Mitsy is back

Hallo allemaal.
Noem mij maar Mitsy. Ik heb tot ongeveer 1,5 jaar geleden heel lang en intensief op dit forum geschreven. Heel veel hulp en steun gekregen. Ik ben op een gegeven moment overgestapt op Facebook, en had ook een humor pagina met veel volgers. Maar ineens werd dit me allemaal te veel en te zwaar. Ik ben geheel gestopt met alle social media en zou heel graag weer hier op de pagina weer willen meeschrijven.
Ik zal me even kort voorstellen;
Mijn 'naam' is mitsy. Ik ben 34 uit Limburg. We hebben 3 kinderen.
Na een lange zware weg van 2,5 mmm jaar ben ik in een pauze voor ivf zwanger geworden van mijn kleine vriendje Siem. Siem is met 30.3 door acute hellp en volledige placenta ruptuur met een spoedks gehaald. Na wat opstartproblemen mocht hij na 1,5 dag van de zuurstof af. We hebben iedere dag met ons kleine mannetje gekangeroed, geknuffeld en sonde voeding mogen geven en helpen in badje doen, in de couveuse. Dag 8 is hij ziek geworden, mijn vriendje kreeg een nec bacterie. Tijdens de operatie kreeg hij een hart stilstand en zijn ze hem gaan reanimeren. Uiteindelijk is mijn grote kleine vriend, mijn alles in mijn armen gestorven.

Opnieuw een aantal maanden voor een pauze werd ik zwanger, een tweeling. Met elf weken is 1 hartje gestopt. Onze Norah is geboren met 35 weken een spoedks, deze keer met pre clampsie, en de angst dat de placenta zou scheuren. Na twee weken couveuse en een paar dagen in bedje mocht ze mee naar huis.
De derde zwangerschap is geeindigd in een miskraam.
De vierde zwangerschap is begonnen als tweeling, maar omdat we al vanaf zeer in het begin echos en controles hadden, zagen we vrij vroeg dat het tweede vruchtje zich niet ontwikkelde.
Met 29 weken opgenomen in het ziekenhuis vanwege een verweekte bmm, en een funnel van binnen uit. Opnieuw met spoed naar het academisch ziekenhuis gebracht en met weeënremmers en longrijping werden het weken van wachten. Na bijna 3 weken azm terug naar het streek ziekenhuis, 4 weken opgenomen. 2 dagen thuis maar dat ging emotioneel en lichamelijk niet dus terug opgenomen in het ziekenhuis voor de laatste weken. Met 36 weken is ze gehaald met een keizersnede omdat het niet langer ging.
Met onze meiden gaat het nu heel goed. Ze zijn 2 en 3.
Ik zelf ga op en af, heb veel hulp van psychologen en medicatie voor mijn depressie en angst stoornis.
Ik heb alles beknopt geschreven, mocht iemand me nog kennen en dingen willen weten, stel ze gerust of stuur me een pb.
Ik ben blij terug te zijn, liefs xxx

 

dankjewel xxx

 

Heeeeey Chrystel bedankt. Wat fijn om weer van je te horen!

 

Micchan !! !! Wat heb ik je gemist. Heb nog vaak aan je gedacht.
En zwanger!!!! Heerlijk geweldig xxx