Pfff dat overkomt mij dus op dit moment. Ik heb altijd gezegd dat ik 2 kindjes wil... maar mijn man niet.. Ofja dan wel dan niet dan weer wel. Gisteren zo een ruzie erover gehad dat we nou ja eigenlijk hij heeft besloten dat een tweede kindje er echt niet meer van gaat komen. Ons eerste kindje is inmiddels 2,5 jaar en wil al 1,5 jaar een tweede kindje. Nu is het mij een aantal x gelukt om dat gevoel weg te stoppen maar inmiddels is het zo ontzettend sterk geworden meer een obsessie dat het me echt verdriet doet. Kent iemand van jullie dit en hoe gaan jullie ermee om?
Het lijkt mij dat je hem niet kan dwingen... Lastig.. Ik heb altijd relaties gehad die geen kinderen wilde... Uiteindelijk voor mijzelf gekozen en nu in een relatie en zwanger. Kan je gelukkig worden met maar 1 kind? Wil jij je wens opgeven voor je man?
Weet je ik wil het graag opgeven voor mijn man maar mijn eierstokken willrn het niet om het zo maar te zeggen... Ik bedoel ik vind niet iets waar je zomaar overheen bent hoe erg je je best doet. Ik ben super blij met mijn 1e kindje maar voor mijn gevoel is het niet compleet
Oké, sowieso denk ik dat je je gevoelens is op papier moet zetten ook hoe diep die wens is en dat aan je man moet geven. Ik snap dat je er niet zomaar overheen bent... Ik kon er ook niet over heen komen vandaar mijn beslissing... Heel lastig.
In mijn optiek zijn er paar een aantal oplossingen: Jij accepteert de keuze van jouw man. Jullie gaan samen met z'n drieën verder. Je praat nogmaals met je man en hij gaat mee in jouw wens. Bij bovenstaande opties is het natuurlijk de vraag of jullie hier gelukkig van worden. Laatste optie en wel gelijk heel definitief. Je kiest voor jezelf en gaan beide een eigen weg. Ik kan me voorstellen dat het een lastige en gevoelig situatie is, voor allebei. Maar veel opties heb je niet, denk ik.
Ja hard gezegd maar je zal moeten kiezen. Blijven of weggaan. Als zijn wens nooit verandert.. Zul je jezelf erbij neer moeten leggen of uit elkaar gaan. Meer keuzes zijn er eigenlijk niet. Hoe moeilijk dat ook is! Ik wil graag 4 kinderen maar mijn man zegt dat dat niet gaat gebeuren.. Ik heb besloten me daar bij neer te leggen dat ik geen groot gezin zal krijgen
kan jouw man vertellen waarom hij het niet wilt? Zijn het de slapeloze nachten, de bevalling, financieel of wilt hij absoluut niet nog een kind? Als je dit weet kun je misschien zijn eventuele angsten weg nemen. Geef aan dat de wens bij jou heel diep is en laat het dan nog even met rust.
Jeetje meid wat lastig. Ik snap heel goed dat je met 1 kindje al zielsgelukkig bent maar je je nog niet compleet voelt. Hier net zo, alleen wil mijn partner het wel (hij heeft zelf nog geen kinderen) Zoals de anderen aangeven, zijn er denk ik 2 opties: het accepteren (hoe moeilijk ook, ik denk ook echt dat dat een soort rouwverwerking is en ik denk ook dat je daar hulp bij nodig hebt om het een plekje te geven) of uit elkaar gaan. Dit is natuurlijk ook vreselijk heftig als jullie verder een fijne relatie hebben, helemaal met een kleintje. Maar een kinderwens is zo ontzettend groot, een oergevoel, dus dat valt niet makkelijk weg te drukken. Anderzijds kun je niemand een kind opdringen. Super moeilijk. Wat iemand anders al vroeg; wat zijn zijn redenen? En heeft hij er eerder anders over gedacht? Lijkt mij dat dit vast al eens ter sprake is gekomen vóór jullie aan een kindje begonnen. Sterkte hoor!
Hij heeft eigenlijk telkens een andere reden. Steeds als een berg is opgelost zeg maar komt hij wel weer met andere redenen