Hallo allemaal, Ik ben even op zoek naar ervaringen. Mijn zoontje is nu 16 maanden en ik ben met hem bij het cb geweest. Hij loopt dus achter. Hij reageert niet als ik zijn naam zeg. Hij brabbelt wel en zegt mamamama. En soms ook mama. Hij trekt zich niet op aan meubels maar wel aan mij als ik op de grond zit. Stapt niet zelfstandig en loopt niet langs de meubels. Hij gebruikt zijn handen niet zoals het hoort. Eet niet zelf, pakt zijn beker niet. Als hij geholpen wordt met de beker naar zijn mond brengen, dan houdt hij hem wel daar. Maar je moet hem eerst helpen. Hij kijkt ons wel gewoon aan, maar maakte bij het cb geen oogcontact (heeft daarna wel 5,5 uur geslapen dus was ook gewoon heel moe). Hij heeft nog geen pincetgreep en pakt dingen met zijn hele handje. Zwaait geen dag dag. Wijst niet naar dingen. Reageert niet op vragen zoals "Waar is pappa". Ik maak me eerlijk gezegd zorgen dat hij autisme heeft. Volgende week moet ik met hem naar de fysio. Heeft iemand ervaring met dit soort dingen? Wat vinden jullie??? Alvast bedankt in ieder geval.
Ik snap je zorgen wel maar het is denk vroeg om uit te spreken dat er misschien sprake is van autisme. Ik heb zelf een zorgenkindje van bijna 21maanden. Wat zegt CB ervan en heeft hij al langer fysio en evt doorsturen naar kinderarts?
Hoi Soof, bedankt voor je reactie. Het CB weet het niet en volgende week beginnen we met fysio. Verder is het gewoon een heerlijk jochie. Vrolijk, verkent de huiskamer en speelgoed, komt ook steeds naar ons toe voor aandacht. Lacht veel. Hij loopt gewoon achter en doet niet wat hij moet doen...
Geloof dat je pas met een jaar of 4 dat kan testen en dan is t nog lastig omdat autisme heeeeeeeel veel nuances kent.
Laat je anders via de huisarts of CB doorverwijzen naar een team Vroeghulp. Zij stellen geen diagnose ofzo maar kunnen wel z'n ontwikkeling in kaart brengen en advies van geven over wat hem kan helpen. Zij zijn goed in signaleren van bijzonderheden maar ook in gewoon helder krijgen wat binnen de norm valt. Kan me indenken dat t nu te vroeg is voor autisme of een ontwikkelingsstoornis in brede zin maar dat je wel wil weten waar hij staat qua ontwikkeling en hoe je m kan helpen.
Fysio zal hem vast goed doen! en de ene is vroeg en de andere laat maar volg je gevoel hierin en evt via huisarts na kinderarts en even aan fysio vragen.
Niemand hier kan het beoordelen. En waarschijnlijk ook niet je twijfels wegnemen. Fysio zal dit niet kunnen constateren, als je dat wilt ga kijk dan hoe je de paden kun bewandelen zoals naar vroeghulp. Dit zijn sites waar je informatie op kunt vinden. http://www.autismecentraal.com/public/faq.asp?lang=NL&pid=118&faqid=1&cat=6 http://www.autisme.nl/jonge-kinderen/kenmerken-en-diagnostiek.aspx Mijn zoon heeft ass en ik zag al vrij snel dingen die ik anders vond, maar ach het was mijn oudste dus wat wist ik ervanaf? En veel om mij heen zeiden "het komt wel goed". Nou niet in die zin dus. Ass is blijvend, levenslang. Dus luister naar je eigen gevoel.
Mijn oudste had een paar dingen net als die van jou. Moeilijk qua motoriek, geen actieve spraak/gebaren. Rond de 3 jaar is de optie autisme ook eens gevallen. Maar inmiddels is hij 10 en heeft hij nog wat trekjes die kant op, maar krijgt echt de stempel autisme niet. Wij zijn het wel in de gaten blijven houden, hoe doet hij het op het KDV, hoe doet hij het in de kleuterklas. Is hij tevreden, gaat hij vooruit etc. Elke keer als we ons echt zorgen gingen maken, maakte hij wel een ontwikkelingssprong. Het liefst de week voor we naar het CB gingen Dus het hoeft niks te zijn, maar een beetje alert er op zijn kan ook geen kwaad. Als je het zelf redt, dan is het prima zonder stempel. Maar loop je vast, dan kan het soms toch nodig zijn.. Dus die het als optie..
Ah oke, vrienden van ons hebben een kindje met vermoedelijk asperger (papa ook) maar ze konden dat nog niet testen.
Het ligt aan de situatie en waar je het laat doen. Ik ken bijvoorbeeld een verhaal van mensen die bij organisatie A zijn geweest en werden weggestuurd en bij organisatie B een wel de diagnose hebben gekregen. Wij lopen bij een organisatie die een speciaal team heeft voor autisme bij jonge kinderen. Ze geven dan vaak een voorlopige diagnose, maar dit werkt in principe hetzelfde als een diagnose. Alleen het advies om later nogmaals te diagnostiseren. Dat team is gespecialiseerd in kinderen van 0 tot 4 jaar. Ik hoorde laatst weer dat wij zoveel meer onderzoek hebben gekregen dan bij andere organisaties, maar ook in een korter tijdsbestek. Waar wij binnen 3 maanden de diagnose hadden moet je bij andere organisaties 3 maanden wachten. Als zij dus meer willen zullen ze op zoek moeten naar een gespecialiseerde organisatie. Ik kan natuurlijk niets zeggen over dat kindje, maar wel in het algemeen. Asperger bestaat sowieso niet meer.
