Zoals mijn onderwerp al doet vermoeden....weer een topic over het al dan niet kiezen voor een 3e kindje. Hoe weet je nou of je een goede beslissing maakt? Mijn leven bestaat nu uit een dochter van 7 en een zoontje van 3. Allebei goede banen, man werkt 5 dagen, ik 3. Opvang enz is allemaal geregeld. Qua financiën zou een 3e kindje best in het plaatje passen. Qua ruimte in huis ook... Bevallingen en zwangerschappen konden bij beide niet beter. Mn kids zelf "mankeren" niks, zijn ondanks onderlinge ruzietjes echte lieverds. Maar....dan komen de welbekende twijfels: Wat als.....stel dat....hoe gaat het later....kunnen we dat aan.... Bij manlief staat de deur op een klein kiertje voor een 3e, bij mij staat ie wat verder open. Ik vraag me alleen af wanneer jullie echt het moment hadden van: " en nu gaan we ervoor!" Of juist " en nu weet ik zeker dat 2 genoeg is" Ben nu 35 dus heb ook niet meer alle tijd om het even te laten bezinken......help!
Toevallig hebben wij ook een poos met deze vraag gelopen en uiteindelijk toch voor een derde gegaan. Nu hebben we een dochter van 8 een zoon van 6 en een dochter van 8 weken. Een derde was welkom alleen kwam het er nooit van waren we te druk met andere zaken. Uiteindelijk hebben we toch de knoop doorgehakt en zijn we er voor gegaan want als we het nu niet deden kwam het er nooit meer van omdat ik het leeftijdsverschil dan te groot vond worden. Tot nu toe totaal geen spijt en gaat de kleine lekker mee in het ritme van de andere twee die helemaal weg zijn van haar. En wat uiteindelijk de doorslag heeft gegeven? We waren niet heel zorgvuldig met anticonceptie (met het idee dat als ik zwanger werd de derde van harte welkom zou zijn) dit in combinatie met een aantal dagen overtijd en zware teleurstelling toen de test negatief bleek.
@theeleut bedankt voor je verhaal. Misschien moet ik ook maar eens wat onzorgvuldige zijn met de pil haha Tussen 2e en 3e zit bij jou ook best wat leeftijdsverschil. Dat verschil maakt me niet eens zo veel uit. Tussen 1 en 2 scheelt het hier ook 4 jaar....heb het heerlijk gevonden! Ik wil gewoon niet over 1 nacht ijs gaan en later misschien "spijt" krijgen van een 3e kindje( klinkt wat gek maar bedoel het niet ondankbaar)
Daar krijg je echt geen spijt van. Onze kinderen zijn 13 , 11 en 5 jaar. Flink verschil maar zo leuk. De derde was niet gepland maar ik had wel altijd de wens voor een derde kind dus het heeft zo moeten zijn. Natuurlijk os het drukker maar verder goed te doen. Ik zou er gewoon voor gaan
Het leeftijdsverschil vind ik eigenlijjk ook wel fijn. Waar ik na de geboorte van de middelste echt het eerste jaar het gevoel te hebben gehad dat ik alleen bezig was met luiers slaapjes en hapjes en zieke kids. Het voordeel us dan weer wel dat de oudste twee echt goed samen kunnen spelen. Alhoewel dat geen garanties geeft. Nu hebben de oudste twee de zwangerschap echt meebeleefd en zijn echt heel lief voor hun zusje. En als ze allebei op school zitten heb ik tijd om rustig bij te komen en op het gemak met de jongste bezig te zijn.
