Advies gevraagd

Je hebt 2 jaar geleden een cursus met hem gevolgd en bent 'm pas 1 keer tegen gekomen.
Ik vind het in dit geval niet aan jou om hierover te oordelen.
Je zegt dat hij gezond is, maar dat weet je ook nooit 100% zeker.

 

Ik vind het niet aan jou om daar over te oordelen.
Zo begrijp ik het persoonlijk van jouw kant niet dat jij nu geen werk hebt kunnen vinden omdat je dan oppasproblemen hebt. In mijn ogen zijn daar de kinderopvangen voor.
Zelf was ik sinds de zwangerschap al alleenstaand en bracht ik mijn kind gewoon naar het kdv zodat ik zelf aan het werk kon gaan. Dus het argument dat een opvang niet te betalen is gaat ook al niet door, maar goed dat is weer een andere discussie..
Wat ik meer wil zeggen is dat het makkelijker is om over een ander te oordelen terwijl je zelf misschien ook het één en ander anders had kunnen doen.

 

Krijg de kriebels van jou...

Hij heeft een baan schrijf je, en zoekt er nog een baan bij. Wat is dan het probleem? Hij werkt tenminste, of dat nou 2 - 20 of 40 uur is.

Jij schrijft dat je problemen hebt/had. En wacht op je verhuizing. Want dan heb je weer oppas. Waarom werk jij nu niet dan? Je gezondheid is zoals schrijft eigenlijk alweer goed? In mijn ogen ben jij dus net zo goed een profiteur... Er zijn namelijk zoveel alleenstaande ouders die WEL werken, en op wat voor manier ook oppas hebben geregeld. Waarom zou jij dat nu dan niet kunnen?

 

Zolang je zelf maar in de gaten hebt dat je zelf precies hetzelfde doet bij die man. Wegzetten als profiteur.

Ik heb ook geen nood oppas in de buurt. Dus als mijn dochter ziek is moet ik zorgverlof of een vrije dag opnemen. Het zelfde geldt voor mijn man. Dat heeft ons beide niet weerhouden om gewoon te werken. Hiervoor is zorgverlof in het leven geroepen: " voor de noodzakelijke verzorging van ziek kind/partner/ouders thuis". Dat weet een werkgever dus ook.
De rest van je situatie wil en kan ik uiteraard niet beoordelen.

 

Goed dat je het met rust laat. Ik vind het trouwens wel een rare redenering dat je niet gaat werken want je hebt geen oppas als je zoontje ziek is, dat klinkt als een smoesje. Ik heb geen oppas als m'n go/dochter ziek is, misschien moet ik stoppen met werken?

 

Sorry maar het waren jouw eigen woorden in een eerdere post waar mensen nu over vallen.

De bijstand zal echt geen pretje zijn maar het is aan jezelf of je hieruit "wil" komen.
Ik ben zelf altijd blijven werken toen er kinderen kwamen dus zal misschien makkelijk praten hebben. Bedoel ik hoef niet te solliciteren en mijn kinderen zijn geboren in het leven van een werkende moeder en dat is misschien anders als dat je thuis zit en weer aan het werk moet.
Snap best dat je dan wat beren op de weg ziet maar alleen jij kan die beren verslaan. Onder welke noemer je het ook wil schuiven waardoor je verder niet aan het wel bent maakt niet uit. Kom op je schouders eronder en gaan. Van werken en nuttig zijn in de maatschappij kun je je nl ook een stuk beter gaan voelen!
Misschien ben ik hard maar na een niet zo fijne scheiding met mijn ex (waar ik nog steeds flinke hinder aan ondervind), een nieuwe baan en het overlijden van mijn moeder een jaar later kan ik echt zeggen dat mijn werk juist een strohalm was waar ik me aan vast kon houden. Misschien minder productief als dat ik nu ben, maar ik was er wel.

 

Hoe moeten alle andere ouders het dan doen die bijvoorbeeld een ziek kindje thuis hebben? Elk werkende ouder krijgt hiermee te maken, en er is meestal iets te regelen met werkgever. In de zin van zorgverlof of een vrije dag. Ik vind dit dus ook geen reden om niet te werken

 

Wil niet lullig doen maar dat is nu inmiddels bijna 3 jaar geleden. Heb je in die 3 jaar maar werkelijk 1 reactie gehad? En geen sociaal netwerk kunnen opbouwen? Enz enz..
Mijn ervaring was trouwens dat ik juist sneller werd aangenomen toen ik nog alleenstaande moeder was maar wie weet had ik gewoon geluk.

 

Fijn dat je oprecht weer aan het werk wil TS - ik hoop dat het je ook gaat lukken. Ik begrijp alleen oprecht niet wat die persoon die je vaag kent met jouw persoonlijke situatie te maken heeft, en in hoeverre het een nuttige actie is hem aan te geven? Ik geloof nauwelijks dat jijzelf, of wie dan ook, daar ook maar een haar mee gebaat zullen zijn. En zoals al gezegd: in hoeverre weet jij precies wat die man's situatie is? Als het een fraudeur is loopt hij echt vroeg of laat wel tegen de lamp.

