ik moet even wat kwijt! Mijn dochter van net 5 zit in groep 2, voor het tweede en laatste jaar bij deze juf. Alleen ik heb geen klik met haar. Opzich niet erg. Als ze maar goed lesgeeft en lief is voor de kindjes. Soms reageert ze wel normaal soms heel bot. Jammer maar het is niet anders. Echter dit schooljaar merk ik toch wat meer dingen op die ik niet oké vind. Mijn dochter zegt dat ze vaak schreeuwt tegen de kinderen. En ik zag van de week met eigen ogen toen ik mijn dochter ging ophalen, dat een kindje wat aan haar wilde vragen. Hij deed gewoon normaal en ineens trekt ze hem aan zn capuchon weg de andere kant van haar op en zegt heel nors; ik heb nu geen zin om met jou te praten! Ik stond voor de deuropening te wachten op mijn dochter. De juf stond 3 meter van mij vandaan. Er waren geen andere ouders bij maar ik was ff flabergasted en dat manneke ook. Wat moet ik hier nou mee? Straks gebeuren er meer dingen die ik (wij) als ouders niet zien! Ik ben niet heel gebekt dus een gesprek met de juf beginnen vind ik lastig. Ik weet ook niet hoe ze zou reageren. Wat vinden jullie? Wat kan ik het beste doen?
Jeetje, wat een nare juf, ik zou t vanaf nu goed in de gaten houden. Ik heb wel enigszins ervaring met een juf die mijn dochter van toen net 4 ook gelijk niet leuk vond, die wou nooit naar school als die juf er was, ik kreeg er echt een vervelende dwarse dochter voor terug, die erg ongelukkig werd, ze ging op school in der broek poepen, plassen, dat deed ze dan alleen bij die juf, want dan wist ze dat ze naar huis mocht. Is beetje lang verhaal, maar mijn dochter kan niet heel goed of duidelijk praten, volgt ook al jaren logopedie, maar die juf begreep haar nooit, mijn dochter werd er echt heel ongelukkig van, en daarop vond die juf dat ze een stoornis zou hebben, wouden er laten onderzoeken door kenter jeugdzorg, en toen wij als ouders daarover hadden nagedacht, en besloten dat wij dat traject niet wouden, werd er letterlijk gezegd, dan weten wij niet hoe we haar moeten behandelen. Dat was de druppel en ze is dus vorige week begonnen op der nieuwe school, en wat een ander vrolijk, blij, gelukkig kind ik heb terug gekregen is gewoon zo bijzonder. Nu hele lieve juffen, en elke dag met big smile uit school, en die juffen verstaan der gewoon, ze doet goed mee, en deze school begrijpt totaal niet waarom ze onderzocht zou moeten worden. Wat ik ermee wil zeggen, is juffen maken of breken een kind, dus volg je gevoel altijd. Wat betreft jou situatie zou ik voorzichtig peilen bij andere ouders, met wie je dan eventueel goed contact hebt. En desnoods de schoolleiding op de hoogte stellen van wat jij hebt gezien. En vanaf nu gewoon altijd alles in de gaten houden.
Het eerste waar ik aan denk, is dat de juf dusdanig slecht in haar vel zit, dat ze het zelf niet meer onder controle heeft.... Mijn eerste tip is om toch de juf er op aan te spreken. Ik zou dit wel 1 op 1 doen, in een 'veilige' omgeving, zonder afleiding (dus ook de kinderen er even niet bij). Probeer het op te bouwen als: "Ik merk/zie dat...." "Dit doet dit met me: ...." "Ik voel me hierbij...." Probeer het zeg maar 'met zorg' uit te spreken en niet aanvallend te zijn. Dus geen waardeoordeel, dat je het niet vind kunnen, etc. Blijf bedenken, dat de juf ook maar een mens is en je niet weet wat er speelt. Het moeilijke is... wat wil je bereiken? Ja, dat de juf normaal gaat doen... maar hoe dan? Ga je haar zelf hulp bieden? Adviseren om hulp te zoeken? Haar vragen dit met haar eigen leidinggevende (bestuur/directie/IB'er) te bespreken? Uit in elk geval, dat je hoopt een oplossing te kunnen vinden. Durf je het écht niet aan om de juf aan te spreken, ga dan naar de IB'er en geeft dit daar aan. Als je dat er niet bij vertelt, gaat die persoon je toch eerst zeggen dat je er eerst met de juf uit moet komen... Heel veel succes!
