Ik zit ook nog steeds in meelees-modus... De misselijkheid en de vermoeidheid beginnen zwaar door te wegen. Vandaag werk ik een dagje van thuis uit om even op adem te komen en te rusten, maar een echte break zit er pas in met kerstmis. We hebben gisteren even heel kort mogen kijken naar babyzusje bij de gynaecoloog (de doppler werkte niet ) - alles was prima. Er werd echter ook bloed geprikt door een student-verpleegster en die heeft me echt kapot geprikt (ik heb nochtans heel heel gemakkelijke aders...). Pline
Mijn zoontje dronk tot een maand of 8 echt nog 3 a 4x snachts hihi. Ik ga er nu maar vast weer vanuit.
Mijn dochter sliep binnen 2 weken al 6 uur achter elkaar door 's nachts, toch geen alcohol gehad totdat ze geen bv meer dronk
Hier gaat het gelukkig weer beter. Maandag flink beroerd geweest met hoofdpijn, pijn in nek, schouders en rug, misselijk, snotverkouden, eindeloos niezen en diarree. Dinsdag ging het alweer beter en gisteren nog een dagje thuis geweest om bij te tanken. Vandaag weer gewerkt en dat ging goed. Lastige situatie met jullie oudste @Melian. Liever wil je inderdaad geen labeltje, maar misschien dat wat meer kennis over jullie dochter de school inderdaad weer handvatten geeft om haar beter te kunnen begeleiden. Loopt je dochter zelf ook vast of zijn het met name de leerkrachten die tegen problemen aanlopen? Hier is zoontje opeens weer heel eenkennig en hangt enorm aan papa. Op school barst hij opeens in huilen uit als het tijd is voor mijn man om afscheid te nemen. Hij vindt dan dat ze te weinig geknuffeld hebben en hij gaat hem zo missen. Terwijl hij eigenlijk nooit last heeft gehad met afscheid nemen en eenkennig is hij ook al ruim 2 jaar niet meer. Zal wel met de spanning en drukte komen nu met Sinterklaas. Hopelijk wordt dat straks weer een beetje rustiger. Met de kleine man in mijn buik gaat het goed. Voel hem elke dag lekker bewegen en mijn buik groeit goed. Ben heel benieuwd naar de 20 weken echo volgende week. Ben met name ook benieuwd als ze hem opmeten waar ze nu op uitkomen. Komt vooral omdat ik 6 dagen vooruit gezet ben wat met mijn eisprong toen echt niet kon. Vraag me af of hij straks netjes overeenkomt met de termijn die zij berekend hebben, of dat hij toch wat kleiner uitvalt. En natuurlijk hopen dat hij helemaal goedgekeurd wordt.
Mijn zoontje sliep ook vrij snel goed door 's nachts, maar met 12 weken hield dat spontaan weer op . Wisselend kwam hij dan 1-4 keer per nacht en dat heeft aangehouden tot hij 14 maanden was. Heb 11,5 maand borstvoeding gegeven, maar drink nooit alcohol, dus daar nooit problemen mee gehad.
Oh maar dit is ook nog herkenbaar voor mij terwijl ik helemaal niet moest wennen aan het krijgen van een jongetje hoor Heb zoveel lieve jurkjes en dingetjes van dochter, ben nog niet begonnen aan uitzoeken haha kan het nog even niet aan
Ik ben pas gestopt omdat het op was door deze zwangerschap hihi. Dus goed 2.5j gevoed. Ik houd opzich echt wel van een drankje in het weekend. Ben toen hij een jaar werd en snachts nog maar 1 a 2 keer kwam gewoon weer begonnen. Heel vroeg op de avond welliswaar haha zodat het een beetjs uitkwam.
Same here (DL is tussen 2.5 en 3 jaar spontaan gestopt). Ik denk dat ik pas na een jaar heel af en toe en goed gepland iets kon drinken. Was ook een flesweigeraar (eigenlijk: algehele melkweigeraar) dus afgekolfde melk geven had niet veel zin
Mijn dochter stopte zelf met 8,5 maand, door oorontsteking deed het te veel pijn om te drinken, dus dronk ze niet meer, na een week was het al zo ver terug gelopen dat ik bijna geen melk meer had. Ja, ik had er zelf meer aan kunnen doen, maar op dat moment vond ik het niet zo erg om te stoppen, al miste ik het wel.
Ik heb heel symbolisch op de eerste verjaardag de laatste voeding geven. Heb in de tussentijd wel een keer moeten relacteren, omdat de bv terugliep toen mijn menstruatie na een half jaar weer begon. Bij mijn oudste lukte het me niet om de borst te geven en heb ik een half jaar gekolfd. Daarna was ik de kolf meer dan spuugzat en bovendien kostte het zeeen van tijd. Ik hoop dat het deze keer weer lukt. Zo fijn.
