hi meiden, De kleine man is 16 maanden en ontzettend aan het uitdagen. Hij krijgt een waarschuwing: Je moet daar vanaf blijven. En dan haal ik hem daar weg. De tweede waarachuwing: je moet daar vanaf blijven, anders ga je naar de gang. Bij de derde keer gaat de kleine naar de gang. Hij huilt dan verschrikkelijk! Ik laat hem daar 30 seconden staan met de deur dicht. Na de 30 seconden haal ik hem en knuffel ik hem. Meestal gaat het dan weer een aantal dagen goed. Ik doe dit ook echt niet bij elk dingetje, maar voornamelijk met eten gooien of als hii ergens aankomt wat gevaarlijk kan zijn. Kan het niet altijd weghalen. Ik vind het huilen afschuwelijk, maar naar mijn idee 'moet dit even'. Mijn moeder zei tegen me dat ik hiermee moest oppassen; hij zou er een trauma van kunnen krijgen omdat hij nog zo jong is. Dit wil ik absoluut niet! Is dit echt zo? Ik begin nu echt te twijfelen. Het op de gang zitten gebeurt niet vaak. Alleen nu toevallig twee dagen achter elkaar (een keer per dag) en mijn moeder zat er nu bij. Ze vond het huilen vreselijk. Ik sta natuurlijk open voor andere manieren, maar weet niet wat. Tik over zijn vinger begin ik niet aan vind ik niet nodig om een doel te bereiken. Hem continu weghalen heb ik heel lang gedaan, maar hij is nu zover dat hij me uitdaagt en dus gewoon lacht als ik hem weghaal. Dit werkt dus niet. Op de gang zetten werkt wel, maar wil hem geen trauma bezorgen... Wie kan mij helpen?
Je gaat hier heel wisselende antwoorden op krijgen. Mijn mening Waarom zou je kind er een trauma van krijgen? Mijn dochter moet naar der kamer als ze niet luistert of compleet over de zeik is. Daar komt ze tot rust. Na 30sec-1min gaan we naar der toe en leggen we haar uit waarom ze op haar kamer moest zitten. Dan zegt ze sorry en geven we een knuffel. Der slaapkamer is overigens naast de woonkamer. Soms komt ze zelf al terug en zegt dan sorry en is weer rustig. Zij heeft echt even een ruimte nodig waar ze tot rust kan komen anders blijft ze in der krijspartij hangen. Ik zou overigens wel de gangdeur open laten. Hij zal dan soms wel terug komen maar goed dan zet je em gewoon weer terug. Zo kan je hem in de gaten houden en voelt hij zich niet zo alleen.
Hier zorg ik dat de consequentie verband houdt met wat ze doen, dus bv bij eten gooien = bordje weg. Bij continu ergens aanzitten of bv op tafel klimmen = er weg halen en iets geven waar ze wel mee mogen spelen. Bij slaan = handje vast pakken en bv voordoen hoe je kan aaien ipv slaan. Hier geen hoek/gang ofzo.
Ik vind persoonlijk 16 maanden nog erg jong om op de gang te zetten. Hier ook een zoontje van (bijna) 16 maanden. Als ik hem echt uit situaties moet halen zoals jij ze bedoelt (in ons geval vrijwel alleen als hij maar om me heen blijft dralen tijdens het koken en niet op een normale manier af te leiden is en soms tijdens het eten van de poezen of het verschonen van de kattenbak (wil er dan aankomen)), dan haal ik m ook uit de situatie zoals jij, maar plaats ik m ipv. op de gang, gewoon elders in de woonkamer (open keuken hier). Doorgaans komt het niet zo ver en hanteren wij dezelfde tactieken als @Fuddey Eén keer heb ik m op de gang geplaatst toen hij na 2-3x terugzetten in de woonkamer alsnog niet luisterde. Ben er toen wel bijgebleven (ivm. geen traphekje en om te kijken hoe ie zou reageren). Maar nogmaals: i.p. vind ik 16 mnd dus te jong voor 'voor straf op de gang'. Ander iets: als mijn moeder het huilen vreselijk zou vinden zou dat me werkelijk worst wezen. Ze mag op een tactische manier laten weten dat ze het niet eens is met mn werkwijze, maar zou haar wel vertellen dat een kind echt niet van suiker is.
