Lieve lezers. Ik ben nu 36 jaar en heb tot nu toe nooit een kinderwens gehad. Ik vond kinderen wel heel leuk hoor, ik ben notabene peuterleidster geweest op een kinderdagverblijf en heb een heleboel oppas kindjes gehad maar.. van mezelf...nee ik hoorde nooit een klokje tikken. TOT een paar maanden geleden de twijfel toesloeg. Ik zag overal zwangere vrouwen opeens en ik droomde zelfs een paar keer dat ik een (volwassen) kind had.. Mijn partner droomde er ook een keer over. We hebben beide nooit een sterke wens gehad. Maar we zeiden wel dat ALS het zou gebeuren, we het wel met elkaar wilden. Ja..liefde..Wel of geen kind; we staan hier hetzelfde in. Godzijdank. En nu , door verschillende redenen, hebben we meer het gevoel van 'ja'. Ik ben zo'n 1,5 jr geleden gestopt met de pil, om psychische redenen (hormoon huishouding was in de war) , en ik wilde eigenlijk kort geleden weer beginnen met de pil (wel zo makkelijk) maar mn partner zei 'doe maar niet je bent nu al lange tijd pilvrij, en schoon, en das beter voor straks als we misschien toch een kind willen'. Dat zette ons beiden opeens aan het denken en sindsdien hebben we het er regelmatig over. En eigenlijk hebben we besloten het komend jaar het te proberen. Volgend jaar word ik 37 en das gewoon het juiste moment, zo voelt het voor ons. We willen het een jaar lang proberen. Ik zeg proberen want het is afwachten of het voor ons is weggelegd. Als het niet lukt en moeder natuur niet meewerkt gaan we geen medische molen in. Dat willen we beiden niet. Zo zwaar weegt het niet om zo ver te gaan (ik hoor en lees er zware verhalen over en dat raakt me enorm) en daarbij ; dan moet het zo zijn. We hebben een sterke band, das het belangrijkste. Als de wens een paar jaar later wel diep geworteld blijkt dan bedenken we wel weer iets anders. Eng, spannend, maar o zo speciaal. Wie herkent zich in deze overgang van nee --> twijfel --> ja .. ? En wie gaat er ook voor in 2018? Ben benieuwd naar jullie verhalen!
Ik! Al ben ik nog steeds wel jonger. Ik wou geen kinderen, vond het allemaal maar niks. Tot ik op een ochtend wakker werd en dacht ja! Helaas heeft het wel 3.5 jaar geduurd voor ik zwanger raakte en bleef. En oh ik ben zo dankbaar voor ons mooie ventje. Hopelijk lukt het jullie vlotter!
Ik herken het wel. Ik heb zelfs altijd een enorme zwarte bril op gehad wat kinderen betreft Kinderen? Die verzieken toch je relatie? Dan heb je toch nooit meer tijd voor jezelf? Op vakantie gaan is dan toch ook niet meer mogelijk? Dat verslons je toch zelf en ben je geen eigen persoon meer? Ga zo maar door! Toen gingen wij op vakantie en kwam bij mij het besef dat wat wij op vakantie deden eigenlijk ook kon met een kindje/kinderen erbij! En ineens was ik om. Echt ineens. Heel voorzichtig begonnen we er beiden over tijdens de 12 uur durende terugreis haha (heel bizar, beiden op hetzelfde moment het gevoel) en besloten om er samen voor te gaan. Dat heeft nog wel een jaartje geduurd ivm praktische redenen, maar ik herken wel die overgang van het niet willen naar wel. Ik hoop met heel mijn hart dat het jullie binnen een jaar gegund is en jullie niet na hoeven te denken hoe diep de wens geworteld zit.
Wat mooi om die struggle te lezen. En hoe je van nee naar ja bent gegaan. Ik herken het gevoel heel goed. Ik heb altijd gedacht dat ik geen kinderen wilde. Tot ik mijn huidige partner tegenkwam. Ik was toen 37. Vorig jaar juni is onze zoon geboren. Ik wens jullie heel veel succes en ik hoop dat het jullie gegeven is.
HI! Ik herken zeker gedeeltes van je verhaal, en ik ben kleuterjuf Het heeft te maken met hoe jij/jullie het verdere leven voor je zien. En doordat jullie van nee/twijfel komen hebben jullie er waarschijnlijk heel wat langer/beter over nagedacht dan een heleboel andere. "Vroeger" was ik van kinderen overtuigd, kon me echt geen leven zonder voorstellen. Maar naar mate iedereen om me heen kinderen kreeg, plaatste ik alles toch in een ander perspectief. Maar naar mijn/ons idee is het ook wat je er zelf van maakt. Als je je kind(eren) goed opvoed hoeven ze geen slidings door de ZARA te maken tijdens het shoppen en is je leven echt niet voorbij..! Mijn man en ik hebben genoten van onze kinderloze jaren met mooie reizen en uitslapen in het weekend en gaan hopelijk volgend jaar "genieten" van slapeloze nachten... Heel veel succes!