Het moment dat je niet meer twijfelt, je voor alle beren oplossingen hebt en alleen nog maar kan denken: ja, we gaan dit doen! (bij mij hielp de natuur een handje door een ongeplande zwangerschap en miskraam en wat dat allemaal losmaakte... )
Ja op dat moment wacht ik eigenlijk haha...dat ik geen twijfel meer heb en geen beren meer zie. Ik moet zeggen dat het me erg bezighoudt in mn dagelijkse leven. Bij alles denk ik wel even: hoe zal dat zijn als er nu nog 1 bij was? Voor degene met 3 kids: is het financieel echt veel duurder dan met 2? Ik denk zelf namelijk dat het wel mee gaat vallen. Aangezien ik ervan uit ga dat mn jongste straks zindelijk is en ze allebei naar school gaan. Heb ik wel meer opvang nodig maar dat is denk ik ook wel te overzien. Of hebben jullie echt wel gemerkt dat je alles x3 hebt?
Als de 3e baby is valt het wel mee (afgezien van opvang), maar nu ze groter zijn ervaar ik het wel echt als 'alles x3'. Drie keer jassen, schoenen, (sport)kleding, tassen, entreebewijzen, cadeautjes, fietsen, kinderfeestjes, etc. Hebben op vakantie ook de 'duurdere' 5-6 pers. accommodatie nodig, grotere auto. Nibud zegt dat je bij 2 kinderen 26% van je besteedbare inkomen aan je kind 'kwijt' bent en bij 3 kinderen 33%. Maar ja, 'veel duurder'? Kinderen zijn sowieso niet goedkoop
Ik heb 3 kinderen 7,4 en 1 jaar en ben nu zwanger van nummer 4. Het is soms best druk, maar vooral heel gezellig. Soms willen ze allemaal tegelijk aandacht dan is het heel druk Wat ik persoonlijk wel lastig vindt is bijvoorbeeld om te gaan zwemmen met 3 kinderen als ik alleen ben, met 2 vond ik dat toch makkelijker te doen. Andere uitstapjes draai ik mijn hand niet voor om, maar dat zwemmen dat is wel een ding, Financieel merken wij het nu nog niet echt veel meer, ja op het gebied van de boodschappen, die worden meer en duurder. Kleding kopen merk ik niet echt veel verschil, maar hier gebruik ik de kinderbijslag voor. Met uitstapjes/vakanties merk je het wel meer, je kan minder makkelijk in een 4persoonshuisje en de tickets voor een pretpark moet je dan wel voor 5 personen betalen (gelukkig zijn ze tot 3 vaak gratis) En ik denk straks met sporten en clubjes en veel later met school/studie. Het wordt drukker met een 3e, dat is waar, maar je krijgt er zoveel voor terug.En wat ik zelf ook echt als leuk heb ervaren is Doordat de kids al wat ouder waren/zijn ze echt betrokken waren/zijn bij de zwangerschap. Wij hebben die periode echt als gezin beleeft. Succes met het maken van je keuze!
Zolang je deze gedachten hebt zou ik ervoor gaan. Wij wilden altijd een groter gezin maar toch was de derde zwangerschap sneller dan gepland. Mijn oudste is 5, de middelste 3 en de jongste 3 maanden. En nu? Nu voel ik dat het zo goed is. Ons gezin is in balans. Vergis je niet, het is heel druk, en ik ben nog nooit zo moe geweest maar ook nog nooit zo gelukkig!
Hier net iets anders. Voor We kinderen hadden, hadden We het ideaalbeeld van 3 kindjes in ons hoofd. Maar toen de tweede kwam Was het voor ons gevoel wel klaar eigenlijk....Tweede Is nu 2,5 en We hebben tot nog toe beiden echt 0,0 behoefte aan nog een kindje erbij. De gedachten aan 3 kinderen die rommel maken, tegelijk tegen me praten, zorgen voor was etc etc...Nee dankje dat staat me tegen! Het feit dat ik alleen maar beren zie zegt voor mij genoeg. Hier komt geen derde.
Voor onze tweede werd geboren wist ik al zeker dat er geen derde meer zou komen. Nu onze jongste 1 jaar is, is dat niet veranderd. Het lijkt me erg lastig als je twijfelt. Succes met de keuze!