Wauw mooi hoor dat jullie zo lang borstvoeding hebben gegeven! Ik kreeg na 11,5 maand een verstandskiesontsteking die doortrok in mijn kaak. Had wel antibiotica waarmee ik zou kunnen blijven voeden, maar merkte aan mijn lichaam dat ik mijn energie hard nodig had. Mijn borstvoeding was al erg aan het teruglopen daarvoor en moest veel kolven om de productie op gang te houden. Die energie had ik tijdens die ontsteking niet. Mijn lichaam had alle energie nodig om zelf te genezen. Heb 's avonds voor de eerste inname van antibiotica nog 1x gevoed om afscheid te nemen. En vervolgens was mijn melk ook direct op toen ik zoontje niet meer aanlegde.
Onze dochter werd met 36 weken geboren en woog 2265 gram. Ze had niet genoeg kracht om zelf genoeg te drinken, dus kolfde ik vanaf het begin. Was ook wel fijn, want zo wisten we precies hoeveel melk ze binnen kreeg. Om de 3 uur voeden, voor en na wegen, kolven, slapen. Zo zagen onze dagen eruit. Ook ‘s nachts. Toen ze 10 weken oud was, ging mijn man weer voor 4 weken naar het buitenland. Ze dronk toen nog steeds niet zelfstandig en het was echt tobben. Heb toen besloten te stoppen en over te gaan op flesvoeding. Ben wel blij dat ik het toch nog zo ‘lang’ heb volgehouden. Ze zit nog steeds op -2, maar volgt wel netjes haar curve gelukkig. De verwachting is dat zij iets groter wordt dan ik, 164 tov 167. Hoop dat ons ventje een iets betere start heeft! @Melian ik ben het helemaal met je eens vwb die labels... volgens mij is dat halverwege de jaren 90 zo’n beetje begonnen en hebben we er nu allerlei namen voor. Ik denk dat het voor een kind alleen maar een ‘bevestiging’ is dat ze ‘anders’ zijn en dat kan heel veel impact hebben op de ontwikkeling en het zelfbeeld.
Die verwachtingen/berekeningen van hoe groot een kind later zal worden daar geloof ik echt niet in. Ik zou zeker 170 worden, maar ben toch echt op 164 blijven steken. Ik zou de grootste van de 3 zussen worden en uiteindelijk ben ik de kleinste
Dit had ik getypt kunnen hebben. Exact hetzelfde verhaal, maar dan met 36w5d en 2305 gram. Die kleintjes hebben vaak nog te weinig kracht en het gebeurt vaak dat het uiteindelijk helemaal niet lukt. Heeft jullie dochter ook een sonde gehad, of pakte ze de fles wel goed? Ik ben het met je eens over de invloed van ‘anders zijn’ op het zelfbeeld. Daar zit het grootste deel van mijn weerstand. Ik wil ook echt heel graag de andere kant zien, maar de weerstand overheerst nu even. En ach, daar ben ik haar moeder voor. Je kindje is je hart.
Ja de sonde ging er al snel in, en volgens mij op dag 5 er weer uit. Na 2 dagen mocht ze al onder de warmtelamp vandaan, maar ze heeft uiteindelijk een week op de intensive care afdeling gelegen. Echt ik hoop zo op een normale kraamtijd deze keer... Ja wij zijn leeuwinnen mama’s en je wilt de juiste overwegingen maken voordat je een beslissing neemt.
Jaren 80/90 werden kinderen gewoon bestempeld als moeilijk opvoedbaar en daar moest je het mee doen. Echt goed onderzoek werd er niet gedaan. Mijn man is daar enorm de dupe van geworden. Als ik zijn dossier van jeugdzorg teruglees, zie je zoveel rode vlaggen en mensen die beseffen dat er iets mis met hem was. Maar niemand deed wat en hij werd als moeilijk opvoedbaar bestempeld. Terwijl het probleem juist was dat het hem in zijn hele leven ontbrak aan opvoeding. Na eindeloos worstelen heeft hij op zijn 27e aan de bel getrokken bij de huisarts voor goed onderzoek. Toen duurde het nog 2 jaar voor ze de juiste diagnose hadden gesteld en nog weer 2 jaar voordat hij de juiste medicatie kreeg. Nu op zijn 37e ontdekt hij steeds meer de basisvaardigheden die wij onze zoon nu bijbrengen, maar die hij nooit bijgebracht heeft gekregen. Als hij in de jaren 80/90 wel goed onderzocht was, had hem dat heel veel problemen gescheeld. En had hij nog een kans in zijn leven gehad. Wat dat betreft is het onderzoek dat tegenwoordig wordt ingezet wel heel goed hoor.