Ik zit in de laatste maanden van een stageperiode op een andere afdeling en zit hier niet zo lekker op mijn plek. Het is best een harde en haantjes omgeving en ik voel me niet zo thuis hier. Het valt me op dat ik ontzettend vaak in de rede wordt gevallen door mensen. Bij sommige dominante types gebeurt het best opvallend maar ook met de wat rustiger mensen valt het me soms wel op ( of eigenlijk valt het mee soms niet meteen op maar pas na een tijdje) Ik laat het vaak maar een beetje gebeuren merk ik. expres dan even WAT HARDER PRATEN zoals sommigen doen als ze worden onderbroken voelt erg ongemakkelijk. Ik denk dat een onderliggende reden toch wel is dat ik me onzeker hier voel en dat ik van mezelf gehaast praat. Dus ik zie al wel zelf wat factoren die een rol spelen maar Heeft iemand misschien nog tips want het voelt niet zo fijn en ik wil graag wat mee doen Dank!
'ik was nog niet uitgesproken' 'mag ik alsjeblieft even uitpraten? ' Uitermate efficiënt en toch netjes
Vervelend gevoel geeft dat! Zeker in de sfeer die jij omschrijft zullen veel mensen die er werken zich ook niet prettig voelen. Zij voelen zich misschien ook bedreigd en zijn dan wellicht geneigd om zich te laten gelden ten opzichte van (in hun ogen!) een minder belangrijk iemand. Ik zou het zelf niet aandurven om er iets van te zeggen in zo'n sfeer. Maar ik hoop dat jij de moed vindt, om een passende oplossing te vinden. Succes!
"Kun je me even uit laten praten? Thanks dude" " He ik was nog aan de beurt" Stage is misschien ook de goede plek om te leren niet over je heen te laten lopen en om met dominante types om te gaan. Je zult ze echt overal tegen gaan komen hoor. Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen. Mijn ervaing is zelfs dat voor jezelf opkomen bij dominante mensen ervoor kan zorgen dat ze zich bij jou voortaan normaal gedragen. Je laat ze namelijk niet domineren en zien je eerder als gelijke.
Dit soort types lopen op bijna elke werkvloer wel rond, dus denk toch dat je er voor moet zorgen dat je wat mondiger wordt. Er is niks mis mee om aan te geven dat je nog niet uitgesproken was.
Ik ken iemand die altijd wanneer hij onderbroken wordt zegt " sorry dat mijn midden van de zin jouw begin van de zin onderbreekt ". Vind ik zelf een hele goede.
Ik herken het helemaal van de afdeling waar ik nu werk. Veel mensen die zichzelf super belangrijk vinden, die denken dat ze alles beter weten, die dat graag laten merken en de anderen die zich daardoor erg onzeker voelen en daardoor ook een beetje het zelfde gedrag vertonen. Hier heeft het niet zo'n zin om er elke keer wat van te zeggen, dan ben ik de hele dag bezig. Ik bedenk me goed hoe belangrijk dat wat ik wil zeggen is. Zo niet dan laat ik het erbij. Maar ik heb me al lang bewezen. Patiënten zijn tevreden met mij, mijn leidinggevenden ook en mijn collega's weten toch ook wel wat ze aan mij hebben.
Hier staan wat tips tussen. Zelf ook even gelezen want ik herken het probleem. En helaas veranderen deze mensen niet snel. Ook al zou je ze hierop aanspreken. http://www.leren.nl/cursus/sociale-vaardigheden/lastige-mensen/slecht-luisteren.html
Ik herken het van mijn huidige werk. Zoals jij het beschrijft op mijn werk ook veel haantjes en harde (en daarachter veel gekwetste zieltjes en onzekerheid). Doordat ze met alle collega's zo omgaan laten de anderen zich hierdoor erg meeslepen en worden zelf ook vaak kortaf en onaangenaam om mee te werken. Hier komen en gaan de nieuwe teamleden omdat er daardoor een algemene onaangename sfeer hangt en velen zich hierdoor net als jij niet thuis kunnen voelen. Het heeft hier ook niet echt zin om de hele dag te zeggen "euh zou je me aub niet in de rede willen vallen" want dan ben je de hele dag bezig. Ik bedenk hoe belangrijk mijn mening is en anders laat ik het er bij. Het enige verschil, ik heb er geen onaangenaam gevoel door. Ik weet hoe dit team functioneerd, ik weet wat ik kan en mijn leidinggevenden en patienten zijn erg blij met mij. Mijn collega's weten stiekem ook wat ze aan mij hebben. Dus pick your battles. Mijn tip. Bekijk de gehele situatie. Ligt het echt aan jou of aan de structuren in het team (die jij als stagiaire helaas echt niet zomaar kan veranderen). Laat je niet onzeker maken als het niet nodig is. Schouders recht, borst vooruit en doe je werk correct en goed. P.s. als je een baan hebt waarbij veel vergaderd moet worden en je mening en inbreng echt onmisbaar zijn om goed werk te leveren, dan kan dit natuurlijk niet.