Jeetje wat vreselijk voor jullie!! Wat ontzettend fijn dat het nu goed gaat met je dochter. Gelukkig is er met mijn dochter niks aan de hand. Ze doet het allemaal goed op school. De twee jaarlijkse oudergesprekken waren goed. Haar rapport is goed. Mijn dochter heeft vriendinnetjes in de klas etc etc. Het ging echt om dit incident. Ik heb het idee dat ze dr werk niet leuk vind of overspannen is. Er is iets met haar. Maar om nou de directeur hiervoor te mailen zonder eerst een gesprek aan te gaan met de juf zie ik niet zitten. Zouden jullie dit met de juf bespreken? Ik dacht er zelf aan om te zeggen tegen haar van ik hoorde van mijn dochter dat u soms schreeuwt? Maar ze zal het vast ontkennen of iets ik wil ook geen irritaties opwekken
Dankje! Dit had ik ook in gedachten. Misschien dat ik toch nog even afwacht tot het eerst volgende ouder gesprek. Even kijken hoe het gaat. Zo lang ik geen hele rare verhalen hoor van mijn dochter laat ik het even zo. Of mijn dochter moet er echt onder gaan lijden. Het is een montessori school maar se moet al wel twee werkjes doen ter voorbereiding van groep 3. Prima maar mijn dochter vind dat soms teveel van het goede en dat merk ik aan haar. Gaat nu wel beter. Maar je verwacht wat anders van montessori. Anyway, ik ben zwanger van de tweede en die gaat ook naar die school maar ik zal wel aangeven dat als het zover is dat ik bij die juf niet graag wil dat mijn tweede daar terecht komt. Er zijn namelijk meerdere groepen 1. Op vrijdag heeft ze vaak een andere en die is zo anders. Het is gewoon jammer!
Dit kun je ook bespreken met de juf. Precies op de manier waarop je het nu ook schrijft: Je merkt dat het te veel is voor je dochter. Je kunt ook vragen of de juf kan uitleggen hoe dit binnen het beleid en de visie van de school past. Nou, ik mag hopen dat er tegen die tijd een oplossing is. Als het echt is, dat de juf 'alleen maar' slecht in haar vel zit, dan hoop ik dat ze daar iets mee kan doen, zodat ze wél beter in haar vel zit. Dan wordt ze vast een leukere (en betere) juf. Is toch ook zo bij ons moeders? Als ik me slecht voel ben ik ook geen leuke moeder... En als het aan iets anders ligt, dat ze niet geschikt is voor het vak, dan hoop ik dat de school daar iets aan doet. Want dan hoort ze ook niet voor een ándere klas te staan. De eerste stap naar een oplossing ligt nu bij jou
Ik heb dat een keer gedaan ik kreeg een haastig antwoord waarin ze me niet eens echt aankeek van ja komt wel goed en ze richtte zich weer op een ander kind dat wegging. Gelukkig gaat het nu beter met die werkjes volgens mijn dochter. Ik weet het maar ik weet echt niet zo goed hoe nog. Tegen andere ouders doet ze wel anders en meer opgewekt en lachen enzo. Lijkt of ze bepaalde voorkeuren heeft? Vind dit zo moeilijk. Mijn vriend en mijn moeder hebben hetzelfde als ze haar halen of brengen
Ik zou het incident bespreekbaar maken, dat het je dwars zit en dat je meer signalen krijgt waar je geen positief beeld van krijgt. Vraag hoe zij naar deze voorbeelden kijkt. Benoem ook dat je het lastig vindt dit bespreekbaar te maken, dat kan de kou uit de lucht halen.
Dat wil ik inderdaad doen. Alleen zal ik dan gewoon iets later mijn dochter ophalen zodat de meeste kinderen weg zijn? Wachten tot alle ouders weg zijn? Als ik tegen haar zeg dat ik haar even alleen wil spreken ben ik bang dat ik haar zenuwachtig maak. Ik vind dit zo moeilijk maar ik vind dit ook niet goed zo voor kindjes
Ik zou een afspraak maken. Doen meer ouders. Dan heeft ze ook meer tijd (en hopelijk ook meer rust) ipv dat ze met andere kinderen bezig is of weg moet voor een vergadering ofzo.
Natuurlijk kun je gewoon vragen om een afspraak! Als het goed is wil de juf wel tijd vrij maken om iets met je te bespreken. Ik denk alleen wel dat je het vooral bij jouw dochter moet laten. De juf hoeft zich namelijk niet te verantwoorden over haar aanpak bij andere kinderen. Je hebt nu een vervelende indruk gekregen, maar je weet niet wat daar aan vooraf is gegaan. Als een moeder bij mij zou komen over hoe ik met een ander kind omga zou ik daar niet heel open met die moeder over spreken, het gaat namelijk niet over haar kind. Dus aangeven dat jouw dochter moeite heeft met bepaalde dingen (en jij als moeder) is prima. Daar moet de juf open voor staan.
