Hi, ik wil ff mn verhaal kwijt en ben benieuwd naar jullie mening. Pas op het wordt een lang verhaal Het is een soort standaard vervelende schoonmoeder verhaal. Mijn schoonmoeder is een heel negatief ingesteld persoon, alles is slecht en vervelend en naar. Toen ik een relatie met haar zoon kreeg, hamerde ze erop dat ze een band wil. Ze woont 150km verderop dus we zagen haar niet vaak. Groepje via whatsapp en messenger en berichtjes sturen dan maar. Ze geeft alleen nooit antwoord op vragen, zelfs niet op hoe gaat het? Nu een paar jaar verder is er dus nog steeds geen band. Het enige lichtpuntje bij haar lijkt mijn dochter te zijn. Ze is helemaal lyrisch over haar maar als ze ons bezoekt, klaagt ze alleen over mijn man als baby. Of ze klaagt over hoe lang de reis duurt. Als ze mijn dochter vasthoudt, begint die standaard te huilen. Toen ze klein was tegen schoonmoeder gezegd: wieg haar dan een beetje. Doet ze niet. Ze blijft stil zitten kijken hoe mn dochter huilt. Dit houd ik niet vol dus na een paar minuten pak ik dr weg. Schoonmoeder is dan beledigd. Pas kwamen we bij schoonmoeder op bezoek had ze ineens de naam van mn dochter getatoeëerd op haar arm. Haar lichaam dus wat kan ik ervan zeggen, ik vind niks. Vind het niet leuk en raar want de naam van dr zoon heeft ze nergens. Eind april is mn man jarig. Kwam ze half april voor mn dochter maar eind april niet voor mn mans verjaardag want "ik ga niet twee keer in een maand die reis maken". Ik denk dan: kom 1x en dan rond april... Mn man en ik zien er altijd tegenop om haar te zien dus bezoekjes leveren veel stres op. Liefst zou ik niet meer gaan, maar het blijft zn moeder en N's oma. Wat vinden jullie ervan? Hoe denken jullie dat ik de situatie beter kan maken? Of beter te behappen voor ons?
Niet, ik zou het gewoon proberen los te laten en het nemen zoals het komt. Maar dat is wel gebaseerd op mijn eigen vreselijke schoonmoeder haha.
Loslaten. Zo vaak maakt ze de reis niet. Dus je ziet haar minimaal. In de app groep vnl leuke foto's van de kleine plaatsen. En de leuke verhalen opschrijven. Daar geniet ze van.
Is ze wel helemaal mentaal gezond ? Anders wordt het ook lastig kwalijk nemen. Maar idd, wees blij dat ze ver weg woont en zich minimaal bemoeit daar doen andere dames hier een moord voor denk ik
Klinkt alsof ze niet echt grensoverschrijdend gedrag vertoont, maar dat je haar niet echt mag, gewoon vanwege haar manier van doen. Dat is lastig, maar ik denk dat je niet veel keuze hebt dan haar te accepteren zoals ze is. Familie kies je niet, die krijg je gewoon precies zoals ze zijn. Probeer het los te laten en gewoon jezelf te zijn en ook haar te nemen zoals ze is. Beetje tolerantie, zeg maar... Als iemand een negatief karakter heeft doe je daar niks aan. Als iemand geen 2x per maand een lange rit wil maken, dan mag ze dat zelf weten. Als zij een tatoeage wil zetten, dan mag ze dat toch gewoon doen, het is haar lichaam? Ze doet toch eigenlijk niks verkeerd?
Haha ja ze is mentaal gezond, tenminste in mijn optiek niet maar objectief gezien wel Ik probeer het los te laten, maar vind het lastig. Ben zeker dankbaar dat ze ver weg woont en we haar niet vaak zien. Contact verbreken vind ik niet erg voor mn dochter, heb zelf al jaren geen contact met mn oma en mis er niks aan. Vind het alleen voor mijn man naar en vind eigenlijk ook dat alleen hij die beslissing kan nemen. In de groepsapp ben ik stil. Hij stuurt idd alleen foto's en filmpjes waar ze dan happy op reageert.
Als je niet op je kinds verjaardag komt omdat je liever je kleindochter ziet, vind ik dat je wel degelijk iets verkeerd doet. Al is het al alleen maar je planning.