bedankt voor alle reacties! erg nuttig, supportive en fijn. duidelijke tips zitten erbij. Bij de meer dominante types is het onderbreken erg duidelijk aanwezig, en zijn tips als mag ik even uitpraten ed heel goed. maar het valt me op dat het ook gebeurt bij rustigere types (en ook wel eens op mijn oude werkplek). prive gebeurt het overigens niet zoveel. ik denk dat het ook deels te maken heeft met hoe ik dus zelf me opstel in een gesprek (bv te gehaast praten). soms begint het onderbreken al bv al als ik zeg, ik denk dat... dan ben ik dus nog aan het denken en word ik door het onderbreken van de wijs gebracht. maar ik weet zelf niet zo goed hoe ik dit zou kunnen ombuigen (misschien langer nadenken over een zin en dan bewuster al een statement in mijn hoofd hebben?). Ik zou bijna een soort communicatieexpert eens filmpjes van gesprekken van mij met collega's moeten laten zien @a2cmieux dankjewel nog voor de algemen tips. ' Schouders recht, borst vooruit en doe je werk correct en goed.' want ik denk dat ik het deels in die hoek moet zoeken en dat het dan vanzelf al minder zou worden.
hier nog een quote van een website over gehaast praten en ik denk dat hier voor mij echt een grote kern van waarheid in zit: https://www.beatrijs.com/te-snel-praten/ ' Ik vat de gewoonte om je zinnen af te raffelen trouwens niet op als een teken van botheid of gebrek aan belangstelling voor de luisteraar, maar eerder als teken van zenuwachtigheid danwel ondergeschiktheid. De onderliggende boodschap lijkt te zijn: ‘Let maar niet op mij. Laat ik maar snel zeggen wat ik te zeggen heb, want ik wil niet teveel spreektijd innemen, niet een te groot beslag leggen op het luistervermogen van de medemens’.'
Ik heb het artikel niet gelezen maar ik kan me voorstellen dat de manier waarop je communiceert (snelheid en intonatie) ook erg meespeelt. Al vind het dan meer zeggen over de onbeleefdheid van de ontvanger dan van de manier van communiceren van de zender. Al kan ik wel zeggen uit eigen ervaring dat ik het heel lastig vind om mijn aandacht bij een gesprek te houden, wanneer de zender niet duidelijk (dus met doel) vertelt wat hij/zij wil, gaat ratelen of juist heel langzaam/onduidelijk praat. Daar heb ik weinig geduld voor. Altijd wel goed om eens te kijken of je jezelf kunt verbeteren, natuurlijk. Succes!
Oh zo herkenbaar. Ik moet me in een team echt op m'n plek voelen wil ik goed uit de verf komen. Tot voor kort werkte ik op zo'n fijne plek maar wegens bezuinigingen helaas overgeplaatst naar een andere locatie. Veel dominante types daar, mijn mening wordt vaak opzij geschoven want ik heb een andere opleiding (ik werk in de ouderenzorg en heb zelf een sph achtergrond). Ik heb zelf dan ook de neiging me meer op de achtergrond te plaatsen, als de doelgroep maar tevreden met me is denk ik dan. Maar leuk is anders!
Een stukje perspectief: ik ben een in-de-rede-valler. En het is echt een eye opener voor mij te lezen wat iedereen hier daar van denkt als achtergrond. Ik heb de neiging in de rede te vallen uit puur enthousiasme, bijval te geven, door te borduren op een idee van de ander dat een zaadje in mijn hoofd heeft geplant. Ik ben een snelle denker, extravert en hoogbegaafd. Ik ben geen onzeker typje, geen haantje en probeer altijd iedereen ruimte te geven, zeker mensen waarvan ik weet dat ze even tijd en ruimte nodig hebben om hun gedachten op een rijtje te zetten. Maar dat mislukt soms, sorry. Eigenlijk wil ik maar zeggen: iedereen zou niet zoveel op de ander moeten letten maar meer naar wat het met jezelf doet. Dus spreek uit naar anderen wat het met jou doet. Ga geen semi-grappige bijdehante zinnetjes uit je hoofd leren. Geef gewoon aan, situatieafhankelijk, wat je er van vindt. 'Ik vind het vervelend dat je me in de rede valt want het geeft me het idee dat mijn mening er niet toe doet'...of 'het geeft me een minderwaardig gevoel'...of 'ik heb wat meer tijd nodig, kun je me die geven?'. Misschien zijn het haantjes, misschien hebben ze allemaal wel een minderwaardigheidscompex, misschien zijn ze allemaal gewoon enthousiast over jouw mening. Dat weet je niet tenzij je het vraagt, en zij weten niet dat je er last van hebt tenzij je het zegt.