Het doet me overigens denken aan een heksenjacht hier op ZP een aantal jaar geleden, waar een aantal mensen het nodig vonden een lid aan te geven bij de belastingdienst op basis van wat posts hier (en het feit dat het betreffende lid zichzelf niet zo anoniem wist te houden). Heel kwalijke zaak vond ik dat.

 

Goed dat je het laat rusten. Maar asjeblieft oordeel niet te snel. Je hebt je medecursist 2x gezien .
Er zullen genoeg mensen zijn die mij beoordelen als lui of profiteur of etc.
Aan mijn uiterlijk kun je niet aflezen dat ik een chronische ziekte heb. Dat mijn mogelijkheden voor werk erg beperkt zijn.
Aan mijn uiterlijk kun je niet zien hoe ik soms worstel met de ontwikkelsproblemen van mijn kinderen. En dat gaat ook niemand iets aan. Wordt mij dan gevraagd of ik werk zoek dan is het antwoord nee. Wat mensen ervan denken moeten ze dan zelf weten. Dat ze me wel of niet zien als stereotype alleenstaande bijstandsmoeder moeten ze ook zelf weten. Maar het laatste waar ik op zit te wachten is mensen zoals jij die mij gaan aangeven omdat ze 2x met mij gesproken hebben en op grond daarvan een oordeel hebben.
Overigens heb ik morgen een kennismaking op een school om daar vrijwilligerswerk te doen. Lijkt me heel leuk om 1 ochtendje in de week wat te gaan doen. Dat ene ochtendje is voor mij momenteel ook het meest haalbare maar dat staat niet op mijn voorhoofd geschreven...

 

Dit. Veel mensen met (ernstige) psychische problemen houden een heel groot masker voor en doen zich een stuk "mentaal gezonder" en nonchalanter voor dan dat ze daadwerkelijk zijn. Misschien heeft die man het heel zwaar met zichzelf en zijn situatie en wilt hij dat gewoon niet aan jou laten merken. Ik vind het behoorlijk tricky om dan een melding over deze man te maken, wie weet wat er bij hem speelt en wie weet wat je met die melding kan aanrichten. Lekker op jezelf en je kindje richten, daar bereik je echt veel meer mee.

 

Ik snap niet zo goed wat je bedoelt met niet werken omdat je geen opvang hebt als je kind ziek is.

Ik ben alleenstaand met 3 kleine kinderen. 2 daarvan gaan nog niet naar school.

Ook ik ben gevlucht voor een ex. Woon nu ergens waar ik helemaal niemand ken.

En toch werk ik. Is 1 van de kinderen ziek dan zal ik zorgverlof moeten opnemen.
Niet ideaal maar zo gaat dat soms.

Beter dat dan niet werken. Want stel nou dat je kind ooit ziek wordt.

 

Allereerst wil ik zeggen dat ik het heel tof vind dat je zo netjes overal op blijft reageren ook als de berichten niet zo leuk zijn om te horen.

Ik ga niet trots zijn op mezelf. Ik ben het naar mezelf en mijn kinderen verplicht iets van mijn leven te maken. Ik besloot bij mijn ex weg te gaan omdat ik dood ongelukkig was en hij me zo vreselijk klein had gekregen. Ik bedacht me dat ik zo niet oud wilde worden. Je leeft maar 1 keer en ik wilde er dus nog wat van maken. Toen mijn moeder heel onverwachts overleed (een traumatische ervaring) wist ik het zeker, het leven is te kort om ongelukkig te zijn. Vanaf dat moment ging er een knop om en heb ik besloten niemand mijn leven meer te laten verpesten. Mijn ex is gestoord, heeft ons bedreigd, iedereen tegen me opgezet, zelfs mijn familie en echt mijn leven zuur gemaakt en soms met vlagen nog steeds.

Bijstand is een tijdelijke oplossing. Je bent hier nu 3 jaar en het kan niet zo zijn dat je in die 3 jaar maar 1 uitnodiging hebt gehad. Je geeft aan dat als je huis verkocht is je gaat verhuizen. Hoe heb je een huis kunnen kopen terwijl je in de bijstand zat?

Je schrijft dat je door de problemen vrijstelling hebt gekregen tot je kind 5 jaar is. Dit is een keuze... de vrijstelling had je niet hoeven aanvragen. In mijn ogen profiteer je dan ook van de situatie. Wat maakt dat als je straks verhuisd bent, de problemen ineens zijn opgelost? Je hebt het er over dat je dan in geval van ziekte oppas hebt. Daar zijn allerlei andere regelingen voor. Als een van mijn kinderen ziek is heb ik ook geen opvang. Ik kan dan zorgverlof opnemen of een vrije dag. Als dat wordt aangegeven ben je niet aan hetvwerk ivm andere klachten. Die klachten zullen niet opgelost zijn als je straks verhuisd bent. Hoe zie je dat voor je?

 

Alsof andere mensen wel allemaal een oppas hebben bij zieke kinderen. Nee dus, wij moeten hiervoor ook gewoon een vrije dag opnemen.
Vind het erg raar dat je oordeelt over iemand die je verder niet kent (misschien ook wel met problemen) en dan zelf met allerlei excuses komt waarom je zelf niet werkt.