Misschien is hij idd te jong daarvoor... er staat een stoeltje op de gang en daar moet hij in zitten. De deur zou ik wel open kunnen laten inderdaad. Bij anderen staat er geen stoeltje op de gang en dan zet ik hem daar op de gang (mat ofzo) en doe ik de deur even dicht. Bij anderen vind ik het lastigst... als ik hem continu ergens anders moet neerzetten, ben ik alleen maar met hem bezig en vind ik er niets meer aan om even weg te gaan. Als ik hem ophaal, vertel ik waarom hij er zat en dan knuffelen we samen. Hij mag dan zo lang hii wil bij me zitten. Duurt max een minuut en dan wil hij weer spelen. Daarom dacht ik dat het niet veel kwaad kon. Hij blijft er niet lang in zeg maar. Het weghalen en dan ergens anders neerzetten hebben we hele tijd gedaan. Vanaf 10 maanden ongeveer. Toen kon het niet anders, want hij kon dat mog niet snappen. Nu is hii zover als ik hem weghaal ziet hii dit als een spelletje. Hij moet dan erg lachen en doet het dan nog eens. Hopelijk snappen jullie wat ik bedoel. Hij is wat eenkenniger naar vreemden. Mijn moeder legde het verband van dit naar de straf (alleen laten). Hier ben ik het totaal niet mee eens, omdat eenkennigheid er ook bij hoort. Als hij even went aan iemand is het namelijk weer goed. Voelde me echt even een slechte moeder
16 maanden is te jong voor een straf naar de gang/krukje/trap etc. Na een halve minuut zijn ze al vergeten waarom ze daar zitten omdat de component oorzaak-gevolg nog niet ontwikkeld is, gewenst gedrag zal dus geen gevolg zijn van je straf, wat waarschijnlijk wel je doel is. Afleiden en alternatieven bieden is op deze leeftijd een betere handeling. Als je al zou straffen (op deze leeftijd) moet de straf verband houden met het "vergrijp". Hier een 20-maander die ook behoorlijk kan uitdagen. Doet hij dat aan tafel, door bijv. met eten te blijven gooien, of het steeds uit te spugen, bordje/beker omkeren, steeds te gillen dan draai ik na 1 waarschuwing zijn stoel even om. Stopt hij met gillen draai ik de stoel meteen terug, dat is gedrag dat ik wil zien, dus dat beloon ik (door de stoel weer terug te draaien). Staat hij bijv. met speelgoed te gooien, is hij zijn grote broer aan het plagen, staat op de bank te dansen, noem maar wat, dan noem ik op strenge toon zijn naam, kijk hem heel streng aan, en zeg dat wat hij doet stout is en noem een alternatief (op de bank zit je op je billen, je mag L. aaien, je mag bouwen met de duplo, rijden met je auto). Het woordje "niet" schijnen ze niet op te slaan/niet te horen, dus dat vermijd ik zoveel mogelijk. Dat is lastig want het is eruit voor je er erg in hebt. Dan kijk ik echt een poosje streng met gefronste wenkbrauwen, tot hij zijn ogen neerslaat en vanonder zijn oogleden af en toe controleert of ik nog streng ben Dan een knuffel en weer spelen. Wij hadden voor de oudste een rood krukje dat we als straf/nadenkkrukje gebruikte maar dat zijn we pas gaan inzetten toen hij bijna 4 was en hij kon "begrijpen" dat hij iets deed dat niet door de beugel kon. Mocht hij er weer af dan hadden we het niet meer over wat er fout ging, de straf was over, dus geen oude koeien uit de sloot.
Ik vind 16 maanden echt veel te jong daarvoor... Als hij met eten gooit kan je toch gewoon het eten weghalen? Meestal een teken dat ze gewoon klaar zijn met eten... En gevaarlijke dingen staan hier toch echt gewoon weg hoor...
Ik zou het niet doen, maar ik zou een consequentie verbinden aan gedrag dat jij niet wil zien. Met eten gooien is bordje weghalen. Met beker gooien is beker weghalen. En natuurlijk krijgt je kindje dat dan wel weer terug. Buitensluiten is naar mijn idee gen goed plan voor kinderen, je lost er de situatie niet mee op. Gevaarlijke dingen haalde ik hier bij beide kinderen weg. Dochter is nu 2 en langzamerhand hoeft dat steeds minder. ( net liep ze al rondjes om de bbq terwijl ze 'heet heet' bleef roepen) Dus ze gaat het wel begrijpen.
