Ongeveer 12 jaar geleden heb ik mijn eerste paniekaanval 'mogen' meemaken, en helaas gebeurde dit toen ook een keer achter het stuur waardoor ik toen een enorme rijangst heb opgebouwd. In 2015 was ik er helemaal klaar mee en wilde mijn vrijheid terug. Dus dmv EMDR therapie en 2 rijlessen had ik mijn vrijheid weer terug en durfde ik weer het hele land door te karren. In mijn laatste zwangerschap kreeg ik last van lage bloeddruk en daardoor duizelingen. Ik bedacht me ineens dat het echt heel naar en gevaarlijk zou zijn als dit achter het stuur zou gebeuren en tadaaa, weer rijangst. STOM! Ik rij nog wel, we zijn inmiddels naar een dorp verhuisd dus ik moet wel rijden voor mijn werk. Alleen die verrekte spanning is weer terug. Ik weiger om me weer te laten belemmeren door angst, maar oh wat is dit een rotgevoel zeg. Ik heb alweer contact gezocht met een psych maar die heeft een wachtlijst dus ben niet voor februari aan de beurt. En de tips en tricks die ik de vorige sessie gekregen heb ben ik of kwijt of lijken niet te helpen. Iemand ervaring met rijangst? En misschien wat tips om hiermee om te gaan en de spanningen wat te minderen? Eigenlijk hou ik heel erg van autorijden maar die verrekte angst zit mij echt giga in de weg.
Heb je al eens een rijschool gebeld en je situatie uitgelegd? Wie weet kunnen zij eerder iets voor je betekenen. Wel heel naar voor je! Sterkte.
Nee nog niet, maar het ligt ook niet aan het rijden op zich. Volgens mij kan ik dat prima (tot nu toe brokkenvrij ) maar de paniek is echt het probleem. Uit het niets kan dit ineens opzetten (wel altijd in de auto) en denk dat ik daar iets mee moet doen.
Mijn moeder heeft dit ook gehad. Ook na paniekaanval durfde zij niet meer goed te rijden. Zij heeft een aantal speciale rijlessen voor mensen met rijangst gevolgd (volgens mij bij een anwb rijschool). Ging daarna weer goed! Ze had spijt dat ze het niet eerder had gedaan.
Ik volg. Ik heb het sinds ik zwanger was van de 2e. Ik rij wel maar zit vaak verkrampt van de spanning in de auto. Overigens alleen op de snelweg..
Ja ik ook alleen op de snelweg en meestal in speciale situaties (die voor anderen waarschijnlijk peanuts zijn) zoals wegwerkzaamheden ofzo. Als ik het gevoel heb dat ik er niet af kan als ik dat wil, dan raak ik in paniek
Herkenbaar. Snelweg en autowegen (100). 80 voelt comfortabel... heel wat therapie en speciale rij angst sutolessen gevolgd en heb het helaas nog steeds...
Er zijn genoeg rijscholen die speciale cursussen aanbieden voor mensen met rijangst. Zou daar eens naar kijken. Misschien hebben zij handige tips die je toe kunt passen op het moment dat je zo'n paniekaanval ervaart. Ik had juist heel lang angst om te rijden. Vooral de snelweg vond ik verschrikkelijk. Dus geen paniekaanvallen, maar gewoon het rijden zelf. Totdat ik mezelf op een dag een schop onder mijn kont gaf en gewoon de snelweg op ben gegaan. Vanaf dat moment ging het steeds beter en nu rij ik al jaren angstvrij.
Hier precies hetzelfde, maar ook andere angsten, dus ga naar de psycholoog. Is een wachtlijst van ongeveer 5 weken maar ik wilde sowieso pas volgend jaar ivm nu hoog eigen risico. Rijlessen hebben geen zin, want ik heb niet echt angst voor het rijden op zich, maar krijg gewoon zo'n onbehaaglijk/tegen een paniekaanval aan-gevoel. Denk hetzelfde als wat jij hebt. Ik heb wel bach bloesem spray, of het echt helpt weet ik niet echt, haalt misschien de scherpe kantje er vanaf. En valeriaan kan je wat rustiger maken. Maar voor mij is dat niet voldoende. Ik rijd wel, zeker binnen de bebouwde kom gaat het best redelijk. Op de snelweg rijd ik ook als het moet maar ik voel me dan echt niet fijn.
