Ik werd toen om half 9 's ochtends geopereerd en werd pas rond half 1 wakker en was absoluut niet aanspreekbaar en wilde alleen maar slapen. Pas om 8 uur 's avonds liep ik strompelend naar de toilet. Ik snap heel goed dat je nu ontzettend veel stres hebt, vooral omdat hij in het buitenland geopereerd word en jij er dus niet bij kan zijn.
Jullie stellen me wel gerust hoor! Heb totaal geen ervaring met operaties e.d. dus als hij zegt dat hij zal bellen zodra hij klaar is, verwacht ik een belletje binnen een uur... Dom natuurlijk Ik moet maar gewoon vertrouwen dat alles in orde is. Als hij straks gezond thuiskomt, zal hij me vast uitlachen aangezien hij zelf heel nuchter is ach, weet ie ook weer dat ik van hem houd.
Hopelijk hoor je snel wat van hem. Kan mij voorstellen dat je ongerust bent. Is er niet toevallig een collega of baas die je kan bellen om te vragen hoe het met hem is?
Oooo dat zou ik zelf ook denken dat hij na een uurtje wel zou bellen, puur omdat je dat graag wil. Terwijl ik zelf op chirurgie gewerkt en weet dat het niet zo gaat. Mensen die wij als eerste voor ok brachten a half 8 kregen we vaak pas met de lunch terug. Zat gauw een paar uur tussen. Voorbereiding, uitslapen etc. Pas op zaal heeft hij zijn mobiel weer. Sterkte nog ff
Mag ik even gillen? De operatie is geslaagd, alles is helemaal goed gegaan!! Echt, wat een opluchting! Ben nog nooit zo blij geweest geloof ik Een collega van hem was trouwens naar het ziekenhuis gegaan om hem op te vangen. Krijg ik net een selfie door: die collega met op de achtergrond mijn man nog helemaal buiten westen... Moest stiekem grinniken maar tegelijkertijd ook zo zielig. Nu hopen dat hij snel thuiskomt en dan maar even goed genieten en vertroetelen Bedankt voor het meeleven dames, heeft me echt goed gedaan!
Het komt vast allemaal goed! En knap dat je zo naar jezelf kunt kijken. Dat is een kwaliteit. Laat je weten hoe het afloopt? Sterkte!
Hij is wakker en we hebben net even gebeld met facetime. Au, dat hakt er wel even in om hem in pijn te zien. Hij is normaal echt geen mietje en nu hoorde ik hem soms kreunen van de pijn Jammer dat je op zulke momenten niet door je telefoon heen kunt springen, want oh wat voelt het naar om niks voor hem te kunnen doen... Even afwachten wat de artsen morgen zeggen over zijn situatie. Als hij nog lang moet blijven ga ik er denk ik wel heen. Ik kan dit echt niet aanzien... Alleen zo'n onhandige timing, net nu mijn vakantie voorbij is en werk weer begint
Om heel eerlijk te zijn vind ik je paniek steeds en er heen willen gaan wel wat overdreven /hysterisch. Het is een simpele ingreep. Hij is goed verlopen. Tuurlijk heeft die pijn, maar dat gaat snel beter. Het is een volwassen man en er is een collega. Waarom zou je er heen willen vliegen? Je kan daar weinig doen, hij is niet in levensgevaar en voor je werk is het ook verre van ideaal. Voor je het weet is die alweer thuis en kan je hem dan meer dan genoeg vertroetelen. Tuurlijk is het niet fijn dat die in een ander land is en geopereerd moest, maar probeer iets minder dramatisch te doen
Fijn dat alles goed is gegaan! Hopelijk voelt hij zich snel weer beter! @Appeltjes ik zou er ook heen gaan hoor. Simpelweg om bij hem te zijn. Kans dat mn schoonvader ook mee zou vliegen. Familie is het belangrijkst bij ons en waar ze ook zijn, als er iets is en het is prettig om naar ze toe te gaan, ga je erheen. Vind het niet overdreven om dat te willen.
Als iemand lang in een ander ziekenhuis zou moeten blijven zou ik dat uiteraard ook doen. Maar we hebben het hier over een hele simpele ingreep waar je doorgaans 24 uur later al voor ontslagen wordt. Maar goed ieder zijn mening Gewoon het totaalplaatje van ts haar paniekerige reacties hier. Maakte ook mijn reactie. Was niet lullig of wat dan ook bedoeld.
Ik was vooral paniekerig omdat ik vorige week iemand heb moeten begraven uit mijn nabije kring. Ik heb zelf aan zijn sterfbed gezeten (waar ik een hele heftige doodstrijd heb moeten zien). Al die tijd heb ik enkel mijn man voor me gezien, hoe hij daar zou liggen dood te gaan. Ik ging echt kapot van angst op dat moment. Ook bij de begrafenis zag ik weer voor me hoe ik mijn man aan het begraven zou zijn, hoe hij er dood uit zou zien. Dat hakt er echt wel even in hoor! In de dagen er na heb ik flink wat nachtmerries gehad. Dus ik denk dat het wel begrijpelijk is dat ik in 'paniek' raak als ik hoor dat hij in het buitenland in het ziekenhuis is beland, juist wanneer ik alles een plekje probeer te geven. En ja, dan maak ik het voor mezelf weer veel erger dan het is. En dat weet ik wel van mezelf, maar juist daarom vond ik het fijn om even stoom af te blazen hier. En wat betreft het er naar toe vliegen: ik schreef duidelijk dat ik nog tot vandaag zou afwachten. Als het zo erg blijft als gisteravond en hij moet bij wijze van spreken nog een week blijven, dan ga ik er écht wel heen. Maar als hij opknapt en snel weer naar huis mag, ga ik er niet heen.
Dat snap ik ook zeker van die begrafenis en dat bedoel ik ook niet. Ik bedoelde je reactie ook gisteravond toen je nig niks had gehoord. Nogmaals ik bedoel het niet verkeerd. Ik snap je onrust ook zeker wel, maar probeer je zelf door de paniek gewoon niet zo te laten gaan en gek te laten maken. Dat is zo zonde. Sterkte!
Ja daar heb je gelijk in hoor. Had gewoon een totaal verkeerd beeld van hoe een operatie gaat. Gelukkig geen ervaring Maar dan schiet ik inderdaad in paniek, ben echt een doemdenker in zo'n geval. Zie alleen het ergste scenario voor me en ga meteen bedenken wat ik moet doen als hij echt dood zou zijn. Als ik dit zo schrijf vraag ik me echt af waarom hij nog bij me is