Hallo allemaal, Vorig jaar heb ik de keuze gemaakt om te scheiden. Hoewel er vele lijken uit de kast zijn gevallen en bleek dat ik jarenlang misleid en bedrogen ben, hebben we een goede omgang waar het de kinderen betreft. Nu heb ik echter via diverse gemeenschappelijke kennissen en vrienden gehoord dat hij ‘recreatief’ XTC gebruikt op feestjes en festivals. Hij heeft dat nooit gedaan en ik vind het vreselijk sneu dat hij op zn 40e gaat ‘experimenteren’. Het zit me wel vreselijk dwars, trek het heel slecht. Wederom een bewijs dat hij niet de man is die ik dacht dat hij was. Hij was namelijk altijd zeer stellig over druggebruik. Daarnaast vind ik het ook vreselijk onverantwoordelijk van hem, mijns inziens is het spotten met je gezondheid. Dit is mijn persoonlijke mening, denk zo ook over overmatig alcoholgebruik. (Heb door mijn werk mensen zien sterven door ‘een onschuldig pilletje’). Ik wil geen discussie uitlokken over wel/geen drugs etc, maar moet het gewoon kwijt. En begrijp niet goed van mezelf waarom het me zo raakt dat hij met regelmaat gebruikt. Ik heb geen seconde spijt van mijn beslissing om alleen verder te gaan en voel geen haat jegens hem. Maar waarom maak ik me er zo druk om? En verwijt ik het hem ook? Benieuwd naar jullie visies...nogmaals: GEEN discussie over druggebruik etc aub. Dank voor het lezen in ieder geval!
Misschien omdat je het associeert met verantwoordelijk ouderschap wat jullie samen delen voor jullie kinderen? Loslaten is het enige wat je kunt doen. Pas wanneer hij tijdens zijn zorgdagen uit de bocht vliegt heb je recht van spreken. En verder nog een wijntje nemen en proosten dat je er vanaf bent. Een vreemdganger die nu afgezakt is in een midlifecrisis is geen topper.
Kijk, jij hebt een leven gehad met deze man, herinneringen opgebouwd etc, het is dan ook niet zo gek dat het je dan allemaal wat meer doet dan een buitenstaander. Ik zou persoonlijk niet moeilijk doen over een pilletje op zijn tijd, of iemand nu los gaat op flessen vol met alcohol of een pilletje neemt, is allemaal even slecht en kan onverantwoord zijn. Misschien doet hij dit ook omdat hij onzeker is, omdat hij even niet weet waar hij mee bezig is, misschien heeft hij het moeilijk met het feit dat jullie uit elkaar zijn en is dit de manier hoe hij dit momenteel uit? Ik zou hem niet meteen onverantwoord noemen, het zou een ander verhaal worden als hij het dagelijks zou doen en niet meer zonder kan maar die ene keer op het feestje? Nee ik zou mij daar niet druk om maken. Tis toch ook zijn leven?
Ondanks dat je geen spijt hebt van je beslissing kan het natuurlijk wel degelijk iets met je doen. Je hebt immers enkele jaren (?) met deze man samen geleefd. Hij is en blijft een deel van je leven en daarnaast hebben jullie samen ook nog kinderen. Los van dat is het natuurlijk ook nog maar kort geleden dat jullie besloten hebben om apart verder te gaan. Hij staat natuurlijk ook nog wel erg dicht naast je. Een menselijke reactie, maar probeer het wel los te laten zolang het de kinderen niet schaadt.
Zolang het zo af en toe op een feestje is maar wel nuchter de verandwoordelijkheid neemt op het moment dat de kinderen onder zijn hoede vallen zie ik het probleem niet. Zijn leven ,zijn keuzes.
Wat een fijne en constructieve reacties, dank! We zijn 17 jaar samen geweest, dus we kunnen stellen dat hij verweven is met mij en dat ik nog volop in het verwerkingsproces zit. Maar er zit bij mij enerzijds angst dat het mis gaat en dat mijn kinderen hun vader moeten missen. Het contact tussen hem en de kinderen is eindelijk weer goed en ontspannen (mijn oudste was erg gespannen in zijn aanwezigheid en naar eigen zeggen bang voor hem, vlak voor ik de knoop doorhakte om te scheiden). Anderzijds trek ik het zo slecht dat hij enorm in de slachtofferrol kruipt naar mij en zijn ouders toe, maar ondertussen onverantwoorde dingen doet (financieel onverstandige keuzes, drugs, etc)...hij schetst een plaatje van zichzelf voor de buitenwereld maar is in werkelijkheid een totaal ander persoon. Vind het echt zo moeilijk dit los te laten, terwijl ik ook heel goed besef dat het me niks meer aangaat.
Probeer het echt los te laten. Het is logisch dat het je wat doet. Ik denk ook omdat je het hem gunt dat het goed met hem gaat en hij nu geen gezonde dingen doet. Je voelt je ergens toch nog verbinden met hem. Logisch want jullie hebben kinderen. Zolang hij daar een goede vader voor is dan is het goed.
https://www.singlessite.nl/ex-loslaten-zo-lukt-het-je-wel/ Ik kan een heel verhaal typen, maar hier in dit artikel staat het veel beter omschreven dan ik kan verwoorden. Ik denk dat je emotioneel gezien nog niet los bent van je ex. Daarom doet het je nog zoveel! Ik spreek uit eigen ervaring helaas, ben ook pas gescheiden na 9 jr huwelijk. Laatst werd ik er zelf ook erg mee geconfronteerd dat ik nog niet los ben van hem, dat kost tijd, wilskracht en bewustwording. Veel sterkte!
Vind je het misschien ook lastig dat hij naar feestjes gaat etc terwijl jij nog moeite hebt met het hele scheidingsproces? Mijn ervaring is toch wel dat het lijkt of de meeste mannen makelijker een knop om zetten en doorgaan dan wij..
Misschien voel je je ook een beetje verraden door hem? Al die jaren in jullie relatie is er een bepaald beeld geschetst van jouw ex en die slaat hij nu keihard aan diggelen. Misschien voelt het alsof hij je voorgelogen heeft wat dat betreft. Ik heb dat ook wel een beetje gehad bij mijn ex, maar in andere mate. Mijn ex heeft sinds kort een vriendin. We zijn al vijf jaar uit elkaar, maar hij doet nu heel veel in het huishouden voor haar en doet ook veel meer met onze dochter etc. Andersom gold dat ook, mijn ex was boos omdat ik wel uitging nadat ik bij hem wegging en dat deed ik daarvoor niet. Ik denk dat je het gevoel er moet laten zijn. Het trekt vanzelf weg en jullie manier van contact zal zich ook meer vormen. Zolang jouw ex volledig aanwezig is bij de kinderen, is het zijn leven en kan hij die vormgeven zoals hij nu wil.
Het klopt allemaal wat jullie schrijven. Het is wel duidelijk dat ik emotioneel nog lang niet over hem heen ben. Vind het nog steeds bizar dat hij een dubbelleven leidde tijdens het huwelijk en weet echt niet meer wie hij is. Dat vind ik ook beangstigend. Heb dus nog een lange weg van verwerking te gaan, bah!