Ik heb inderdaad een keer een filmpje gezien op facebook waar ze zo'n experiment deden waarbij ze kinderen meelokten uit een speeltuin om puppies te gaan kijken. En inderdaad álle kinderen liepen gewoon mee met de vreemde meneer of mevrouw! En de ouders echt flabbergasted want die waren ervan overtuigd dat hun kind dat niet zou doen. En een filmpje waarbij hetzelfde gebeurde maar waarbij de ouder verderop op een bankje zat met een smartphone. Om te bewijzen hoe snel je kind meegenomen kan worden zonder dat je het merkt. Ook al grenst de speeltuin aan jouw tuin, de speeltuin is openbaar en grenst weer aan iets anders... De leeftijd waarop je een kind wat meer vrijheid kan geven verschilt per kind en per situatie maar 2 jaar en zonder toezicht? Nee. Mijn zoontje van 3 mag nog amper zonder toezicht in de tuin spelen. Nou hebben wij vanuit huis geen zicht op de tuin, alleen vanaf de achterdeur en dan op slechts een gedeelte van de tuin (L vorm). Het is wel afgesloten, maar toch, afgelopen zomer is hij van het speelhuisje gekukeld terwijl we er beide bij stonden. Liep gelukkig goed af maar voor hetzelfde is dat niet zo en ben je er niet bij. We wonen aan een vaart dus naar de weg mogen ze sowieso niet. De oprit is afgesloten met een hek, maar wie wil kan er overheen.... Gelukkig hebben onze kinderen dat nog nooit gedaan maar vooral de oudste kan heel impulsief zijn en zo de oprit afrennen. En dan zal er net een auto of trekker langskomen....brrr
Als ik lees hoe je woont zou het denk ik wel kunnen. Kun je zelf niet in de tuin achter je laptop werken zodat je een beetje kan horen wat ze doen? Achter onze achtertuin is alleen een gangetje en dan meteen een grasveld met speeltuin. Daarachter een fietspad en dan een heel groot grasveld. De kinderen van mensen die een paar huizen verder wonen spelen ook vaker buiten. De kinderen lopen gewoon bij iedereen binnen en iedereen heeft elkaars telefoonnummer. De jongste is ook 3 jaar. De andere kinderen letten ook heel goed op hem. Maar Q wil nu niet meer met zijn zus spelen omdat het broertje er ook altijd bij is. Gewoon bij hun in de tuin vindt ze het leuk om ook even met hem bezig te zijn, maar daarbuiten voelt ze zich verantwoordelijk en daar heeft ze niet altijd zin in. Ik zou daar dus wel op letten, misschien kán het wel dat he jongste mee speelt, maar hoe is het voor je andere kindje?
Ik snap dat het sneu is voor je kleintje. Ik snap ook dat je hem de wereld gunt en plezier. Zelf vind ik het echt te jong. Daarnaast moet ik eerlijk zeggen dat ik ook niet heel blij zou zijn als mijn grotere kind de “verantwoording” heeft voor een kleintje uit de buurt. Als er iets gebeurt dan kunnen kinderen zich daar onterecht schuldig over voelen en echt last van hebben. Natuurlijk kan ik nooit de hele situatie compleet inschatten vanaf een forum. Luister dus ook naar je gevoel.
Mijn 3,5-jarige mag echt nog niet alleen buiten spelen, ook niet met ‘toezicht’ van 5-tot-8-jarigen. Combinatie van haar karakter, de buurt en simpelweg haar leeftijd.
Ik kan ze alleen blijven zien als ik ze met mn laptop achteraan zou hollen en dan kan ik net zo goed niet werken . Er is geen 1 punt vanwaar je alle plekken kunt zien helaas (meerdere tuinen met bomen, struiken en wat heuveltjes). Maar ik heb het onlangs geprobeerd en het ging heel goed! Ik kijk wel steeds om de 10 minuten even en ik hoor ze heel goed vanuit binnen. Het is dus sowieso onmogelijk dat ze onze tuinen verlaten, want dan zou ik dat echt wel horen. Bovendien durven mn dochters niet te ver weg te gaan, want ze zijn bang voor leeuwen en tijgers.... De grote kinderen zijn wat mij betreft zeker niet verantwoordelijk. Ik ben de enige die verantwoordelijk is. Ze kunnen echter wel helpen door mij te roepen als dat nodig is en dat vinden ze zelf ook niet meer dan normaal. Als een van de kinderen een keer hard valt, rennen de anderen altijd naar het juiste huis om de ouders of oppas te waarschuwen. Daarnaast moeten zij zich ook aan regels houden (niet te ver weg, niet meer dan 2 op een trampoline, niet zonder toezicht in bomen klimmen, etc.)en dat helpt ook om mijn jongste zich aan de regels te laten houden. Voor idioten die een kind zouden meenemen ben ik hier niet zo bang. We wonen in een buurt met een hek aan de weg met camera's, waar je niet in kunt als je hier niet woont en de meeste huizen hebben zelf ook nog camera's. Je moet wel heel erg veel moeite doen en loopt heel erg veel risico als je vanuit hier een kind zou ontvoeren. Uiteraard is het daardoor niet onmogelijk, maar ik vermoed dat de kans groter is dat de kinderen geraakt worden door een grote vallende boomtak of aangevallen worden door een hondsdolle vos ofzo . Als ik met allerlei onwaarschijnlijke gevaren rekening houd, wordt ons leven wel heel erg beperkt.
