Eerste wat me tebinnen schiet: Waarom een orthopedisch dagcentrum? Hoe oud is ze? Wanneer werd het duidelijk dat ze achterstand had? In hoever is ze onderzocht? Is ze lang ook naar een gewone peuteropvang geweest?
Onze zoon wordt in maart 3. Op het "wil niets van anderen weten" na lijkt ze veel op hem. Hij heeft zijn eigen manier van van spelen. Bouwen (lego / blokken) doet hij niet. Hij sloopt ze liever uit elkaar. Met auto's over de grond (zijn neef van 1,7 doet dat wel) doet hij ook nog niet. Maar met loopauto's. wielen, sturen en zijn dj tafel (zo'n Fisher Price tafel met allemaal melodieën) spelen vind hij wel weer mooi. Ook een doos met figuren blokken heeft hij niets..
Ja ieder kind is anders. Mijn tips zijn voor jou: Zoek een goede plek voor je zoon Een fijne kinderarts En go with the flow hihi
Ik weet zelf dat ik als kind een forse achterstand had in de grof motorische ontwikkeling, problemen met evenwicht en problemen met taal/spraak. Fijne motoriek was juist weer erg goed. Ik was 2 toen ik liep, ik was pas 8 toen ik los kon fietsen. Nu wordt daar heel anders mee om gegaan. Ik weet dat ik 1 bezoek aan de kinderarts heb gehad en dat was het. Ik heb jaren fysiotherapie en logopedie gehad. Vreselijk vond ik het. Vaak 2 middagen niet kunnen spelen met leeftijdgenootjes. Slecht mee kunnen doen bij gym en sport/spel activiteiten. Daarnaast veel gepest. Ik ben motorisch nog steeds niet de handigste, evenwicht is ook niet geweldig en ik praat soms onduidelijk/te snel. Ik weet wel dat als ik merk bij mij kleine dat als die achter loopt meteen hulp in schakel.
Ons zoontje heeft een chromosoomafwijking. Er is ons nooit gezegd dat hij een ontwikkelingsachterstand heeft maar hij is 2 jaar en 4 maanden en praat nog niet. De fysio heeft het over dat hij zich wat jong gedraagd. Via het ziekenhuis zitten we in een kinderrevalidatietraject. Dit houdt nu in dat we elke week naar de fysio en naar logopedie gaan. Sinds we dat doen maakt hij echt grote sprongen. Straks lassen we even een pauze in en dan gaan wij de Hanen oudercursus zodat we m ook van huis uit kunnen motiveren om te praten. Verder zit hij op een kinderdagverblijf waar alle kindjes welkom zijn. Echt een prachtplek. Hier zitten dus “normale” kindjes maar ook kindjes met ontwikkelingsachterstanden, syndromen etc. Hierdoor hebben ze ook extra zorg in huis zoals een verpleegkundige en fysio. Ook dit kdv helpt m enorm. Zien wat andere kinderen doen, lokt hem enorm uit om het ook te doen. Elke week als hij hier is geweest, zien we weer hoe hij week na week enorm verandert. Overigens horen de “achterstanden” die hij heeft wel echt bij zijn syndroom maar zijn de verwachtingen dat hij het wel rechttrekt en straks naar de normale basisschool kan.
Onze zoon is inmiddels (kalenderleeftijd) 5.5 jaar en gaat naar een SO. Heeft het daar super naar zijn zin en zit helemaal op zijn plek! Zijn ontwikkelingsachterstand was met 2 jaar duidelijk voor ons, maar we wisten nog niet hoe/wat. Niet goed leren praten, pas lopen met 21maanden, geen interesse voor andere kinderen. Met 3 jaar naar Kentalis gegaan, heeft daar slechts 2 maanden gezeten, toen naar MKD (medisch kinderdagverblijf) en onderzoeken laten doen. Het MKD was al erg fijn voor hem, heeft het daar heel fijn gehad, juffen namen echt te tijd om zijn problematieken en ontwikkelingsbehoeften goed in kaart te brengen. Uiteindelijk Diagnose (door ander bureau): Autisme .. voor ons was dat een bevestiging van wat we eigenlijk allang wisten. Bij hem uit Autisme zich in: -ontwikkelingsachterstand: m.n. op sociaal gebied en taal (reageert nu nog als een 2 jarige, houdt nog van kiekeboe spelletjes, begrijpt wie/wat/waar/waarom niet, snapt niks van om de beurt of samen delen) -cognitief normaal IQ, ruimtelijk inzicht extreem hoog (zoals een 8jarige) -eetproblematiek -niet zindelijk -ten alle tijden nabijheid van een volwassene nodig.