Nee gelukkig niet. Heftig wat sommige hier vertellen. Er is wel eens in mijn billen geknepen in de kroeg maar dat zie ik niet als aanrandig, heb het ook niet als vervelend ervaren want het was een lekkerding Ik zie in de billen knijpen ook niet echt als aanranding, meer een ongewenste intimiteit als het niet fijn voelt maar denk dat iedereen zoiets anders kan ervaren.
Dat werd eerder ook gezegd. Maar eigenlijk is het toch vreemd dat we in een cultuur leven waarin we ongevraagd aan een ander denken te mogen zitten. Een schouderklopje Okee...maar aan iemands billen of borsten? Dat zijn toch lichaamsdelen van iemand anders waar we allemaal vanaf moeten blijven als we geen toestemming hebben gekregen?!
Ik schrik van jullie verhalen, dat dit soort dingen al op zo jonge leeftijd plaatsvinden. Niet aangerand, wel intimidatie door leerkracht op het HBO!! De man ging altijd net te dicht op je staan (lees bekant op je schoot zitten), hand op je knie (wrijven/aaien), arm om je schouders. In eerste instantie probeerde ik hem te ontwijken door altijd tussen anderen in te zitten etc. In een later stadium heb ik hem stevig te woord gestaan en ben de klas uitgelopen. Vervolgens in het toilet een potje uitgehuild bij een vriendin. De rest van de tijd zorgden klasgenoten er altijd voor dat er nooit meisjes alleen waren met hem. Verder wel eens ongewenst gedrag, maar daar maakte ik korte metten mee. Of door een opmerking, of door beweging.
Ik schrik echt van de verhalen die ik hier allemaal lees. Had al eerder geschreven dat ik vroeger meerdere malen ben aangerand maar dat heeft verder geen impact gehad op mijn verdere leven. Was een slechte ervaring maar is verder "alleen" bij betasten gebleven maar als ik lees hoeveel dames hier zijn verkracht, vreselijk gewoon. Lijkt me zo ontzettend afschuwelijk en ik hou mijn hart vast voor de toekomst van mijn meiden. Mijn oudste dochter wordt binnenkort 12 jaar en als ik nu al sommige jonge mannen naar haar zie loeren krijg ik al de kriebels. Sterkte voor iedereen die deze hel heeft moeten doorstaan.
Voor mezelf, geen idee, eigenlijk... geen trauma's, gelukkig... Het doet mij wel verdriet dat er zoveel vrouwen een (in welke mate dan ook) niet prettige ervaring heeft gehad en daarmee moet zien te dealen. Een heel dikke knuffel voor jullie
Ik vind billen knijpen tijdens het uitgaan zelf niet onder aanranden vallen. Ben meerdere malen in mijn billen geknepen of handen op mijn heupen gehad maar dat was dan meer een beetje plagerig en heb ik nooit als bedreigend ervaren.
Jeetje wat je hier allemaal leest. Ik vind het echt heel erg voor jullie. Wat zijn veel mannen toch goor he! Zelfs familieleden die zich niet in kunnenhouden. Echt onbegrijpelijk! Hier gelukkig geen aanranding, maar wel ongewenst gedrag. Ik zat weleens in een drukke tram en er stond precies een man naast me met z'n gevalletje tegen m'n arm aan. Nou dat gebeurd ook niet per ongeluk lijkt me, want als ik opzij ging, stond hij toch weer tegen me aan. Toen ging ik zogenaamd iets uit m'n tas pakken zodat ik heel per ongeluk hard met m'n elleboog in z'n zaakje een stoot kon geven. En opeens was er wel ruimte voor hem om niet tegen me aan te staan. Viezerik.
Ik ook, ben van mijn 6e tot mijn 14e sexueel misbruikt. Ik heb altijd gedacht dat mijn ouders het wisten; toen het ooit ter sprake gekomen is bij mijn ma, beweerde ze niks te weten, maar evenzeer was haar eerste vraag er op uit of ze er zelf beter van kon worden. Verder poging tot verkrachting door een ex-vriend van mijn ma. Thuis verteld, mijn ma zei dat "ze dat allemaal wel eens proberen" en daarmee was de kous af. Gelukkig voor mij is ze uiteindelijk niet bij hem gaan wonen doordat ze die periode te horen kreeg dat ze kanker had en het toen "uit" raakte tussen hen. En een keer betast in het zwembad door een groep jongens, waarvan ik degene die mij vasthield, hard in zijn kruis gestampt heb, en toen snel weggezwommen ben. Geen idee wat er gebeurd zou zijn als ik niet zo snel weggeraakt was. Van geen van die dingen heb ik ooit aangifte gedaan, het laatste geloof ik zelfs niet dat ik dat ooit tegen iemand verteld heb.
