Hoi hoi, Ik heb echt even jullie advies nodig.. en evt tips! Mijn dochtertje is nu bijna 15 maanden en ze huilt echt bijna de hele dag Het was eerst zo’n onwijs lief leuk en rustig meisje wat nu ongeveer 5 weken geleden totaal is omgeslagen. Ze kan zich totaal niet vermaken, als ik even naar de wc ga dan begint ze bij de deur te huilen en hoor ik haar handjes over de deur glijden, ze zoekt continue mijn aandacht door te huilen en te jengelen.. ik ben helemaal opgebrand hierdoor! Weet hier niet goed mee om te gaan en vraag me echt af of dit ooit nog goedkomt Nu is ze sinds vorige week echt druk met lopen, ze loopt de hele kamer door wat natuurlijk ook heel intensief is. Er komt een kies en tand door, wat er misschien ook mee te maken kan hebben. Eten is ook een drama. Wilt perse alles zelf doen en als ik probeer te helpen dan gooit ze gaar hoofd achterover en begint ze te huilen met dikke tranen over haar wangen. Zie echt op tegen de dagen dat ik thuis ben omdat ik zo leeggezogen wordt qua energie. Hebben jullie enig idee? Tips? Dankjewel!
Geen tips wel herkenning. Mijn zoon is nu bijna 15 maanden maar heeft dit al ongeveer vanaf zn geboorte dus weet hoe uitputtend zoiets is. Tegen de dagen opzien en niet weten hoe je ze door moet komen herken ik ook Nu hij een beetje kan lopen en mss ook gewoon door het ouder worden durf ik voorzichtig te zeggen dat het wat beter gaat. Heb er niet iets speciaals voor gedaan...
Het is een fase..ik denk dat ze veel meer wil dan dat ze kan en dat is natuurlijk enorm frustrerend voor haar. Laat haar zo veel mogelijk zelf doen. Dus zeker met eten, mijn kinderen wilden op die leeftijd ook echt niet meer gevoerd worden. En daag haar uit, veel wandelen, even naar de speeltuin, samen wat 'moeilijkere spelletjes' doen, etc. Sterkte, hopelijk duurt deze fase niet lang meer.
Dank jullie wel! Probeer mezelf ook voor te houden dat het een fase is maar hij duurt zoooo lang! Net met eten haar alles zelf laten doen en af en toe kon ik een schepje tussendoor geven. Ze krijgt op deze manier niet veel binnen maar als ze echt honger zou hebbe dan zal ze wel eten. Mn huishouden maar vooral ‘s avonds doen als ze op bed ligt en overdag maar zoveel mogelijk er op uit en met haar spelen.. weet het anders ook niet. Kijk altijd uit naar het moment dan mijn man thuiskomt
Zoontje is veertien maand en dit klinkt zeker herkenbaar. Wat eten betreft was hij eigenlijk al zo voor de zomer. Hij eet dus al maanden gewoon stukjes met zijn handen. Misschien kan je dat ook proberen?
Misschien een reactie op de bmr vaccin 14mnd? Andere veranderingen die een oorzaak kunnen zijn? Verandering in opvang bijv? Ik herken het niet. Wel rond de sprongetjes wat huilerige dagen, maar 5 weken is erg lang.
Dat is een goede van het bmr. Niet aangedacht... hier zelfde "probleem". Alleen hier is ze sinds een week ook nog eens grote zus geworden. Dus dubbel gehuil hier Soms denk ik een soort van verlatingsangst? Als ik de kamer uit ga is t gillen. Verder zelfde symptomen. Alles zelf willen doen. Niet alleen kunnen spelen. Om alles gillen wat haar niet zint...
Ik geef mijn zoontje een vork of lepel in zijn handen en heb er zelf ook een. Dan kan ik tussendoor eten naar binnen stoppen goed trucje tot nu toe. En met tandenpoetsen laat ik hem mijn tanden poetsen en dan mag ik die van hem poetsen. ( oké wel overal tandpasta op mijn gezicht) hij kan wel redelijk zelf spelen, vooral op een kleine loopauto. En hij heeft ook van die buien dat hij gaat huilen, bijvoorbeeld als ik wegloop of de tv niet aanmag, dat negeer ik eigenlijk meestal.
