Mijn dochter van net 5 is een heerlijk meiske. Thuis een kletskous en dramaqueen, op school blij maar ook onzeker. Vanavond onder de douche hadden we een gesprekje waar ik best van schrok: R: ik vind mijn haren stom. Ik wil gewoon witte haren. Ik: ik vind je haren mooi. R: kun je mijn ogen blauw maken? Dat is veel leuker Ik: jouw bruine stralende ogen passen precies bij jou. Jij bent mooi R: mijn buik is ook een beetje dik. Dat is lelijk Ik: je buik is niet dik. Je bent precies perfect. Vertel eens aan mama hoe mooi je bent. R: maar mama ik mag toch niet liegen? Nu kan mijn dochter dramatisch doen en houdt ze van aandacht maar dit was een serieus gesprekje. Ze zegt wel vaker dat ze zichzelf stom vindt, van mij mag ze dat niet zeggen. Ze kan ook gewoon heerlijk tutten (ze is een echt meisjes-meisje) en verteld dan uitgebreid dat ze heel mooi is. Hebben jullie tips hoe hiermee om te gaan? Ze is nog geen week geleden 5 geworden en nu al zo met haar uiterlijk bezig (ze let ook veel op andere kinderen, hoe ze eruit zien of bewegen of ruiken etc).
Ik denk dat je er meer achter zoekt dat er zit. Kinderen zijn voortdurend aan het vergelijken met elkaar, maar daar zit meestal geen waardeoordeel aan vast. Ze zien blonde haren van een ander kind en dat vinden ze interessant. Hoe meer je er een punt van gaat maken dat ze mooi is zoals ze is (wat op zich een uitstekend punt Is!), hoe meer ze gaat denken dat het blijkbaar heel erg is wat ze zegt, want anders zou jij niet zo reageren. Daarmee kun je het tegenovergestelde bereiken van wat je wilt, dus dat ze uit verzet/eigenwijsheid steeds vaker dit soort dingen zegt en ze op een gegeven moment wel echt meent. Als ze bijvoorbeeld zegt dat ze blauwe ogen wil zou je kunnen zeggen: blauw is een mooie kleur hè, wat voor kleur zou nog meer mooi zijn? Ik zou wel paarse ogen willen. En dan zegt zij waarschijnlijk dat kan helemaal niet mama, en dan eindigt het met gegiechel. Dit soort uitspraken kun je denk ik beter net zo afhandelen als: Mientje uit mijn klas heeft een roze jas dat wil ik ook, mijn jas Is groen en dat Is stom. Om een voorbeeld te noemen. Als ze het leuk vindt om zich op te tutten en over het algemeen redelijk tevreden is met zichzelf, zou ik me niet te veel zorgen maken over haar zelfbeeld.
Eens met Zohra. Mijn dochter is ook 5 en zij let ook erg op anderen, sinds dit jaar begonnen. Ze vindt blonde haren en blauwe/groene ogen ook heel mooi, zelf heeft ze donkerblond haar en donkerbruine ogen. Haar vriendinnetje is blond dus ik denk dat het daar vandaan komt. Verder is ze net als jouw dochter een echt meisje-meisje. Ik zoek er nu niet teveel achter. Vertel haar wel dagelijks dat ze mooi is.
Waarom mag ze dat niet zeggen? Het is op dat moment haar gevoel. Mijn zoontje is ook onzeker en roept ook vaak dat hij dingen niet kan. Laatst zei hij: Ja maar die kan al lezen. Ik kan dat niet, lukt mij toch niet. Waarop ik aangaf: kon je fietsen? Nee, mama dat heb ik geleerd. Kon je lopen? Nee, mama dat heb ik geleerd. Nou, lieve schat. Lezen ga je ook leren! Je hoeft niet alles in één keer te kunnen. Er zijn ook dingen die mama niet kan, maar andere mensen wel.