Ik kan me je zorgen voorstellen. Hoewel een diagnose op jonge leeftijd soms mogelijk is, is 16 mnd nog wel (te) jong om echt duidelijkheid te krijgen. Ik zou nu focus leggen op duidelijkheid krijgen of/ in welke mate er sprake is van een ontwikkelingsachterstand (dit is vaak 'tastbaarder' op deze leeftijd) en met CB of huisarts bespreken hoe je hier je kind het beste kan helpen. En kaart dan zeker je eigen ideeën aan over wat er mogelijk aan de hand is. Ik heb ervaren dat je er niet op kunt vertrouwen dat CB dit soort dingen goed oppikt (mijn zoon had bij 14 mnd meerdere mijlpalen van het Van Wiechenschema niet gehaald, maar mijn CB kwam niet actie... waar ik tot op de dag van vandaag over kan opwinden, wat heb je aan een 'screenende' organisatie die dan vervolgens grote dingen mist?).
Dit inderdaad. Hier ook een zoon met ASS en aangezien hij wel heel veel liedjes zong werd ons idee dat hij weinig praatte weggezet als "de ouders stellen te hoge eisen". Terwijl ze toen ook al konden zien dat hij dus niet (voldoende) communiceerde. qua motoriek zit je goed bij de fysio, als je ook twijfelt aan autisme/evt andere ontwikkelingsstoornis zou je altijd eens een intake kunnen doen bij een orthopedagoog/gz-psycholoog (bijv Karakter, zij hebben een speciaal team voor jonge kinderen (0-6jr))
Hier gaat het dan niet om ASS en ik ben heel erg van feitelijke dingen die onderzocht zijn. Maar ik heb in dit geval geleerd dat je gevoel echt heel veel zegt! Normaal ben ik echt niet van: luister naar je gevoel, maar bij dit soort dingen inmiddels wel. Ik heb altijd een gevoel gehad dat mijn oudste anders was dan andere kinderen, van baby af aan al typische dingen, maar ja mn eerste. Pas met 5 jaar kon ik voor mijzelf denken: hier klopt iets niet. Omdat ik inmiddels een zoon van 1 had waarbij de babytijd echt heel anders was dan bij de oudste. En nog werd dat niet herkent bij anderen (dat zal met ASS wellicht anders zijn). En pas met 8 jaar werd dat gevoel eindelijk bevestigd. Je hoeft of kan we misschien niet meteen actie op ondernemen maar ik zou wel goed op blijven letten en op tijd hulp of advies vragen.
Is zijn gehoor ook goed getest? Lastig om op deze jonge leeftijd ergens iets over te zeggen. Maar idd goed je gevoel volgen!
Hier een zoon met adhd en autisme. Mijn zoon was juist vlot met de dingen die jij normt. Dus daarin herken ik het niet. Wel herken ik het moedergevoel. Ik heb vanaf zijn 9e maand telkens bij het cb aangegeven dat ik grote vermoedens had van adhd. Dit werd keer op keer weggewuifd met de tekst "hoort bij de leeftijd". Na zijn 3e jaar heb ik hem laten testen in het umcu omdat het toen wel erg lang "bij zijn leeftijd hoorde". Hier kwam adhd uit. Met 5 jaar hadden we het vermoeden van ook odd erbij dus werd hij nogmaals getest (zomervakantie lang, elke doordeweekse dag naar speciaal opvang waar ze hem konden "observeren"). Toen ze mij vroegen of hij ons als baby zijnde wel eens recht aankeek, moest ik antwoorden met Nee. Hij keek altijd vlak langs je of dwars door je heen. Dat was voor mij een hint dat het dus geen odd was, maar iets heel anders. Hij kreeg na de zomervakantie de stempel ADHD / PDD-NOS, met een hoogbegaafd iq. Dus... volg altijd je moedergevoel. Die heeft het bijna altijd bij het juiste eind!
Even inhaken op dit stukje. Mijn zoon is 6 jaar en heeft ass. Voor mensen met enige kennis van ass is dit ook wel te zien, maar hij heeft een groot aanpassingsvermogen zodat vaak thuis pas alles eruit komt. Mijn buurman heeft afgelopen jaar wel zeker 10x gezegd "oh, maar zie niets aan hem hoor". En zelf anderen zijn verbaasd als ze het horen, juist omdat hij heel sociaal wil doen en wil zijn (maar niet kan en sociaal maar 3 jaar oud is en dan kunnen doorgaans kinderen nog niet samen spelen). Hoe vaak ik wel niet heb gehoord "het valt wel mee" of "ik zie niets aan hem".....
Los van of je nu al een diagnose kunt stellen, jouw zorgen zijn best logisch. En het zou al fijn zijn als er verder gekeken werd, bijv door kinderarts of fysio. Wie weet kunnen je zorgen al voor een groot deel worden weggenomen, of krijg je hele goede tips. Sterkte
Als je je zorgen maakt zou ik gewoon naar de huisarts gaan, die verwijst je wss door naar de kinderarts, en die kan je vast helpen