Ik heb een dysthyme stoornis, oftewel chronisch depressief. Bij mij hoeft er maar heel weinig te gebeuren, of ik heb een terugval. Ik heb ook ADD en een vermijdende persoonlijkheidsstoornis. Ik heb gelukkig geen angsten meer. Vroeger durfde ik niet naar plaatsen waar veel mensen waren, maar daar ben ik gelukkig overheen. Ik slik al jaren ad, zonder medicatie word ik heel erg depressief. Dus nu blijf ik ze slikken, maar ook met medicatie is het een heel wankel evenwicht.
Wat mij opvalt aan jouw op bericht is dat je aangeeft je helemaal op je werk te storten. Misschien is het een idee om daarnaar te kijken. Misschien dat daar de cirkel begint. Dat het iets is om verder uit te pluizen met een hulpverlener. Heel veel sterkte.
Ahh meid wat ontZetttend naar voor je. Angst en paniek klachten kunnen zo afschuwelijk zijn!! Ik heb zelf nooit antidepressiva gehad maar ben wel bekend met lichte terugvallen. Onthou dat dit tijdelijk is, je gaat je weer beter voelen!! Je zit nu nog in ( de uitloper) van de eerste acute fase waarbij kalmerende middelen je even helpen. Over niet al te lange tijd zal je je langzaam beter voelen, kun je weer beter zonder die en kun je met hulp van psych kijken naar welke keuzes je het beste in je leven kan maken. Misschien niet of minder werken, het is zoeken naar de juiste balans in uitdaging voor jezelf maar niet teveel stress/ belasting. Ben je ook al bekend met yoga , meditatie en mindfullbess technieken? Fijn dat je drie lieve kids en een man hebt! Dat betekent dat je dus heel veel moois ook te bieden hebt (en ontvangen hebt)!! Heel veel sterkte, hou vol, je kan dit en het komt goed!!
Ik heb adhd met aspergertrekken en zoals vele adhd'ers heb ik slaapproblemen. Eerder had ik daar Escitalopram voor, waar ik 17kg van aankwam en waar ik al na een jaar letterlijk als een junkie van afgekickt bent. Enorm beroerd geweest! Omdat het slapen toch wel heel erg negatief op mijn functioneren drukte (altijd grieperig gevoel, somber, chagrijnig, moe) stelde de huisarts Amytriptilline voor. Ik vond het in eerste instantie maar niks, bang om nog meer aan te komen en weer zo verslaafd te raken. Gelukkig ben ik er niks van aangekomen, geen gram. Ik had eerst 10mg maar merkte dat het toch niet erg veel deed. Ik mocht 10-20mg per dag en met 20mg ging het wel beter. 4-5 van de 7 dagen voel ik me nu uitgerust. Een wereld van verschil! Vanaf januari ga ik 25mg per dag slikken om nog net wat meer effect te krijgen. Ik merk vooral dat de weken voor ik ongesteld wordt echt beduidend slechter zijn. Meer piekeren, hartkloppingen 's nachts en weer slechter slapen. Dat lijkt voor mij echt een trigger te zijn. "Gelukkig" begin ik al vroege overgangsklachten te krijgen en menstrueer ik nog maar een keer of 4 per jaar...
Ben nu een week aan t ophogen met een kwart erbij. Heb echt mega bijwerkingen. Verdubbeling van angst. Kan dat?
Ik lees wel eens vaker berichten van jou en zie dat je het vaak heel zwaar heb. Wat fijn is het om nu te zien dat het goed gaat met je en dat je je af en toe weer een fijne moeder voelt, dat is zoooooveel waard! Hou daar aan vast
Ja dat kan, meestal heeft dat weer 1-2 weken tijd nodig Heb je ook wel eens andere antidepressiva geprobeerd? Misschien is dit wel niet De goede voor jou? Misschien heb ik eroverheen gelezen, ben je verder ook in therapie oid? En krijg je de medicijnen van de huisarts of een psychiater?
