Lieve forumdames, Ik lees vaak mee en plaats nooit iets maar heb toch een brandende vraag! Ik ben bijna 16 jaar samen met mijn man maar voel mij soms alleen en ongelukkig. Ik zou soms iets meer willen. Een flirt of een keer iemand anders. Mijn man werkt hard en veel en zou hem niet kwijt willen want hou veel van hem en hij van mij en onze 3 nog jonge kinderen. Voor ik een overdosis poep over mij heenkrijg van een aantal vraag ik een normaal antwoord. Zijn er meer die hiermee worstelen? Hoe doen jullie dit of hoe gaan jullie hiermee om? Of wat raden jullie aan? Mag mij ook in pm antwoord geven als je hier niet wil antwoorden ik ga hier zeer discreet mee om. HELP!
Tuurlijk, heel herkenbaar. Voor zowel man als mijzelf. Wij zijn 13 jaar samen. Een flirt is geen probleem, een affaire wel. Dus buitenshuis honger krijgen, maar wel thuis eten. En een potje zoenen zou ik ook niet over vallen. Hij ook niet. Maar ik realiseer me dat niet iedereen er zo over denkt en dus ben ik selectief in met wie ik erover praat. En hoezo HELP?
Als ik je verhaal lees dan vraag ik me af of je echt een flirt of iemand anders wil. Of gewoon meer tijd met je man en weer wat meer spanning in jullie relatie. De sleur lijkt wat toegeslagen. Wat gemakkelijk kan gebeuren met kleine kids en hardwerkende ouders. Het kost alleen moeite om daar uit te komen. Daar moet je echt samen iets aan gaan doen.
Gaan jullie wel eens samen iets doen bijv uit eten, naar de sauna, nachtje weg, theater, concert etc etc?
Totaal niet herkenbaar maar mijn man en ik zijn ook pas 5 jaar samen. Kan me wel voorstellen dat wanneer je zo lang bij elkaar bent je de spanning mist. Hoe denkt jouw man er over?
Volg. Ik zoek geen flirt oid maar wel tips hoe ik mijn wederhelft weer wakker krijg bij wijze van spreken.
Ik herken het niet zo. M'n man en ik zijn 11 jaar samen en ja, het leven veranderd, wij veranderen, onze relatie ook. Maar we hebben nog steeds plezier samen. Afgelopen zomer kreeg ik wel onbedoeld "aandacht" van een andere man. Met aandacht bedoel ik complimenten, oogcontact etc. Ik voelde me totaal niet aangetrokken tot deze persoon, maar merkte dat ik de "aandacht" wel leuk vond. Het streelde mijn ego wel, door te weten dat andere mannen jou ook nog aantrekkelijk vinden. Dit heeft mij wel extra doen beseffen hoeveel ik van mijn man houd.
Fijn te lezen dat ik hierin niet alleen sta gelukkig. Ja misschien wil ik weleens wat met een andere man en een potje zoenen zal mijn man misschien niet erg vinden maar als je daarvandaan verdergaat uit pure lust. Waar is het einde? Ik krijg weleens aandacht en daar geniet ik ook van al ga ik er niet op in. Kon je sommige gevoelens maar uit zetten. Ik zit er al heel erg lang mee en het werd nu eens tijd om erover te praten.
Hi! Ik herken bepaalde dingen die je omschrijft wel hoor. We zijn 5 jaar samen en hebben twee kindjes maar je zit in een bepaalde sleur en komt daar soms lastig uit. Je zoekt dan spanning van buitenaf want dat geeft je weer een andere kijk op dingen en houd het voor je gevoel weer even “leuk”. Ik denk dat het goed is voor jezelf uit te zoeken of je écht toe bent aan iets anders of dat je gewoon even een uitvlucht zoekt van de realiteit. Houd daarbij in je achterhoofd dat wanneer je besluit ergens anders in te stappen dit natuurlijk wel gevolgen kan hebben voor je huidige relatie. X
Hoi, Wij zijn 10 jaar samen waarvan 7 jaar getrouwd. 2 kids. Vanaf dat de jongste geboren is hebben we wel wat periodes gehad waarin het echt tropentijd was: weinig slapen, druk met werk en verbouwen, weinig tijd voor elkaar en onszelf. Toen is de sleur er weleens even in gekomen maar na een vakantie of als de kids wat beter sliepen dan ging het weer prima. Nu de jongste ruim 2 is en we eindelijk weer normaal slapen kunnen we weer meer leuke dingen doen. Uit eten, hobby, sport enz. Komend voorjaar gaan we samen een weekje naar de zon met het vliegtuig, heerlijk! Verder af en toe een leuk cadeautje, avondje bios, samen of met vrienden. Zorg goed voor jezelf en doe leuke dingen, dan blijft het ook leuk. Stel leuke doelen waar je samen aan werkt: sparen voor dat leuke huis, samen nadenken over nieuwe inrichting enz.. Ons volgende doel is een camper opknappen en dan een rondreis maken, vervolgens de camper weer met winst verkopen. We werken eerst een jaartje of twee samen aan een spaarpotje hiervoor, maken een begroting en doen ideeen op. Als dat achter de rug is kunnen we altijd nog een boot opknappen en vaarbewijs halen, een antieke motor met zijspan is ook nog een optie, mogelijkheden genoeg, haha! Laat het niet bij dromen maar doe het echt! Wij zijn net 30 en nog geen 30 en wonen na 7 jaar hard sparen en half jaar klussen in een ruime 2 onder 1 kap, ingericht met super leuke spullen. Nooit gedacht dat het zou lukken maar gewoon samen dromen en dan een plan maken en ervoor gaan! Sleur maak je zelf, een einde aan sleur maak je ook zelf....
Ja is wel herkenbaar. Ik heb de liefste beste man van de wereld, absoluut niet perfect maar we passen zo verschrikkelijk goed voor elkaar, nooit twijfels gehad (van beide kanten) en nooit echt diepgaande onenigheid. Maar we zijn wel al 13 jaar samen (vanaf mijn 21ste) en echt begeerte enzo is natuurlijk veeeeeeeeeel minder. En dat mis ik weleens. Mijn man ook hoor. Daar praten we weleens over en we doen ook echt weleens wat samen maar dat oude niveau krijg je echt niet meer terug. Dat vind ik enerzijds ontzettend jammer, anderzijds geniet ik van de geborgenheid en de onvoorwaardelijke liefde die hij me geeft.
Ik wil iedereen die hier en privé gereageerd heeft bedanken! Wij hebben een goed gesprek gehad en mijn man begrijpt mijn gevoel. Wij geven elkaar meer ruimte om ook eens buiten de deur te mogen eten wat mij niet meer zo een beklemmend gevoel geeft! Alleen het idee dat het mag is al een hele opluchting! Hijzelf heeft er niet zoveel behoefte aan maar voor mij is het verstikkende gevoel weg! Dankjewel voor al jullie verhalen en dat het mij de moed gaf om met hem erover te praten!
Misschien is het gevoel van het mogen al genoeg en komt het niet eens daadwerkelijk tot actie. Fijn dat je er zo uitgekomen bent.