Laat ik beginnen met, ik ga mijn vragen uiteraard bij de huisarts neerleggen , maar ervaringsverhalen zijn toch ook fijn. Ik weet niet of ik een depressie heb, overspannen ben, een burn out heb, chronisch slaaptekort of gewoon zorg moe ben, ik denk een combinatie van allen. Het lukt me gewoon niet mezelf weer op de rit te krijgen, ik ben zo’n type die helemaal blokkeert als ik niet goed in mijn vel zit. Ik ben een aantal maanden weer gestart met sporten en dat helpt/hielp een beetje, maar zodra ik dan even niet kan (ziek geweest), dan heb ik ook meteen weer heel veel moeite het op te pakken. Verder ben ik eigenlijk zo iemand die liever de situatie aanpakt ipv medicatie te slikken, maar onze situatie zal niet 1-2-3 opgelost zijn (zoon met zware beperking en dochter waar ook wat zorgen over zijn). Zo’n 20 jaar geleden heb ik heel kort (te kort waarschijnlijk) seroxat gebruikt, maar ik kreeg daar zo’ n afgevlakt gevoel van en dat kreeg ik ook al van de pil (daar kwam ik pas later achter), dus dat was niet een positieve ervaring. Daarom ben ik huiverig, ik zou ook liever niet jaren een antidepressivum gebruiken, maar misschien kan het helpend zijn om weer een actievere levensstijl te krijgen. Nu ervaar ik zo’n drempelom de deur uit te gaan en dingen te ondernemen, dat ik vind dat ik dat te weinig doe. En ook binnenshuis heb ik zoveel moeite, zo vermoeiend is dat. Ik zou graag wat flexibeler worden, dat zit op zich wel in me, op dagen dat ik me wat beter voel, gaat dat ook beter. Dus ervaringsverhalen?
Een antidepressivum begint pas goed te werken na 6 weken, dat je daarvoor anders voelt of afgevlakt is normaal. Het is een kwestie van doorzetten. En Tsja wel of niet jaren antidepressiva slikken ligt aan jezelf, stel dat het nou een super goed verschil maakt? Vaak word antidepressiva wel voorgeschreven icm therapie. Ik denk zelf dat je daar zeker baad bij kan hebben vooral in de situatie waar jij in zit, veel zorgen om de kids, misschien moet je even bij iemand afstomen? Sterkte gewenst
Ik heb tijdelijk antidepressiva gebruikt vanwege een PND. Ik had ook therapie. Vooral deze combinatie heeft voor mij goed gewerkt. Volgens mij is het niet de bedoeling dat je jarenlang antidepressiva gebruikt als er geen sprake is van chronische depressie. In geval van burn-out/overspannen zijn etc. dient antidepressiva ter ondersteuning van een behandeling. Maar hierover kan je huisarts je meer vertellen. In principe ga je een heel traject in, waarbij je ondersteund wordt op meerdere vlakken. En waarbij ook telkens het nut/de noodzaak van de medicatie wordt bewaakt. Ook is de medicatie wel verandert in de 20 jaar sinds jij Seroxat hebt gebruikt. Wellicht valt dat afgevlakte gevoel nu wel mee. Ik ben heel blij met wat antidepressiva mij heeft gebracht. Zonder deze medicatie was mijn herstel ongetwijfeld veel moeizamer verlopen. Laat je goed voorlichten. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie reacties . Therapie heb ik in het verleden wel gehad, maar therapie kan natuurlijk niet echt onze gezinssituatie veranderen. We hebben wel ook ouderbegeleiding ivm onze zoon, misschien kan ik daar meer uithalen qua stoom afblazen dan ik nu doe. Naar buiten toe merken mensen niet snel aan mij hoe slecht het met me gaat, dus dat is wel een valkuil, ik heb de neiging om het voor mezelf te houden (opvoeding dingetje). Maar ik zie hier op zwangerschapspagina heel veel therapieen langskomen waar ik nog nooit van heb gehoord, dus misschien zit daar ook wel wat tussen waar ik meer aan heb dan alleen praten. Wat zou ik dan nodig hebben? Denk een combinatie van stoom afblazen, maar ook meer positiviteit halen uit kleine dingetjes, want grote dingen zitten er voorlopig niet in. En het maar volhouden, nooit echt zorgvrij te zijn. Dus als iemand daar goede tips bij heeft? Ik denk wel dat ik toen de seroxat een maand of 3/4 heb gebruikt, maar zeker weten doe ik het niet meer, 20 jaar geleden, he? Ik geef ook nog een beetje borstvoeding en daar wil ik wel mee stoppen, maar pas als mijn dochter de nacht doorslaapt, anders zijn de nachten nog zwaarder, en daar heb ik nu dus de energie al helemaal niet voor. Ondertussen heb ik al wel gezien dat er vrij veel antidepressiva samengaan met borstvoeding en het gaat ook niet om hoofdvoeding, alleen een paar slokjes voor, na en tijdens de nacht. @Cooks Je hebt gelijk hoor, dat als het zoveel beter gaat met wel jaren slikken, dat geen probleem zou moeten zijn. Dat is weer dat opvoedingsdingetje, het niet zeuren, maar aanpakken principe. Toen het niet lekker ging met me als tiener, kon ik daar dan ook niet thuis mee terecht. En dat gevoel blijft je dan toch bij he, dat je het zelf moet kunnen oplossen. Dan ben je 42, denk je er eigenlijk anders over, maar krijg je het op de een of andere manier niet afgeschud. Zo’n gevoel van falen, ik weet dat ik het niet zo zou moeten voelen, maar ja, dat doe ik dus wel.
