Lieve dames.. Ik ben zelf n heel nuchter en relax persoon, maar merk aan mezelf dat dat steeds minder word .. Wij zijn al bijna 2 jaar bezig (komende januari).. Het wilt maar niet lukken pff.. Net ook nog te horen gekregen dat n goede vriendin zwanger is. (Zeer instabiele relatie) En bij haar lukt t zomaar uit t niets bam raak! Het erge is dat mijn gunfactor 0% is terwijl die normaal heeeell erg hoog is. Wie ooh wie lukte het toch nog na ongeveer 2 jaar uiteindelijk op natuurlijke wijze??? Ik heb nog nooit n positieve zwtest in mn handen gehad en 'snak' nou toch wel echt naar mn eigen test met 2 streepjes.. Sorry voor mijn lange verhaal maar ik moest dit nu even kwijt, en hoop dat er dames zijn die succesverhalen met mij kunnen delen en even moed kunnen geven.. Liefs..
Jeetje meid wat vervelend Snap dat je er even doorheen zit en zo'n bericht je dan even teveel kan worden! Gebruik je ovulatietesten en temp je iedere ochtend? Dat zou je kunnen helpen bij het zwanger worden.
Jeetje dat is gewoon klote. Ik snap dat als je dan zo'n bericht krijgt dat je de moed de schoenen in zinkt. Zoals hierboven al geschreven, ovulatie testen en temperaturen, maar ook wil ik je adviseren om een oriënterend vruchtbaarheid onderzoek te laten doen. Hiervoor moet je eerst een verwijzing van je huisarts krijgen voor jou en je partner. Na twee jaar lijkt me denkelijk dat er wel iets aan de hand zou kunnen zijn. Ik vind het ook ontzettend knap dat jullie al zolang proberen zonder resultaat en niet eens naar een dokter geweest zijn.
Dankjewel voor jullie lieve berichtje. Ik temp sinds april en daar komt altijd duidelijk n eisprong uit. Heb een gewone normale cyclus van gemiddeld 31 dagen. Ik denk dat we dat ook maar eens gaan doen eind dit jaar. Wil t nog 2 maanden de kans geven.. Maar zie t steeds soberder in helaas.
Ik zou gewoon naar de dokter gaan. Al is het eerst maar voor een oriënterend gesprek. Maar blijven aanmodderen heeft ook niet zoveel zin. Probeer qua zwangerschap van anderen gewoon te denken aan gun ik iemand dit lange wachten? Deze onzekerheid? Bij mij was het antwoord altijd overduidelijk nee. Heb vertrouwen jouw tijd komt vast ook wel.
Ik denk dat wat ik nu ga zeggen niet echt motiverend zal zijn maar wil jou gewoon even laten weten dat het altijd erger kan. Ik bedoel dit echt met alle liefde <3 Ik en mijn man proberen nu al bijna 6 jaar zwanger te worden en tot heden niks. Ik heb precies rond 2 jaar een beetje zoals jij nu wanhoop gevoel gekregen omdat ik gewoon zo graag een positieve test wou zien. Nog steeds hoor maar nu heb ik het vertrouwen in god dat als het voor mij bestemd is dan zullen wij zwanger worden en zo niet dan is dat ook goed. Ik heb zoveel vertrouwen in god dat wij zullen gezegend worden met een wondertje. Heb vertrouwen dat jullie tijd zal komen. Als jij vanaf nu een andere mentaliteit probeert te ontwikkelen dan zal je merken dat jou gun factor hoger zal zijn. Ik vond het vroeger ook zo erg om te zeggen maar moeilijk om vlakbij familie of vrienden zwanger zien worden, maar nu ben ik niets anders dan zo blij voor ze. Ik denk dat je niks hebt aan mijn verhaal maar hoop oprecht dat jullie geschonken zullen worden met een kleine <3
Ik ben juist blij met iemand die eerlijk is.. Ik geloof er ook in dat wat komt dat komt, t zal allemaal n reden hebben. Dit was mijn allereerste breekpunt op t gebied vd gunfactor. Het zal ook allemaal wel goed komen uiteindelijk. Maar jeetje wat hebben jullie dan wel niet te verduren gehad, al 6 jaar bezig boh! En dan nog zo 'positief erin staan. Hebben jullie wel al onderzoeken gedaan? Onze tijd komt nog wel, daar geloof ik in. Het leven is net n achtbaan.. nu op dit moment gaat die recht naar onder maar hij komt vanzelf wel weer omhoog.. Knuffel!
