Ik wou dat ik het wilde. Lijkt me heerlijk zoveel natuur en vrijheid! Maar ik zou gillend gek worden van de stilte en het ontbreken van menselijk contact. En voor mijn kind lijkt het me ook niets. Ik ben geboren in de grote stad en verhuisd naar een miljoenenstad, ik heb altijd mensen en lawaai om mij heen. Een vriendin van mij woonde in een dorp (+/- 3000 man) en ik kon daar nooit langer blijven dan 1 dag. Er was geen reet te doen en je kwam constant dezelfde mensen tegen. Ugh!
Precies dit voor mij! Ik kom uit een gehucht (geen dorp, er is geen enkele winkel en het inwoneraantal haalt de 1000 niet) en was zooo blij toen ik in mijn studietijd in Amsterdam kon gaan wonen! Hier in België wonen we in een kleine stad, met alles op fiets- of loopafstand: meerdere supermarkten, een goede school, een cultureel centrum waar we regelmatig naartoe gaan voor dansles, theatervoorstellingen voor kinderen, een muziekschool... nee ik zou nooit in een gehucht gaan wonen voor meer ruimte. Ik heb het idee dat je ook een beetje in een 'reservaat' leeft daar. In een stad krijg je toch meer idee van het leven zoals het is, meer culturen, meer te beleven... en een echte grootstad zoals Brussel is mij ook te druk met kinderen. Maar een kleinere stad dichtbij is dan de beste oplossing.
Wat versta je onder een gehucht? Ik woon ik een dorp, ongeveer 1000 inwoners. 1 basisschool met ongeveer 80 leerlingen en een peuterspeelzaal met 15 leerlingen. En ik vind het heerlijk. Boodschappen moet ik met de auto doen dus we zijn wel afhankelijk van een tweede auto. Sporten van de kinderen moeten we ongeveer 10 minuutjes voor rijden. De dichtsbijzijnde stad is op 25 km. Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken om in een stad of groot dorp te moeten wonen
Afhankelijk wat je een gehucht noemt, ik zou niet in een dorpje willen wonen waar je niet lopend (fiets) naar een supermarkt kan. Ook keus uit meerdere scholen was hier belangrijk
Voor mij zou de locatie van "het gehucht" bepalend zijn. Een gehucht op 15/20 minuten rijden van wat grotere dorpjes/steden met genoeg actie in termen van winkelen, eten en cultuur zou ik prima vinden. Verder rijden zou voor mij te geisoleerd voelen. Daarnaast zou ik wel het gevoel moeten hebben dat ik enigzins "pas" in het gehucht. Ik zou dus niet ergens gaan wonen, waar bijna iedereen zwaar reli is of bijna volledig werkzaam is in 1 of 2 sectoren.
Dit vonden wij ook erg belangrijk. De eerste tien gehuchten /dorpen vielen daarom al af. Er moesten ook ons 'type' mensen wonen. Bij voorkeur een mengelmoes. Daarnaast vonden wij het ook belangrijk dat er niet alleen maar mensen wonen, die er al twintig generaties wonen. Mijn ervaring is dat het dan heel veel kliekjes zijn, waar je lastig tussenkomt. Zelf vind ik dat er wel meer geroddeld wordt dan toen we in de stad woonden. Op zich ook logisch, want iedereen kent elkaar en je doet meer samen. Juist het gevoel van samenhorigheid vind ik mooi. Mooi voorbeeld. Vorig jaar kwam er een Syrische mevrouw met twee kleine kinderen hier wonen. Er wordt direct een groepje mensen opgetrommeld om de tuin op te knappen en veilig te maken voor de kinderen. Bijna iedereen heeft bijgedragen aan een fiets met fietskar, we hebben haar leren fietsen, er zijn kleren en speelgoed ingezameld etc. Ik was echt supertrots op ons dorp en ik vond het een heel mooi leermoment voor mijn kinderen. Hoe je samen anderen kan helpen. Het is grappig om dit topic te lezen. Ik lees heel veel bezwaren, die wij eerst ook hadden. In de praktijk ervaren wij het heel anders. De meeste nadelen blijken allemaal reuze mee te vallen. Mocht je graag de stap willen maken, zou ik mij niet teveel laten tegenhouden door sommige bezwaren die hier genoemd worden. Wij hebben eerst een huis aan de rand van de stad gekocht, vanwege deze twijfels en door alles wat er om ons heen geroepen werd. Slechtste beslissing ooit. Achteraf gezien hadden we direct de stap moeten zetten.
