Hoi allemaal, Ik zal de situatie kort proberen uit te leggen. Mijn moeder en ik hebben altijd een hele sterke band gehad. We hebben ook niet veel familie, dus het was altijd ons tweetjes. Het afgelopen jaar ging het niet zo goed tussen ons en hadden/hebben we veel ruzie. Mijn postnatale depressie heeft ook aan deze situatie bij gedragen. Nu is mijn moeder overmorgen jarig. Wij vierden onze verjaardag altijd heel uitgebreid. Leuke cadeautjes kopen, huis versieren en een leuk uitje. Ook voor dit jaar was ik dit weer van plan en ik heb al uitgebreid geshopt voor cadeautjes. Mijn dochter is bijna 2 dus die gaat het nu ook wat bewuster mee maken, dit leek me erg leuk. Nu hadden we vandaag weer woorden en gaf mijn moeder aan dat ze haar verjaardag niet wil vieren, er is geen discussie mogelijk. Ik weet hoe mijn moeder kan zijn en het kan zomaar een paar dagen duren dat ze boos blijft. Wat moet ik nu doen? Toch gewoon de slingers ophangen en cadeautjes aanbieden in de hoop dat ze het toch wel leuk vindt, of naar haar luisteren en er niks mee doen? Met weer de kans dat ik haar misschien teleurstel als ik toch geen aandacht aan haar verjaardag besteed?
Misschien een lief kaartje sturen dat je aan haar denkt op haar verjaardag en het graag binnenkort samen wilt vieren?
Oei lastig! Ik herken je tweestrijd. Mijn moeder kan ook zeggen dat ze iets echt niet wil vieren, maar als je er dan niets aan doet Kan ze teleurgesteld zijn of het juist goed vinden. (Goh gek dat mannen ons vaak zo lastig te begrijpen vinden, wij kunnen al moeite hebben in communicatie met medevrouwen) Ik zou niet het huis versieren maar wel gewoon even op de thee langsgaan om cadeautjes te brengen. Dus niet vieren, maar er wel even aandacht voor hebben. En anders laat je je kind de cadeautjes geven, dat werkt ook altijd goed. Of opbellen op haar verjaardag en dan een uitje samen plannen en daar dan de cadeautjes geven.
Jouw moeder heeft aangegeven dat ze het (nu) niet wil vieren, dus die wens zou ik accepteren. Dus niet "gewoon de slingers ophangen en cadeautjes aanbieden in de hoop dat ze het toch wel leuk vindt." Want dan respecteer je haar wens/gevoel niet. Met een kaartje kun je laten weten dat je aan haar denkt en aangeven dat je binnenkort - als de gemoederen zij gesust - graag langskomt om het samen te vieren, zoals @In your eyes ook al aangeeft. Op die manier besteed je er toch aandacht aan zonder op de dag zelf iets te forceren. Of.... Morgen even bellen / langsgaan om te zeggen dat het je spijt dat het vandaag zo gelopen is en dat je het erg jammer vindt dat ze heeft aangegeven haar verjaardag niet te willen vieren. Je kunt bijvoorbeeld ook laten weten dat je veel waarde hecht aan de sterke band die jullie altijd hebben gehad en dat je het jammer vindt dat jullie de laatste tijd zo veel ruzie hebben. Vertel dat je van haar houdt en dat je graag jullie traditie zou willen voortzetten om elkaars verjaardag uitgebreid te vieren. (Of iets in die trant, maar dan in jouw eigen woorden...)
Ik ken je moeder natuurlijk niet en kan alleen oordelen over het beetje info dat je nu geeft, maar het klinkt erg kinderachtig. Helemaal omdat er een meisje van bijna twee bij betrokken is. Ik zou excuses maken, uitleggen dat het leven veel te kort is om lang boos te blijven en de traditie in stand houden!
Misschien een keer goed praten met elkaar. Alles ook goed uitpraten. Zeker aangezien jullie zo’n goede band hebben/hadden zou het jammer zijn als dat verloren gaat. Morgen langsgaan met een bloemetje en rustig praten met elkaar. Succes.