Ik kan je 1 tip geven....blijven gaan...knikkende knieen en een hartslag van 2000 of niet....ik had het ook heel erg masr ben blijven rijden. Het wordt uitei delijk na veeeel rijden minder erg.
TS zegt ook al dat ze wel gewoon rijdt, maar dat rotgevoel is gewoon heel vervelend. Ik heb hetzelfde, daarom maar naar de psycholoog, want ondanks dat het me niet belemmert zie ik er vaak erg tegenop om te rijden en als ik dan rijd heb ik vaak een rotgevoel, echt vreselijk. En het wordt hier dus niet minder erg en bij TS is het na een half jaar ook nog niet beter geworden.
Bij mij was het na een half jaar ook niet weg hoor en merk het soms nog steeds wel, maar had wel ineens zoiets van....hey het gaat ineens best goed! Psycholoog geeft meestal ook aan dat de angst doorbroken moet worden en dat de intensiteit minder wordt met de tijd....tenzij je natuurlijk een trauma hebt opgelopen en er traumabehandeling voor nodig hebt...
Het zal sommigen best helpen om het gewoon te blijven doen. Maar dat doe ik ook, maar het wordt niet minder. Vandaar dat ik wel de stap maak naar de psycholoog
Klopt. Maar ts geeft aan dat ze wel gewoon rijdt, maar dat het rotgevoel niet weggaat. De tip 'gewoon blijven rijden' is dan niet echt relevant, want dat doet ze al maar helpt dus niet.
Ja maar als je kijkt wanneer haar kindje geboren is is dat nog niet zo lang geleden. Bij mij heeft het veel langer geduurd dan een aantal maanden voordat ik minder last kreeg van deze angstgevoelens. Er werd gevraagd om tips en ik probeer TS hiermee te helpen. Dat jij dit niet relevant vindt is prima....maar zoals ik zei iedereen is anders....bij mij werkte het wel om de angst jaren in de ogen te kijken en nu rij ik meestal zonder angst.
Maar ze geeft toch al aan dat ze nu blijft rijden? Ze wil naar de psycholoog maar daar is een wachttijd. Voor de komende 2 maanden wil ze dus tips. Ik vind sowieso de tip, 'blijven rijden, over een paar maanden is het misschien wel over', niet echt een goede tip waar ts iets mee kan nu. Heb zelf helaas ook weinig tips voor ts behalve dan de bach bloesem en de valeriaan.
Mijn tip is blijven rijden. Soms ga je vanwege angst uiteindelijk vermijden. Mij heeft het geholpen door te blijven doen. Had een zware paniekstoornis met agorafobie. Ben er nog niet, maar al wel heel ver. Bij dit soort stoornissen is "blijven doen" het beste. Je kan ook medicatie gaan gebruiken bijv. Vind het storend dat jij lijkt te bepalen wat een goede tip is of wat relevant is. Alle tips mogen hier genoemd worden en TS kan vervolgens bekijken of ze er wat mee kan.
Ik denk wel dat het belangrijk is toch te blijven autorijden. Anders wordt de stap om weer in de auto te stappen wel heel groot. Hulp zoeken bij een psycholoog lijkt me ook heel erg goed. Dit los je niet zomaar op. Misschien kun je wat ademhalingsoefeningen opzoeken die je makkelijk in de auto kunt doen als je de paniek op voelt komen. En een muziekje aanzetten waar je rustig van wordt (als dat niet te onrustig is voor je). Heb je ervaring met valeriaan oid. Dat zou kunnen helpen. Zelf heb ik goede ervaringen met passiflora van dr vogel.
Wat je zegt klinkt superherkenbaar. Ik heb zojuist een mail van de psycholoog gekregen dat ze in januari plek voor me heeft, gelukkig! Ik rij meerdere keren per week en moet eens per 2 weken een rit maken van 100km enkele reis en dat gaat wel, maar merk dat ik er echt geen plezier in heb. Tenzij ik relaxt ben, dan vind ik autorijden heerlijk! En ook ik heb andere angsten (gehad). Daarvoor heb ik een weg gevonden om ermee te dealen, maar die stomme rijangst blijft een dingetje