Ik zeg nergens dat het mag. Tuurlijk is het niet netjes. Maar aangerand??? Tja, what's in a name. Maar aangerand klinkt voor mij heel heftig. Gewoon zeggen dat je er niet van gediend bent en het leven gaat weer door. In geval van bilknijpem dan he. Er zijn natuurlijk ook zat incidenten waarbij het leven toch echt even stil staat.
Pff heftig wat sommigen hebben moeten meemaken! Verschrikkelijk, ik weet niet wat ik zou doen bij zo'n traumatische ervaring. In het eerste middelbaar hadden we een 'vieze gymleraar'. Echt het stereotype, al in de 50, klein, met een baard. Kwam onaangekondigd de kleedkamer in om te controleren of we 'wel een douche hadden genomen'. Bij het bokspringen trok hij altijd even aan je t-shirt. En tegen mij maakte hij heel ongepaste opmerkingen toen ik eens op de bank naast hem zat. Ik had een map in mijn hand en hij zei: 'jij moet ook altijd wat in je handen hebben he'. Ik: 'ehh', hij: 'wees jij maar blij dat ik niet te dichtbij zit'. Ik heb dit nooit verteld, onderling in de klas hadden we het er wel over. Hij is een jaar daarna gestopt, geen idee of dit gedwongen was. En ik had een prof op de universiteit wiens gedrag nogal 'op het randje' was. In de zin van te dicht bij je staan, je helemaal opnemen met zijn ogen... verder nooit problemen mee gehad, maar dat hij een oog had voor 'vrouwelijk schoon' was ook hier bekend. Nooit echt met agressie te maken gehad, maar wel met handelingen in het 'grijze gebied'.
Ja ik ook. Meerdere keren en ook allerlei leeftijden. Ik vind het vooral heel erg om hier dingen te lezen als ‘ach tikje op je billen is niet zo erg’, ‘ik til er niet zo zwaar aan’ of juist ‘dat ik het zo erg vond zal wel aan mij liggen’. Misbruik, intimidatie, grenzen waar geen respect voor is. Dat is NOOIT JOUW SCHULD!! Dat je het nooit hebt durven of willen vertellen ook niet. Het is al erg genoeg dat mannen het bagataliseren of het slachtoffer de schuld geven. Er is geen excuus voor, iedereen moet gewoon zn handen thuis houden. De enige mensen die mede schuldig zijn, zijn omstanders die iets zien gebeuren en hun mond houden.
Meerdere keren. Zelfs nog wel wat erger als aanranding als kind van 9. En dan ook nog zeker 10 keer in de loop der jaren. Ik heb autisme en flirt waarschijnlijk en heb dat niet in de gaten. Ook toen ik nog veel dronk is het wel eens gebeurd maar ging ik erin mee omdat ik drugs op had of dronken was. Als ik mijn leven over kon doen...
Ik vind het schokkend om te lezen allemaal. Maar wat ik nog het meest schokkende vind is hoe wij vrouwen er over denken.ach zo erg is het niet dat er iemand aan mn billen zit of in een dronken bui mij zoent. Of aan mijn borsten of kruis zit. En ach ik heb dr geen last van. Of ik heb het nooit iemand verteld.mijn ouders niet maar ook mijn huidige partner niet.Maar vervolgens wel verbaast zijn dat er ook mannen zijn die wel grenzen accepteren of dat andere dingen wel als seksuele intimidatie zien of erger als aanranding of verkrachting. Ik denk dat we op dat gebied aan onze jongens en meisjes nog heel veel moeten leren. Leren hoe ze ons dingen kunnen vertellen zodat we ze kunnen helpen en ook leren hoe je met elkaar om hoort te gaan en hoe vooral NIET.dat is onze taak als ouders nu.
Nou ja...enerzijds heb je zeker gelijk hoor. Je hoort gewoon van een ander af te blijven, hoe dan ook. Maar ik denk dat dat "tikje op je billen" gewoon zo geaccepteerd is, dat het eigenlijk lachwekkend wordt als je daarover valt. Terwijl er in principe niets lachwekkends is natuurlijk. Maar ook ik vind een tikje op je billen geen aanranden eigenlijk. En ook ik vind zoiets geen drama, hoewel het niet hoort natuurlijk. Aan de andere kant is het misschien voor mij ook geen drama, omdat er bij mij ergere dingen als alleen maar een "tikje" voorgevallen zijn en ik daardoor misschien net andere grenzen heb en er anders naar kijk. Dat weet ik niet.
Een tik op je billen is inderdaad geen aanranding. Dat valt denk ik onder ongewenste intimiteiten. Maar dat we dat met zijn allen min of meer geaccepteerd hebben. Wil natuurlijk niet zeggen dat het normaal is. Die cultuur moet echt veranderen.
Ik ben op het station wel eens in m'n kont geknepen. Door een vrouw nota bene, hahaha! En op mn kont gemept door een of andere kerel die langs reed op een scooter. Maarja of dat nou aanranden is? Denk t niet hoor!