Hier bleef de twijfel totdat we ervoor gingen. Helaas ging het mis, maar dat maakte wel dat voor ons ineens heel duidelijk werd dat we echt heel graag nog een derde wilden. Nu ik na ruim een jaar weer zwanger ben voel ik en weet ik heel zeker dat het goed is zo. Nog een Kerr enorm genieten van de zwangerschap en weer een nieuw mensje en dan is het klaar. Zo voelde dat na de komst van de tweede niet. Ik was tevreden, maar er bleef 'ruimte' ofzo.
Bedankt voor jullie reacties! @Melian wat jij beschrijft, zo voel ik het precies! Ik heb na de geboorte van nummer 2 nooit echt het gevoel gehad van " nu moet ik genieten want dit is de laatste keer" Ook met spullen wegdoen altijd twijfel: de box en fietsstoeltje hebben we bijvoorbeeld verkocht. Maar de kinderwagen + maxicosi staan op zolder...zo ook het ledikantje. Mn zoontje van 3 heeft met zijn verjaardag een nieuw bed gekregen....en toen was het ledikantje over...zelfs manlief zei: ik haal hem wel uit elkaar en zet hem wel boven neer Het gevoel van " we zijn klaar met 2 kids" heb ik geloof ik niet. Alleen als ik dan denk aan al die slapeloze nachten denk ik: mmmm, t is ook wel goed zo K vind het echt zo'n lastige beslissing die je hele leven weer gaat veranderen!
Dan denk ik dat je er wel uit bent Ik zie ook wel op tegen de drukte die het met zich mee gaat brengen. Het gebrek aan slaap, rust en stilte. En wat te denken van nog een berg zorgen en kwetsbaarheid voelen voor weer een mensje waar je belachelijk veel van houd? Maar dan denk ik aan weer zo'n kindje in mijn armen. Een eerste lachje. De eerste grapjes. Een extra persoonlijkheid erbij. En nu ik toch aan het fantaseren ben later een eettafel vol met oudere kinderen en aanhang. Alles is uiteindelijk tijdelijk.
Bij mij was het moment toen ik hier op zp las van iemand die onverwachts zwanger was geworden. Ik bedacht me toen hoe ik het zou vinden als ik onverwachts zwanger bleek en dat leek me dus eigenlijk wel heel fijn en bijzonder. Leek me een teken om er toch nog een keer voor te gaan. Ik denk ook eigenlijk dat je niet snel spijt krijgt van een kindje. Misschien wel van gevolgen zoals financieel tekort oid maar dat speelt bij jullie niet (en bij ons ook niet).
Nu ze ouder worden merk ik het pas. Zeker op momenten dat ze ineens alledrie groeien als kool. Ze sporten alledrie, daar heb je dingen voor nodig, contributie, kleding etc. Verder zeg ik altijd, de 3e was ons kersje op de taart. Het was zwaar, met tijden echt afzien, mede door mijn pnd en veel gedoe met de jongste, maar spijt zal ik nooit hebben. Ben zo blij met ons mannetje.
Wij hebben nooit heel bewust gedacht willen we er nog een of niet. Dus die vragen die jij hebt (en velen blijkbaar) herken ik niet. Bij de eerste 4 kinderen hebben we sowieso geen AC gebruikt, werd ik zwanger? Dan kregen we er weer een. De 6de zwangerschap vond ik zwaar. En toen had ik echt wel de gedachte dat het mooi geweest was. Toen hij 3,5 jaar was keek ik stiekem uit naar het moment dat hij naar school zou gaan. Lekker helemaal uit de kleintjes, overdag wat meer rust in huis. Heerlijk leek me dat! Tot ik op een dag opeens met een positieve test in mijn handen stond. Blijkbaar iets te onvoorzichtig geweest met de AC. Dus in een keer gingen we 4 jaar terug in de tijd. Toen onze 6de 4 werd is onze jongste geboren. Dat was best even slikken, maar wat genieten we met zijn allen van ons vrolijke mannetje! Nog een paar weken en dan wordt hij alweer 2!! Volg je gevoel!
