Bedankt voor de reacties. Ik ga het nog eens proberen om hem af te leiden met iets. Al heb ik daar een hard hoofd in, want hij liep dan altijd gewoon terug wat niet mocht en deed het gewoon weer. Hij lachte er dan gewoon om. Ik heb een tijdje hem laten zitten. Ik moest hem dan dwingen en vasthouden. Anders kroop hij gewoon weer weg. In de hoek zetten lijkt mij dan niet handig, omdat hij steeds wegloopt. Misschien doe ik het op de gang zetten dan uit 'gemak' voor mezelf... omdat het in een keer werkt. (Pijnlijk om te zeggen ) Als de kleine huilt op de gang huilt, klinkt het wel heel hysterisch. Als ik hem dan ophaal na een paar seconden dan klemt hii zich ook helemaal aan me vast. Nu ik dit schrijf, voel ik me enorm schuldig naar hem toe. Ik deed wat ik kende... Dus nu proberen: in de hoek zetten, zijn kinderstoel omdraaien naar de muur (in de woonkamer) of afleiden met wat anders.
Lastig he grasspriet, ik heb een ook zo een lief kind die ontzettend kan uitdagen. Wij hebben de salontafel leeggehaald, we drinken nooit thee en koffie overdag (per toeval) dus dat issue hebben we niet. Drink glazen halen we weg als hij de kolder in de kop heeft. Veel familie gaf ons kritiek dat we de "makkelijke" weg kozen. Door het weg te halen ipv consequent nee te zeggen. Maar sinds hij mobiel is zeggen wij al consequent nee bij bijvoorbeeld de open haard. We hebben allerlei intonatie al geprobeerd. Nee, niet doen, kom maar met dit spelen etc Maar hij blijft het doen. Soms een paar dagen niet soms uren achter mekaar. En hij weet dat het niet mag. Hij kruipt er naartoe. Kijkt even naar mij. Begint te lachen en steekt 1 handje uit zodat hij net niet de open haard en raakt. Als ik niks zeg doet hij het, zeg ik iets doet hij het ook, sta ik op om hem weg te halen doet hij het ook. (er op slaan) Deze "strijd" voeren wij al een maand of 8, en het helpt geen sodemieter. Dus de salontafel hebben we leeggehaald onder het mom pick your battles. We kunnen zijn hele leven nog lang genoeg nee zeggen, we willen het niet bij alles doen. Hij is er duidelijk iets pittiger in San mijn neefje bijvoorbeeld (even oud). Die keutelt na 1 x nee rustig ergens anders naartoe en laat alles liggen op tafel
Maar je moet ook begrijpen dat het terug gaan en het weer doen er gewoon bij hoort... je hebt geen uitzonderlijk kind ofzo omdat hij het weer doet En hij zal het ng 100x blijven doen, aan jou om te blijven herhalen... En ook het lachen erbij is hartstikke normaal en hoort erbij In doe hoek zetten is in mijn ogen hetzelfde als op de gang... En ik kan je nu alvast vertellen dat hij echt niet in die hoek blijft staan hoor
Iedereen heeft zijn eigen mening en zijn manier, je moet doen wat bij je past. Onze uk is al grenzen aan het zoeken sinds hij kleinis en zeker een stapje er over. Duidelijke nee, consequent zijn, en toen hij zon jong was bij mij weg zetten. Watlater ging hij op de trap maar met de deur open (deur dicht zorgt juist voor angst vam alleen zijn) vanaf dat hij zo jong was hebben we het altijd besproken. Je mag niet bijten, gooien, slaan etc daarna maakte hij het goed (met 1.5 zei hij ossy dat was sorry ) dikke kus en knuffel en klaar. Voor hij 2 was moet hij vertellen wat er gebeurde, bij deed slaan, dan vulde ik aan dat deed bij mij..., dan zei hij pijn. Sinds 2.5 zegt hij zelf wat er fout ging. Nu is hij 3 en hebben het ook over hoe had je het kunnen doen. Hij loopt voor met zijn taal dus dat maakt het wat makkelijker denk ik
In de hoek zetten vind ik niet zo erg. Ik zet de kinderstoel dan in de hoek en dat hij dan met zijn neus naar de muur zit. Het verschil zal zijn dat ik geen deuren dicht doe. Heb ook nagedacht over gradaties. Vandaag deed hij steeds een klein blokje in de mond. Na twee keer zeggen heb ik gezegd dat ik andrs het blokje zou afnemen. Dit werkte. In de hoek zetten zal het uiterste zijn. Bedankt voor de reacties!
Dat kleine blokje wat hij in zijn mond doet zou ik dan gewoon afpakken en niet meer geven. Straks zie je het een keer niet en dan doet hij het toch , hoe vaak je hem ook straf hebt gegeven
Hahah is nog jong, maar bij je weg zetten of als je echt even iets verder weg wil zetten kun je nog steeds zeggen wat je kindje heeft gedaan en maar eveb daar moet zitten, de tijd op even herhalen wat er mis ging, dikke knuffel en kus en klaar. Wil je liever niet in de gang, even van je weg zetten of zelf even naar bijvoorbeeld de keuken gaan. Hielp hier ook zonder meteen naar de gang te moeten.
Bij Q zette ik haar in het begin met 'straffen' in de hoek in de keuken (open keuken toen) en later toch ook echt op de gang. En dit idd ook maar maximaal een halve minuut. Ik denk dat het ook erg afhankelijk van het kind is wat je kan doen. Bij M zeggen ze nu al op het kdv dat zij véél meer begrijpt dat andere baby's van die leeftijd of kinderen die een aantal maanden ouder zijn. Hier hebben ze verschillende voorbeelden van. Met haar moet je dan ook anders omgaan dan met een baby die veel minder begrijpt (ze gaat bijvoorbeeld continu naar de waterbak van de hond, gaat er voor zitten, kijkt ons aan, schut nee, grote glimlach en hup die handen er weer in. Ze weet dus echt wel dat dat niet mag). Gewoon naar je kind kijken en naar je eigen idee hierbij. Hij krijgt er echt geen trauma van om af en toe op de gang te zitten en daarna flink geknuffeld te worden.
Ik vertel hem ook altijd waarom hij daar naar toe moet. Na 30 sec weer ophalen. Dikke kus en dan is het klaar. Vanmorgen stond hij op de bank (dit mag) en zat vervolgens aan de staande lamp (dit mag dan weer niet). Na twee keer waarschuwen T op de grond gezet. Even huilen en later nog eens spelen op de bank, maar zat niet meer aan de lamp. Hij snapt wel heel veel. Hij loopt bijv naar de tv-ontvanger, kijkt mij aan, schudt nee en zit er vervolgens toch aan. Nu hoefde ik hem alleen maar streng aan te kijken en hij zat e mr verder niet meer aan. Het is dus niet zo dat ik hem voor alles op de gang zet. Dit is meer het uiterste; hij heeft soms momenten dan word ik er zo moe van en dan helpt niets meer, behalve even op de gang. Vandaag is hij, zoals meestal, een engeltje en mijn beste vriendje!
Haha wat fijn, ze zoeken grenzen op en sommige kinderen doen dat meer dan andere. Je bent dus duidelijk, wat fijn dat je een goede dag had. Onze uk was juist een monster.had vannacht ook ontzettend slecht geslapen.