Ik zit even met een dilemma; mijn vriend en ik hebben besloten apart te gaan wonen. Hij gaat in therapie voor zichzelf, om de oorzaak van zijn gedrag te vinden en hopelijk zoveel mogelijk op te lossen. Of en hoe we daarna verder gaan weet ik nog niet. Samenwonen zit er wat mij betreft niet meer in. De kinderen hebben we verteld dat we apart gaan wonen en onze dochter van 8 ziet dat al als helemaal uit elkaar gaan. Dit laten we zo, omdat we niet willen dat ze teleurgesteld wordt. Nu is mijn dochter extreem onzeker. Dit is voor een groot deel vanuit de thuissituatie te leiden. De reden dat ik weg wil bij mijn vriend is vanwege zijn kleinerende, manipulerende en autoritaire gedrag naar zowel mij als de kinderen. Hij is heel kritisch naar onze dochter (als ze vol trots iets laat zien, heeft hij alsnog aanmerkingen wat niet goed is gedaan), hij accepteert geen tegengeluid, schreeuwt snel en zegt vaak dingen die heel kwetsend overkomen en haar het gevoel geeft dat ze niet goed is zoals ze is. Ik heb geen psycholoog nodig om me te vertellen dat dit effect heeft op haar zelfvertrouwen. Vanmiddag heb ik een gesprek met de juf, om te kijken hoe we school voor haar leuker kunnen maken. Ook zij ziet dat onzekere meisje die niks durft... Vraag is nu: in hoeverre zal ik inhoudelijk ingaan op de thuissituatie (mijn vriend zijn gedrag dus voornamelijk), zodat ook de juf wat beter begrijpt wat er aan de hand is?
Uiteraard moet je dat vertellen. Het heeft grote impact op je dochter. Dan kun je samen een plan maken in de nieuwe situatie wat de juf op school kan doen en wat jij thuis kunt doen.
Dat we uit elkaar gaan weet de juf uiteraard al. Ik heb ook gezegd dat mijn dochter er openlijk over mag praten in de klas (of waar dan ook), wat ze gelukkig ook doet. Ik bedoel meer, in hoeverre geef ik aan hoe het er thuis aan toe gaat tussen mijn dochter en vriend. Omdat ik denk dat oa zijn gedrag enorm bepalend is geweest bij haar onzekerheid. Ik was niet helemaal duidelijk, sorry
Zeker bespreken. Zolang het gedrag van je ex van invloed is op het welbevinden en gedrag van je dochter is het fijn als de juf dit weet. Ze kan problemen die zich daardoor in de klas uiten gerichter aanpakken en dus je dochter beter helpen.
Hij zal daar zelf waarschijnlijk niet achter staan natuurlijk, dus ik wil dit in vertrouwen tegen de juf vertellen zonder hem daar volledig als boeman neer te zetten. Vraag me af of de juf erop zitten wachten dat ze dit voor zichzelf moet houden..
Geef dit dan ook aan.... Ik denk ook dat het heel belangrijk is voor de juf, zodat ze niet alleen denkt dat het van de scheiding komt -heeft natuurlijk ook flink impact- maar dat het iets is wat dus al veel langer speelt en écht voor jullie dochter.
Ik weet niet in hoeverre ze daar geheimhoudingsplicht in hebben. Ze moet het toch noteren en als er een niet pluis gevoel bij komt word dat dossier erbij gepakt en 1+1 KAN 2 zijn. Ik zou het neutraal houden. De band met haar vader is niet helemaal top op dit moment. Ze liggen niet goed in elkaars straatje en door de spanning thuis komt vaker voor dat ze wat discussies hebben. Wanneer jij dit gaat zeggen; Hij is heel kritisch naar onze dochter (als ze vol trots iets laat zien, heeft hij alsnog aanmerkingen wat niet goed is gedaan), hij accepteert geen tegengeluid, schreeuwt snel en zegt vaak dingen die heel kwetsend overkomen en haar het gevoel geeft dat ze niet goed is zoals ze is. Kan het overkomen dat hij haar psychisch mishandeld. Deze kenmerken horen daar bij in ieder geval. Vind jij dat hij dat doet? Denk goed na wat je zegt want hij kan zo wel in een heel zwart licht gezet worden met de gevolgen erbij. Hij gaat in therapie dus wil er aan werken. Ik zou het voor nu neutraal houden en niet alles op de tafel gooien. Probeer het eerst samen op te lossen.