Maar je kan toch niet alles weghalen wat gevaarlijk kan zijn? Hier heeft onze dochter al meerdere keren een eetkamerstoel op de grond gegooid, maar was toch niet van plan om die weg te halen Dus dan probeer ik haar toch te leren dat ze daar niet op mag klimmen (door haar steeds weg te halen en met iets anders af te leiden).
Na 3x waarschuwen zit hij hier ook gewoon omgekeerd in de stoel met zijn neus richting de muur hoor Ik geloof niet dat hij hier een trauma aan over houdt. Hij is 14 maanden en weet precies wat wel en niet kan.
De methode die jij noemt is toch net zo goed niet haalbaar als je kind dat hele oorzaak-gevolg stuk niet begrijpt. Je laat een dreumes ook geen twee minuten op de hal staan. Denk dat je t echt een beetje moet uitvinden. Als uiterste maatregel lijkt t me niet verkeerd hoor. Ook omdat ts aangeeft dat wel effect lijkt te hebben en haar kindje er verder geen rare dingen aan over houdt. Trauma's vind ik in dit soort gevallen zo enorm overdreven, een kind moet iets leren en dat is niet altijd mogelijk met kusjes en knuffelen en alternatief gedrag aanleren. Wat mij betreft gaat het erom hoe je het daarna oppakt. Lekker je kind knuffelen en alle liefde en veiligheid bieden en dan vergeet ie heus niet ineens dat mama van m houdt. Maar zoals al gezegd zijn de meningen hierover zeeeeer verdeeld...
Een stoel Zelf is toch ook niet gevaarlijk, maar de dingen die ze ermee doet... daar ben jij dan voor om dat te beperken Maar de ECHT gevaarlijke dingen liggen hier niet binnen het bereik van de kinderen..
Misschien een beetje offtopic sorry daarvoor dan. Maar mensen die dit zeggen drinken dan geen koffie of thee op de bank? Alle warme dranken worden dan dus aan de eettafel gedronken? Want ik vind warme dranken ook echt wel gevaarlijk. Ontopic nanny Jo frost doet het ook vaak op die manier geloof ik. Misschien daar meer over opzoeken. Ik vind het geen gekke methode zeker niet als het werkt voor jou.
Alleen weg halen zal steeds minder goed gaan werken. Je zult hem echt af moeten leiden met iets anders dat hij interessant genoeg vindt. En hoe ouder ze worden hoe creatiever je zal moeten worden. En toch heel veel geduld hebben en consequent zijn. Ik ben zelf niet zo van op de gang zetten, maar ik denk ook niet dat het zo'n vaart zal lopen dat hij gelijk getraumatiseerd is.
Hier haalden we ook alles weg toen ze klein waren, zodat ik niet continu bezig wel met weghalen en afleiden. Op een gegeven moment zijn ze oud genoeg om het te begrijpen en kunnen die dingen weer terug - er blijven toch altijd dingen staan waar ze bv niet aan mogen komen (zoals de oven bv, die heb ik niet weggezet ) dus alsnog genoeg mogelijkheden tot leren. Alleen niet 1000000x per dag, maar maar 1000x Dat gaf hier echt wel rust. En nu zijn ze ouder en snappen ze het echt wel prima.
Ik zit me opeens af te vragen waarom straffen met afzondering (Op de gang, in de hoek, stoel omdraaien naar de muur) zo gewoon lijkt te zijn. Eigenlijk zeggen we hier mee: 'Als jij zo doet willen we jou er niet bij hebben.' Ik wil eigenlijk dat mijn kinderen zich altijd geliefd voelen. Nu heb ik tot nu toe makkelijk praten met een superlieve peuter. Maar ook als hij stout doet dan is de enige consequentie dat ik hem streng toespreek op ooghoogte. Voor andere dingen zijn ze nog veel te jong, daar snappen ze niets van. Benoem liever welk gedrag je wel graag zou willen zien. Hij is net 1 jaar! Het enige wat hij doet met wat jij uitdagen noemt is kijken wat jouw reactie is en controleren of dat strookt met zijn verwachtingen van jou.
