Hoi iedereen Ik zit enorm met iets en wil het even kwijt. Al 9jaar ben ik samen met mijn vriend (van toen ik 17was) Hebben een eigen huis.. 2 prachtige kinderen en hij is eigenlijk wel een brave man! Maar toch voel ik me niet goed meer bij hem! Het is echt begonnen met toen ik vorig jaar zwanger was. Dit kwam volgens de dokter door de hormonen en dit dacht ik ook. Toen ook bij psycholoog gegaan. Man had geen idee hoe ik me voelde tegen over hem. Het werd weer beter maar begin dit jaar kwam het terug. Ik voelde me niet goed meer. Had hem niet meer graag bij me en mocht niet aan mij komen. Toen ook aan hem verteld en hij was er kapot van en heeft enkele kwetsende dingen uit verdriet gezegd. Hij ziet mij doodgraag en dat weet ik. Dus heb dan ook erg men best gedaan voor ons en mijn gevoel. En weer werd het even beter. Idd even... nu is dit in alle hevigheid terug. Ik ben blij als hij er niet is... al weken geen sex meer want ik kan niet verdragen dat hij aan mij komt.. en erger me dood aan alles wat hij doet. Ik zou de gelukkigste vrouw moeten zijn die alles heeft. Een huis.. prachtige kinderen en een partner die veel werkt en nooit weg gaat ofzo. Maar waarom voel ik mij dan zo? Ik houdt van hem maar dan meer als een vriend. Iedere dag neem ik me voor me weer open te stellen voor hem. Maar eenmaal hij thuis is klap ik toe en ben down. Weet me er geen raad mee en wil dit niet. Ik durf het ook niet zeggen hoe ik me voel want dan gaat hij weer zo gekwetst en verdrietig zijn want hij ziet mij enorm graag. Heeft op zich nooit echt iets verkeerd gedaan. Alleen is hij altijd iemand geweest die zijn liefde niet echt toont. Er is wel 1 ding waar ik eens ontzettend boos voor ben geweest. Dat is (durf het bijna niet schrijven) dat hij verschillende keren probeerde te vrijen in men slaap met me. Hij wees me af en wachte tot ik vast sliep en begon me dan te betasten. Probeerde dan ook te penetreren... Dit vond ik echt niet kunnen en voelde me er zo slecht bij. In het begin deed hij toen alsof het in zijn slaap was maar gaf dan toe dat hij het een kick vond om het te kunnen doen als ik sliep. Dit lukte uiteraard niet want kwam telkens wakker natuurlijk als hij me probeerde binnen te dringen. Dit doet hij dus niet meer!!! Maar is het hierdoor ik me niet meer goed voel? Niet intiem meer kan zijn met hem? Een heel lang verhaal dus maar weet het echt niet meer momenteel
Ik herken het stukje wat je schrijft over het stiekem penetreren, ik heb daar ook een afkeer van. (vind ik een soort verkrachting) Heeft hij dit vaker willen doen, dat je daarom een afkeer van intiem zijn met hem hebt?
Je geeft aan zelf bij een psycholoog te hebben gelopen. Gezien hetgeen je aangeeft over het seks willen terwijl jij slaapt en het gevoel wat dit bij jou oplevert, is het misschien effectiever om contact op te nemen met een relatietherapeut danwel seksuoloog en hier samen naartoe te gaan. Aan een relatie moet je samen werken, als ik je verhaal lees heb je wel hulp gezocht voor jezelf maar is er ook nog iets anders wat speelt wat jullie samen betreft. Heel veel succes hoop dat jullie eruit komen, wees niet te streng voor jezelf en bedenk dat je met 2 bent om de relatie te laten slagen.
Hij doet anders echt zijn best voor mij hoor. Probeert te helpen.. lief te zijn.. Veel te werken... Dat nachtelijke heeft hij dan ook al lang niet meer gedaan. Maar toch blijf ik me niet goed voelen bij hem...
