Hey Visje, Bij mijn man is er teelbalkanker ontdekt in 2013 - er waren uitzaaiingen in de lymfeklieren. Na de chemo (EP-schema) werd hij eind 2013 kankervrij verklaard. Er werden zaadcellen ingevroren, deze bleken van zeer slechte kwaliteit te zijn. Bij mijn man werd 1 teelbal weggenomen, niet beide. De andere teelbal had echter een torsie gehad toen hij 13/14 jaar oud was en deze zou echter sowieso een verminderde vruchtbaarheid hebben. Wij zijn een paar maanden geleden met ICSI begonnen. Mijn man heeft zich laten testen. Eigenlijk heeft zijn 'vruchtbaarheid' zich vrij goed hersteld: de enige teelbal die nog over is, is diegene waar er een torsie op geweest is en de chemo doorgemaakt heeft, maar de artsen zeiden dat indien er een probleem zou zijn met de kwaliteit/kwantiteit van de ingevroren strootjes er met een vers staal zou gewerkt worden. Er wordt in 1ste instantie (in België) steeds met de ingevroren strootjes gewerkt omdat de kans op een miskraam bij het gebruik van zaadcellen die aan de chemo onderhevig zijn geweest iets groter is (misvorming DNA). Ik ben nu 5 weken zwanger na de 1ste terugplaatsing na de 1ste ICSI. Er werd gewerkt met de ingevroren strootjes en er werd inderdaad door het labo bevestigd dat de kwantiteit heel erg laag was, maar voor ICSI heb je maar een paar goede zaadcellen nodig. Werken met donorsperma is ook een optie. In België dien je wel rekening te houden met een wachttijd van 6 à 12 maanden voor er een donor gevonden wordt. Aan de andere kant: je man is nog in behandeling. Aan de toekomst denken, is belangrijk, maar het heden is in dit geval nog belangrijker. Toen ik het nieuws kreeg van zijn teelbalkanker ben ik een week aan het flippen geweest over wat het wou zeggen mbt kinderen. Wij waren al 32 en 33 toen we het nieuws kregen. Aan de andere kant hebben we dat op een bepaald moment gewoon aan de kant geschoven. Een soort van "alle hens aan dek voor genezing"! De behandeling duurt niet erg lang. In het geval van mijn man waren het 5 chemobehandelingen van 1 week met telkens 2 weken ertussen. Je bent hoop en al 4 maanden bezig. Jullie zijn nog erg jong. Die kinderen dat lukt wel. Focus op genezing. Niet lopen voor je kan wandelen, zeggen we in België. Zonder genezing ook geen kinderen. Het is een hard proces die chemo. De onzekerheid, de machteloosheid als partner,... Het is een moeilijke tijd, maar wij zijn er beter uitgekomen: sterker, zelfbewuster, je weet wat je aan elkaar hebt. Wij weten dat we samen wel wat aankunnen. Veel beterschap aan je man en alles op alles om die kanker te overwinnen. Eén probleem met ne keer, zoals wij zeggen .
Wauw, ten eerste van harte gefeliciteerd!! Geniet ervan! Wat goed om te lezen dat bij jullie alles goed is gekomen! Wij hebben die hoop zeker ook! Het proces is echt slopend, nu al en we zijn net begonnen. Mijn man heeft hetzelfde, alleen krijgt hij de BEP. Je heb idd gelijk, zonder genezing helemaal geen kinderen. Toch is het een onderwerp wat erg op de voorgrond staat, zeker omdat de overlevingskans nog zo groot is. Daarbij hebben wij niks in kunnen vriezen, dus dat maakt het nog onzekerder allemaal. Je hebt 0.0 om op terug te vallen. Daarnaast blijkt mijn man ook geen zaadcellen aan te maken en de kans dat de artsen hier iets aan kunnen doen is 2% tot niks. Dus wat dat betreft verschilt onze situatie toch een beetje. Want als er 0 is, dan zijn er ook geen paar.... Natuurlijk zijn wij nog jong...tenminste ik wel. Mijn man is 36, dus ja jong, maar hij ziet het niet zitten om op zijn 40e nog aan kids te beginnen. Om te zeggen "die kinderen dat lukt wel" dat weet ik nog net zo niet, maar de tijd zal het leren. Het is een raar proces, alles erop en eraan. Veel onzekerheden, waarbij beter worden het belangrijkste is. We zullen zien waar het schip strandt, maar zelfs nu gaan dingen af en toe al erg stroef. Bedankt voor je berichtje en nogmaals geniet van je zwangerschap!!