Idem! Ik kom uit een megaklein dorp van 1500 inwoners en vond het niet leuk! Veel sociale controle, weinig keuze in vriendschappen, alles ver weg, bijna geen openbaar vervoer etc. Nu woon ik in een stad van 110000 inwoners, met super openbaar vervoer en alles wat ik maar zou willen. Zou dat echt niet meer willen ruilen voor meer ruimte.
Uhm je wil over 7(!) Jaar misschíen gaan verhuizen en wil nu de mening van volslagen onbekenden? Je weet heel je situatie niet over 7 jaar Wie weet ben je dan wel alleenstaande hebt een andere baan zit in de bijstand enz enz Ook weet je niet hoe de wereld veranderd Grote stad is nu misschien ideaal maar misschien moet je er over 7 jaar enorm veel belasting betalen of zie je door de smog je huis niet meer Kortom waarom zo ver vooruit kijken?
Ik ben opgegroeid in een stad met zo'n 50.000 mensen in Gelderland. Het is de grootste (en zowat enige) stad in die omgeving en heeft daardoor veel voorzieningen, omdat iedereen uit de dorpjes hier naar de stad ging. Dus 3 middelbare scholen, veel basisscholen, verschillende mbo's, ziekenhuis, leuk centrum, etc. Toch is de stad niet heel groot. Overzichtelijk, veel ruimte, weinig hoogbouw. Ik ben opgegroeid aan de rand, midden in de weilanden. En toch was het nooit meer dan een kwartier fietsen naar welke voorziening dan ook. Voor mij was dit dus perfect om op te groeien! Helaas kan ik er zelf nu niet wonen ivm werk Maar ik kan je sterk aanraden zoiets te zoeken, dus een leuk huis in de natuur, rand van een kleine stad. Ik had verschillende vrienden die in de dorpjes in de omgeving woonden, en zij moesten toch steeds gebracht worden e.d. Dat is echt wel nadelig! En ik woonde in de vrijheid, maar toch alles in handbereik!
Wat is een giga lap grond in jou ogen? Wij wonen vlak bij Apeldoorn (tussen Deventer en Apeldoorn) hebben alle ruimte (1000m2) voor nog geen 2 ton. Misschien kan je meer ruimte ook dichterbij vinden... of wil je nog meer grond?
Vertel waar is dat? Haha Toch we minimaal 1000m2 grond en een redelijk huis van minimaal 150m2 woonoppervlak.
O, en over het riedeltje dat een dorp 'veiliger' is dan de stad, daar klopt ook niks van. In het gehucht waar ik woonde zijn minstens drie zware criminele feiten gebeurd, waar vroegere klasgenoten van mij bij betrokken waren (en dan heb ik het over echt zware vergrijpen). Ik vind dat nogal wat, op zo'n klein aantal inwoners. Dan laat ik de drugssmokkel en -gebruik nog buiten beschouwing...
Ik woon in een rustige buurt in Amsterdam, in de kalme wetenschap dat er hier in andere buurten 24 uur/dag meer dan genoeg te doen is voor elke aso/dief/herrieschopper Soms denk ik ook wel eens aan een rustiek boerderijtje in het bos, maar dat zou ik alleen in de zomermaanden leuk vinden, dus dat doen we maar niet. Ik ben ook te lui om dl overal heen te gaan fietsen, dus dan zou ze weinig meer meemaken waarschijnlijk...
