Ik twijfel zo. ... je weet het nooit maar waarschijnlijk is dit onze laatste zwangerschap. We hebben een dochter en een zoon. Bij beide wisten we het niet en dat vonden we magisch. Zo bijzonder om na al die maanden te ween wat het wordt. Maar nu staan we er anders in. Bij onze tweede had ik heel sterk het gevoel dat het een meisje zou worden. Het bleek een jongen te zijn. Toen moest ik heel erg omschakelen en was de eerste uren teleurgesteld in mezelf. Hoe kan mijn gevoel er zo enorm naast hebben gezeten? Dit gevoel overheerste wel een beetje na de bevalling en dat had ik niet verwacht. Hoewel het super bijzonder was om dan eindelijk je kindje te ontmoeten en welk geslacht het heeft. Wij hebben zeker geen voorkeur maar wederom een sterk voorgevoel. Dat staat nu een beetje in de weg. ..wat als ik er weer naast zit? (Dan is dat zo. ....ik ga er niet minder van houden) maar als we het weten dan hebben we nog 20 weken om ons voor te bereiden en kunnen we ook gericht shoppen. Anderzijds. ..wat maakt het uit dat je het na 40 weken zwangerschap pas weet? Ik zit in dubio. En mijn man ook. Hem lijkt het na 2x niet te weten ook wel eens leuk om het wel te weten, om te ervaren hoe dat is. .. Zit ook wat in. Wat zijn jullie voors en tegens?
Bij ons dochtertje wisten we het niet. Vonden we super leuk die verrassing. Nu willen we het wel graag weten, vooral praktisch vinden we het fijn en handig. Kan ik straks tenminste gericht shoppen, bij mn dochtertje had ik niet veel gekocht voor de bevalling! En ik heb nu ook geen zin om over een jongens en een meisjes naam na te denken, namen zijn al zo lastig. En als je het wel weet kan je al beter aan de naam wennen en gericht het geboorte kaartje klaarzetten!
Wij wisten het bij de 1e en 2e wel.. Bij de 3e de keus gemaakt om het niet te weten, vond het echt super leuk! Hier komt geen 4e maar anders zou ik er zeker voor kiezen om het weer niet te weten.
Hier hetzelfde als @1548 bij de eerste en tweede wisten wij het geslacht wel en nu bij de derde en zeker weten mn laatste zwangerschap niet en dat is echt anders..
Hier wisten we de 1e wel en 2e en 3e niet. Het niet weten vind ik persoonlijk veel leuker! Enigste nadeel wat ik kan bedenken het zoeken naar 2 namen..
Ooh wat grappig juist andersom dus. Ik ben nu 13 weken onderweg dus kan hier ook nog even overna denken natuurlijk.
Eerste en tweede wisten we niet, heel gaaf! Nu 3e weten we t wel gewoon om te weten hoe dat is maar merk vooral dat het voor de andere 2 veel duidelijker is Ik vind t erg leuk om het een keer mee te maken! Bij een eerste is mijn advies om het niet te weten maar bij een laatste om t wel te weten
Bij de eerste wisten we het niet en bij de 2e om praktische redenen gekozen om het wel te weten.. helaas vonden wij het veel minder leuk om te weten wat we kregen en bij een 3e zouden we dan ook weer kiezen om het niet te weten.
Bij de eerste wilden we het niet weten maar door een echofoto die we meekregen wist ik het wel. Mijn man keek expres niet naar die foto. Helaas versprak ik me in week 39 (we kregen de foto in week 33 ongeveer) maar toen we het beiden wisten vond hij dat eigenlijk ook wel prima. Nu kiezen we ervoor om het wel te weten vanwege het praktische. Dit is wel onze laatste zwangerschap. We wachten tot de 20 weken echo (nog 4 weken) en vertellen het niet en doen geen gender reveal. Dat vind ik dan weer niet leuk.
Wij wisten t bij de 1e niet. Heeel leuk, al moest ook mijn man even helemaal om, die dacht echt een dochter te krijgen. Nu wilde we t ook niet weten, maar zagen t op de pretecho met 17 wk... Toen niet gevraagd maar met de 20 wk echo wel. Nog een zoon! Ben wel blij t te weten merk ik. Meisjesnaam gaf stress, ik kan nu gericht dingen bewaren van jassen en kleding etc. Maar merk ook dat ik anders toch op een meisje was gaan hopen, hoe stom ook. Nu weet ik t en is t helemaal goed, geeft veel rust!! En nu ben ik helemaal trots op t idee alleen al aan 2 van die knulletjes in mn huis!!