Om heel eerlijk te zijn is het ook kinderachtig. Mijn moeder en ik zijn wat dat betreft heel anders. Ik kan een ruzie snel achter me laten en probeer altijd weer vlug toenadering te zoeken, mijn moeder heeft daar meer moeite mee en kan dagen boos blijven.
Woont je moeder bij jullie in? Omdat je zegt de slingers op hangen. Ik neem aan bij jou thuis dan of hangen jullie altijd samen de slingers op bij ieders eigen huis? Het ligt er helemaal aan waar de ruzie over ging. Als jullie zon goede band hebben en het laatste jaar niet, mede door je depressie, dan moet je goed nagaan hoe het komt dat er zoveel spanning is. Vind je moeder het verschrikkelijk om te zien dat ze jou niet kan helpen? Kan jij nu niet meer goed met je moeder praten en duw je haar weg? Zijn de gespreksonderwerpen alleen maar down? Enz enz Maar goed de vraag was of je toch de verjaardag moest houden. Bel vandaag even hoe het gaat en dat het je spijt. Kennelijk wil jij wel haar verjaardag vieren dus ook al zou t haar "sorry" moeten zijn, strijk over je hart en zeg als eerste sorry. Wacht dan af en laat de keuze bij haar. Succes
Praten hebben we de afgelopen tijd al zo vaak geprobeerd. Dan is het soms weer enkele dagen als vanouds en dan is het daarna weer discussies en ruzie. Dit station zijn we een beetje voorbij ben ik bang...
Ja, mijn moeder woont nu tijdelijk bij mij in. Ze is wel druk op zoek naar een woning. Ik weet wel waar het probleem zit. Ik ben niet altijd even gezellig geweest thuis door mijn depressie en heb dingen gezegd die ik niet had moeten zeggen. Daar neem ik zeker de verantwoordelijkheid voor. Echter zijn er van haar kant uit ook dingen gebeurd waar ik veel moeite mee heb. De situatie is heel complex. Ik ben altijd van het opnieuw beginnen en bied over het algemeen wel als eerste mijn excuses aan. Echter zet dit op dit moment weinig zoden aan de dijk...
Vervelende situatie! Probeer vandaag toch nog eens met haar te praten en laat haar verjaardag klein. Kijk hoe het vandaag voelt en dan beslis je of je de cadeautjes geeft. Ik denk dat jullie teveel op elkaars lip zitten op het moment. De liefde is te sterk waardoor het teveel pijn doet als je je geliefde niet kan helpen op dat moment.
Zeker omdat ze bij jullie woont zou ik deze ruzie zo snel mogelijk uitpraten. Ik zou zeggen dat er geen verjaardagsverplichting aan vastzit, maar dat je dit wel heel graag wil uitpraten. En dat je hoopt dat de leuke verjaardag dan nog door kan gaan, maar dat je het snapt als ze dat liever wil overslaan. Ruziënde familieleden onder 1 dak werkt echt niet, zeker niet met een klein kind erbij die dat ook aanvoelt. Die vindt allebei lief en weet dan ook niet waar ze aan toe is. Als je dan toch de verjaardag viert snapt ze misschien niet waarom het niet gezellig is op zo’n leuke dag.
Is het een idee om, als ze toch bij jou inwoont, haar ontbijt op bed te brengen van je dochtertje? Een mandje met een eitje, croissantjes, mooie tekening van je dochter. Als haar kleindochter dat 's ochtends op bed komt brengen, dan wordt je daar toch blij van? Wie kan zo'n meisje weerstaan? En dan kan je er altijd nog een lief kaartje van jezelf bij doen. En op basis daarvan kan je dan de keuze maken of je jouw cadeaus nog gaat geven, of dat ze het alsnog niet ziet zitten. Wel een moeilijke situatie hoor. Snap dat je er mee zit!
Heb een leuk cadeautasje gekocht waar mijn dochter een mooie tekening op kan maken en haar cadeautje in kan doen, met daarin ook een kaartje van mij. @NavyCrimson91 thanks voor de goede tip!
Gefeliciteerd met je moeder! Hebben jullie het nog uitgesproken? Ik ben benieuwd of ze blij was met haar kadotjes!