Hallo, Ik zou graag mijn verhaal even kwijt willen.. In 2011 heb ik gezonde dochter gekregen. De zwangerschap ging goed, al was ik verschrikkelijk misselijk in de eerste 16 weken. Al gauw wilde ik proberen opnieuw zwanger te worden. Helaas heb ik toen vier miskramen achter elkaar gekregen. De eerste miskraam bleek een missed abortion te zijn. Met de 10 weken echo kwam ik er achter dat het een tweeling was, maar beide vruchtjes waren niet verder gegroeid dan 5,5 week. Ik heb gekozen voor een curretage. Ik had namelijk best wel een buik en geen enkel teken dat de miskraam zich zelf zou gaan aandienen. De curretage ging goed, al duurde het emotionele herstel wat langer. We probeerden direct erna weer zwanger te worden, en dit lukte vlot. Twee miskramen volgden, een spontane miskraam met 6 weken en daarna een hele vroege met 4,5 week. Ook hierna werd ik zwanger, maar met 10 weken opnieuw een curretage. Vanwege de eerdere drie miskramen en het bloedverlies wat ik in deze laatste zwangerschap had, had ik meerdere echo's en goed.. op een gegeven moment durf je niet meer te hopen dat het goed zal gaan, dus ik hield al heel erg rekening met een miskraam. In een jaar tijd had ik vier miskramen, waarvan twee curretages bij 10 weken zwangerschap. De maand na de curretage was ik opnieuw weer zwanger, wonder boven wonder ging deze zwangerschap goed, in 2015 werd mijn zoon geboren, gezond en wel. Onverwachts raakte ik zwanger binnen een aantal maanden. Ik kwam er pas achter toen ik ongeveer 7 weken zwanger was, ik was vanwege borstvoeding nog niet ongesteld geweest, maar had verschillende symptomen. Terwijl ik de verloskundige belde met het nieuws voelde ik het bloed lopen, alsof ik in mijn broek stond te plassen. Het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Binnen een week werd de zwangerschap verwijderd, net als mijn linker eileider. De maand erna was ik, gepland, opnieuw zwanger. Deze zwangerschap ging goed, maar emotioneel had ik heel wat te verduren, op dit vlak en andere vlakken en na de bevalling was ik dan ook zwaar overspannen. Gelukkig ben ik hier met hulp bovenop gekomen. Een jaar later bleek ik weer zwanger, ongepland, maar het ging heel vroeg mis (had veel te vroeg getest. En nu, heb ik net opnieuw een curretage achter de rug. Ik bleek zwanger, ongepland maar zeer gewenst. Met een echo met 8 weken bleek er geen hartje (meer) te kloppen. Ik heb net mijn bedrijf opgezet, dus de timing was niet heel handig maar desondanks was ik erg gelukkig met deze zwangerschap. Zelfs de misselijkheid nam ik voor lief. Ik heb altijd vier kinderen willen krijgen, mocht me dit gegeven zijn. Maar goed, na enig verdriet koos ik voor een nieuwe curretage omdat ik dus drie kinderen heb rondlopen en net mijn bedrijf had opgezet. Dit leek me de snelste manier om het achter me te kunnen laten. Maar na de curretage kreeg ik steeds meer buikpijn en er bleek dus nog iets in mijn baarmoeder te Zitten. Wat konden ze niet zien, en omdat ik al drie curretages heb gehad én een bbz die operatief verwijderd is, adviseerden ze me de cytotec tabletten. Grote kans dat deze zouden helpen. Ik heb de eerste keer 4 tabletten ingedaan, maar omdat het niet zoveel deed, 24 uur later weer 4 tabletten. Zoals geadviseerd. Er is wel het een en ander uitgekomen en de buikpijn is een stuk minder. Maar mijn buik is nog steeds erg gevoelig. Volgende week heb ik een echo, dan wordt gekeken of mijn baarmoeder schoon is. Ik hoop het zo, want de nasleep van deze miskraam breekt me op. Het is alsof ik het verdriet en de pijn van alle miskramen in een keer voel. Mijn hart schreewt om de baby die niet komt. Mijn buik is leeg. En mijn hart nog zo vol van liefde voor die ongeboren baby('s). Begrijp me niet verkeerd, ik ben zo ontzettend dankbaar voor mijn drie gezonde lieve mooie geweldige kinderen. En ze zijn een enorme troost voor me. Maar ik huil om het minste of geringste, heb een enorm kort lontje. Mijn beste vriendin is afgelopen week bevallen en ik durf er niet heen. Ik ben zo'n emotioneel wrak dat ik bang ben dat moet huilen als ik haar baby zie en dat wil ik haar ook niet aan doen. We gaan nu ook de onderzoeken laten doen, om te kijken hoe het kan dat ik nu al 7 Miskramen heb gehad. In de toekomst wil ik graag een vierde kindje. Zoals jullie zien is zwanger worden bij ons gelukkig geen probleem. Maar ik wil niet nog een keer een miskraam meemaken. Niet zoals deze, weer bij 10 weken en dan met zo'n nasleep. Het breekt me echt op. zo, een heel verhaal en echt een klaagtopic, sorrie. Maar het is wel heel fijn om even mijn verhaal kwijt te kunnen..