Ik wist het bij al mijn kinderen (ben zelf niet zo'n held met verrassingen , en is wel praktisch mbt inkopen, kleertjes, inrichting e.d.), bij de derde vond ik het ook vooral praktisch. Kon ik alvast mijn overvolle zolder uitzoeken en kleertjes van 'verkeerde' geslacht wegdoen, en ook stoppen met 'bewaren'. Ik vond het ook makkelijker om de andere kinderen te vertellen over hun zusje ipv baby. Er was nog meer dan genoeg waar ik ze geen duidelijkheid over kon geven en wat voor onrust zorgde. (ik moet ook zeggen dat ik bij 3e een heeeeel ander voorgevoel had en 2 dagen enorm heb moeten wennen aan idee van 2e meisje , liever halverwege zwangerschap dan daarna?) Maar goed, ik heb nooit de 'magie' van niet-weten begrepen, dus wellicht ben ik de verkeerde om advies te geven . (terwijl ik aan de andere kant juist bewust nooit 3-D echo's heb laten maken omdat ik 'hoe ze eruit zien' wilde bewaren tot na bevalling, die 'magie' wilde ik dan weer wel ervaren)
Ik heb bij deze heel erg getwijfeld of ik het deze keer een verrassing wilde laten, maar de nieuwsgierigheid won. Bij de eerste en tweede wisten we het dus ook.
Wij wisten het bij allemaal. Ik heb dat altijd wel fijn gevonden met spullen aanschaffen enzo. Ik vind het al een grote verrassing hoe mijn kindje eruit ziet na de bevalling en het te ontmoeten. Daar hoeft niet per se het geslacht bij om het bijzonder te maken
Ik ben ook zwanger van de derde en ook bij deze zwangerschap weten we het geslacht niet. Het moment om na de geboorte het geslacht te weten is zo bijzonder mooi en magisch. Daar kan wat mij betreft niets tegenop. Qua praktische: als je al een zoon en dochter hebt dan heb je ook al beide soorten kleertjes in huis. Wij hadden altijd een neutraal eerste pakje. Heb nooit van tevoren geshopt voor de kleine, vond ik maar onzin De praktische voordelen wegen voor mij niet op tegen de grootste verrassing
Wij wilden het bij beide graag weten. Bij de eerste was het bij de 20 weken echo al heel duidelijk. Bij de 2e (nu 37 weken zwanger) had ik zelf na aanleiding van de 20 weken echo het gevoel dat het een meisje zou worden. De echo foto's die we meekregen, gaven ook bepaald geen duidelijk beeld voor mij, ondanks de echo dame zei dat het een jongen zou worden. Dus toen hebben we rond 22 weken een geslachtsecho laten maken en toen zei de echo dame dat we bewust niet moesten zeggen wat we wisten. Zij wilde zelf gaan kijken of zij het duidelijk kon zien. En toen gaf meneer een heel duidelijk beeld. We hebben er ook naar de familie toe geen geheim van gemaakt dat er een 2e mannetje op komst was.
Wij wisten het bij beide keren niet. Het moment waarop je erachter komt of er al die maanden een jongen of meisje in je buik heeft gezeten vinden wij zo magisch! Ik was bij dochter echt heel verbaasd. Heb wel tig keer tussen der benen gekeken Bij zoon had ik een voorgevoel dat het een jongen was en dat bleek ook zo te zijn. Mocht ik weer zwanger worden dan wil ik sowieso weer niet weten. Mijn vriend zal wel weer twijfelen net zoals bij de andere 2
Het teleurstellende gevoel wat je omschrijft komt mij heel bekend voor. Ik was overtuigd van een jongen en nu blijken we een meisje te krijgen. De eerste twee dagen na de echo heb ik echt aan dat idee moeten wennen. Ik ben blij dat ik het nu weet en niet dat gevoel na de zwangerschap zou hebben.
Wij wisten het de eerste keer niet de andere 2 keer wel. Ik vond de verassing best leuk de eerste keer maar 1 keer was genoeg, ik was blij het de andere 2 keer wel te weten.
Bij de eerste wisten we het by de 20 weken echo. nu weten we het niet. Vind het nu zo spannend, maar ik denk ook dat ik teleurgesteld ben in mezelf als mijn voorgevoel niet juist is geweest. Her nadeel vind ik nu wel dat overal de merkkleding in de uitverkoop is en ik niks kan kopen zie zoveel leuke dingen voorbij komen.. maarja als dat alles is. Zo leuk, hoe benieuwd iedereen is.