Geen idee of je er iets mee kunt, maar ik wil best mijn ervaring delen over verhuizen. Ik ben opgegroeid in een dorp, heb dat erg fijn gevonden, daarna gaan studeren in de stad. Toen kwam ons eerste kindje en terug gegaan naar n dorp, dat vond ik toen n verademing, ruimte etc. de voordelen die je noemt. 4 kindjes hebben we er gekregen. Maar na 2 jaar was ik het al zat eigenlijk (mentaliteit, sociale controle, minder te beleven dan in de stad, gemis van sociale contacten die we tijdens studeren op hebben gedaan en ik voelde me juist onveiliger qua inbraak etc.!) Na 5.5 jaar weer n grote stap gezet en nu wonen we in Londen, weer n heel ander uiterste. Ik heb n hekel aan de continue herrie van de treinen en vliegtuigen hier en onze tuin is een stuk kleiner, maar voor de rest is het fantastisch! Er is zoveel te doen, zoveel te zien en beleven met de kindjes, de kinderen hebben een geweldig leuke school, heel open mensen hier ipv 'ons kent ons', alle voorzieningen zijn in de buurt en ook in de stad hier is nog veel groen / grote parken. We hebben geen auto's meer vanwege fantastisch OV en makkelijke taxi's en ik heb gewoon het idee dat er veel meer mogelijk is hier. Als de drukte me teveel wordt, gaan we het weekend buiten de stad de rust op zoeken. Ik dacht dus dat ik de stad uit wilde en ruimte wilden, maar achteraf vond ik het dorp juist O zo benauwend en ben ik heel blij dat we nu in n wereldstad wonen. (Maar wie weet wat ik over 3 jaar ofzo weer wil). Succes met je overwegingen en ik ben benieuwd waar je voor gaat kiezen!
Wij zijn vanuit de stad 6 jaar geleden naar een groot dorp verhuisd (met voorzieningen, 4 supermarkten, Hema, Kruidvat etc). Wel in een woonwijk maar een heel stuk rustiger dan de stad. Nu hebben we een nieuw huis gekocht, ik wilde ook meer ruimte, vrijheid etc. We zijn gaan kijken maar uiteindelijk erover eens geworden dat we echt niet helemaal achteraf wilden wonen. Ook al betekent dat vrijstaand en ruimte voor paarden etc. We hebben nu dus weer gekozen voor een dorp, iets kleiner maar nog voldoende voorzieningen en op 10 minuten fietsen van een middelgrote stad. Grote stad waar ik geboren ben is 20 minuten met de auto. Ons nieuwe huis staat aan de rand van het dorp, aan de voorkant een speeltuintje in een woonwijk maar aan de achterkant vrij uitzicht. Perceel is een stuk groter maar niet groot genoeg voor veel dieren. Helemaal achteraf zonder voorzieningen wilden we niet. Dit is voor de kinderen perfect.
Wij zijn 4 jaar geleden verhuist naar een gehucht. Het dorp waar de scholen supermarkten sport etc zit is zo,n 5 km verderop. De eerste 2 jaar vond ik het wonen hier geweldig ( vrijheid ruimte rust). Maar vorig jaar echt in een dip gezeten. Miste het alles dichtbij te hebben en de mensen om me heen.De kinderen overal naar toe moeten brengen.Begin het nu weer een beetje naar m'n zin te krijgen hier. En te beseffen dat alles zijn voor en nadelen heeft. Waar je ook woont..
Ik ben opgegroeid in een middengroot dorp in de randstad, met goede verbindingen naar Rotterdam (en Den Haag), ben daarna verhuisd naar een middengroot dorp net buiten Londen (en werkte in hartje Londen). Sinds zes jaar wonen we in een gehucht in Frankrijk met 100 inwoners, geen winkels (maar wel een bioscoop ). Dichtstbijzijnde school/bakker/buurtwinkel is 2,5 km, supermarkt en stad(je) is 20 km rijden. En ja, we missen soms best dingen uit ons vorige leven (en inderdaad de vraag: wat doen we ons zoontje aan in dit gehucht?) maar tóch bevalt het prima hier. En hij heeft in elk geval de ruimte. Ik prijs me gelukkig wegens het feit dat ik dit soort foto's vanuit de achtertuin kan maken (en vooral wanneer de herten steevast elke avond het bos uitkomen om in het veld te grazen). En dat de rit naar school nooit verveelt. Éen ding wil ik je wel meegeven trouwens: verkijk je niet op de hoeveelheid werk die je hebt aan een grote tuin. Men denkt dat het buitenleven veel rust met zich meebrengt, maar we hebben nog nooit zo hard gewerkt als hier.