@MamavanLieverd ik begrijp het hoor het is ook moeilijk om die dingen toe te geven en er wat aan te doen Ik heb zelf ook een zorgenkindje dus ik snap goed in wat voor situatie je zit, ik slik nu al 7? Jaar antidepressiva (citalopram) en ben niet meer onder behandeling. Nog zijn er UPS en downs ik merk wel dat als het mijn dochter goed verloopt het met mij ook goed verloopt. Ik zou je wel aan raden om het met je huisarts te bespreken, een ander kan er een hele andere kijk op hebben en je verder helpen
Ik ben (helaas) ervaringsdeskundige. Wat mij qua therapie het beste geholpen heeft, was emdr icm cognitieve gedragstherapie. Maar goed, zoveel situaties, zoveel therapieën. Wat betreft antidepressiva, ik heb ooit zo'n 8 maanden citalopram geslikt. Toen werkte het goed voor mij. Helaas had ik het 2 jaar geleden weer nodig, alleen werkte het toen averechts bij mij. De depressie werd erger en als bijwerking werd ik suicidaal. Dat is een bijwerking waar veel meer mensen mee te maken krijgen, maar waar helaas te weinig aandacht aan geschonken wordt. Dus wat betreft antidepressiva, ik durf het nooit meer aan te raken! In plaats daarvan gebruik ik nu sint janskruid, een natuurlijk antidepressum. Werkt (voor mij) net zo goed en geen bijwerkingen. Wat je ook besluit, ik hoop dat je gauw weer beter in je vel zit en bruist van de energie!
Heb veel ervaring met AD. Zowel als verpleegkundige als patiënt. Kan er veel over vertellen maar ik denk dat het verstandig is om naar je huisarts te gaan. Deze zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar de praktijk ondersteuner ggz. Die heeft tijd om samen met jou te kijken wat er aan de hand is. Dan kan er gekeken worden naar wat of wie je doorverwezen kan worden. Bij milde depressies is praten vaak voldoende en helpen Ad ook niet zo goed en kun je meer bijwerkingen hebben dan dat het ook echt helpt. Dat bij de start van AD je meer last van suïcidale gedachten kan krijgen is een bekende bijwerking . Dat gaat bijna altijd over als de medicijnen echt gaan werken. Heb ik ook wel eens gehad maar ik ben blij dat ik ze ben blijven slikken want opeens zag ik weer licht aan het eind van de tunnel.
Nou, ik wist het niet hoor. En ik slikte ze al een half jaar, dus ze werkten echt al wel. Bij mij uitte het zich helaas in een serieuze poging, met alle nare gevolgen van dien. Daarom daarom vind ik dat er meer aandacht aan besteed mag/moet worden!
Ik vind het goed dat je dit aangeeft, er zijn zoveel mensen die daar last van hebben door de medicijnen zonder dat het echt bespreekbaar word gemaakt, alsof het een taboe is. Hopelijk gaat alles nu weer goed met je!
Ja, echt hè, veel te weinig goede voorlichting. Wel lief van je! Het gaat beter dan ooit, vooral na de therapie en met de sint janskruid.
Ja ik heb het van dichtbij meegemaakt hoe mensen opslag kunnen veranderen door die medicijnen het is eigenlijk gewoon ''eng.'' - vooral de pammetjes staan daar geloof ik bekend om, maar dat kan ik ook fout hebben hoor.- Wat fijn dat het nu zo goed gaat en dat je voor jezelf iets gevonden hebt dat werkt! Er zal een hele last van je schouders zijn gevallen.
Pammetjes of te wel benzodiazepines zijn echt een totaal andere groep van medicijnen dan AD. En die zijn in tegenstelling tot AD wel verslavend. Je hebt na wat langer gebruik meer nodig voor hetzelfde effect.
Bedankt allemaal voor de reacties. Ik ga zeker Sint Janskruid meenemen als optie, ik wist niet dat daar al wetenschappelijke studies voor gedaan zijn en dat er preparaten onder de geneesmiddelen vallen. Ik lees dat er minder bijwerkingen zijn te verwachten en dat het samen kan met borstvoeding. Ik schrik wel van de verslechtering die veel mensen de eerste weken ervaren met antidepressiva, moet zeggen dat ik daar momenteel geen vangnet voor heb qua zorgen als dat bij mij zou gebeuren, dus dat neem ik zeker ook mee.
Mijn vrouw heeft een jaar lang Sertraline in een lage dosering geslikt voor een angst- en paniekstoornis. Ze heeft ook cognitieve gedragstherapie gehad en vooral die combi heeft haar heel erg geholpen. Ze is na een jaar gaan afbouwen en slikt nu al een maand niets meer!
Mamavanlieverd , Als je uiteindelijk bij medicatie uitkomt dan zijn er ook AD die wel mogen bij bv. Kortom er zijn verschillende mogelijkheden. En wat bij de een goed werkt valt bij de ander verkeerd. Zou als eerste de stap naar de huisarts maken.