Ehm misschien denk ik heel zwart-wit, maar zonder iemand zijn expliciete toestemming proberen te penetreren staat voor mij minstens gelijk aan aanranding. Dat kan echt niet!! Voor de rest zou ik inderdaad hulp zoeken voor jullie beiden.
Ik weet dat we hulp nodig zullen hebben om eruit te komen. Vooral voor mij dan. Aangezien hij me nog steeds heel graag ziet en me niet kwijt wil. Maar ik durf het niet zeggen. Vaak denk ik dat het gewoon aan mij ligt. Heb ook al eens bezig geweest in gedachten met hoe het zou zijn zonder hem. Maar ga ik gelukkiger zijn zonder hem? We hebben alles samen opgebouwd. Wil ik dit opgeven? Kan onze kindjes en hem dit toch niet aandoen! Maar zo is het natuurlijk ook helemaal niet te doen.
Het valt me op dat je voornamelijk noemt dat jij hulp nodig hebt. Maar naast dat ik denk dat HIJ ook hulp nodig heeft zijn het vooral jullie BEIDE. Allereerst communiceer met elkaar, dat je bang bent om te praten over je gevoel zegt meer over hem dan over jou. Je partner moet een warm nest voor je zijn, een plek waar je je nooit ongemakkelijk hoort te voelen en bovenal nooit eenzaam. Ik zou inderdaad gezamenlijke therapie voorstellen. Dat nachtelijk penetreren is natuurlijk weird en awkward maar wellicht is dat wel een fantastie/fetisj van hem die niet tot uiting komt en hij daar ook niet over durft te praten. Voor mij klinkt dit vooral als een communicatie probleem in jullie relatie. Schuif je ego aan de kant, pak je man bij de hand en ga samen de strijd aan voor jullie kinderen en praat. *waarom zou je de gelukkigste vrouw op aarde moeten zijn? Omdat je voor het oog alles op de rit hebt? Zelfs in een kartonnen doos kan je gelukkig zijn indien er liefde is.
Ehmm dit is niet een soort van verkrachting... dit IS verkrachting. Vriend van TS heeft geprobeerd s*x met haar te hebben zonder dat zij dat wist of daarmee akkoord was... TS: Ik kan me goed voorstellen dat dat er voor zorgt dat je je minder prettig bij hem voelt. Als je serieus met hem verder wilt, zou ik toch uitspreken dat je momenteel minder vertrouwen hebt in jullie relatie en voorstellen samen in therapie te gaan. Ik zou de voorvallen die jij noemt dan ook expliciet bespreken.
Jeetje ik vind het best wel heftig.. ik zou ook een afkeer van mijn man krijgen als hij mij feitelijk probeert aan te randen 's nachts..
Dat je partner je nog graag ziet en je niet kwijt wil en jij daarover twijfelt betekent niet zozeer dat jij meer hulp nodig zou hebben dan hem of jullie beide. Ik sluit me aan bij tweekids, en heel eerlijk juist dat je partner je graag ziet en je niet kwijt wil vergroot de kans dat met hulp voor jullie beide je weer op 1 lijn uitkomt.
Stiekem penetreren? Vind ik best ziek eigenlijk. Zeker in combinatie dat ie daar een kick van krijgt wtf??? Krijg er de kriebels van sorry. Liefde/gevoel kun je in mijn ogen niet forceren, kan wel maar dan teken je voor ongelukkig leven want eigenlijk ben je dus niet gelukkig maar blijf je om bepaalde redenen toch in de situatie. Sommige mensen kunnen daar heel goed mee leven en sommige niet.
Dit is inbreuk geweest en heeft onbewust toch veel met je gedaan. Misschien is het wel gelukt een x of meer.
