Advocaat: zoek er een op van de Vereniging voor Familierechtadvocaten. Zij zijn gespecialiseerd, verenigingfas.nl Recht op kinderalimentatie heb je altijd volgens mij, zelfs zonder erkenning bij enkel biologische band.
Even off-topic hoor. Maar het lijkt me als je kindje nog nooit bewust zijn vader heeft meegemaakt, het nog heel gedoe wordt om met een wildvreemde (voor hem dan) op stap te gaan zonder jou. En wat als, als hij na een paar maanden het ineens beu wordt. Ik vraag me af, wat nu zijn beweegredenen zijn geweest om na 6 jaar ineens weer contact af te dwingen. On-topic. Kind-alimentatie: als hij een vader wilt zijn, mag hij ook bijdragen in het levensonderhoud. Als de kleine later wilt gaan studeren wordt het inkomen vd vader ook bijgeteld om de studiefinanciering te berekenen.
Precies hierom vraag ik het nu pas aan; omdat ik dus geen slapende honde wakker wilde maken. En boven al wat maakt het uit waarom ik er na 6 jaar pas om vraag????? Wat een domme oordelen. Of ik het nou 6 jaar geleden om vroeg of nu wat maakt dat voor verschil? Je kan je beter gaan afvragen waarom zo'n eikel van een vent zijn kind pas na 6 jaar weer is een keer wil zien. Ik vroeg me alleen af hoe ik zoiets aan moest vragen. Voor de dames die echt advies hebben gegeven, bedankt ik ben er inmiddels uit! Ik was nog vergeten te melden dat ik idd al een advocaat in handen had voor de lopende zaak, ik vergeten was om alimentatie te vragen ( advocaat ook ) want de ondertoezicht regeling is al in aanvraag en gaat dus gewoon door en ik daar dus nu opnieuw een zaak voor moet openen. Ik ben ondertusse verhuist en mijn advocaat adviseerde er eentje uit mijn eige stad, waar ik nu woon, te nemen. Makkelijker voor afspraken etc. En onderling valt er niks met hem te regelen, hij is nergens mee te vertrouwen en ik heb dan liever dat het zwart op wit staat
Hier ben ik ook doodsbang voor; dat het een opwelling is hij eventjes komt kijken en ik daarna weer de verantwoording op mij moet nemen als die er geen zin meer in heeft... maar daar kijkt de rechter niet naar
Ik hoop voor je dat het dat niet is, dat hij ouder en wijzer is geworden en een stabiele rol in het leven van jullie kind zal hebben. Probeer wel zoveel mogelijk uit de strijd te blijven. Daar hebben kinderen uiteindelijk het meest aan. Sterkte ermee. PS goed om alimentatie aan te vragen. Ik snap best dat als je heel jong samen een kind krijgt, dat in eerste instantie geen optie was of gewoon niet geregeld is.
Je wilde geen slapende honden wakker maken? Dat komt op mij echt heel verkeerd over. Een vader heeft recht op zijn kind en een kind op zijn vader. Nu hij zijn kind mag zien en "wakker" is vind je ineens dat hij moet gaan betalen?! Ik weet niet wat je bedoelt met een ondertoezichtregeling? Maar als je een ondertoezichtstelling bedoelt, deze wordt niet zomaar uitgesproken door de kinderrechter, zeker niet als een vader alleen maar zijn kind wil zien. Wanneer een ondertoezichtstelling wordt uitgesproken is er meer aan de hand.
Ze vroeg je alleen maar waarom... Niet meteen haar kop eraf hakken he... Fijn dat je weet welke stappen je moet nemen. Ik hoop niet alleen dat hij netjes gaat betalen, maar vooral ook oprechte interesse in zijn zoon heeft. Succes!
@ts, Domme oordelen? Het is gewoon een vraag en als dat niet in je straatje past is dat niet meteen een dom oordeel hoor. Verder sluit ik mij bij @Betsy aan. Ik hoop dat de vader er bovenal voor zijn zoon is , het licht heeft gezien en oprechte interesse heeft. Alimentatie is uiteindelijk maat bijzaak!
Zo dan, wat een heetgebakerde reactie van TS. Ik denk dat deze vraag bij meerdere door het hoofd speelt, bij mij ook: waarom "meteen" alimentatie op het moment dat vader om een omgangsregeling vraagt. Maar goed, we kennen dan ook niet het hele verhaal en de pijn die TS ongetwijfeld heeft gehad door 6 jaar alleen op te draaien voor de zorg, misschien wel alle eindjes aan elkaar heeft moeten knopen etc etc. Ik hoop heel erg dat vaders zich gaat ontpoppen als een betrouwbare en constante factor in het leven van jouw kind, want dat is toch uiteindelijk waar je kind recht op heeft, maar ik betwijfel een beetje door jouw reactie dat deze man dat van plan is... Probeer toch de strijd zoveel mogelijk te beperken en -ookal doet het jou nog zoveel pijn- de omgangsregeling met vader als prioriteit te zien. Sterkte met alles!