Wat leuk geschreven TS! Hier een andere situatie maar ook heel erg getwijfeld voor mijn biologische 3e en zijn biologische 1e. Toen ik mijn man leerde kennen was ik net gescheiden. Ik had hem aangegeven misschien geen kinderwens meer te hebben en dat hij daar goed over na moest denken daar hij nog geen kinderen had. Toen plots raakte ik zwanger ondanks gebruik van een Morning-afterpil en de nuvaring die ik toen ook meteen in deed. We kende elkaar net een maand en dit was voor ons echt een shock. Omdat ik al wist wat er allemaal bij komt kijken heb ik toch een abortus overwogen maar ik vond dit tegelijkertijd verschrikkelijk om eventueel te moeten doen maar ik wilde ook echt geen baby. Met ruim 5 weken kreeg ik een miskraam. Het klinkt heel erg hard, maar ik had het gevoel alsof er bovenaf naar mij geluisterd was. Ik zei de dag daarvoor nog huilend tegen mijn vriend (nu mijn man)...ik wil geen abortus maar ik wil ook geen baby. Na mijn miskraam konden mijn man en ik rustig onze relatie opbouwen zonder de druk van een soort verplichting te hebben om voor een baby bij elkaar te blijven. Mijn leven is toen drastisch veranderd. Ik was werkloos en heb toen samen met hem besloten te gaan studeren voor 4 jaar. Uiteindelijk heb ik in 3 jaar mijn bachelor gehaald en gewerkr tegelijk. Afgelopen augustus ben ik afgestudeerd en heb ik nu een nog mooiere job gekregen. In deze 3 jaar hebben wij altijd heel erg getwijfeld. We zijn na 2 jaar samen verloofd en na 3 jaar samen getrouwd. Mijn man heeft altijd gezegd mijn keuze te accepteren als ik het niet wilde. Hoe gek ook hadden we beiden altijd precies hetzelfde gevoel van wel of niet. De eerste jaren was dat meer een nee dan een ja. Tot ik ineens dacht: Jeetje mijn dochter is nu 7 en zie ik mezelf over 10 jaar al alleen een moeder zijn die niet meer zo nodig is als wanneer ze kleiner zijn? Daarop was mijn antwoord dus Nee. De andere jaren dachten mijn man en ik altijd aan "onze vrijheid" en de voordelen van lekker met zijn tweeen zijn, we hebben elkaar immers met onze kids leren kennen. Maar ineens was dat dus omgeslagen. Om deze reden ben ik mijn studie versneld gaan afronden door 2x 2 semesters tegelijk te doen zodat ik niet mijn studie in gevaar zou brengen. Het plan was om na mijn afstuderen te beginnen met klussen maar we konden stiekem niet wachten en toen mijn afstudeerdatum bekend was zijn we er vanaf die maand voor gegaan. Nu dus in ronde twee en ik sta echt te popelen om ons gezinnetje compleet te maken als het zo mag zijn! Ook onze kids zijn super enthousiast, want ook hun mening hebben meegenomen in onze afweging. Dolgelukkig met onze keuze....ik zou nu niet eens meer kunnen bedenken dat we ooit zo getwijfeld hebben
Wat mooi dat jullie er op vakantie anders over zijn gaan denken, en tegelijk ook! Juist op vakantie denken mensen eerder vrijheid blijheid maar bij jullie drong het juist door dat vakantie in combinatie met kids prima kan. Natuurlijk kan dat! Dank voor je reactie en ik hoop dat jullie gauw zwanger zijn! Laat het even weten als het zover is!
Wat fijn dat het herkenbaar is voor meer mensen. En jij was dus 37. Magisch getal Het wel of niet willen van een kind hangt ook samen met wat voor een partner je bent, je wilde niet totdat je de juiste tegen kwam. Heel mooi om te lezen. Bedankt voor je lieve reactie en heel veel geluk met jullie prachtige zoon!
Helemaal mee eens! Een goed overwogen beslissing is beter dan zomaar eraan beginnen vind ik. En ja ,goede opvoeding zeer belangrijk..Die slidings in de winkel...Nou ik kan je wel meer extreme voorbeelden geven wat kinderen en ouders allemaal doen (of juist niet doen) in een winkel - ik werk momenteel tijdelijk in een bekende kledingzaak dus wat ik allemaal meemaak Maar wat fijn dat jullie eerst hebben genoten van een kindervrij leven en nu netals wij er voor willen gaan in 2018! Ik gun het jullie van harte!
Mooi verhaal! Dank dat je het met ons deelt zo open en eerlijk. Is het nu zover, is jullie kindje onderweg of nog bezig? Ben benieuwd hou ons op de hoogte! En heel veel geluk
Dank je wel, leuk om te horen Nee helaas verwacht ik vandaag of morgen ongi te worden. Dit was onze tweede ronde maar de eerste ronde met een echte goede kans, vorige keer maar 1x kunnen klussen. Maar ik heb Omo witte testen en ik weet zeker dat ik niet zwanger ben ondanks mijn supermooie kaartje. Krijg je trouwens nou niet nog meer kriebels om er aan te beginnen nu je op het forum schrijft/leest? Ben heel benieuwd hoe het straks zal gaan bij jullie. Ik wens jullie ook veel geluk en vooral veel plezier in alles wat bij het kiezen voor een kindje en het kindje krijgen bij komt kijken. Cliché, maar het is echt waar...er is niets mooiers!
Ik krijg zeker wel meer kriebels nu ik actief op dit forum ben..Ik krijg steeds meer de bevestiging voor mezelf dat ik het wil proberen. Ik zeg altijd proberen omdat er nou eenmaal geen zekerheid is of het lukt of niet. We willen het proberen komend jaar. Mijn partner heeft het er ook steeds meer over. Hij begon gister zelfs al over praktische zaken zoals dat ik dan straks parttime kan werken etc etc. Waarschijnlijk rond mn verjaardag in mei zullen we de voorbehoedsmiddelen laten liggen. Super spannend. Het kan natuurlijk ook ff duren voordat het raak is.