Wat bij ons in de wijk speelt is dat andere ouders kinderen niet verantwoordelijk houden maar dat de oudere kinderen zich uit zichzelf wel verantwoordelijk voelen voor de ‘kleintjes’ en daardoor minder graag met de zussen van deze kleintjes willen spelen. Ze leggen zichzelf dus deze druk op ofzo. Ik ben zelf meer van mening dat je he oudste daarvoor meer moet beschermen dan de jongste, met die laatste komt dat echt wel goed denk ik (en ja dat is tegen de mening van velen in hier op zp, dat weet ik).
Als jij denkt dat de omgeving het toe laat, gewoon doen. Ik woon aan een plein, dat dus aan alle kanten begrensd wordt door achtertuinen. Er zijn op 3 plekken steegjes om om het plein te komen...in de zomer spelen daar veel kinderen buiten. Mijn kinderen spelen daar al vanaf 2,5 "alleen" buiten. Mijn jongste houd ik echt niet in de tuin als de poortdeur open staat omdat haar broer daar speelt. En noem mij dan een slechte moeder: ik ga echt niet de hele dag in de volle zon op het houten bankje zitten toekijken.. Ik zit dan in de tuin of (in de herfst/winter) binnen, kan ze dus zeker niet de gehele tijd zien, en ook niet horen.
Ik snap heel goed dat het sneu is dat ze niet mee mag, maar dat is voor mij hetzelfde als dat mijn zoontje van net anderhalf niet aan de Lego van grote zus lag komen. Gewoon te gevaarlijk. Je kunt niet alle traantjes voorkomen en teleurstellingen horen bij het leven zullen we maar zeggen. Mijn dochter van 4 komt voorlopig echt nog niet zonder toezicht de deur uit, om heel veel verschillende redenen die allemaal al genoemd zijn. Wat mij betreft is ze dan al ruim een jaar of zes.
Ik weet niet hoe jullie kinderen zijn, maar bij mij is het zo dat als het stil is er iets uitgevreten wordt. Als je ze kunt horen vanaf je werkplek en je bent dus aan het werk en ze sluipen stiekem de tuin uit dan hoor je ze dus even niet. De meeste kinderen zijn snel! En noodsituaties verlopen meestal ook erg snel. Mijn oudste is vrij braaf maar in een groepje kan ze bijvoorbeeld zomaar ineens de weg over rennen terwijl ze dat met mij erbij nooit zou doen. En als er meestal een volwassene aanwezig is, is dat niet altijd het geval. En kinderen die meestal wel wat op elkaar letten hebben daar niet altijd zin in. Voor je het weet gaan de grotere kinderen ineens verstoppertje doen en staat je kleintje daar alleen of zo. Ergens geef je toch (onbewust) een ander de verantwoordelijkheid als je er vanuit gaat dat er wel iemand in de buurt is. Misschien ben ik te voorzichtig maar wat mij betreft zitten er teveel gaten in deze manier van denken. Ik zou het in ieder geval doodeng vinden.
Mijn zoon van 3,5 speelt ook al een tijd ‘alleen ‘ buiten meestal met broer van 5 jaar ( die 2 zijn altijd samen dus gaan echt niet zonder elkaar ) ze mogen alleen ophef hofje of rondjes om het huis.. prima toch En vaak genoeg zijn ze met een stuk of 10 of meer kinderen aan Herbert voetballen en ja ik hoor ze maar zie ze niet .. maar mijn zoon van nu 7 mocht dat echt niet met 3,5 jaar dacht ik toen .. hij was zo verandert dat hij met 4,5 wel mocht en nu net 7 jaar en speelt veel buiten maar alle kinderen waren hier 3 /3,5 dat ze aar buiten mochten ..in de tuin spelen ze bijna niet meer ...