We hebben allerlei onderzoeken gehad en ik en mijn man hebben allebei geen enkel probleem. Alles is perfect! Dat maakt het voor ons alleen maar erger omdat we stiekem wel hoopte dat er wat mis is zodat we een oplossing voor kunnen vinden. Ivf is iets waar ik pas volgende jaar mee wil beginnen als ik nog niet zwanger zou zijn want ik weet dat dat iets is waar veel bij mee komt kijken. Door werk is het zo moeilijk om steeds de ziekenhuismolen in te gaan omdat iedereen afhankelijk is van mij maar volgende jaar ga ik als er niks is, zonder twijfel de ziekenhuis molen in gaan en mijn eigen planningen maken. Dat positieve houden heb ik ontwikkeld na mate van jaren. Ik ben niet altijd zo positief ik heb mijn momenten maar niet zo erg zoals in het begin. Ik geef je een dikke knuffel terug en succes & zorg dat je altijd vertrouwen in heb dat jullie een kindje krijgen.
Ik ben zelf al na een half jaar proberen naar de huisarts gestapt. Uiteindelijk bleek de uitdaging bij mijn man te liggen die antistoffen produceert tegen zijn eigen zaad. Op een natuurlijke manier zwanger worden zou kunnen, maar de kans werd heel erg klein geacht. Na een jaar proberen is het echt volkomen normaal dat je naar een arts stapt, al is het alleen maar om zaken uit te sluiten. En houd moed. Mijn beste vriendinnetje is na 7 jaar zwanger geworden. 7 lange en slopende jaren, maar het is wel gelukt. Jouw tijd komt ook nog wel. X
Ik voel met je mee! Zijn dezelfde tijd bezig. Ik zou echt nu al naar de huisarts gaan. In mijn geval was het ''maar'' mijn schildklier. Misschien is het maar iets kleins.. Bij ons is het nog steeds niet gelukt, dat terzijde.
Ik zou ook naar de huisarts gaan, in principe kom je na een jaar proberen in aanmerking voor extra onderzoek. Als ze alvast wat in gang zetten (zoals bloedonderzoek bij jou en evt zaadonderzoek bij je man) is er al een boel uitgesloten en kan je straks sneller doorstromen als het nodig zou zijn. Er zijn namelijk ook wachttijden in het ziekenhuis. Je kan bv proberen om voor januari alvast een afspraak in te plannen, dan hebben jullie nog zolang de tijd om het "zelf te proberen". Moed houden meid, het lijkt mij vreselijk om keer op keer zo teleurgesteld te worden. Hopelijk snel 2 streepjes voor jullie!
ja hier een positief verhaal. Na 2 jaar gingen we mmm in, want bij beide bleek het niet ideaal. dat werd een MA. Je begrijpt dat ik er toen behoorlijk doorheen zat en alle hoop opgaf. Toen paar mnd later zomaar spontaan zwanger en twee jaar later weer. Nu twee mooie meiden. Nog bijna iedere dag sta ik er bij stil dat we lang gedacht hadden dat het ons niet gegeven was en ben ik zo dankbaar voor wat we hebben gekregen. Het is eng om naar huisarts te gaan, want dan krijg je soort van definitief te horen of het mogelijk is. Ik wilde het wel perse weten destijds, maar het gaf uiteindelijk vooral meer stress.