Geen ervaring TS, maar wil je wel sterkte wensen. Het zal niet makkelijk zijn. Misschien lotgenotencontact voor jezelf zoeken om het draaglijker te maken en herkenning te vinden. Daar zal ook online wel iets voor te vinden zijn.
Hem nemen zoals hij is? Terwijl hij alleen maar in bed ligt en geen interesse meer in zijn gezin kan tonen? Dat hij nog werkt verlicht het wel maar zelf zou ik als ik hem was niet tevreden kunnen zijn met zo'n toestand. Wat is er met medicijnen? Werd hij er heel dik van ofzo?
Herkenbaar. Man heeft geen medicijnen en ook geen depressie.. maar wel altijd moe, nergens zin in, snel geirriteerd, snel sago enzo.
Dit hier ook, maar wel echt gelieerd aan het weer.... Vooral nu met de donkere dagen is het soms echt erg...
Voelt hij zich een loser met medicijnen? Alsof hij faalt omdat hij niet normaal kan functioneren zonder...?
Ik weet niet of hij in een keer gestopt is want ik merkte het pas later toen ik zag dat de nieuwe doosjes pillen in de kast bleven staan. Maar hij doet er heel vaag over. Hij werd er niet dik van oid.. Toch wel fijn dat er een beetje herkenning is. Maar wat zeggen jullie tegen andere mensen die wel is wat merken? Mijn moeder en beste vriendin weten het maar voor de rest niet..
geef je grenzen aan. dat hij rot opmerkingen gaat maken is gewoon niet oké. Hij legt de last bij jou neer en daardoor kan hij het ook volhouden om in de ontkenning te blijven. tenminste zo lijkt t bij mijn man te werken. die ontkent ook dat hij een probleem heeft. ik trek mijn eigen plan, maar geef wel consequent aan dat het niet oké is als hij vervelende opmerkingen oid maakt. inmiddels is hij tot de conclusie gekomen dat hij inderdaad een probleem heeft. hij is nog niet toe aan de volgende stap, maar iig gebeurt er eindelijk iets.
Lieve mavi derya, Helaas is jouw situatie voor mij enorm herkenbaar. Ik heb in 2015 wel 100 gezegd dat het niet goed ging met man. Maar nee het lag aan mij, aan de kinderen (3 toen allemaal onder 4), aan het werk,het weer, sinterklaas en tot slot aan.... Kortom, aan iedereen behalve aan hem. Ik heb uiteindelijk in juli bij de huisarts mijn zorgen uitgesproken en die hebben hem (met een achteraf smoesje) onder controle gehouden. Zij hebben hem in januari 2016 naar een psycholoog gestuurd omdat zij ook van mening waren dat er wel wat meer aan de hand was dan niet fit. Heel 2016 is een ramp geweest. Van ontkennen naar afreageren op de kinderen, van wel hulp aannemen maar niet doen wat er gevraagd wordt. Ik heb hem zelfs het huis uit gezet en ook toen viel het kwartje niet. Uiteindelijk heb ik eind 2016 gezegd te stoppen met ons huwelijk. Status nu: hij is weer vrijwel volledig aan het werk, is verder gegaan waar hij eind 2014 gestopt is, ons huwelijk is er nog maar eigenlijk "leeg" en ik heb een dikke burnout te pakken. Ik wil je echt echt echt op het hart drukken om: - nu duidelijk jouw grenzen aan te geven en daar vooral ook niet van af te wijken; - iedereen te informeren waarvan je denkt dat het nodig is. Huisarts, school, vrienden, buren iedereen is hier op de hoogte zodat als er wat is, je ergens hulp kan inschakelen; - alle hulp aan te pakken die je krijgt. Denk niet dat je dit alleen kan want ik vrees dat je het niet red en uiteindelijk heb je je zelf ermee; - denk bij alles aan je kinderen. Als jij omvalt hebben ze letterlijk niks meer en ze krijgen (helaas) enorm veel mee. Heel veel sterkte en als je behoefte hebt aan een luisterend oor, pb-en mag altijd * dikke knuffel *
Veel sterkte ts! Ik heb niet een man maar wel een vader die depressief is en dat valt echt niet mee. Hij slikt dan wel medicatie maar zelfs daarmee krijgen we het gevoel dat hij zn leven aan het uitzitten is. Ook het realiseren dat zelfs zijn kinderen (Wij dus) en kleinkinderen hem blijkbaar niet genoeg vreugde schenken doet pijn. Het erkennen is een grote stap en geeft misschien wel rust? Wij proberen hem altijd mee te vragen maar trekken tegenwoordig ook altijd ons eigen plan. Niet leuk maar anders kom je nergens meer. Probeer hulp te blijven zoeken en geniet ook van de goede momenten als ze er zijn. Ik wil je nogmaals veel sterkte wensen!!!
Hele dikke knuffel van mij! Weet hoe alleen je je moet voelen en ellendig. Helaas ervaring,gelukkig gaat het hier al wat beter. Nieuwe medicatie en eindelijk psychische hulp. Maar je man moet hulp zoeken,is alleen makkelijker gezegd dan gedaan.
Nou hij heeft inmiddels zijn tas gepakt en zit nu bij zijn zus en zegt dat hij wil scheiden.. Gisteren barstte de bom weer eens. Ik had 's morgens gewerkt en daarna moest ik met jongste zoon mee naar het theater dus hij moest op onze dochters passen. En toen ik thuis kwam was het huis nog een grote bende.. En hij was boos omdat hij op moest passen.. nou ik vind op je eigen kinderen letten geen oppassen. En vandaag moest een van ons mee met de oudste naar de tandarts en de ander moest oppassen en dan zegt hij dat hij geen van twee van plan is. Toen heb ik gezegd dat we samen een gezin hebben en dat ik niet in mijn eentje een huis, 4 kinderen en 24 uur per week aankan.. En toen was het gebeurd
Jemig... Denk je dt hij echt wil scheiden? Enne.. zn zus zal toch wel met hem praten neem ik aan? Anders kan jij contact met haar opnemen en vertellen hoe of wat
Jeetje meid wat heftig ineens. Veel sterkte gewenst. Ik heb er geen ervaring mee, dus tips kan ik je niet geven, behalve een digiknuffel
Mijn schoonzus weet hoe hij is, maar ze doet het rustig aan omdat ze niet wil dat hij ook boos op haar wordt want dan praat hij straks ook niet meer met haar. Ik weet niet of hij echt wil scheiden, ik denk wel dat hij nu echt denkt dat hij wil scheiden. Omdat het hem niet intereseerd.. maar dat doet niks op het moment, behalve zijn spelletje op de computer en zijn serie op tv..
Helaas heb ik hier ervaring mee. De vader van mijn zoon heeft last van depressie en icm alcoholmisbruik (en sporadisch zelfs coke, kwam ik later achter) kon ik het niet aan. Het koste me overspannen worden, voor ik de handdoek in de ring gooide. Heel veel sterkte iig!
Sterkte TS. Wat onwijs zwaar moet dat zijn om.er zo alleen voor te staan. En totaal geen begrip te krijgen hoe dat voor jou is en de kinderen natuurlijk.