Ben ik het wel mee eens. Maar straks is het wel mijn dochter waar ze zoiets bij doet. Heb tegen mijn dochter gezegd dat ze altijd naar me toe moet komen als de juf iets bij haar doet.
Ik snap je gevoel heel goed, zou dat zelf ook hebben. Denk dat de juf niet lekker in haar vel zit. Over dat ze dat jongetje aan de kant zet, je weet natuurlijk niet wat er daarvoor is gebeurd. Misschien heeft hij de juf of een ander kind geslagen en heeft ze gezegd dat hij even op zijn plek moet blijven zitten nu. Ik verzin maar iets hoor, maar er kan iets aan vooraf zijn gegaan. Dan vind ik wel dat ze alsnog iets vriendelijker kan reageren en ze hoeft zeker niet in de klas te gaan schreeuwen. Zou het sowieso eerst bij de juf aankaarten en als ze het niet serieus neemt, het met de directie opnemen.
Hoe zou jij dit aankaarten? Ik vind niet dat zij het recht heeft om dit kind zo te behandelen. Dat is niet professioneel. Dat de moeder dat bij haar eigen kind doet tot daar aan toe. Maar dit is haar werk. Ze word er voor betaald. Ergens vind ik ook niet dat ik me met een ander kind moet bemoeien.
Wat heb je nou precies gezien? Leerkracht zet kind opzij en zegt streng dat ze nu niet met het kind wil praten.Een leerkracht moet soms ook even streng zijn hoor. Als je werkelijk het functioneren van de leerkracht in twijfel trekt, dan moet je bij de directeur zijn.
Ik vind het niet normaal dat zij aan zn capuchon trekt terwijl hij niks deed. Hij wilde wat vragen. Ze stond niet eens met een ouder te praten. En die manier waarop ze dat zei; ik heb nu even geen zin om met jou te praten. Maar die toon! En hij viel nog net niet..
Ja weet je, je kent de context niet. Ik snap dat het niet leuk is om zoiets te zien en dat je je er zorgen over maakt. En misschien heb je helemaal gelijk en is haar omgang met de kinderen niet correct. Maar ik denk niet dat je mag verwachten dat deze leerkracht daar een open gesprek over gaat voeren met 'een' moeder die toevallig iets gezien heeft wat haar niet bevalt. Dus nogmaals, beperk je gesprekspunten tot jouw zorgen mbt jouw eigen kind. Heeft jouw kind moeite met de benadering van deze juf? Dan kun je dat aankaarten. Oordelen over een voorval waarvan je de voorgeschiedenis en de context niet kent, is heel gevaarlijk. En maak je je serieus zorgen over de omgang van deze juf met de kinderen, dan moet je dat echt melden bij de directeur. Maar vraag je wel eerst af of deze zorgen terecht zijn. En dan nog, hou het bij de zorgen over jouw kind. En nog even over de werkjes. Persoonlijk vind ik twee werkjes helemaal niet veel. Dat betekent dat je op twee dagen 1x iets verplicht moet doen en de andere 3 dagen niet eens.... In groep 3 moet je meerdere verplichte werkjes per dag doen... dat is nogal een overgang dan. Bij mijn dochter op school is het ook twee werkjes in groep 2. Maar heel vaak is één van de opdrachten ook bijv. iets in de bouwhoek. De andere is dan een knutselwerkje oid. De juf doet dat vooral ook omdat sommige kinderen bepaalde activiteiten anders nooit kiezen.
Goh, hier zijn de juffen soms ook streng, in de zin van: even een kind aan de kant zetten. Aan z'n capuchon trekken zouden ze niet doen maar ze zetten sommige kinderen af en toe echt op hun plaats. Zonder schreeuwen/stem verheffen, maar wel heel duidelijk en ook streng. Ik vind dat niet slecht, kinderen leren daarvan. Ik herken het niet TS, want de juffen van mijn dochters zijn heel energiek en enthousiast, je ziet dat ze hun werk graag doen, ze zijn niet gefrustreerd, etc.. Ik zou een afspraak maken en dit aan de kaak stellen, vanuit je eigen gevoel en niet aanvallend. Als ze echt niet goed in haar vel zit is het maar beter voor haar dat dit erkend wordt, zodat er maatregelen genomen kunnen worden.