Ik zou er niet teveel moeite meer in stoppen, als zij het al teveel moeite vind om antwoord te geven op een vraag als: hoe is het? dan zou ik deze vraag niet meer stellen. En hier verder weinig tot geen energie in stoppen. Is er (spontaan) contact, leuk. Is het er niet, ook prima. Zou het balletje meer bij haar neerleggen, moet van 2 kanten komen. Wat betreft de bezoekjes bij jullie, ik kan mij voorstellen dat, wanneer zij 150 km enkele reis moet maken, ze niet 2 keer in dezelfde maand langs wil komen. Het kan altijd erger, mijn schoonouders nemen niet eens de moeite om op de verjaardag van hun zoon+hun kleinzoon te verschijnen (die wij expres al op dezelfde dag vieren).
Vind je dat echt verwijtbaar? Ik ga ook alleen maar naar kinderverjaardagen van familie en niet naar volwassenen. Nooit gedacht dat ik daardoor misschien zodanig uit de gratie kon vallen bij mensen dat ze overwegen om contact te verbreken. Spreekt je man wel eens uit naar haar dat het hem enorm kwetst? Vertel jij dat haar wel eens? Hoe reageert ze daar op? Hebben jullie hier wel eens een gesprek over gehad?
Zo raar vind ik dat niet als het een langere reis voor haar is. Zie sowieso niet zo het belang van verjaardagen van volwassenen.
Oh wauw dat is gewoon echt onaardig! Heb zoiets ook met mijn oma gehad, gelukkig al 16 jaar geen contact meer mee Ik laat het inderdaad meer bij haar. Snap heel goed dat ze de reis niet 2x per maand wil maken. Maar die timing dan vind ik krom. We gaan ook vaker naar haar dan ze naar ons komt. Vind ik geen probleem, zou alleen zo fijn zijn als het dan een beetje gezellig was
Tja, soms zit dat er gewoon niet in, maar ik zou haar wel een kans geven, misschien is ze een leuke oma. Mijn schoonouders zien we 2 keer per jaar (ze wonen 30km verderop). En we hebben ze meer dan voldoende kansen gegeven, maar helaas. Ik vind dat wel heel jammer voor de kinderen, daarom heb ik mijn uiterste best ervoor gedaan.
Ik zou het lekker laten zoals het is en je er niet te druk om maken. Of je man moet het heel vervelend vinden hoe ze doet, dan moet hij het gesprek met haar aangaan. Maar volgens mij is verder niet zoveel aan de hand, lijkt mij? Of zijn er dingen die je anders wilt? Want dan moet je dat bespreekbaar maken. Ja ok, ze heeft een negatieve instelling, maar daar kun je, je toch mentaal op voorbereiden wanneer ze langs komt of wanneer jullie haar bezoeken? En zodra het bezoek weer voorbij is het heel hard weer loslaten en je weer richten op je eigen gezin.
Het gesprek zijn we meerdere keren aangegaan maar helpt helaas niet. Haar negativiteit is zo erg dat mijn man een tijdje terug tijdens de rit naar huis de auto aan de kant moest zetten omdat de stress zou hoog was opgelopen dat hij niet meer kon rijden. Het is niet een beetje negatief, ze zuigt echt alle zuurstof uit de lucht ermee. Mentaal voorbereiden is zeker nodig. Mn man heeft nu een andere tactiek als ze er is: hij luistert niet meer naar wat ze zegt. Helaas beheers ik die gave niet
Mn man en ik zien er altijd tegenop om haar te zien dus bezoekjes leveren veel stres op. Vanwege dat ze tegenop zien om haar te zien. Het zou niet haar beslissing moeten zijn maar die van haar man en als ik haar man was zou ik dus heel gemakkelijk het contact kunnen verbreken. Ik vind het geen goede rede om contact te houden omdat het familie is. Als het niet gezellig is, stress oplevert, of iets anders dan houdt voor mij contact op of het nou familie is of niet.
Oh wauw never mind. Weet niet of er een moderator meeleest maar sluit het topic maar, wilde geen enorme discussie starten
Je weet zeker dat ze niet depressief is? Misschien antwoord ze niet op de vraag omdat ze stiekem wel weet dat ze negatief denkt en wil ze niet liegen.