Zoals ik hierboven al zei is bij ons zoonlief uit de situatie halen enkel nodig als hij tijdens het koken (dus; een gevaarlijke situatie met heet water en scherpe messen) meermaals niet luistert. Ik denk dus niet alleen dat straffen een uitzondering hoort te zijn, maar vooral ook dat het enorm af zou moeten hangen van de situatie. Er bestaan helaas ook ouders die hun kind al straffen als het volgens hun boos naar hun kijkt/een verdwaald rozijntje wat op tafel ligt opeten/niet binnen 2 seconden op hun vraag reageert omdat het verdiept is in zn spel, enz. ..... Maar ehmm, we gaan wel ofttopic nu
Ik had inderdaad ook ergens gelezen ergens dat dat woordje "niet" geen enkele functie had in kinderlogica/gehoor/registratie. Dat viel door de klank weg ofzo was geloof ik dat de redenatie was. Met die leeftijd zou ik een gang waarschijnlijk ook wel erg ver vinden. Ik zou allicht eerder een oplossing binnen dezelfde kamer proberen te zoeken. Of inderdaad de deur naar de gang open houden. Denk dat je vreemdelingenangst er niet echt mee in de hand helpt overigens. Dat is iets wat kinderen grotendeels automatisch ontwikkelen en gezien de wereld om ons heen kan ik dat echt niet zo erg vinden. Zou dan eerder aan verlatingsangst denken al is dat in veel gevallen ook de hele achterliggende redenatie van de straf van apart zetten: 'jij doet nu even niet meer met ons mee'. Het 'uit de groep gezet worden' of 'verlaten worden' ervaren die kinderen dan vaak als de straf en sommige kunnen daar heel angstig of zelfs hysterisch van worden. Pak je die angst of hysterie dan vervolgens verkeerd aan, dan kan ik me een beginnend verlatingsangstje wel indenken. Denk dat je dus wel redelijk bont moet maken of je hebt een heel gevoelig kindje. Gevoelsmatig zal je echt wel weten wat de grenzen zijn van je kindje waar boosheid/drift eindigt en angst begint anders zou je hier geen topic starten. Maar aan de andere de straf kan ook tegen je werken. Kijk ik naar kennissen, dan riep de jongste vol trots en enthousiasme tegen zn oudere broer dat hij nu ook op de strafmat bij de deur mag zitten...mja, daar ging de straf en probeer jij je lachen maar in te houden als de twee mannen met grote grijns hun duimen omhoog doen . Gelukkig hebben wij er maar 1 dat scheelt weer een onderlinge competitie wie er het meest op de mat terecht kan komen. T zijn boefjes maar gelukkig vaak ook schatjes. Nu is de straf geen snoepje, dat werkt momenteel beter.
Ik heb hem wel eens in de gang gezet met de deur dicht. Zeer effectief want hij wist nu dat iets niet mocht. Maar het schijnt niet goed te zijn. Tegenwoordig zet ik hem in de hoek, in de woonkamer. Eerst ging hij staan dansen in de hoek (hahaha) maar sinds ik hem op zijn billen zet snapt ie het. Al een tijdje nu. Of in zijn kinderstoel als hij daar toevallig inzit. Met kinderstoel naar de hoek. Mocht ie zich bij iemand anders thuis misdragen dan zeg ik altijd "pas op hoor! Hier hebben ze ook een hoek". Niet dat ik hem zo vaak straf, hij mag vrij veel, maar idd met eten gooien, tegen de tv timmeren en op de vensterbank klimmen zijn wel strafbare feiten (na een waarschuwing). Ik weet niet of ik het met 16mnd al Deed, ik dacht vanaf 18mnd, maar daar groei je zo heen Overigens als mijn moeder voor hem zorgt in ons huis, is hij veel braver
Dit! Echt nog veel te jong om op de gang te staan, hij snapt er niks van. Bij ons staan de gevaarlijke dingen weg of afgeschermd. Vind ik ook mijn taak want ze snapt het nog niet. Natuurlijk komt het steeds meer dat ze het snapt zoals de oven dat auw is. Maar als ze er dan toch aan zit kan ik moeilijk zeggen zie je wel ik had je gewaarschuwd. Als je hier iets doet wat echt niet mag haal ik haar uit de situatie. Zoals op de bank staan. Dan zet ik haar ergens neer en leid ik haar af.