Ik hoop dat jij, ik en iedereen die zoiets mee moet maken op een goede manier kan "afsluiten" een plekje kan geven en weer naar de toekomst kan kijken. Eerst maar eens goed herstellen.
Dat hoop ik ook! Mag ik je iets vragen? Als ik het allemaal een beetje begrijp, zijn jullie ‘bezig’ voor een 2e kindje, heeft het bij de eerste ook zo lang geduurd?
We zijn inderdaad bezig voor een 2e kindje. Voor ons dochtertje ook icsi gehad met micro tese bij mijn man. Dat was de 1e icsi en de 1e verse tp meteen raak. Toen was ik 27 inmiddels 33. Een 2e wil nog niet zo lukken, of ja het leek gelukt maar nu dus dit
Ik som het "even" kort op als ik alles in verhaal moet vertellen dan wordt het een heel lang verhaal. *operatie kaakabces (2011) na verstandskies verwijderen was vlak voor de start 1e icsi. * heftige overstimulatie (2012) na de 1e icsi en toen ik zwanger was van mijn dochter. Heel eng en heel ziek. *mijn man op hetzelfde moment dat ik overstimulatie had abces in zijn balzak na de micro tese, ook erg ziek en veel pijn (2012) *na de bevalling (2012) 2 borstabcessen gehad zonder borstvoeding te geven. Weer in het ziekenhuis operatie met drain om schoon te maken en 3 weken lang 9 pillen per dag. Weer erg ziek en heel erg veel pijn. *6 weken na de bevalling (2013) met spoed geopereerd, wegens ontstoken galblaas en galstenen. Galblaas verwijderd. *juni 2015 onze trouwdag mijn man kreeg een ongeluk en moest een hersteloperatie aan zijn hand ondergaan. *juni 2015 de dag na onze trouwdag overleed geheel onverwachts onze schoonbroer van net 30, hij werd niet meer wakker in de ochtend na de bruiloft. Heftige tijd volgende. * januari 2017 cryo tp van icsi 2012 helaas een biochemisch zwangerschap. *april 2017 nieuwe icsi geen verse tp wegens punctie met 24 eicellen overstimulatie. Juli 17 tp gehad en weer biochemische zwangerschap. Geen cryo meer. *september 2017 icsi 2, weer geen verse tp punctie 19 eicellen overstimulatie. Oktober 17 tp van 2 dag 5 cryos. Zwanger maar vruchtje wil niet groeien dat is het verhaal van het onderschrift. Dat is het in een notendop zo'n beetje...
Als ik dit zo lees ga ik me wel beetje zorgen maken. Had je toen last van buikpijn? Door jouw ervaring ben ik bang dat de gyn wellicht wat over het hoofd ziet bij mij. Ik verlies nog beetje bloed en voel soms een steek rechts in mijn onderbuik, maar voel me verder wel ok (wel nog erg verdrietig). Ik heb vrijdag weer controle... Ik vraag me nu af of ik niet eerder moet bellen? Katsje, Hoe is het nu met je? Thuis aan het herstellen?
Jeetje juffie! Dat wens je niemand toe. Wat zijn jullie sterk! Ik hoop dat het snel eens mag meevallen en dat er een kleine mag komen. Hou nog hoop! Heel veel liefs en sterkte gewenst.
@Juffie26 allemachtig, wat hebben jullie het zwaar gehad en uiteraard nog steeds. Willen jullie nog steeds een 2e kindje? Wij gaan het ondanks alles wel nog een keer proberen. Ik ben nu 34 (wordt in april 35) en mn man is 40 (wordt in juni 41). Mocht het een volgende keer weer misgaan, dan gaan we misschien een gesprek aan met de gyn. Wel hebben we al besloten dat we niet ‘alles op alles’ zetten voor een 2e kindje. Gezien onze leeftijden willen we de mmm niet meer in. @MinnieM ik begrijp dat mijn verhaal je bang maakt, als je zelf twijfelt kan je altijd bellen naar je gyn. Luister naar je lichaam.
Ja de afgelopen jaren was her geluk niet bepaald met ons.....hadden echt het idee en de hoop dat met deze zwangerschap eindelijk weer wat nieuw geluk zou komen voor iedereen, maar helaas. Wij hebben nog 4 bevruchte eicellen in de vriezer in Dusseldorf. Maar heel eerlijk weet ik niet of we die nog willen tp in elk geval voorlopig even niet want mijn emmer is echt behoorlijk overgelopen ik kan ff niet meer nu..... Een nieuwe 3e icsi voor een 2e kindje gaan we sowieso niet meer doen dat wil ik echt absoluut niet meer, kan ik lichamelijk ook echt niet meer aan. Het beheerst teveel van mijn/ons leven en gezinsleven. Hele jaar heeft echt alles gedraaid op spuiten, pillen, echo's, punctie en herstellen daarvan, ontelbare ritjes naar Dusseldorf. De koek is wat dat betreft echt op. Ik wil weer gewoon dingen kunnen plannen die ik leuk vind, iets gezelligs met ons gezin en met mijn man gaan doen, ik wil gewoon mijn leven weer terug. Ik vind het heel erg verdrietig dat deze zwangerschap niet zo mocht zijn, maar het is de realiteit ik en mijn man moeten het ermee doen....Hoe moeilijk ook. Ik wordt nu in December 33 en mijn dochtertje wordt nu in december gelijk met mij 5 jaar en mijn man is 34. We gebieten intens van onze dichter zij maakt het dat het draaglijker is deze hele achtbaan. Ze zei toen we haar vertelde dat er geen broertje of zusje kwam "mama ik hou van jou en ook van de baby die er niet meer is" zij is zo vreselijk lief.
Ik kan enigszins begrijpen dat het allemaal teveel wordt. Ik weet dan niks van hormonen e.d. maar het lijkt me verschrikkelijk. Hopelijk herstel je snel en heb je je leven weer terug.
Lieve juffie, We gaan al heel ver terug op het forum, waren tegelijkertijd zwanger van onze mooie dochters en jullie hebben zoveel meegemaakt...ik snap je beslissing zo erg goed, wie weet is rust wat jullie nodig hebben en jullie zijn nog jong mss gaat het weer kriebelen over een jaar en mss ook niet...neem alle tijd om deze mmm goed te verwerken ❤️ Ik wil je via deze weg heel veel sterkte wensen voor morgen, jullie zijn morgen in mn gedachte... Je bent zoon kanjer, diep respect voor jullie Een dikke digi knuf
Ik kan ook begrijpen dat het op een gegeven moment genoeg is. Het lijkt me slopend om er constant voor zo'n lange periode mee bezig te zijn. Ik kan me voorstellen dat je nu even rust wil pakken. Wat meer tot jezelf komen, leuke dingen doen. Het is in ieder geval fijn dat de mogelijkheid er ligt in Düsseldorf. Aan jullie of en wanneer jullie daar gebruik van willen maken. Heel veel sterkte meis!
Wat een lief bericht. De tranen zitten me al de hele dag erg hoog en nu weer natte ogen. Bedankt voor je lieve berichtje
Het hartje is inmiddels uit zichzelf al gestopt en niet meer gegroeid maar zelfs al gekrompen nog maar krap 3mm nu. Morgen curettage
Oh wat krijg ik hier een benauwd gevoel van! Vreselijk zeg. Aan de andere kant zal je ook wel opgelucht zijn omdat het einde dan in zicht is en jullie rust kunnen pakken. Heel veel succes en sterkte morgen en de tijd erna.
Hey, wil je even sterkte wensen, hopelijk verloop alles vlot morgen, en heb je nadien niet te veel last.