. Twijfel twijfel!
Ben pasgeleden 37 geworden en vind het verschrikkelijk! Ik zie er nog prima uit, zit lichamelijk prima in elkaar, heb een lieve man en heerlijke kinderen. Maar het zo langzamerhand kruipen naar de 40 is niet mijn hobby. Het gaat zo snel en ik ben bang iets te missen. Ik bereid me dan ook een heel jaar voor, een week na mijn verjaardag begin ik met te zeggen dat ik ook alweer 38 word Ik ben de jongste thuis en in mijn vaders familie de jongste van mijn generatie, vind ik heel raar. Mijn moeder is redelijk jong overleden en ben bang net als haar vroeg te overlijden, vandaar dat ik ouder worden heel eng vind.
Ik word over 4 maanden 30 en ik heb er totaal geen moeite mee eigenlijk. Mijn zus vond het verschrikkelijk ik merk wel dat mijn interesses steeds meer veranderen ten opzichte van 10 jaar geleden. waar ik in het begin nog wel moeite had met huisje boompje beestje, vind ik het nu heerlijk. S avonds met de voetjes omhoog op de bank, boek erbij, heerlijk. Toen de jongste nog klein was baalde ik weleens dat vriendinnen op stap gingen en ik dat niet kon, omdat ik geen oppas had als mijn man in het weekend ook werkte. Nu zie ik weleens foto's van feesten of vanuit de kroeg waar we altijd kwamen en nu denk ik; zoals het nu is is het goed. De oudste is 2 dagen voor mij jarig en wordt alweer 8. Op zulke momenten voel ik me juist oud . Soms het ik het idee dat de tijd me door de vingers glipt. De oudste gaat naar groep 5, middelste naar groep 3 en de jongste wordt over 2 maanden alweer 2. Ik word nog niet grijs, heb nog geen rimpels, maar mijn lichaam veranderd wel met de jaren. En dat is prima en goed zo.
Ik was ook 29 toen ik de jongste kreeg. Heb ik denk de pech dat de mama's in die klas nog jonger zijn
Ik ben vorige maand 36 geworden. Op zich voel ik mij helemaal niet oud. Ik geniet van mijn kids van 9 en 7 en mijn leven, kan nog heerlijk genieten van af en toe een avondje stappen in mijn vrije weekend. Het enige waar ik moeite mee heb is dat ik nu al 4 jaar alleenstaand bent. Ik zou graag het geluk weer vinden. Zelfs mijn kids vragen inmiddels wanneer ik toch eens een man krijg. En dan denk ik wel eens. Jemig ik ben al 36 al 4 jaar alleen en voor je het weet ben ik 40.
Je bent zo oud als je je voelt! Ik ben 30 maar voel me een stuk jonger, ben zo gek als een deur, doe niet onder voor een jong iemand. Ik werk in de horeca, de korte nachten trek ik niet meer zo goed als 10 jaar geleden maar het is nog steeds prima te doen! Daarbij hebben we een super tof en gestoord team, ik ren harder dan menig puber bij ons in het bedrijf. Tja mijn lichaam hangt meer maar daar heb ik schijt aan, ik ben happy met mijn lichaam! En ik ben van mening als je dat niet bent dat alleen jij daar iets aan kan veranderen.
Oh pfioe! Daar kan ik wel soms bijna om huilen! Dat het zo snel gaat! Die kleine knuffelige hummeltjes zijn straks slungelige pubers en nog wat later volwassen mannen. Mijn man lijkt het heerlijk zegt hij: als ze lekker het huis uit zijn en we weer samen zijn masr dan denk ik weer echt? Dan ben ik kneiteroud haha. Nu 32 en in elk geval stabieler dan 10 jaar terug. Ook wel tevreden over uiterlijk al zie ik inderdaad wel ook als ik naar vriendinnen kijk de eerste tekenen van het ouder worden komen. Rimpels, getekende gezichten... Maar verder voel ik me nog vaak een meisje hoor! Maar dan wel met kinderen haha. En in de kroeg zal wel eens gedacht worden: wat doet dat ouwe mens hier!