Onbewust zal het dus meer impact gehad hebben of gedacht. Na de eerste keer ik hem betrapt had hierop en ge zegt te hebben het helemaal niet leuk te vinden heeft hij het na een tijdje nog geprobeerd. Toen fikse ruzie gehad en nu dus al enkele maanden niets meer gebeurd. Enkel 2 nachten geleden raakte hij me aan.. ik was al op mijn hoede maar uiteindelijk speelde hij enkel met zichzelf. Momenteel slaan mijn gedachten alle kanten op wat onze relatie betreft...
Wow sorry, maar ik snap dat je een afkeer van hem hebt. Het is niet normaal als je eigen partner, vader van je kinderen je gewoon probeert te verkrachten. (Ziekelijk eigenlijk) Aangezien hij het niet kan terug draaien, en jij het niet kan vergeten (meer dan logisch) zou ik denk echt een punt achter mijn relatie zetten. Het is natuurlijk vooral vervelend voor je kinderen, maar een ongelukkige moeder is ook niks.
Betekend het dik gedrukte dat hij het toen weer geprobeerd heeft. Maar niet gelukt is omdat jij nog wakker was?
Geen idee of het weer de bedoeling was... Ik kwam wakker met men borst in zijn hand en voelde dat hij speelde met zichzelf. Ik bleef stokstijf liggen. Hij kwam verder niet meer aan me en deed gewoon met zichzelf door. Indien hij verder zou gegaan hebben ging ik echt uit mijn sloffen gevlogen zijn hoor. Ging hij mogen aanzetten denk ik... Is het door deze ene fout van hem in het verleden zo twijfel aan ons. Of speelt er meer ik weet het niet. Voor de rest is hij echt een brave man.. kan toch niet zomaar alles opgeven door dit? Toch? Word echt gek van mezelf. Is hij er niet neem ik me voor men best te doen en al het goede te zien en aan onze relatie te werken. Maar eenmaal hij er is ben ik zo onrustig
Sorry ik lees het verhaal nog eens en krijg er echt een naar gevoel bij. Hij wijst je af als je wakker bent en probeert je dus eigenlijk stiekem te penetreren als je slaapt en krijgt daar een kick van. En dat meerdere keren. Klinkt echt als een gekke fetisj ofzo????? Ik zou me ook niet meer fijn bij hem kunnen voelen. Het feit dat hij dat al denkt/voelt en naar handelt vind ik een 'enge' gedachten. Met daarbij dat hij geen liefde kan tonen? Liever sex heeft als je slaapt dan wakker bent. Creepy!!! Is dit gevoel naar hem gekomen voordat hij dit allemaal deed of daarna. Misschien wel goed om over na te denken.
Het enige wat ik kan zeggen is: neem de juiste afstand zoveel als goed voor jouw voelt want daar heb jij recht op, maar geef hem eerlijk jouw gevoel door want daar heeft hij recht op. Want ook jouw bovenstaande antwoord, vind ik eenzelfde vorm hebben als wat hij eerder geprobeerd heeft. En of jullie samen verder gaan of apart zal de tijd jullie leren. Maar volg je hart.
Wat een nare situatie ! Je zegt dat hij een brave man is .. dat geloof ik best maar op sex gebied hebik daar mijn twijfels bij,. Ik vind zijn manier hier van heel raar.. ik wil je niet bang maken ofzo maar god weet wat hij nog meer doet met zijn sex fantasieën ideeen .. Krijg er beetje rare gevoelens bij.. Is mischien allemaal ver gedacht maar toch.. Praat hierover met elkaar En schrijf voor je zelf de voors en tegens op en kijk dan wat in meerderheid is.. Volg je gevoel en volg je hart!
Ik zou met een therapeut gaan praten hierover. Kijken of het onbewuste duidelijker kan maken voor jezelf. Ik denk dat je eerst voor jezelf op een rijtje moet hebben wat het met jou gedaan heeft voor je er samen over kan gaan praten of beslist dat het iets tussen jullie kapot heeft gemaakt wat niet meer te repareren valt (of wat je dan niet meer wilt repareren).