Dat vind ik inderdaad en zo heb ik dat ook naar hem benoemd. Hoe hij met mij en de kinderen omgaat is voor mij de reden geweest er een punt achter te zetten. Iets wat ik eerder had moeten doen, maar ik voelde me heel verward in situatie. Er is nooit sprake geweest van schelden of slaan (ook geen tik oid) en hij kon 5 minuten na een kwetsende opmerking weer de vrolijkheid zelve zijn. Ik vond het verschrikkelijk moeilijk om hier doorheen te prikken. Ik weet niet wat ik me op de hals haal als ik vertel wat er (globaal) aan de hand is
Ik heb mijn post even aangepast. Ik was niet van plan om alles op tafel te gooien, het is meer: vertel ik er iets over en zo ja, wat precies.
Dat is inderdaad de grote vraag. Wat wil je ermee bereiken? Is het onbewust een schreeuw om hulp als je het verteld? Of wil je gewoon je ei kwijt? Je wilt het beste voor je dochter maar zodra het uitkomt dat jij je vriend echt beschuldigd van psychische mishandeling moet de juffrouw daar iets mee doen...ze moet het zeker melden en zo gaat het balletje rollen. Ik denk dat je al heel goed bezig bent nu en je vriend ook als hij daadwerkelijk de therapie doorzet. Wacht die therapie af en hoe het gaat met haar als jullie apart wonen. Ik ben bang dat je meer hulp gaat krijgen als je het verteld die je niet altijd wilt. En zo geef je je ex geen kans om het op een rustige, eigen gekozen manier op te lossen. Ps ik kan me ook wel indenken dat het grote woord van mishandeling niet uitspreekt maar als je de kenmerken bespreekt dan legt zij gemakkelijk de link. Zo bedoel ik het. Hele lastige situatie zit je in. Je wilt het beste voor je dochter maar welke weg dat nu is dat is heel moeilijk kiezen. Nogmaals vind ik dat jullie het nu goed doen!
Hoezo moet de juf het melden? Ze weet dan toch dat het probleem aangepakt wordt door moeder? En vader gaat in therapie. Wat moet dan gemeld worden? Zelfs al zou ts het als psychische mishandeling bestempelen, dan is duidelijk dat daar al wat mee gedaan wordt. Scholen hebben hele stappenplannen alvorens over te gaan op melding, dat gaat zeker niet aan de hand van een gesprek. @ts, Ik zou proberen het heel globaal te vertellen, zonder al te veel details en voorbeelden. Van tevoren kan je nadenken wat je precies kwijt wil en wat niet. Evt. dat de situatie en de band met vader voor onzekerheden bij dochter zorgen. Daarbij kan je dan ook vertellen dat vader er aan gaat werken en dat je hem niet als boeman neer wil zetten, maar dat het je relevante informatie lijkt m.b.t. het welbevinden van dochter op school. Dat je het graag vertrouwelijk wil houden, zou ik ook gewoon zeggen. En de juf hoeft verder niets met die info te doen, behalve snappen wat het met je dochter heeft gedaan. Zo kan ze er rekening mee houden in diverse situaties. Toen ik juf was heb ik dit soort gesprekken ook wel eens gehad. Ik heb me nooit bezwaard gevoeld om een geheim te bewaren oid. Zo zag ik het ook niet. Ik zag het meer als informatie die mij de mogelijkheid gaf om een kind beter te begrijpen en begeleiden.
Als leerkracht ben je zelfs verplicht melding te maken bij vermoedens van kindermishandeling. Veilig thuis gaat dan in gesprek met de ouders, maar daar zit je helemaal niet op te wachten. Zeker niet nu de vader in therapie gaat en aan zichzelf wil werken.