Hoi Ninosz we hebben een aantal jaren geleden samen geschreven. Vind het heel erg voor je. Waar ik persoonlijk veel baadt bij heb, is de verhoging van mijn antidepressiva (paroxetine 60) en ik heb langwerkende en kortwerkende quitiapine (antipsychotica) als aanvulling. Ik heb 6 weken in Het ziekenhuis gelegen voor de bevalling van Sofie. Daar is alles opgehoogd. Maar ik ben vorig jaar begonnen bij een speciale angst kliniek maar ben moeten stoppen omdat het te zwaar werd. Begonnen met co2 behandeling maar het was allemaal te veel. Op dit moment slik ik helaas weer veel oxazepam, temazepam en lendormin. De naderende feestdagen maken alles nog erger. Mijn angsten, de rouw, alles is gewoon te veel. Ook heeft mijn man op dit moment een burn out. Ik kan je helaas niet veel adviseren, maar we zitten een beetje in een zelfde periode. Als je behoefte hebt om te praten kan je me altijd pben. Liefs mitsy
ik moet wel even als aanvulling geven dat ik geen werkdruk ervaar, omdat ik opnieuw tijdelijk ben afgekeurd.
Ik las jouw topic in het voorstelhoekje. Jeetje wat heb jij veel op jouw bord. Digi knuffel voor jou.
Ook hier veel herkenning, vooral in het verhaal van bosi, ook het erfelijke. Ik ben na twee jaar gekwakkel van terugval naar terugval toch medicatie gaan slikken en ik heb daar geen spijt van. Maar man ik heb me daar enorm tegen verzet wat ook bij de gegeneraliseerde angststoornis hoort. Wat was ik er bang voor. Maar ik vond dat ik het toch moest proberen voor mezelf en mijn gezin. Ook herkenning in de angst om gek te worden, er nooit meer uit te komen etc etc. En de angst niet te kunnen slapen en daardoor er nooit meer uit te komen speelde hier ook mee. Het hypochonderen heb ik door cognitieve therapie best aardig overwonnen. Maar goed, ik heb op dit moment ook geen hele heftige hartkloppingen/paniekaanvallen (klopt even af ). Het blijft hier ook altijd een wankel evenwicht. Enige tip die ik kan geven; weet dat na elke dip hoe erg ook het weer beter wordt! En ja; bij ophogen kan de angst in het begin sterker worden.
Dus jij hebt door je antidepressiva heen ook wel eens een dip? Moeilijk he. Slik je dan ook wel eens oxazepam?
Hoi @Ninosz, we hebben met een paar leden een gesloten conversatie over o.a. angststoornissen en stress. Als je interesse hebt om mee te praten, dan moet je dat even laten weten, stuur ik je een uitnodiging
Mijn vrouw heeft vorig jaar een jaar lang Sertraline geslikt en ging het prima met haar! Geen paniekaanvallen meer en ze kon goed functioneren dus in overleg met de psychiater rustig afgebouwd om te kijken of ze ook zonder kon. Helaas ging het toen na 2 maanden weer heel slecht dus nu is ze weer aan het opbouwen en gaat het langzaamaan weer beter. Ik herken veel van wat er geschreven wordt. Ze is ook altijd bang dat t voor altijd slecht blijft gaan, dat ze in een psychose raakt als ze zich slecht voelt, dat ze ons leven beperkt en we niet verder kunnen door haar angststoornis... Heel sneu dat ze zo denkt. Gelukkig praten we er veel over en heeft ze weer gesprekken met de psychiater en psycholoog wat haar ook weer wat houvast heeft (Ook ivm haar autisme). TS; hoe is je vitamine b12 en vitamine D waarde?
Ja dat kan, ik heb zelf een angststoornis icm postnatale depressie gehad en bij mij werd het ook erger. Ik ben toen ook opgehouden met slikken van AD,mede omdat ik toen net een weekje zonder mijn man was. Het is dus echt even doorzetten hierna zal je wel een stijgende lijn moeten zien.
Ik reageer even op het hormoongedeelte. Je zegt een week voor je menstruatie op je slechtst te zijn. Ik ben in die week altijd echt een monster. Progesteron is de veroorzaker. Daarom gebruik ik sinds een aantal maanden progesteroncreme als ik het weer op voel komen. Werkt goed! Heb je dat al eens geprobeerd? Wie weet werkt het...