Visje, Wat is de reden dat de kans dat de vruchtbaarheid bij je man zich hersteld zo laag (of zo goed als onbestaande) is? Werden beide teelballen verwijderd of slechts 1? Was er daarvoor reeds een probleem van onvruchtbaarheid? Waarom werd er bv. geen urgentie-TESE uitgevoerd voor eventuele latere sperma-extractie? Ik vind het vreemd dat er - mits de juiste ingrepen vooraf - zo'n lage kans gegeven wordt op "eigen" kinderen. En nog 1 ding: je gevoelens van jaloezie, frustratie, kwaadheid,... zijn normaal. Ik ben een paar weken echt razend geweest, kwaad, het gevoel dat mij alles werd ontnomen, dat het oneerlijk was: huilen, vervolgens kwaad worden om vervolgens weer hopeloos te gaan huilen. Ik kan me voorstellen dat als jullie reeds aan het "proberen" waren enorm frustrerend moet zijn en voelt alsof de grond van onder je voeten wordt weggehaald, dat het oneerlijk is en waarom jullie! Dat was bij ons niet het geval. Probeer je ook niet te veel vast te pinnen op uitspraken als "mijn man wil geen kinderen meer als hij ouder is dan 40". Tja. Ik kan me voorstellen dat hij ook geen kanker wou, maar when life gives you lemons, make lemonade, weet je wel Je bent er verdomme 27, meid. En in het maken van een kindje, ben jij veel belangrijker dan je man en is jouw leeftijd veel belangrijker dan die van je man. Lukt het niet met eigen zaadcellen (maar ik vind het nog altijd vreemd dat daar reeds nu zo'n lage kans op gezet wordt), dan maar KID of ICSI met donor. Je bent 27, binnen een jaar zijn jullie van die kanker af en dan zoeken jullie (en vinden jullie) in alle rust en zonder tijdsdruk een oplossing. Het heeft geen zin om het "kankerprobleem" nu nog te verergeren met jezelf hierover zoveel (tijds)druk op te leggen. Er is voor jullie momenteel geen tijdsdruk. Positief denken: genezingskans is zeer groot (ik vind jou 30% - 70% héél laag), ik zou eerder zeggen 90%-95%. Ik begrijp jouw ongeduld, maar voor het kinderprobleem vinden jullie zeker een oplossing. Tijd brengt raad en jullie hebben tijd, geloof mij. Hugs.
Ik denk dat er al sprake was van azoospermie? Daarmee heeft een man automatisch een verhoogde kans op teelbalkanker. Waarschijnlijk zijn beide dingen tegelijk aan het licht gekomen? Als buitenstaander is het makkelijk gezegd dat er nog genoeg tijd is, omdat ze nog jong is. Maar als eenmaal die knop om is, dan Kun je die heel moeilijk uitschakelen en je wens loslaten. Ook als dit tegelijk speelt met de gezondheid van je man. Je dreigt dan alles kwijt te raken; toekomstige kinderen en de man waarmee je kinderen wilt... En in slechtste scenario sta je dus met lege handen... geen man, geen kinderen... Om dan opnieuw te beginnen, dat kost tijd! Dus ik begrijp de druk die dit gevoelsmatig geeft. Gelukkig zijn er goede vooruitzichten voor de behandeling van je man! En ik ben van mening dat beide trajecten wel tegelijk kunnen lopen, maar alleen als jullie daar allebei achter staan en aan toe zijn. Dat lijkt op dit moment niet aan de orde... en dat maakt het voor jou, als vrouw, nog eens extra zwaar. Mijn man stond in beginsel ook niet open voor donor, maar gaandeweg draaide dit om... het is een proces wat tijd kost, bij de een wat meer dan bij de ander. Het belangrijkste is om dit samen te doen, elkaar ruimte en tijd te geven om emoties te hebben en te onderzoeken... En dan hopen dat jullie er samen komen! Zowel qua gezondheid als jullie kinderwens... beide zijn in de basis erg belangrijk! Het hele leven draait ten slotte om leven...
Ik heb niet dezelfde ervaring want mijn man is niet ziek en onvruchtbaar, maar wel zeer sterk verminderd vruchtbaar. Wat een klappen hebben jullie gekregen zeg, erg verdrietig. Maar ik kan je helemaal begrijpen wat je bedoelt met het willen meemaken van een zwangerschap e.d. Dat is niet egoïstisch, dat is de natuur. Je klinkt echt ontzettend sterk (al zit er uiteraard veel verdriet wat niemand ziet) en ook de liefde tussen jullie staat als een huis zo lijkt het uit jouw berichten. Ik wil je vooral veel gezondheid voor je man wensen en hopelijk komt dat gezinnetje er linksom of rechtsom voor jullie samen.
Ik lees net dat jullie vorige week zijn gestart met de tweede kuur, heel veel succes en sterkte! Bij ons is de eerste keer IUI helaas mislukt, maar we mogen morgen op voor een tweede poging. Daarna gaat het weer twee lange weken wachten worden totdat er wat meer bekend is.