Andere veranderingen? Misschien gewoon ouder worden en meer zelf beseffen? Ik vind het zo gek om dit op de BMR te steken... Hierboven massa's mama's die dit herkennen. En toch verwijzen naar vaccinaties?
Wordt dit nou afgeschoven op d’r bmr? Lekker onnodig paniekzaaien. Is gewoon normaal gedrag voor een dreumes.
Heel normaal op die leeftijd. Ik werd er ook knettergek van op sommige momenten. Wat meer gaan ondernemen met der? Lekker naar buiten de speeltuin in of naar het bos etc. Dan kan zij der energie kwijt en krijgt ze toch positieve aandacht De schuld leggen bij de bmr is echt onzin. Dit is een hele normale fase waar veel kinderen doorheen gaan. Uiteraard zijn er uitzonderingen.
Hou je hart dan maar vast want dit komt nog veel vaker Allemaal fases die horen er bij. Dochter was een maand echt niet leuk, huilen, drammen, zeuren, haar zin willen hebben maar sinds en week is ze weer omgeslagen. Ik werd er gek van. Maar nu is het weer een engeltje. Zie de linkt met de bmr totaalniet en beetje paniekzaaien.
Mijn zoontje had dit ook rond die leeftijd (iets eerder geloof ik) en nu zitten we weer midden in een sprongetje. De laatste volgens oei ik groei en daarna gaan we langzaam aan naar de peuterpuberteit. Het is een kwestie van uitzingen. Hier ook de hele dag dreinen en jengelen. Bewust dingen doen die niet mogen en als ik hem dan daarbij weluk is het huis te klein. Zijn speelgoed is helemaal niet interessant meer en hij wil bij me zitten maar ook weer niet. Zeer vermoeiend en sommige dagen zijn zo erg dat ik blij ben als hij naar bed kan. Maar... het is een fase en dus verwacht ik mijn vrolijke gezellige dreumes ook weer terug te krijgen. Oh en die link met de bmr is flauwekul...
Het is een fase, het is een fase het is een fase het is een monster... het is een fase. en deze fase duurt lang....... heel lang mijn dochter wordt morgen 14 maanden en jawel hoor ik kan er ook over meepraten. de bmr krijgt ze pas over 3 weken...
Dat met haar een lepel geven en dan zelf ook iets naar binnen stoppen heeft heel even gewerkt maar helaas.. dat trucje werkt dus niet meer Zodra ik in haar bord kom is het alweer huilen
Ohh jij ook al Ben inderdaad ook altijd blij als ze weer naar bed kan. Ik vind het echt heel heftig! Kan me niet herinneren dat mijn zoontje dit ook zo erg heeft gehad.. of ik ben het gewoon weer vergeten, dat kan ook
O soms zo herkenbaar soms! Het niet eten is "jammer, volgende eet moment weer". En niks extra tussendoor geven, echte vaste momenten eten en drinken. Hier bijvoorbeeld ook geen water tussendoor. Verder gaan wij er veel uit. Hem buiten ook laten lopen, naar de speeltuin, zwemmen, kinderboerderij, indoor speeltuin. Thuis zet ik ter afwisseling hem max half uur per dag voor de tv zodat ik nog wat in de woonkamer kan rommelen. We lezen boekjes, zingen kinderliedjes, spelen wat. En op zich... kan hij zich goed vermaken soms. Alleen ja, soms wilt hij aandacht en die zoekt hij vaak op een negatieve manier als hij positieve aandacht nodig heeft.
Klinkt herkenbaar, al had onze zoon dit met 13 maanden. Ik denk dat je kindje gewoon wat later dan gemiddeld met de verlatingsangstfase. Vwb. het eten: ik zou júist het zelfstandig eten stimuleren. Tuurlijk is het een investering, maar als je kleine dat straks goed kan ben je echt zó blij dat je niet straks met 2,5 jaar (noem maar ff wat) nog je kind aan het eten geven bent. Onze gup werd met 8 maanden al 'opstandig' als wij hem wilden helpen. Met 10 maanden was er echt geen houden meer aan en sinds die tijd eet hij dus ook compleet zelfstandig, mét vork! Netjes met een lepel eten kon ie pas veel later echt goed, zo rond de 15 à 16 maanden. Daarvóór nog veel geknoei.