Mijn dochtertje is nu 15 maanden. Het horror 15 maanden sprongetje is echt net een paar dagen achter de rug, die heeft ze zo'n beetje de hele 14e maand gehad, ze was dus écht super gezellig! Niet willen slapen overdag, huilerig, ongeduldig en zeuren (op haar manier) als ze haar zin niet kreeg. Nu het sprongetje voorbij is, merk ik dat ze een ontwikkeling heeft doorgemaakt, echt super leuk om te zien en ik ben rete trots natuurlijk. Maar...... het kind heeft geen geduld meer Als ze iets wilt dan moet het nu nu nu! Ik maakte vanochtend de fout om voordat ze haar schoenen en jas aan had, te zeggen dat we gingen fietsen. Direct sprong ze op, ging bij de deur staan en begon te huilen en te zeuren. Pas toen ze op de fiets zat was het goed. 'S ochtends als ze wakker wordt (thank god wordt ze weer na 7u wakker) dan begint ze direct met zeuren wat over gaat in huilen omdat het haar te lang duurt voordat ze uit bed gehaald wordt. Let op, ik spring naar beneden, maak gauw haar fles warm, haal haar uit bed en geef haar de fles. Ze heeft zelfs het geduld niet om nadat ik haar uit bed til, op de commode te liggen zodat ik haar luier kan doen, (zo deden we het voorheen altijd) die luier kan dus pas na de fles. Ik kan nog wel tig voorbeelden opnoemen, maar wat ik mij nu dus afvraag (hoi first time mom) hoe moet ik omgaan met dit zeur en dram gedrag, Wat dus overgaat in huilen. Negeer ik het? Leg ik haar uit (hoe jong ze ook is) dat mama nog niet klaar is en dat zij even wachten moet. Maarja, ik begrijp ook dat zij denkt, wat is even en wat is wachten? Leid ik haar af? Ik weet het niet zo goed. Ik reageer nu altijd rustig en leg haar uit dat mama nog ..... moest/moet doen en dat *naam* eventjes moet wachten maar dat we daarna .... gaan doen. Iets in die richting meestal. Soms negeer ik haar, maar als het over gaat in huilen dan kan ze gerust 5 minuten naast me staan huilen om vervolgens iets anders te gaan doen (spelen meestal) Maarja, het voelt niet goed om haar te negeren omdat ze iets probeert aan te geven, dit kan ze alleen nog niet goed uiten omdat ze nog zo jong is. Ze zegt wel woordjes, maar dit doet ze niet als ze zo zeurt/dramt en begint te huilen. Vandaar dat het negeren niet goed voelt. Dus.... moeders die deze fase voorbij zijn of er midden in zitten, hebben jullie tips voor me?
Vreselijk he! Ik legde mijn dochter 1x uit dat ze moest wachten en waarom. Ging ze daarna melodramatisch doen had ze pech en negeerde ik haar. Ze is nu 2 en kan nog steeds moeilijk wat geduld opbrengen als ze iets graag wilt. Maar het gaat steeds beter
Haha nou hier een peuter van 3 e die heeft ook geen geduld. Ik leg hem uit dat hij moet wachten omdat ik iets aan het doen ben (of met z’n broertje bezig ben) en dat ik er zo aan kom maar hij begint gelijk te huilen en zegt dan: ik wil niet wachten!! Dan zeg ik ja jammer dan je moet toch wachten en dan is het: ik kan dat niet!!! Kan je prima! Ik negeer het nu meestal, is het het snelste voorbij... heel irritant inderdaad
Uitleggen en vervolgens ergens anders neerzetten waarbij ik hoop dat dat afleiding biedt haha... en negeren, niet aan toegeven. ik kan nou eenmaal niet heksen en we moeten allemaal wel eens wachten
Oh god ook, die van ons heeft sinds de minuut dat ze geboren is al geen geduld en soms net een gifkikker dan. Ik neem over 3 maanden dus verlof...'Even wachten..(vul zelf in)' zijn we vanaf t begin af aan al mee bezig en tot nu toe (klopt af) snapt ze, denk ik, dat iets/iemand onderweg is. Wilde dat er o snel mogelijk in hebben want ik weet wel van wie ze dat gebrek aan geduld heeft...(mama)
Hier ook 1 keer uitleggen en daarna negeren. Dan krijst ze maar tot ze een ons weegt. Zijn hier overigens wel periodes hoor.
Herkenbaar... kan heel vermoeiend zijn he. Ons zoontje wordt erg boos als het hem niet snel genoeg gaat. Dit kan zelfs overgaan op ‘hoofdbonken’ op de muur. Om dit zoveel mogelijk te voorkomen zorg ik dat ik heel rustig en wat zachtjes praat. Ik hou voorzichtig zijn gezichtje vast, kijk hem aan en zeg: “T, luister even naar mama. Ik ga eerst je luiertje doen en daarna mag je...” Ook bevestig vaak ik zijn boosheid als in: “Jij mag wel even boos doen hoor. Het is even niet zo leuk.” Dit alles zorgt er meestal voor dat hij weer tot rust komt en dat ik hem geen helm op hoef te zetten Als ik hem meteen negeer, voelt hij zich niet gehoord en wordt de boosheid/frustratie erger. Hij zegt nog geen woordjes dus dat maakt alles nog frustrerender.
Wat fijn zeg dat er zoveel herkenning is. Ben dus niet de enige met een stuiterbal bedankt voor alle reacties, Zitten erg veel bruikbare tips tussen!! Super!!