Ik ben benieuwd hoe je dit aan gaat pakken TS. Ik heb kinderen bij 2 vaders en die betalen geen van beide alimentatie. Kinderen zijn erkend. Voortgekomen uit een huwelijk. Maar 1 vader heeft geen gezag. Ik volg je verhaal even.
Zijn ze beiden voortgekomen uit een huwelijk? Dan hebben vaders nl standaard het gezag. Is bij de uitspraak van de scheiding geen alimentatiebedrag afgesproken? Als je samen niet tot een bedrag komt kun je dit via de rechter afdwingen.
Ik ben 1x alleen bij de imam gehuwd. De vader heeft onze zoon wel erkend maar geen ouderlijke macht aangevraagd. Daarna ben ik 13 jaar getrouwd geweest. Dit is een islamitisch én een rechterlijk huwelijk geweest. Met hem is er inderdaad een ouderschapsplan opgesteld. Maar hier houdt hij zich dus niet aan.
De vaders zijn in beide gevallen alimemtatiepluchtig. Wanneer dit door de rechter is vastgelegd maar door de vader niet betaald wordt kun je dit regelen via het LBIO (landelijk bureau inning onderhoudsbijdrage) https://www.lbio.nl/alimentatie/alimentatie-ontvangen/aanvragen-inning-alimentatie/
Nee ik ga geen geld vragen van iemand die niet omkijkt naar zijn kind. En waarom zou ik hem wakker maken bij het idee van geld vragen. En warom onder toezichtstelling? Als een kind zijn vader 6 jaar niet meer heeft gezien en andersom kennen ze elkaar niet, die band moet opgebouwd worden. En omdat vader in het verleden vaak ons liet stikken doen ze het eerst via ondertoezichtstelling. Zodat ze kunnen zien hoe mijn zoon op hem reageerd en wat vader zijn intenties zijn van dit plan nu zo plotseling. Je kan niet zomaar een kind meenemen. Hij is een wildvreemde voor hem en andersom. Er hoeft niet gelijk wat aan de hand te zijn met een ondetoezichtregeling.
Bedankt voor je begrip. Ja dat is inderdaad ook de rede waarom ik soms zo uitval.. ik snap dat dit niet een allerdaagse situatie is voor de meeste maar dit is echt een lastige situatie. Je moet begrijpen dat ik, ookal was ik tiener, er alles aan deed om het gezinnetje te redden. Maar alles wat ik probeerde werd afgekaatst door vader. Als hij een keer zou oppassen of wat dan ook belde die af of was die niet bereikbaar zat ie bij een ander etc etc. Na een jaar ben ik met de verkering en het achter hem aanlopen gestopt en ik hoorde gelijk niks meer van hem. Geen belletjes, appies zelfs geen verjaardagskaartjes. Hij was met de noorderzon vertrokken en woonde overal en nergens. Ik ben door gegaan met mijn leven en heb mijn zoon met alle liefde alleen opgevoed. En als zo iemand dan ineens na 6 jaar zegt hallo ik ben er weer ik wil mijn zoon zien moet je nagaan wat voor klap dat mij geeft. Heel leuk dat je de intentie heb maar waarom nu pas? Daar heeft ie nooit duidelijk antwoord op gegeven. Ik heb er nooit tegen gevochten want ook al door de situatie weet en vind ik dat een vader recht heeft op zijn kind en of anders zou het kind er vroeg of laat zelf wel interesse in hebben. En ik wil er geen spanning bij geven. Tis nou eenmaal zo ookal ben ik doodsbang dan hij er na een tijdje mee ophoudt, het word mij verplicht dus ik kan niks anders doen dan toekijken en hopen. En als ik dat zon vraag over alimentatie vraag en gelijk allemaal vragen/opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijg met "kijkgeld" en "waarom nu pas" en "wat raar vader wil kind zien en jij nu ineens geld"... dan voelt het bij mij alsof ik slechter bezig ben dan vader. Ik doe ook maar wat er mij geadviseerd word...
Vader heeft bij mij ook geen gezag en aanvraag voor gezag is afgewezen. Dus alleen erkenning en voor zover ik weet is dat genoeg voor alimentatieplicht. Ik laat het je wel weten hoe het is gegaan, heb vandaag een afspraak met een advocaat
Mensen hoeven ook niet te oordelen waarom ik pas na 6 jaar allimenatie aanvraag... alsof dat wat te maken heeft met mijn vraag
Waar oordeel ik dan? Ik stel je gewoon een vraag en jij reageerd alsof je bedreigd wordt. Als je een wedervragen wilt kan je beter gelijk bellen met de juiste instanties.