Wij hebben een witte herder, ze is ruim 5 ondertussen. Ze is echt een fantastisch beest, ze is lief, luistert ontzettend goed, altijd in voor een wandeling in t bos waar ze altijd gewoon los kan, vriendelijk naar andere hondenetc. Maar ze is zo omdat we echt wel veel tijd in haar hebben gestoken als pup, de hele dag mee bezig geweest, cursussen etc. Toen hadden we nog geen kinderen. Nu in een druk gezin met 2 jonge kids zou ik geen tijd hebben om een pup op te voeden. Maar spijt, behalve de 2x per jaar dat ze in de rui is , nooit. We hebben juist ontzettend veel plezier van haar. Wij zijn dan ook wel dierenmensen haha een leven zonder dieren kan ik me niet voorstellen.
Nee nooit. Dit is onze tweede hond, allebei uit het asiel gehaald. De eerste was 7 maanden oud, cursussen mee gedaan. Heerlijke hond, met 5 jaar overleden. Wat een verdriet. Een half jaar later onze tweede hond uit het asiel gehaald. 6 Jaar, fokteefje geweest. Ontzettend lief, maar moest alles nog leren. Niet zindelijk, verlatingsangst, etc. Haar toch veel aan kunnen leren en ze is zo lief. Ze is nu 11 jaar en echt bejaard. Ze is doof en haar verlatingsangst is dan ook toegenomen. Ze snapt veel dingen ook niet goed meer en ze ligt graag lekker in d'r mandje. Ze geniet nu van haar oude dag en daar geniet ik weer van. Ik moet er bij zeggen dat wij een ras hebben die qua beweging een minder grote behoefte heeft. Mijn man zou in de toekomst heel graag een groter ras willen, maar we doen dit pas als de kinderen wat groter zijn en we meer tijd hebben. Dus hier hebben we goed over nagedacht.
Dat klinkt goed. Hier zijn ook beide ouders getest en we moesten we op 'sollicitatie' voordat we een pup mochten kopen. Onze kinderen zijn echt dol op de hond en ze is echt makkelijk. We kunnen haar rustig meenemen naar een eetcafeetje en mevrouw gaat rustig onder de tafel liggen. Ik train wel veel met haar. Van een goed opgevoede hond heb je heel veel plezier en deze honden zijn erg goed te trainen. Ze zijn slim en willen graag pleasen. Spannend voor jullie! Alvast veel plezier met de pup. Dit is onze pepper toen ze nog wat jonger was. Bekijk bijlage 543322
Wat een lieverd zeg. Wij gaan ook puppy cursus doen en vast nog wel een andere cursus daarna. Mijn schoonzus heeft een lab van nu 1 jaar en doet nu behendigheidscursus en is ook erg leuk om te doen.
Verschrikkelijk veel spijt gehad: mijn man trof me huilend op de grond naast de pup aan, smekend of hij 'm op marktplaats wilde zetten of ergens anders naar toe wilde brengen. Terugkijkend was ik net 3 dagen met Clomid begonnen waar ik heel erg op reageerde, met een depressie tot gevolg. Het is uiteindelijk de hond geweest die mij door deze moeilijke periode heeft gesleept. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten.
Ik heb geen spijt, maar weet ook niet of ik er in de toekomst (wanneer hij overleden zou zijn) nog een hond zou nemen. Van mij hoefde het sowieso niet, een hond.
Exact mijn verhaal; onze ( hyperactieve ) pup kwam bij ons terwijl ik midden in een fertiliteitsbehandeling zat en erg gevoelig/ labiel/ depressief was door de hormonen. Hierdoor hadden we een valse start, maar zij was idd datgene wat mij er doorheen heeft gehaald. Nu zijn we helemaal gek op en met elkaar en is er inmiddels een tweede hond in huis. Ja, je bent beperkter in bv. weg gaan etc, maar dat weet je van tevoren en ik vind dat je daar wel heel goed over na moet denken. Ze brengen aan de andere kant ook zoveel gezelligheid en liefde. Ik heb geen seconde spijt, wil ze niet meer missen en als ik ze straks een keer moet gaan missen, komt hier zeker weer een andere hond.
Nee, ze is 13 en echt een oude dame aan het worden. Ik kreeg haar als pup en ik moet er niet aan denken dat ze er niet meer is. Ze is zo'n onderdeel van ons gezin. Ze gaat overal mee naartoe. Als we naar het buitenland gaan, dan kan ze bij mijn moeder terecht, ook als ik langere dagen werk is ze daar. Maar... er komt geen andere hond meer, mijn man wil het niet. We reizen veel en gaan vaak dagjes weg. Nu ze ouder wordt is het allemaal moeilijker, ze heeft verlatingsangst, bang voor regen (?), ze wordt doof en blind en ze is niet meer te vertrouwen met vreemde kinderen. Denk alsjeblieft goed na voordat je eraan begint!! Er zitten al genoeg honden in asiels en in tweede of derde gezinnen....
Je moet het wel echt heel graag willen. Dan twijfel je eigenlijk ook niet. Er zijn alternatieven: een oppashond b.v.
Ik vind dat er veel mensen zijn die zeggen: 'geen spijt maar hierna komt er geen nieuwe hond meer.' Je leest in hun verhalen toch wel overduidelijk de belasting die een hond logischerwijs met zich mee brengt. Ik ben ook erg benieuwd of je dit meeneemt in je beslissing TS. Wel heel goed dat je informatie en meningen van hondenbezitters opvraagt! Succes met het maken van een weloverwogen beslissing!
Nee zeker geen spijt van onze hond. Ze is ontzettend lief en makkelijk. We zijn hartstikke gek op haar!
Absoluut geen spijt en als ze er niet meer is. Komt er zeker een andere hond. Ik denk wel een ander ras dan dat we nu hebben, maar dat heeft meer te maken met de ontwikkelingen rond dit "gevaarlijke" ras,dan dat ik het ras niet leuk vind We hebben nu een hele lieve amerikaanse stafford van 12 jaar
Wij hebben in het verleden 3 honden gehad (2 tegelijk max). Nu sinds bijna 3 jaar geen hond meer, maar ik mis het enorm. Er komt zeker weer een hond, maar dan moeten de kinderen iets groter zijn. Als de jongste naar school gaat, hoop ik weer een hond aan te kunnen schaffen. Ik heb dus nooit spijt gehad van m'n honden. Voor mij voelde het ook niet dat ik dingen moest laten voor de honden.
In een heel jong gezin , zoals kids onder de 5/6 jaar zou ik simpelweg wachten. het vraagt veel investering en tijd . en dat is gewoon makkelijker als de kinderen ouder zijn en niet de hele dag om je heen zijn.
Spijt is een groot woord maar ik vind het wel een hoop werk en veel stofzuigen. Ik ben ontzettend gek op het beestje maar als hij voor de 80e keer zoontje in zn gezicht wil likken... zucht.