Ik ben benieuwd of iemand dit herkent? Onze dreumes krijst als ie z'n zin WEL krijgt. Vraagt hij om water en geef je dat, gaat hij krijsen. Maar ook als zijn vader thuiskomt en ik zeg 'papa!', rent hij heel enthousiast en breed lachend naar de deur (gaat als wij het toe zouden staan zelfs op zn blote voeten naar buiten, ook met dit barre weer).. maar zodra papa dichtbij komt is het in ene gillen en krijsen! En zo zijn er nog wel meer momenten. Ik herken dit totaal niet van kindjes om ons heen en ook niet vanuit m'n studie (deels gericht op kinderen). Voor wie is dit wel herkenbaar? Hij is nu 1,5 trouwens.
Misschien weet hij dan even niet zo goed wat hij met zijn emoties moet. Mijn zoontje heeft dat ook, maar dan met bijten. Soms is hij zo blij, dathij even niet weet wat hij met die blijdschap moet en dan gaat hij bijten.
@Adje : hmm ja, dat zou best eens kunnen natuurlijk. Enig idee hoe ik hem hierin het beste kan helpen? Wij hebben hier als 'regel' dat gillen van plezier mag, maar niet gillen van boosheid. Maar zoals jij het zegt zal het wellicht eerder frustratie zijn omdat ie zich verbaal nog niet goed genoeg kan uiten? Tot nu toe corrigeren we hem dus ook als hij dit doet.. maar nav. jouw opmerking betwijfel ik of dit wel de juiste manier is.. Beter is dan wellicht hem te helpen met z'n emoties te leren uiten, maar HOE?
Ik denk door te benoemen dat het heel fijn is dat papa er weer is, of dat een beetje water zo heerlijk is. En hem laten zien hoe jij die blijdschap uit (door bijvoorbeeld samen juichend op Papa af te rennen en hem te omhelzen). Kinderen doen alles na
Het gekke met dat water is dat ie het juist zo heerlijk vindt! Hij drinkt gemiddeld 1800 ml. water op een dag, terwijl de norm zo'n 750 ml. vocht op 1 dag is (voor een dreumes). Hij vraagt er ook echt zelf om, van wakker worden tot naar bed gaan aan toe. Dus in dat opzicht snap ik niet zo goed dat ie nu ineens gaat krijsen als ik 'm z'n water geef... Op het punt 'papa' valt wellicht nog wel winst te behalen inderdaad. Misschien dat ik iets te automatisch het leuk vind voor m'n partner als hij thuis komt en z'n zoon omhelst m / stormt op m af. Nou is het wel zo dat ik heel duidelijk maak naar onze zoon toe dat als ie geen kus wil geven het ook goed is. Maar ik maak ook duidelijk dat het ongezellig is voor papa op deze manier.. Dus wellicht inderdaad beter als ik zelf het goede voorbeeld geef en dus niet onze zoon eerst de mogelijkheid geef om papa te knuffelen/omhelzen. Dikke kans dat ie binnen no time denkt: hey, dat wil ik ook! Thanks voor deze tip
Even iets anders dat mij op valt, drinkt hij niet veel te veel? Soms kan dat wijzen op medische problemen zoals diabetes als ik mij niet vergis. Het gillen gebeurt hier trouwens ook wel eens , bijvoorbeeld als de schoolbel gaat als we haar zus ophalen bij school.
Is al helemaal doorgelicht Geen diabetes, nierproblemen etc. Wel is het kaliummarge net op het randje tussen acceptabel en te hoog. Er kan pas verdere info hierover worden gegeven na de volgende meting (zo half november). Gillen als de schoolbel gaat is denk ik om een andere reden (schrikken van hard geluid) dan gillen omdat ie zn zin krijgt
Ik zou samen juichen of bij kleine dingen 'jeeeeeeeeh' roepen. Beetje voorbeeld van een andere manier van uiten. Wij hebben een dochter van 10mnd, die kruipt en kraait al als een gek richting ons als ze een van ons ziet binnen komen (kdv of thuis) al is papa mooier dan mama (opa is ook leuker dan oma). Ben benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen.
O nee hoor ze schrikt er niet van, ze lacht dan ook en klapt dan in haar handjes.zijn meerdere dreumesen en net peuters die dat doen. En fijn dat alles in orde is.ik hoop voor jullie dat de onderzoeken in november ook goed zijn.
Ah oké, meer gillen/kraaien van plezier dan denk ik? Thanks. Ons ook benieuwen of er nog iets uit gaat komen.