Als het je helpt Lekker klagen hoor, hier ook al meerdere miskramen gehad ( zie onderschrift maar) Ik kan het emotioneel niet meer aan ( depressie gekregen) dus voor ons houd het kinder verhaal op ( gelukkig 3 gezonde kinderen) Hoplijk kunnen ze bij jou vinden waarom het steeds misgaat en kunnen ze jullie helpen een gezond kindje op de wereld te zetten... Dikke knuffel
Dankjewel voor je berichtje Jij hebt ook behoorlijk wat meegemaakt aan miskramen zeg.. ik ben zo dankbaar dat ik drie gezonde kinderen heb, net als jij, en ze zijn zeker een troost voor me. Maar het breekt je op he, zwanger zijn, zwangerschapshormonen, de hoop, de angst, en dan toch weer de teleurstelling en dan de nasleep van een miskraam. Merkte jij ook in je omgeving steeds minder interesse in je miskramen? Dat merk ik wel, doet best wel pijn. Mag ik vragen of jij onderzoeken hebt laten doen naar mogelijke oorzaken van de miskramen?
Jeetje wat een verhaal! ook al heb je 3 prachtige mooie kinderen. Dit gaat je ook niet in de koude kleren zitten. Ik nu zelf 1x een miskraam meegemaakt met 10 weken. En dat vond ik behoorlijk pittig en emotioneel heftig. (nu na 9 maanden na de miskraam, weer gelukkig zwanger) Telkens als je zwanger bent veranderd er zoveel in je lichaam en als het dan niet goed gaat. Dan zijn die veranderingen in je lichaam er nog steeds. Niet zo heel raar dat je nu misschien een kort lontje hebt. en al een lange nasleep van de laatste miskraam. Dat is echt niet een klein dingetje vind ik. Zeker als je graag een nog een kindje zou willen. Je vriendin weet zij van je laatste miskraam of miskramen? ik zou haar even bellen en en uitleggen. Misschien voel je je over 2 weken weer wat beter en weet je ook over jezelf. Volgens mij niet heel raar. tuurlijk ben je blij voor haar. Maar ze heeft er niks aan als jij je ook niet prettig bij voelt om daar te zijn. Ik zou ook wel willen weten of er een reden is waarom je steeds een miskraam krijgt. 7 zijn best een hoop. Heel veel sterkte!
Jeetje wat een verdrietig verhaal,ben aan t janken tijdens t lezen.ik wens je veel sterkte om alles te kunnen verwerken.ik heb nooit een miskraam gehad maar ik denk dat ik niet zo sterk zou zijn als jou.Probeer ondanks alles te genieten van de mooie kindjes die je wel hebt!
Wat een lieve reactie, bedankt daarvoor. Gelukkig gaat het sinds een paar dagen weer wat beter, ik ben minder emotioneel en ik lijk het verlies een plekje te hebben gegeven. Of ben er in ieder geval mee bezig. Heb aardig wat afgehuild, en dat heeft denk ik geholpen . Maandag de echo, en het eerste gesprek voorafgaand aan de onderzoeken. Ik hoop zo dat de baarmoeder goed leeg is, dat een curretage niet meer nodig is. Mijn vriendin is op de hoogte en ze begrijpt me gelukkig. Ik denk dat ik er in de loop van komende week toch even langs ga. Ben zo langzamerhand bezig met haar kraamcadeau en dat vind ik al een uitdaging op zich dit moment. Dames, van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap, ik gun jullie een mooie en fijne zwangerschap!