Dat is soms nog best lastig, je gevoel volgen. Dan komt toch dat stukje verstand om de hoek kijken. Ik ben gewoon ontzettend dankbaar voor de 2 kids die ik heb mogen krijgen. Dan vraag ik me af of ik het lot niet tart door nog meer te willen... Maarja, als je daardoor niks meer in het leven durft te gokken is er ook niks meer aan. Er kunnen wat dat betreft nog 1001 andere dingen in je leven gebeuren waardoor het een andere wending krijgt. Ik ben wel blij te lezen dat het bij jullie financieel geen schokkend verschil was. En als ik dan hier lees dat sommigen van jullie meer dan 3 kinderen hebben.....RESPECT Ik weet namelijk wel wat ik NIET wil....3 kinderen zou echt klaar zijn voor ons
Ja lastig verhaal! Wij zitten in hetzelfde schuitje. Tenminste.... Wij hebben een zoontje van 3 en een baby van 3 maanden. 2 leek mij (na de eerste die een huilbaby was) meer dan genoeg. Mijn man was altijd al wat twijfelachtig daarover. Nummer 2 blijkt de meest chille baby ever te zijn en ik geniet zo erg van hem! Het gekke is dat ik me voor of na nummer 1 nooit compleet maar ook niet incompleet heb gevoeld. Dat nummer 2 zou komen was gewoon al besloten. En nu na nummer 2 zegt mijn man ja absoluut een 3e (wel pas over 2-3 jaar hoor dan kan ook net dan ben ik 35) en ik voel alsof het inderdaad niet af is alsof er een bij hoort. Dus qua gevoel wil ik dat ook maar qua verstand eigenlijk niet. Waarom niet? Nou met 3 lijkt alles me minder soepel gaan (veel is ingericht op 4, elk kind heeft een ouder bij 2) neem nou je auto (grote bak nodig) huis (wij moeten dan wel even verbouwen) kosten voor bijv opvang, kleding, clubjes. Ik werk 4 dagen en mijn man ook (dus wat dat betreft 3 dagen opvang waarvan 1 opa en oma en willen die er wel 1 bij?) we houden beide ook wel van vakanties en vrijheid maar goed je vakanties worden duurder en je kinderen besteed je steeds lastiger uit hoe meer het er worden....kortom ik heb niet het idee dat we het dan bepaald makkelijker voor onszelf naken. Zeker ook niet omdat ik zelf vrij snel gestresst kan raken maar minder dan 4 dagen werken eigenlijk geen optie is (mijn functie komt nit in minder uur voor of vrij zelden en wat ik doe vind ik wel erg leuk) dus ik ben gewoon bang dat we onszelf vanalles op de hals halen met een derde (of stel je voor dat het weer een huilbaby wordt zoals nummer 1) Andere kant: we werken beide 4 dagen bij flexibele werkgevers dicht in de buurt. We zijn altijd om 17 uur thuis en de kinderen zijn dus gewoon 2 dagen per week thuis zoals bij zoveel traditionele gezinnen waar mama 3 en papa 5 werkt. Financieel kunnen wij verbouwen, een nieuw kindje betalen, een grotere auto rijden..misschien moeten we wat minder luxe leven maar dat kan ook makkelijk. Opvang zal ook steeds veranderen omdat kindjes naar school gaan. Dus praktisch gezien kan je bijna alles wegstrepen. Dan gevoel versus verstand blijf ij zitten met maar kan ik dat aan? Is dat niet te druk? Worden we daar echt Gekukkig van? Want dat is ook minder aandacht voor de eerste 2, misschien minder tijd en aandacht voor elkaar, voor mezelf terwijl we dat ook nodig hebben. Mijn man is makkelijk. Lost zich wel op. Ik niet ik blijf erin malen. Nu afgesproken over een jaar het er eens over te hebben. Maar goede vraag ik zou het je niet kunnen vertellen want ik loop er ook tegen aan. Ik heb nog even dus wacht maar op komt tijd komt raad. Tot die tijd gaat alles gewoon naar zolder/opslag