Ben je nog MAAR 30? Wauwie, voel me dan gewoon oud met mijn 42 jaar, LOL. Toen ik 30 was, moest mijn gezinsleven nog beginnen. Was nog vrijgezel en naarstig op zoek, hahaha. Oud en grijs? No way, de eerste grijze haren beginnen nu pas bij mij te komen. Eigenlijk...begon het bij mij pas bij 30-35 jaar. Ontmoette mijn huidige man. Gingen samenwonen. Huis gekocht. Katten had ik al. Wilden kinderen, maar dat lukte helaas niet vanzelf. Kreeg uiteindelijk twee zoontjes. Wat jij hebt TS met 30, had ik juist met 40 jaar! Zag dat als een soort van grens. Met 40 jaar ben je een soort van oud. Je gaat richting de 50 jaar. Richting de overgang. De vruchtbare leeftijd voorbij. Ik ben nu rustiger. Voel me gelukkig. Niet meer zo gejaagd en gestresst als in mijn 30-jaren. Hoef niet meer op zoek naar huisje-boompje-beestje. Maak me minder druk om dingen.
Vorig jaar 30 geworden. Vooral het idee dat ik nu met 30 veel dingen al heb en de vraag wat ik nu nog verder wil is een beetje een ding voor me. Ik heb een man kinderen huis, mooie reizen gemaakt, een leuke baan (in willekeurige volgorde) Is dit het nu tot mijn dood?! Ik probeer nu nieuwe doelen te stellen. Bijv. Hardlopen, wielrennen, nieuwe dingen leren die ik nu kan doen. Ik ben nog maar 30, jong genoeg om vanalles te kunnen doen en leren. Fysiek en mentale uitdagingen aan te gaan.
(hihi, mijn man smeert momenteel dentinox op zijn doorkomende verstandskies) Ik was 25 toen de oudste geboren werd en bijna 29 toen de jongste geboren werd... het zal zeer waarschijnlijk bij 2 kids blijven. Misschien (als dat mag lukken, ons gegund is) nog een derde als de jongste 4 is maar wie weet zijn we dan wel zo blij met het eindelijk normaal slapen (nu ruim5 jaar nachtouders) dat we er niet meer aan willen beginnen, de stress om het zwanger worden, de babytijd.. . Graag wil ik ook weer eens gaan studeren,een master halen... Verder ben ik gelukkig redelijk ongeschonden de zwangerschappen doorgekomen en daar ben ik echt blij om, had dat niet verwacht. Afgelopen jaar niet gesport omdat de jongste een enorme nachtbraker is, gewoon geen energie voor. Als gevolg daarvan zijn mijn bovenbeenspieren niet zo strak en stevig meer en heb ik voor het eerst in mijn leven geen hele platte buik. Ik kon altijd aantrekken wat ik wilde zonder mijn buik in te moeten houden en nu zie ik een klein rolletje. Daar kan ik wel een beetje van balen want na de 30 schijnt het niet zo makkelijk meer te zijn om je lijf te shapen of wat af te vallen.... vroeger kon ik eten wat ik wilde en kwam geen grammetje aan, nu ben ik in 1,5 jaar 4 kilo aangekomen. Er is er weer 1 af gelukkig... zodra hij doorslaapt (het gaat steeds beter) ga ik weer lekker sporten...
Ach, ik zei ook altijd: ik ben 35 deel .. Maar nu inmiddels deel 7. Dus tja. Ik zeg me leeftijd niet meer. Haha. Maar dertig plus. Tja, dat was de tijd van een kleine meid, leuke baan met huis enz En ja hoor, hier is 40+ het nieuwe 30+ Weer een kleine meid, een andere leuke baan, een heerlijk huis enz. Maar nu met de oudste 16 jaar. Nog steeds grijs haar en die rimpels valt wel mee. Enkel die extra kilo's raak ik slecht kwijt.