Hier ook een dochter van net 5 jaar die soms aardig onzeker kan zijn, niet over uiterlijk maar wel over prestaties op school. Ze is net begonnen in groep 2 (jonge leerling) en vergelijkt zichzelf ontzettend met andere kinderen die in groep 2 zitten en al langer kleuteren. Pas vond ze een puzzel moeilijk en had een kindje gezegd dat ze stom was omdat ze deze niet kon, ze is daar dan oprecht verdrietig over. Ik doe daar luchtig over en zeg dan ja maar ... die kan misschien weer niet zo goed tekenen als jij etc en misschien kunnen jullie elkaar dan een beetje helpen en mama kan ook soms nieuwe dingen niet zo heel goed maar dan ga ik heel hard oefenen en meestal lukt het wel maar als het een keertje niet lukt is dat ook niet erg. Ik hoor dit trouwens vaker bij kindjes op deze leeftijd omdat ze zichzelf nu juist als een individueel persoon gaan zien. Ik zou er niet teveel achter zoeken en het luchtig houden.
Ze mag wel zeggen dat ze stom doet Maar niet dat ze stom ís. Het verschil leg ik uiteraard wel uit in jip en Janneke-taal.
Ik heb hier veel over nagedacht de laatste dagen. Nog even los van het gesprekje zoals beschreven in de eerste post, is mijn dochter erg onzeker. En dat vind ik zo zonde want het is zo'n lief leuk heerlijk kind en ik ben zo enorm trots op haar! Ze mag natuurlijk best blauwe ogen willen of wit haar of (vul maar in). Dat is helemaal prima. Ik wil ook wel 10 kilo lichter zijn maar dat zegt niet per definitie iets over mijn zelfbeeld. Dit gesprekje is meer in de context van haar onzekerheid en ik zou zo graag willen dat ze wat positiever over zichzelf denkt en wat minder over zich heen laat lopen. Dat is ze gewoon zo enorm waard, snappen jullie een beetje wat ik bedoel? Als iets niet in 1x lukt is ze heel boos, gaat met de spullen smijten, roept dat ze stom is en dat ze niks kan. Dochter is perfectionistisch en wil graag dat alles in 1x helemaal goed gaat. Wat haar uiterlijk betreft kan ze doorzagen over haar dikke buik en dikke billen. Geen idee hoe ze erbij komt, ze is helemaal niet dik. Ze heeft een jongetje in de klas waarvan zij zegt dat hij stinkt en dan maakt ze zich zorgen over haar eigen geur en wil dan meteen in bad. Over het algemeen hou ik het wel luchtig. Als iets niet ineens lukt probeer ik haar te stimuleren, ik heb haar geleerd dat ze meer kan dan ze denkt etc.
Ik heb zelf gemerkt dat als ik zelf onzeker ben over mijn eigen zelfbeeld mijn dochter dat overneemt. Probeer dus ook vooral bij je dochter te laten zien dat je jezelf mooi en prachtig vindt en maak er desnoods een spelletje van (voor de spiegel aanwijzen wat je mooi vindt aan jezelf en dat zei dat ook doet) Wie weet helpt dat☺
Uiterlijk is ook iets waar niet zo heel veel aan te veranderen is (zeker op deze leeftijd) maar wat ook heel persoonlijk en subjectief is. De dingen die ze doet kan ze meer aan veranderen en dus ook meer zelfvertrouwen door krijgen. Ze zal een positiever zelfbeeld kunnen ontwikkelen door te ontdekken waar ze goed in is. Het gevoel invloed te hebben zoals op hoe ze doet, kan dan ook extra versterkend werken. Ik denk dat het belangrijk is om kinderen al jong te leren dat uiterlijk echt niet het allerbelangrijkste is maar dat wie ze is en hoe ze met anderen omgaat veel meer waarde heeft... In plaats van benoemen dat jij haar mooi vind, benoemen welke dingen ze goed heeft gedaan of waar jij trots op bent omdat ze dat onder de knie heeft gekregen. Dan beoordeel je haar ook op iets wat ze bereikt heeft (en invloed op heeft) en niet op iets waar ze zelf niks voor heeft hoeven doen en ook niet kan veranderen....
Bedankt voor jullie reacties! Vandaag bedacht ze dat ze zelf haar vlees wilde snijden (mogelijkheid was er al eerder maar ze was ervan overtuigd dat ze het niet kon. En dan wil ze het niet proberen omdat het dan niet perfect is). Dit ging prima dus haar de hemel in geprezen omdat ze het wilde. Ook een complimentje op het kunnen, maar vooral omdat ze zelf zo goed kon kiezen. Met dat soort kleine dingen probeer ik het aan te pakken. Complimenten op het proces.